Share

บทที่ 30

Penulis: เกาะลอยน้ำ
เธอถอนสายตากลับมา แล้วหันไปมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนอีกฝั่ง

บ้านตระกูลซิงสร้างอยู่ในย่านใจกลางเมือง บรรยากาศโล่งเงียบ สงบ จนแทบไม่เห็นผู้คน

ยิ่งรถเข้าใกล้ประตูทางออกมากเท่าไหร่ หัวใจของเธอก็ยิ่งสงบมากขึ้นเท่านั้น

ในชาติที่แล้ว บ้านตระกูลซิงเก็บความทรงจำที่เจ็บปวดไว้มากมายเหลือเกิน

ตอนที่เธอให้กำเนิดกั่วกั่ว เธอไม่ได้คลอดที่โรงพยาบาล

แต่คลอดที่บ้านตระกูลซิง

ทั้งน่าตกใจ และอันตรายถึงชีวิต

แต่คนในตระกูลซิง รวมทั้งซิงจือเหยียนคิดว่า การที่เธอตั้งท้องลูกของซิงจือเหยียนเป็นเรื่องที่น่าอับอายและไม่ควรเปิดเผยให้คนภายนอกรู้

ดังนั้น นอกจากการไปตรวจตอนที่รู้ว่าตั้งครรภ์แล้ว การฝากครรภ์ ตรวจครรภ์ แม้กระทั่งการคลอด ซิงจือเหยียนจะให้ผู้เชี่ยวชาญมาที่บ้านตระกูลซิง ไม่ยอมให้เธอที่ท้องแก่ไปไหนเลยแม้แต่ก้าวเดียว

ในตอนนั้น ถึงแม้เธอจะบรรลุนิติภาวะแล้ว แต่เธอก็ยังเป็นนักเรียนคนหนึ่ง เพราะการตั้งครรภ์ทำให้เธอไม่สามารถไปโรงเรียนได้ คนในตระกูลซิงไม่ยอมจ้างครูให้เธอ เธอจึงต้องเรียนรู้ทุกอย่างด้วยตัวเองเสมอ

เธออดทนจนถึงวันสอบเข้ามหาวิทยาลัย แล้วขอร้องซิงจือเหยียนให้พาเธอออกไปสอบ

แต่คนที่มาหาเธอกลับเป็นเว
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 100

    มีเพียงแค่เฉิงชุนฮวาคนนี้เท่านั้น ที่เซิ่นหรูซวงไม่เคยเห็นหน้าในทีมของเจียงเสี่ยวชุนมาก่อนเธอไม่ได้คิดอะไรมาก จึงถามออกไปอย่างสบาย ๆ "มาทำงานพาร์ทไทม์เหรอ? ได้วันละเท่าไหร่?"เฉิงชุนฮวายิ้มอย่างพอใจ "บ้านซิงกับแขกที่มาในงานใจดีมากเลย ทิปที่ได้รวม ๆ แล้วเกินพันไปแล้ว"เซิ่นหรูซวงเบิกตากว้างทันที "เท่าไหร่นะ? ห้าพัน?!"เฉิงชุนฮวายกนิ้วขึ้นหนึ่งนิ้วแล้วส่ายไปมา จากนั้นก็ยกเพิ่มอีกสองนิ้ว"ไม่ใช่แค่พันนะ หนึ่งหมื่นห้าพัน"เซิ่นหรูซวงรู้สึกว่า ขนมหวานในมือเธอจืดชืดไปทันทีเธอถึงกับอยากเดินไปหา ซิงจือเหยียนตอนนี้เลย เพื่อขอสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟเฉิงชุนฮวาหันซ้ายหันขวา แล้วพูดเสียงเบาอย่างเร่งรีบ "ไม่พูดแล้ว ฉันต้องไปทำงานต่อ"เซิ่นหรูซวงพยักหน้าอย่างเสียดาย เมื่อเธอก้มหน้าลง เสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้เธอคุ้นเคยกับเสียงฝีเท้านั้นดี ไม่ต้องเงยหน้าก็รู้ว่าเป็นใครซิงจือเหยียนเอื้อมมือมาคว้าข้อมือเธอ ดึงเธอลุกขึ้นจากพื้น"มานั่งคิดอะไรอยู่ตรงนี้?"เซิ่นหรูซวงเคี้ยวขนมอีกคำ หัวเราะเบา ๆ อย่างเย้ยหยัน "มาทำอะไรที่นี่? วันนี้เป็นวันหมั้นของนายกับเธอ ไม่ไปอยู่กับคู่

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 99

    คุณปู่ซิงที่เงียบมาตลอด เดินตรงเข้ามา สายตาขุ่นมัวของเขาจ้องมองเธออย่างหนักแน่น น้ำเสียงแหบพร่าด้วยวัยชรา แต่กลับแฝงไว้ด้วยอำนาจกดดัน"เธอต้องอยู่ต่อ ฉันยังไม่ได้อนุญาตให้เธอไป"เซิ่นหรูซวงยิ้มเย็น ๆ ไม่ยอมก้มหัว "ทำไมคะ บ้านซิงกลายเป็นเรือโจรไปแล้วเหรอ ขึ้นได้แต่ลงไม่ได้?"ซิงฟานโหรวเอ่ยอย่างไม่พอใจ "คุณปู่ จะให้เธออยู่ไปทำไมคะ? เธอก็ไม่ใช่คนของบ้านเราเสียหน่อย"คุณปู่ซิงไม่ตอบอะไร เพียงแค่จ้องมองเซิ่นหรูซวงด้วยสายตาหนักแน่นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปทันใดนั้น หัวหน้าคนรับใช้ที่ตามหลังมาก็เดินเข้ามา ใบหน้าเรียบเฉย ไร้ความรู้สึก น้ำเสียงเป็นทางการและไม่เปิดช่องให้ปฏิเสธ"ขอเชิญคุณหนูเซิ่นกลับไปพักที่ห้องก่อนครับ"เซิ่นหรูซวงมองบรรดาคนรับใช้ที่เริ่มล้อมเข้ามา สีหน้าของเธอค่อย ๆ เย็นชาขณะหมุนตัวเดินจากไป บรรดาคุณหญิงคุณนายก็ยังไม่วายเอ่ยชมเว่ยอวิ่นลู่"ถ้าเซิ่นหรูซวงมีคุณธรรมสักหนึ่งในร้อยของคุณหนูเว่ย ก็คงไม่ต้องตกต่ำถึงเพียงนี้ ใคร ๆ ก็รู้ว่าคนบ้านซิงใจดี คนที่ถูกคุณปู่ซิงไล่ออกไป ไม่มีทางเป็นคนดีแน่"เซิ่นหรูซวงคิดอย่างเย็นชาใช่ เธอไม่ใช่คนดีเธออยู่ในห้องนั้นส

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 98

    เธอยกมือขึ้น วางปลายนิ้วทั้งสองข้างลงบนแป้นเปียโน เสียงเปียโนที่ไพเราะกังวานพลันดังกระจายไปทั่วห้องโถงบทเพลง “ความปรารถนา” คือผลงานสุดท้ายของเคอซานเหม่ยก่อนจากโลกนี้ไป เป็นบทเพลงที่เปี่ยมด้วยความหวัง หวังจะโบยบินข้ามภูผา หวังจะหลุดพ้นจากพันธนาการ หวังจะได้สัมผัสอิสระและความงดงามของชีวิตแม้เคอซานเหม่ยจะเกิดมาในโชคชะตาที่ไม่อำนวย แต่เธอก็ไม่เคยยอมแพ้ เธอไม่พึ่งพาความรัก ไม่พึ่งพาผู้ชาย เธอพึ่งพาเพียงตัวเองบทเพลงนี้ ไม่ใช่การโหยหาความรัก แต่เป็นการโหยหาชีวิตที่เธอควรจะได้เว่ยอวิ่นลู่ที่ลอกเลียนบทเพลงนี้ กลับตีความออกมาเพียงผิวเผิน บทเพลง "รักนิรันดร์" ที่เธอเล่น เป็นเพียงการสรรเสริญความรักอย่างตื้นเขิน ไม่เคยเข้าใจแก่นแท้ของ "ความปรารถนา" ที่เคอซานเหม่ยต้องการจะสื่อเพราะฉะนั้น เว่ยอวิ่นลู่ไม่มีทางเล่นบทเพลงนี้ได้อย่างแท้จริง"ความปรารถนา" ไม่ใช่บทเพลงอ่อนหวาน แต่เป็นบทเพลงที่เต็มไปด้วยความกร้าวแกร่งและความโกรธเกรี้ยวเซิ่นหรูซวงสูดลมหายใจลึก ปลายนิ้วของเธอเคลื่อนไหวอย่างมั่นคงบนแป้นเปียโนบทเพลงที่คล้ายกับ "รักนิรันดร์" แต่กลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิง กำลังถือกำเนิดขึ้นภายใต้ปลาย

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 97

    แววตาของซิงจือเหยียนฉายประกายอารมณ์บางอย่างที่ยากจะคาดเดา ดวงตาสีดำลึกล้ำเอ่ยเสียงต่ำ "ทำไมไม่เปลี่ยนชุด?"แขกในคฤหาสน์ซิ่งล้วนเป็นผู้มีอำนาจและฐานะสูงส่ง ทุกคนเติบโตมาพร้อมช้อนทอง สำหรับเซิ่นหรูซวง ลูกสาวคนขับรถที่ถูกซิงตระกูลรับมาเลี้ยง พวกเขาไม่เคยให้ค่าการรับเลี้ยง ก็ยังเป็นแค่การรับเลี้ยง ไม่ว่าจะได้รับความเอ็นดูแค่ไหน เธอก็ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของบ้านนี้ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่เธอถูกคุณปู่ซิ่งขับออกจากบ้านก็เป็นที่รู้กันทั่ว ทุกคนจึงยิ่งดูแคลนเธอมากขึ้นบางคนถึงกับกล้าเอ่ยต่อหน้าเธอ เดินเข้าไปใกล้เว่ยอวิ่นลู่ กระซิบเสียงเบาแต่ดังพอให้ทุกคนได้ยิน"คุณหนูเว่ย ต้องระวังเซิ่นหรูซวงนะคะ เธอไม่ยอมเปลี่ยนชุดราตรีก็เพราะอยากโดดเด่น ตั้งใจเรียกร้องความสนใจแน่ ๆ""จริงค่ะ คนที่กล้ากล่าวหาคุณหนูเว่ยเรื่องลอกผลงาน ก็แสดงว่าในใจมีเจตนาไม่ดีอยู่แล้ว ต้องระวังให้มาก"เมื่อเห็นท่าทีของซิงจือเหยียนที่มีต่อเว่ยอวิ่นลู่ ทุกคนก็รีบประจบเอาใจเธอทันทีเว่ยอวิ่นลู่ยิ้มอย่างสง่างาม ในดวงตาแฝงความลึกซึ้ง แต่ใบหน้ายังคงอ่อนโยนไร้ที่ติ"ไม่มีทางค่ะ เซิ่นหรูซวงไม่ใช่คนแบบนั้น ฉันเชื่อเธอ เธอแค่หลงทางไป

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 96

    เธอค่อย ๆ ดึงม่านปิดอย่างเงียบ ๆ หลังจากนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง เซิ่นหรูซวงก็ตัดสินใจ เธอจะออกจากงานเลี้ยงก่อนที่มันจะเริ่มเธอเลือกจังหวะที่ไม่มีใครอยู่ แอบลงบันไดอย่างเงียบเชียบ ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งของห้องโถงแต่ไม่ทันไร แขกที่ควรจะอยู่ในสวนกลับทยอยเข้ามาในบ้านเซิ่นหรูซวงไม่เข้าใจสถานการณ์ จึงแอบชะโงกหัวออกไปดูเธอเห็นกับตา ว่าเว่ยอวิ่นลู่นั่งลงบนเก้าอี้หน้าเปียโนในมุมห้องโถง ท่ามกลางเสียงชื่นชมของผู้คนเธอเปิดฝาเปียโนขึ้นอย่างสง่างาม พูดเสียงเบา "ในเมื่อทุกคนอยากฟัง งั้นฉันจะเล่นเพลง ‘รักนิรันดร์’ ให้ค่ะ"พูดจบ เธอก็เงยหน้าขึ้น สบตากับซิงจือเหยียน ใบหน้าแดงระเรื่อ สายตาเต็มไปด้วยความรักและความเขินอาย"เพลงนี้ ฉันเคยเล่นให้เขาฟังค่ะ"เซิ่นหรูซวงเห็นชัด ซิงจือเหยียนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ในดวงตาเย็นชานั้นปรากฏแววอ่อนโยนจาง ๆสายตาของผู้คนเริ่มจับจ้องไปที่ทั้งสอง เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความรู้สึกคลุมเครือหญิงสาวหลายคนที่เคยมีใจให้ซิงจือเหยียน ต่างก็หน้าหม่นลง ดูเหมือนพวกเธอหมดหวังแล้วแต่เซิ่นหรูซวง พอได้ยินคำพูดของเว่ยอวิ่นลู่ ดวงตาเธอเบิกกว้าง มือทั้งสองกำแน่นจนสั่น

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 95

    เฉวียนชูม่านหัวเราะเบา ๆ แววตาเต็มไปด้วยความดูแคลน แต่ใบหน้ายังคงยิ้มอย่างสง่างาม"ก็เพราะเป็นคนที่มาจากบ้านเล็กบ้านน้อยนั่นแหละ แค่เงินยี่สิบห้าล้านก็ร้อนรนจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้" เธอหันไปยิ้มให้เว่ยอวิ่นลู่ ถอนหายใจเบา ๆ "ให้เธอย้ายออกจากบ้านซิง ถือเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดแล้ว"พูดจบ เธอก็เชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งผยอง หัวเราะเบา ๆ "ถ้าเธอมีความเข้าใจและเอาใจใส่ได้สักหนึ่งในสิบของลู่ลู่ ก็คงไม่ต้องไปอยู่ในห้องเช่าราคาถูก ๆ แบบนั้นหรอก"ซิงเหอเฟิงที่ใบหน้าเรียบเฉยมาตลอด เงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ขมวดคิ้วเล็กน้อย"บ้านซิงไม่มีทางเบี้ยวเงินแค่นี้หรอก อย่าทำตัวต่ำต้อยต่อหน้าคนมากมายเลย มันน่าอาย"เซิ่นหรูซวงพยักหน้าเบา ๆ ราวกับเห็นด้วยกับคำพูดเหล่านั้น แต่ทันใดนั้น เธอก็ยิ้มออกมา"ถ้ามันเป็นเงินเล็กน้อยสำหรับพวกคุณ ก็โอนมาเลยสิคะ ไม่กี่วินาทีก็เข้าบัญชีแล้ว ถ้าโอนมา ฉันก็จะไม่ทำให้พวกคุณเสียหน้าอีก"ใบหน้าของซิงหงปั๋วหม่นลงทันทีเสียงสนทนาของพวกเขาดังไม่ใช่น้อย ยิ่งเมื่อซิงจือเหยียนเป็นที่จับตามอง ผู้คนรอบข้างก็เริ่มหันมาสนใจซิงจือเหยียนพูดเสียงเรียบ "ฉันจะให้ผู้ช่วย

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status