บทที่ 45

การแข่งขันในรอบที่สาม ล้วนเป็นที่รู้กันว่าเป็นการแข่งขันวาดภาพ เหล่าสาวงามผู้ผ่านเข้าสู่รอบที่สามต่างตื่นเต้น ลุ้นระทึก ปรารถนาจะได้เห็นหัวข้อของการแข่งขันในรอบที่สามกันโดยเร็ว

แม้แต่แรกจะไม่ได้นึกอยากประชันขันแข่งกับคนเหล่านี้ กระทั่งเซียงหรงเองก็ยังโดนบรรยากาศรอบๆ ตัว และสหายผู้พี่ที่ได้มาเพราะการประลองหมาก กระตุ้นให้พลอยอยากรู้อยากเห็น ตื่นตัวตามไปด้วยอีกราย พาให้รู้สึกสดชื่นแจ่มใส มีชีวิตชีวาเป็นอย่างยิ่ง

เฉินกั๋วกงที่นั่งอยู่ในที่นั่งของเหล่าขุนนางชั้นสูงมองตรงไปยังบุตรสาวคนที่สามด้วยแววตาเต็มตื้น ทั้งภูมิใจและเสียใจในคราวเดียวกัน

ผู้คนข้างนอกต่างกล่าวกันว่าบิดาเช่นเขาโมโหโกรธาและรู้สึกอับอายขายหน้า ที่บุตรสาวซึ่งเกิดจากภรรยาเอกกลับเกิดเรื่องอื้อฉาวคาวคลุ้งเช่นนั้น จึงกักขังบุตรสาวที่ไม่อาจออกหน้าออกตาของตนเอาไว้ในเรือนหลัง...แท้ที่จริงแล้ว บิดาอย่างเขาก็แค่สะเทือนใจและรู้สึกผิดต่อภรรยาที่ตายจากไป จนไม่อาจฝืนทนมองใบหน้าที่เหมือนกับผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ตนรักราวถอดแบบกันมาของบุตรสาวคนนี้ได้ และได้แต่สำนึกเสียใจอยู่ตลอดเวลา คิดอยู่เสมอว่า หากบิดาไร้ความสามารถเช่นตนไม่ปล่อยให้บุตรสาวคนนี้ออกนอกจวนเสียตั้งแต่แรก ความงามของนางก็คงจะไม่ดึงดูดเภทภัยมาถึงตัวเช่นนั้น จึงได้แต่ปกป้องนางเอาไว้ในเรือนหลัง...

ที่บิดาเช่นเขากระทำลงไปทุกอย่าง ล้วนไม่ใช่เพราะเกลียดชังหรือมองว่าบุตรสาวคนที่สามเป็นสิ่งของที่ไม่อาจเอามาออกหน้าออกตา ทั้งหมดที่บิดาเช่นเขากระทำลงไปล้วนเป็นเพราะรักบุตรสาวคนนี้และมารดาที่จากไปของนางมากเกินกว่าอะไรทั้งหมดต่างหาก!

ในจวนเฉินกั๋วกง เปรียบไปแล้วก็เหมือนปากเสือแดนพยัคฆ์ ข้างในนั้นยังมีอนุภรรยาจากสกุลหาน สกุลซู และสกุลจาง ที่ล้วนแล้วแต่เป็นตระกูลบัณฑิตที่ทรงอำนาจอิทธิพลในเมืองหลวง ตัวเขาในฐานะบุตรชายเพียงคนเดียวของตระกูลเฉินที่กินตำแหน่งกั๋วกงสืบต่อกันมาเนิ่นนาน เหตุใดจะไม่รู้ว่าการแย่งชิงอำนาจอิทธิพลภายในจวนเป็นอย่างไร หากไม่ใช่ว่ามารดาของเขาเก่งกาจปราดเปรื่อง และนับเป็นสตรีที่โหดเหี้ยมเด็ดขาดทั้งต่อผู้อื่นและตนเองเป็นอย่างยิ่งผู้หนึ่ง สกุลเฉินก็คงไม่มีตัวเขาเป็นทายาทสืบทอดอำนาจเพียงผู้เดียวของรุ่นดังเช่นทุกวันนี้...

นับตั้งแต่ที่มารดาของตนได้ตายจากไปครั้งนั้น ผู้ที่รับราชการเป็นถึงกั๋วกงผู้ใหญ่อย่างเขาจึงเพิ่งจะได้รู้ความจริงจากจดหมายที่มารดาทิ้งเอาไว้ ว่าที่แท้แล้วภรรยารักของตนถูกพรากจากไป เพราะสตรีอสรพิษที่ยากจะระบุว่าเป็นผู้ใดในเรือนหลังได้สั่งให้บุคคลลึกลับ ลอบวางยาที่ทำให้ภรรยาของเขาคลอดยากและตกเลือดจนถึงแก่ชีวิต

ในตอนแรก เขาคิดจะสอบสวนคนของพวกนางทั้งหมด คิดจะทำถึงขั้นทรมานเหล่าบ่าวชายหญิงรับใช้ในจวนกั๋วกง ข่มขู่คุกคามพวกนางเหล่าอนุภรรยาที่ล้วนเป็นมารดาของเขาเป็นธุระตบแต่งเข้าจวนมา เค้นหาความจริงเพื่อลากเอาตัวคนผิดมาลงโทษให้สาสมกับความผิดที่หญิงอสรพิษผู้นั้นได้กระทำ ทว่า เมื่อนึกถึงสิ่งที่มารดาได้ตักเตือนเอาไว้ในจดหมายสั่งเสีย เขาที่ไร้พยานและหลักฐานจึงทำได้เพียงปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านเลยไปดังเช่นที่มารดาของเขาได้ทำมา

มารดาของเขากล่าวได้ถูกต้อง...ยามนี้สกุลหาน สกุลซู สกุลจาง ล้วนกำลังรุ่งเรืองเฟื่องฟู ทั้งสามตระกูลใหญ่ไม่เพียงมีบุตรสาวเป็นสนมที่ได้ดีมียศกำลังได้รับความโปรดปรานเป็นอย่างสูงอยู่ในวังหลวง ตระกูลเหล่านี้ยังเกี่ยวดองเป็นญาติกับครอบครัวขุนนางผู้ใหญ่และคหบดีที่มั่งคั่งในเมืองหลวงอีกตั้งไม่รู้เท่าไหร่ กล่าวได้ว่ามีทั้งเงินทองและเส้นสายหนุนหลังไม่น้อย หากเขาแตะต้องสตรีอสรพิษเหล่านี้ หรือลงโทษ เอาความ ตัดสัมพันธ์กับพวกนางคนหนึ่งคนใด รากฐานอันมั่นคงของทั้งตัวเขาเองและสกุลเฉินก็จะถูกทำลายลงไป...

น่าจนใจที่ท้ายที่สุดแล้วตัวเขาเองที่จำต้องรักษาอำนาจและเกียรติยศของจวนสกุลเฉินเอาไว้ ก็ยังไม่อาจเปิดโปงความร้ายกาจของสตรีอสรพิษผู้นั้น คืนความยุติธรรมให้สตรีคนสำคัญทั้งสามในชีวิต หนึ่งคือภรรยาแสนดีที่ต้องมาตายจากไปอย่างน่าอดสูและไม่เป็นธรรม...สองคือท่านแม่ของตนที่เห็นได้ชัดว่าถูกวางยาพิษสังหาร และสาม...บุตรสาวน่าสงสารของตนซึ่งโดนเหล่าคนใจทรามรุมทำร้ายตั้งแต่ยังเยาว์

บิดาไร้ความสามารถอย่างเขาได้แต่หาข้ออ้างผัดผ่อนการยกพวกนางขึ้นเป็น ‘ภรรยา’ และรอ รอให้บุตรชายคนโตเติบใหญ่และมีอำนาจอิทธิพลเพียงพอที่จะต่อกรกับสกุลหาน สกุลซู และสกุลจาง ถึงตอนนั้นบิดาที่ไร้ความสามารถเช่นเขาจึงจะสามารถปลดภาระสืบทอดวงศ์ตระกูลให้บุตรชาย แล้วสะสางความแค้นกับสตรีอสรพิษที่ไม่รู้ว่าที่แท้แล้วมีเพียงหนึ่งหรือมีถึงสามคนกันแน่