ตอนที่7

บ้าน อลิซ

อลิน

"อลินจ๋าาา"เสียงน้าอลิซเอ่ยเรียกฉันในขณะที่ฉันกำลังเดินลงบันไดบ้านมา เสียงน้าอลิซดังมาจากในห้องครัว

"ขาาา"ฉันเอ่ยขานรับน้าอลิซ แล้วเดินเข้าไปหาเธอที่ห้องครัว บ้านนี้หลังใหญ่มาก แต่อยู่กันแค่ น้าอลิซอาเฮลพี่กัสฉันและแม่นมหนึ่งคนรวมแค่5คน เพราะน้าอลิซกับอาเฮลย้ายออกมาจากบ้านหลังใหญ่มาอยู่เป็นครอบครัว

"หอมจังเลยคะ"ฉันเอ่ยบอกน้าอลิซน้าอลิซทำกับข้าวอร่อยมาก

"หรอจ๊ะ หนูจะรีบไปเรียนรึป่าวลูก?"น้าอลิซเงยหน้าจากหมอกับข้าวมาถามฉันที่ยืนข้างๆเธอ

"ไม่รีบคะ หนูแค่เผื่อๆเวลาไว้นิดหน่อย"ฉันตอบน้าอลิซไป ฉันมีเรียนตั้ง10โมงแหนะ แต่ตอนนี้เพิ่งจะ8โมง ฉันจะต้องเผื่อเวลาในการเดิน ใช่แล้วล่ะฉันจะเดินไปที่ป้ายรถเมล์ที่ถนนใหญ่ ซึ่งมันห่างจากบ้านของน้าอลิซราวๆ2กิโลเมตร ฉันจะต้องเดินเท้าทุกวัน เพื่อไปขึ้นรถเมล์ ฉันไม่เคยขึ้นแท็กซี่เลยด้วยซำ้ประหยัดค่าใช้จ่ายไง

"อ่อ งั้นดีเลยจ๊ะ อยู่ทานข้าวกับม๊าก่อนน่ะ^_^"น้าอลิซยิ้มให้ฉันอย่างอบอุ่น ใช่แล้วล่ะเธอให้ฉันเรียกเธอว่าม๊า แต่ทำไงได้ล่ะ ฉันมันเป็นเด็กกาฝากหนิ ไม่ใช่ลูกของน้าอลิซอย่างพี่กัสหนิ

"อ้อ ได้คะม๊า"ฉันก็ยิ้มแหย่ๆไปให้น้าอลิซ ฉันวางกระเป๋าสะพายลงบนซิงค์ น้าอลิซเธอก็มองมาที่ฉัน และกระเป๋าสะพายหลังใบเก่าๆของฉัน เธอเดินเข้ามาหยิบดูทันที

"ทำไมหนูไม่ใช่กระเป๋าลูกที่ม๊าซื้อให้ละคะ?"น้าอลิซเธอถามฉันด้วยนำ้เสียงสงสัย เธอซื้อกระเป๋าแบรนด์ดังๆทั้งนั้นให้ฉัน แต่ละใบราคาเหยียบหกหลัก คนอย่างฉันไม่เหมาะกับของแพงๆพวกนั้นเลย

"หนู หนู ใบนี้ยังใช้ได้อยู่เลยหนิค่ะ"ฉันบอกน้าอลิซไป เธอก็มองไปที่กระเป๋าสะพายของฉันที่มันขาดมีแต่รอยประเต็มไปหมด

"ถ้าหนูไม่ใช้กระเป๋าที่ม๊าซื้อให้ ม๊าจะเอาไปเผาทิ้งให้หมดเลย"น้าอลิซพูดด้วยเชิงนำ้เสียงว่าเขาพูดจริง และน้าอลิซเธอก็ทำจริงๆด้วยเพราะเธอเคยทำมาแล้ว ฉันเลยต้องใช้ของที่น้าอลิซซื้อมาให้ฉัน

"ไม่นะคะม๊า มันแพงน่ะ"ฉันรีบดึงแขนน้าอลิซไว้ทันทีเมื่อเธอกำลังจะเดินออกจากห้องครัว เพื่อไปเอากระเป๋าที่เธอซื้อให้ฉันมาเผาทิ้งจริงๆ

"ถ้าไม่อยากให้ม๊าเผา หนูกฺ็ไปเอามาใช้ซะ อ้อ แล้วอีกเรื่องหนึ่ง ห้าเดือนมานี้ ยอดบัตร ไม่ได้ใช้รูดเลย ไปใช้ซะนะจ๊ะ"ม๊าอลิซบอกฉัน ฉันไม่ได้ใช้บัตรที่เธอให้ฉัน ฉันไม่กล้าใช้ ถ้าฉันใช้บัตรรูดน่ะ ฉันก็ต้องไปหางานทำเพิ่มอีกน่ะสิ แค่นี้ฉันก็ไม่มีเวลาอ่านหนังสือแล้ว

"ไปสิจ๊ะ เดี๋ยวจะได้ลงมาทานข้าวกับม๊านะ"น้าอลิซดันหลังฉันให้เดินกลับขึ้นไปยังบนห้อง ฉันจึงต้องจำใจเดิน

"ไปดูพี่ออกัสให้ม๊าหน่อย เห็นบอกว่าป่วยตั้งแต่เมื่อคืน"น้าอลิซตะโกนบอกฉัน ที่กำลังค่อยๆเดินขึ้นบันไดอยู่

"คะ ม๊า"ฉันบอกน้าอลิซกลับไป เมื่อคืนนี้พี่กัสเขาทำอะไรกับฉัน และฉันทำอะไรกับเขาไว้ ฉันจะกล้าไปเจอเขาหรอ เมื่อคืนหลังจากที่ฉันวิ่งหนีพี่กัสออกมา ฉันก็รีบวิ่งเข้ากลับไปในงานเพื่อจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้ว ไปขอโทษพี่นา พี่ที่คอยหางานพริตตี้ให้ฉัน แต่วันนี้ฉันทำต่อไม่ได้จริงๆเดี๋ยวเจอพี่กัสอีกฉันซวยแน่ๆ แต่พอฉันเข้าไปขอโทษพี่นาที่ฉันทิ้งหน้างานไปแล้วยังจะขอกลับก่อนอีก ตอนแรกฉันคิดว่าฉันคงไม่ได้ค่าตัวแล้วแหละแต่ที่ไหนได้ล่ะฉันกลับได้เงินเพิ่มมาอีกตั้งพันหนึ่ง พี่นาบอกว่าพี่กัสเขาขอซื้อตัวฉันไปแล้วพร้อมกับจ่ายเงินให้พี่นา พี่นาก็คือพี่ที่หางานพริตตี้โชว์ตัวให้ฉัน เธอดีกับฉันมาก

ก๊อกก ก๊อก

"พะพี่กัสคะ น้าอลิซให้หนูมาดูพี่ว่าเป็นยังไงบ้าง"