บทที่ 12 ความร้ายกาจของฮูหยินน้อย

บทที่ 12

ความร้ายกาจของฮูหยินน้อย

ก่อนหน้านั้นชุนฮุ่ยผิงทั้งขู่ทั้งมอบเงินสินบนให้กับทหารที่เฝ้าหน้าประตูค่ายทหาร นางทำทุกวิถีทางกว่าจะสามารถเข้ามายังที่นี่ได้ มันช่างยากเย็นแสนเข็ญนัก ถ้าไม่ใช่เพราะอ้างชื่อหลี่ฉิงเซียวและเอ่ยถึงพี่สาวที่เป็นคนรักเก่าของหลี่เหวินซาน นางคงไม่สามารถเข้ามายังค่ายทหารนี้ได้ง่าย ๆ เป็นแน่ ทว่าตอนที่นางกำลังเดินเข้าไปหาหลี่ฉิงเซียวอยู่นั้น จู่ ๆ ได้มีฝูงผึ้งจากไหนก็ไม่รู้บินเข้ามาต่อยนางกว่ายี่สิบตัว

"กรี๊ดดด! ช่วยด้วย ออกไปนะ กรี๊ดดด!"

ชุนฮุ่ยผิงวิ่งหนีฝูงผึ้งที่เข้ามาต่อยนางทุกทิศทางด้วยความทุลักทุเล มือไม้ก็โบกอยู่เหนือหัวไล่ผึ้งที่แสนร้ายกาจให้ออกไป ทว่ากลับกลายเป็นการยุยงพวกมันเพิ่มเสียอย่างนั้น นางวิ่งหนีไปทั่วทุ่งกว้างด้วยความตกใจกลัว ใบหน้าที่เคยงดงามถูกผึ้งต่อยไปหลายตัว ผมเผ้าที่มวยเอาไว้เสียดิบดีพลันกระเซอะกระเซิงไปหมดแล้ว

"คุณหนูชุนวิ่งไปที่ธารน้ำขอรับ เร็วเข้าขอรับ"

นายทหารที่นำทางก็รีบเข้ามาช่วย น่าแปลกที่พวกมันไม่ได้ต่อยเขาเลย แต่กลับพุ่งเป้าไปที่ชุนฮุ่ยผิง นางวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัวไปทางลำธารแล้วกระโดดลงไปทันที ตัวของนางจมหายไปกับสายน้ำที่เ