LOGINShare
บทที่ 78
Last Updated:
2025-09-18 06:25:43ซู่ซินและชิงเสียเร่งประคองคุณหนูของตนกลับเรือน คาดไม่ถึงว่าระหว่างทางกลับถูกบ่าวชายกลุ่มหนึ่งปราดเข้ามาปิดปาก พยายามลากตัวพวกนางและคุณหนูสามไปทางเรือนเหมยฮวาซึ่งมีไว้เพื่อใช้รับรองแขกเหรื่อที่เมามายหรือจำเป็นต้องผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า ในยามที่จวนมีงานเลี้ยงรื่นเริงเช่นนี้
คิดจะพาคุณหนูของข้าไปพบใคร!
ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่!
“อื้อ! อื้อ!” ซู่ซินพยายามร้องให้คนช่วย ทว่ามือหยาบใหญ่ที่ปิดปากนางอยู่นั้นแน่นหนานัก เรี่ยวแรงผู้ที่ปิดปากลากตัวนางอยู่ก็ช่างมหาศาล จนนางไม่อาจขัดขืนใดใดได้เลย
คุณหนู! คุณหนู!
ยามนี้คุณหนูของพวกนางคล้ายจะสติสัมปชัญญะพร่าเลือน ร่างกายไร้เรี่ยวแรง ช่วยเหลืออะไรตนเองไม่ได้แล้ว
หรือครั้งนี้พวกนางจะทำพลาดดังเช่นในคืนเทศกาลหยวนเซียว ไม่อาจปกป้องคุณหนูคนสำคัญของตนเอาไว้ได้
ซู่ซินกวาดตามองเหล่าบ่าวชายไม่คุ้นหน้าแล้วหวาดกลัวยิ่งนัก
หากปล่อยให้เรื่องราวเป็นไปตามที่คนเหล่านี้มุ่งหวัง เห็นทีครั้งนี้คุณหนูของตนคงไม่ใช่แค่เสื่อมเสียชื่อเสียง อาจถึงขั้น...นางไม่กล้าคิด!
ซู่ซินรีบเหลียวสบตาชิงเสีย ตั้งใจจะส่งสัญญาณให้ออกแรงดิ้นให้พร้อมๆ กัน เผื่อว่าพวกนางคนใดคนหนึ่งจะสามารถส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือได้สักครั้ง คาดไม่ถึงว่าสายตาของชิงเสียในยามนี้ นอกจากความเสียใจที่ฉายชัด กลับไร้วี่แววจะต่อต้านแม้สักนิด
ชิงเสีย...ทรยศ?! ซู่ซินตระหนักได้ทันที
เหตุใดกระทั่งชิงเสีย... นางไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวและสิ้นหวังเท่านี้มาก่อน
ไม่นานนัก บ่าวชายร่างใหญ่ที่ปิดปากลากตัวนางอยู่ก็พานางแยกไปอีกห้อง กรอกผงยาบางอย่างเข้าปากนาง สีหน้าเหี้ยมเกรียม
“วางใจเถอะ วันนี้ข้าไม่ได้มาเพื่อฆ่าเจ้า” บ่าวชายผู้นั้นแสยะยิ้ม
มันปิดปากนาง จับตัวนางไว้ไม่ให้ดิ้นหนีไปไหน
ซู่ซินสติสัมปชัญญะพร่าเลือนอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็เข้าใจว่าเหตุใดเมื่อครู่คุณหนูของตนจึงตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น
พวกมันวางยาคุณหนู! ยาตัวเดียวกันนี่!
เห็นนางไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้านขัดขืน บ่าวชายร่างใหญ่ก็ย่ามใจ มันวางนางลงบนเตียง ก่อนค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าอย่างใจเย็น
โครม!
เสียงโครมที่ดังขึ้น พร้อมๆ กับแสงสว่างที่เพิ่มขึ้นอย่างเฉียบพลันทำให้ซู่ซินใจชื้นขึ้น
เดิมทีนางกังวลว่าหากไปไม่ถึงเรือนอี้หรง บุคคลลึกลับ ‘สิ่งศักดิ์สิทธิ์’ ที่คอยคุ้มครองคุณหนูของนางอยู่ในเงามืดจะไม่รู้ว่าคุณหนูของนางเกิดเรื่อง เห็นทีว่านางจะคิดมากเกินไป
ซู่ซินรีบเค้นเสียงบอกบุรุษชุดดำโพกผ้าปิดหน้าทันที “รีบช่วย...ฮึก...คุณหนู...”
บุรุษชุดดำมองนางปราดเดียวก็สาวเท้าเข้าหาบ่าวชายร่างใหญ่ ฉวยขวดยาปริศนาที่วางอยู่บังคับกรอกปากบ่าวชายร่างสูงคนนั้นทันที
Latest chapter
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 104
ไม่ทันที่นางจะได้ขยับตัว ตงหยางที่รัดท่อนแขนตัวเองเอาไว้อย่างแน่นหนาก็ก้มลงดูดที่แผลของตนเอง ดูดแล้วก็พ่นเลือดสีคล้ำเข้มออกมา ดูด แล้วก็พ่นเลือดสีคล้ำเข้มออกมา ทำวนซ้ำอยู่อย่างนี้จนเลือดที่ดูดออกมาจากปากแผลเป็นสีแดงสด ถึงยอมหยุดมือเขาปล่อยให้สายรัดเอวที่รัดท่อนแขนอยู่ค่อยๆ คลายออกเอง กระถดเข้าไปนั่งชิดผนัง ก่อนถอนหายใจออกมาตงหยางเหลียวมองซากงูตัวนั้นอีกครั้ง ก่อนจะตวัดสายตามองเฉินเซียงหรง เอ่ยอย่างหัวเสีย“ดีเหลือเกิน ข้าบอกให้อยู่นิ่งๆ เจ้าก็รีบขยับตัวทันที!”“ก็ข้านึกว่า...” นางละอายเกินกว่าจะกล้าพูดต่อเขาช่วยชีวิตนาง...อีกเป็นครั้งที่สอง นางกลับคิดว่าเขาจะฉวยโอกาสใช้กำลังข่มเหงรังแก ทำเรื่องที่นาง...ไม่ยินยอม...“คุณหนูเฉิน ข้าบอกเจ้าแล้ว ข้าไม่มีความจำเป็นต้องบังคับข่มเหงสตรีที่ไม่เต็มใจ” เขาแค่นหัวเราะ ก่อนกล่าวต่อไป “ทว่าเป็นเช่นนี้จะดีหรือ หากร่วมทางกันไปเรื่อยๆ แล้ววันหนึ่งข้าเกิดดื่มสุราเมามายจนขาดสติเล่า เจ้าจะทำอย่างไร เจ้าจะยังกล้าติดตาม ‘รับใช้’ ข้าอีกหรือ ข้าว่าเจ้ายอมกลั
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 103
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เร็วจนเซียงหรงเองยังอดตกใจไม่ได้คืนหนึ่ง ขณะหลบฝนอยู่ในถ้ำเล็กๆ ตงหยางจุดไฟให้แสงสว่าง อากาศในถ้ำเย็นชื้น และเสื้อผ้าของพวกเขาเปียกชื้นจนต้องพาดไว้ใกล้กองไฟ เซียงหรงนั่งกอดเข่าห่างออกไปเล็กน้อย ดวงตาของนางมองเปลวไฟนิ่งราวกับตกอยู่ในห้วงภวังค์กระทั่งตงหยางมองนางด้วยสายตาขบขัน ก่อนจะเอ่ยขึ้น “เจ้าเคยคิดบ้างไหม ว่าแม้จะหนีการแต่งงาน แต่ในที่สุดเจ้าก็ต้องหาสามีอยู่ดี” เขาเอ่ยเสียงเบาเช่นเดิม “คุณหนูเฉิน เจ้ากล่าวว่าต้องการแน่ใจว่าจะสามารถส่งจดหมายถึงมือบิดาและพี่ชายที่อยู่ต่างเมือง จะทำเพียงส่งจดหมายบอกล่าวเล่าความ ไม่พบพวกเขา เจ้ามีพ่อและพี่ชายกลับคิดหนีหน้า เจ้าบอกว่ามีคู่หมั้น แต่ก็ไม่ปรารถนาที่จะแต่งงานกับคู่หมั้นผู้นั้น กลับมุ่งหมายออกบวชละกิเลสเสียมากกว่า ช่างไม่รู้เสียเลยว่าต่อให้เจ้าจะโกนผมโกนคิ้ว บุรุษที่ได้พบเห็นเจ้า พูดคุยกับเจ้า พวกเขาไหนเลยจะลืมเลือนเจ้าได้ลง เจ้าคิดว่าหากได้ออกบวช จะสามารถใช้ชีวิตอย่างสงบได้จริงหรือ” เซียงหรงเงยหน้าขึ้นมองเขา สีหน้าของนางเย็นชา “ก็ยังดีกว่ามีสามี&rdquo
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 102
ยามบ่ายคล้อย แดดร่ม ลมตก เป็นช่วงเวลาที่เซียงหรงรู้สึกสบายเนื้อสบายตัวที่สุดในช่วงวัน พื้นอารมณ์จึงค่อนข้างดีทว่าอารมณ์ดีๆ ของนาง กลับถูกทำลายลงด้วยเสียงเฉยชาที่ดังขึ้นทำลายความเงียบ“เป็นเช่นไรล่ะ คุณหนูเฉิน ใช้ชีวิตแบบนี้สนุกดีหรือไม่ ไม่ต้องมีคนคอยรับใช้ ไม่ต้องมีที่นอนอุ่นๆ ไม่ต้องกินอาหารดีๆ ใช้สองขาเดินทาง ร่อนเร่พเนจร ค่ำไหนนอนนั่น” นั่นประไร! นางรู้ว่าเขาคงอดทนไม่ว่านางได้ไม่ถึงครึ่งชั่วยามหรอก ยิ่งในตอนที่นางกำลังมี ‘ช่วงเวลาดีๆ’ รู้สึกสบายเนื้อสบายตัวเช่นนี้ยิ่งแล้วใหญ่!เดินทางร่วมกันมาจนถึงตอนนี้ นางแทบจะนับเวลาที่เขาจะเอ่ยปากเหน็บแนมนางได้แม่นยำแล้ว!นางชำเลืองมองเขาด้วยสายตาขุ่นมัว “ไม่เห็นจะลำบากอะไร” นางตอบเสียงเรียบพลางรวบชายเสื้อที่ปลิวเพราะลมเย็นตงหยางหันมามองนาง หัวคิ้วของเขายกขึ้นเล็กน้อย “อ้อ เช่นนี้ไม่ลำบาก” เขาหัวเราะในลำคอ “เจ้านี่ช่างเป็นสตรีที่ดื้อดึงยิ่งนัก เจ้าอยากมีชีวิตแบบนี้ไปจนตายเช่นนั้นหรือ”นางหยุดเดิน หันไปสบตาเข
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 101
“ข้าขอร้อง...” เซียงหรงเงยหน้ามองเขาด้วยดวงตาที่เริ่มแดงก่ำ “ข้าไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ ที่บ้านของข้าในยามนี้ไม่มีใครที่ข้าจะไว้ใจได้อีก อีกทั้ง... อีกทั้งในเมืองหลวงยังมีสิ่งที่น่ากลัวมากๆ รอข้าอยู่ที่นั่น...” นางพยายามยื่นข้อเสนอ “ท่านช่วยชีวิตข้าเอาไว้ ขอเพียงท่านช่วยสะสางเรื่องที่ยังค้างคาใจและพาข้าหลบหนีจากฝันร้ายเหล่านั้น ข้ายินดีติดตามรับใช้ท่านในฐานะบ่าวคนหนึ่ง จะไม่สร้างความลำบากใดใดให้ท่านจอมยุทธสักนิด”“บ่าวคนหนึ่ง...” ชายสวมหน้ากากนิ่งเงียบไปอีกพักใหญ่ ก่อนถอนหายใจยาว “เอาเถิด หากเจ้าไม่สร้างปัญหาจริงดังปากว่า ข้าจะให้เจ้าเดินทางไปด้วย ระหว่างนั้นสบโอกาสค่อยหาทางส่งจดหมายไปถึงบิดาและพี่น้อง เรื่องคนของเจ้า สหายของข้าช่วยนางเอาไว้แล้ว”“จริงหรือ!”ได้ยินเช่นนี้ เซียงหรงโล่งใจเป็นอย่างยิ่งเขายังคงกล่าวต่อไป “ตงหลินผู้นี้เป็นสุภาพชน เชื่อถือได้ คนของเจ้าจะปลอดภัยอย่างแน่นอน หากเจ้าไม่มีความคิดอยากกลับบ้านก็ไม่ควรติดต่อ ‘คนของเจ้า’ ผู้นั้นอีก”แม้แว
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 100
เซียงหรงมองชายแปลกหน้าเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง แม้จะรู้สึกหวาดระแวงอยู่ลึกๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าชายร่างใหญ่ชุดดำสวมหน้ากากปกปิดใบหน้าผู้นี้ช่วยชีวิตนางเอาไว้ ช่วยนาง...ทั้งในตอนที่นางเสี่ยงชีวิตกระโดดลงมาจากหน้าผาสูงชัน และตอนนี้สายตาของเฉินเซียงหรงกวาดมองไปรอบๆ อีกครั้งกระท่อมหลังนี้ดูเหมือนจะถูกปล่อยทิ้งร้างมานานแล้ว โต๊ะไม้ที่วางตะเกียงอยู่มีรอยถลอกลึก มุมหนึ่งของผนังมีช่องโหว่ที่ลมพัดผ่านเข้ามาได้ ดังนั้น นอกจากกลิ่นสาบภายในกระท่อมแล้ว ยามนี้นางได้กลิ่นสนเขาอ่อนๆ ลอยมากับสายลมนางเริ่มรู้สึกถึงความเย็นของกระแสลมที่กัดกินเนื้อหนัง“ข้าจะจดจำบุญคุณครั้งนี้ไว้จนวันตาย...ข้าจำได้ว่าคล้ายจะเห็นท่านพลิ้วตัวมารับร่างข้าไว้ก่อนจะตกลงไปในแม่น้ำ ท่านเป็นจอมยุทธ์ใช่หรือไม่ จึงสามารถช่วยข้าไว้ได้เช่นนี้” นางถาม น้ำเสียงเจือความขอบคุณเขาไม่ตอบไม่เพียงไม่ตอบ ยังเบนสายตาไปทางอื่นด้วยซ้ำดวงตาที่มองลอดหน้ากากนั้นยังคงนิ่งลึกท่าทางเช่นนี้...ดูๆ ไปแล้ว ก็คล้ายองครักษ์ที่รับหน้าที่ติดตามคุ้มกันนางเช่นกันหรือว่า...นางอดถามไม่ได้ “ท่านคือองครักษ์จากตำหนักจวิ้นหวังที่คอยติดตามคุ้มกันข้าหรือ?”“ไม่ใช
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 99
ยามเมื่อเซียงหรงค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา นางรู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นที่แทรกซึมผ่านผิวกาย แสงไฟจากตะเกียงน้ำมันเล็กๆ บนโต๊ะไม้ส่องประกายริบหรี่สะท้อนเงามืดบนผนังไม้ที่แตกร้าวราวกับภาพเขียนที่น่าขนลุกภาพหนึ่ง รอบตัวนางในยามนี้เงียบสงัด มีเพียงเสียงลมที่พัดผ่านช่องว่างของกระท่อมเก่าคร่ำคร่า“ท่านแม่...” นางยังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากอ้อมกอดมารดาด้วยซ้ำทว่า... เพียงฝันไปหรอกหรือ?“ที่นี่ที่ไหน...” นางพึมพำแผ่วเบา รู้สึกร้าวระบมไปทั่วทั้งตัว เมื่อมองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเสื่อเก่าขาด มีหมอนสีดำสนิทที่คล้ายจะทำขึ้นมาด้วยการเอาเสื้อคลุมเปียกๆ ตัวหนึ่งมาหุ้มฟางรองศีรษะ กลิ่นอับของไม้ผุและฝุ่นทำให้นางแสบจมูกจนแทบทนไม่ไหวดวงตาของนางเลื่อนไปหยุดที่ร่างของชายคนหนึ่ง เขาสวมชุดสีดำทั้งตัว ใบหน้าครึ่งบนกว่าแปดส่วน[1]ถูกปกปิดด้วยหน้ากากโลหะรูปพยัคฆ์ เผยให้เห็นเพียงดวงตาคมดุสะท้อนแสงไฟสลัวเหมือนตาของสัตว์ร้ายเซียงหรงสะดุ้งเล็กน้อย ความหวาดกลัวไหลย้อนกลับมาบีบรัดหัวใจของนางไว้แน่นเสื้อคลุมที่ใช้ทำเป็นหมอนยังคงเปียกชุ่ม เสื้อผ้าผมเพ้าของคนผู้นี้เองก็ไม่ต่างกัน...สังเกตได้เท่านี้เฉินเซียงหรงก็ห
You may also like
ยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน150.6K viewsท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ120.1K viewsภรรยาเปลี่ยนชะตา
ไห่ถาง21.1K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น17.1K viewsนางร้ายต้องได้รัก
moonlight -mini2.6K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาปากร้ายยุค 70
หยางม่งเหยา272 viewsทระนงแค้นสีเลือด
บุปผาสวรรค์1.3K viewsย้อนกลับมาครั้งนี้ ข้ามิใช่เหยื่ออีกต่อไป
l3oonm@5.5K views
