Share
บทที่ 462
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 463
มีดทำครัวในมือของไทเกอร์ตกลงพื้น เขาตกใจด้วยความหวาดกลัวเหตุการณ์ตรงหน้าเขาไม่น่าจะเป็นไปได้แม้แต่ในความฝันเฟนด์ที่ถูกล้อมไปด้วยคนมากมาย และเขาคิดว่าเฟนด์จะต้องตายอย่างแน่นอนแต่เขากลับเห็นร่างมากมายล้มลงทีละคน เลือดไหลทะลักไปทั่วพื้นคนจากพรรคอินทรีค่อย ๆ ลดลงและในไม่ช้าก็เหลือเพียง 70 ถึง 80 คนลูกพี่เทมเพสและชายหัวโล้นมีบาดแผลที่แขนและเลือดก็ไหลอย่างต่อเนื่องพวกเขาได้ถอยกลับไปอีกด้านหนึ่งแล้ว พวกเขายังมีชีวิตอยู่แต่ก็กลัวความฉลาดของเขาคนที่อยู่ข้างในเป็นมนุษย์หรือเปล่า? พลังการต่อสู้ของเขาช่างน่ากลัวจริง ๆ“บ้าเอ๊ย หมอนี่เป็นหนึ่งในราชาแห่งสงครามหรือเปล่า?” ชายหัวโล้นกลืนน้ำลายและมองไปที่คนข้าง ๆ ที่ตายอีกเป็นสิบคน“วิ่งเร็วเข้า!” ชายหัวล้านตกใจกลัวมาก เขาไม่กล้าอยู่ที่นี่ต่ออีกแล้วและต้องการที่จะหนีสวบ สวบ สวบ!และอีกไม่กี่ก้าว หลายคนก็ล้มลงอีกครั้ง“แกอยากจะออกไปงั้นเหรอ?” เมื่อเฟนด์เห็นว่าอีกฝ่ายอยากหนี เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและร่างของเขาก็พุ่งไปข้างหน้านิดหน่อย เขาเป็นเหมือนเสือดาวที่วิ่งไปข้างหน้ามากกว่าสิบเมตร เขาไล่ตามอีกฝ่ายและฟันคอของคู่ต่อสู้ด้วยท่าแบ็คแฮนด์
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 464
”ที่รัก!” ผู้หญิงคนนั้นวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นไทเกอร์ เธอรีบวิ่งเข้าไปกอดเขาแน่น กลัวว่าทุกอย่างจะเป็นความฝัน“คุณ...คุณคิดเกี่ยวกับมันอย่างถี่ถ้วนใช่ไหม? คุณไม่ได้ไป?” เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นคิดว่าไทเกอร์ไม่อยากทิ้งเธอและลูกจึงกลับมา“เปล่า ให้ตายสิ มันน่าตกใจเกินไป! ผมรีบวิ่งไปพร้อมกับมีดทำครัวและคิดว่าคงตายแน่ แต่ผลลัพธ์คือพี่ใหญ่ปฏิเสธความช่วยเหลือของผมและบอกให้ผมมองอยู่ที่ไกล ๆ! โอ้พระเจ้า มีคนเกือบ 300 คน พี่ใหญ่ของผมแค่โบกมือก็ฆ่าคนไป 30 คนแล้ว เหมือนเห็นผีเลย! อีกอย่างเขาฆ่าคนมากมายในเวลาไม่ถึงสิบนาที ทั้งหมดนั่นเลย! ไม่มีใครรอด...พี่ใหญ่ของผม...เขา...เหมือนพระเจ้า!” ไทเกอร์พูดอย่างชัดดเจนด้วยท่าทางที่เกินจริงและหยุดมือของเขาไม่ได้ เขาอยากแสดงการกระทำของเฟนด์อีกครั้งภรรยาของเขาตะลึงไปแล้ว ตอนแรกเธอคิดว่าสามีของเธอไม่ได้ไปแต่เขาไปมาแล้วอย่างไรก็ตามเธอไม่คิดว่าพี่ใหญ่คนนั่นจะแข็งแกร่งมากและฆ่าคนมากมายด้วยตัวคนเดียว“แล้วเขาได้รับบาดเจ็บไหม? เขาอยู่ที่โรงพยาบาลไหน? เรารีบไปเยี่ยมเขากันเถอะ?” ผู้หญิงคนนั้นเช็ดน้ำตาให้แห้ง เมื่อเธอคิดได้ว่าแม้ว่าเขาจะฆ่าคนมากมา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 465
“คุณคิดด้วยเหรอว่าพระจันทร์คืนนี้เป็นยังไง? คุณกลายเป็นคนที่สนใจเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?!” เซเลน่ารู้สึกอบอุ่นหัวใจพร้อมรอยยิ้มหวานที่ปรากฏตรงมุมปากของเธอครอบครัวสามคนเดินไปตามถนนอย่างมีความสุข“ที่รัก คุณเจออะไรที่คุณชอบไหม? ให้ผมซื้อให้นะ!” เฟนด์ถามขณะที่พวกเขาเดินอยู่“ไม่มีอะไรที่ฉันถูกใจเลย คุณซื้อเสื้อผ้าให้ฉันตอนที่คุณกลับมาแล้วมันก็ยังดีอยู่เลยและฉันก็มีเสื้อผ้าที่ดีพอที่จะสวมใส่แล้ว!” เซเลน่าพูดหลังจากที่เธอคิดเกี่ยวกับมัน“พ่อคะ ๆ หนูอยากได้ของเล่น! หนูซื้อได้ไหมคะ?” ข้าง ๆ พวกเขาไคลี่พูดอย่างอาย ๆเฟนด์รู้สึกเสียใจอยู่ภายในใจ ใช่ เขากลับมาหลายวันแล้วแต่เขาไม่ได้ซื้อของเล่นให้ลูกสาวเลย เมื่อก่อนครอบครัวเธอยากจนเธอคงได้แต่มองดูเด็กคนอื่น ๆ เล่นของเล่นกันเท่านั้น“ได้สิ ไคลี่อยากได้อันไหน? พ่อจะซื้อให้หนูทุกอย่างเลย! ตราบใดที่ไคลี่ชอบพ่อก็ซื้อของเล่นทุกชิ้นที่อยู่ในร้านให้ลูกได้!” เฟนด์หัวเราะและพูดติดตลก“ขอบคุณค่ะพ่อ! พ่อ หนูแค่อยากแค่ซื้อตุ๊กตาบาร์บี้กับเป็ดสีเหลืองตัวเล็ก ๆ!” ไคลี่ตื่นเต้นมากและใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุข“โอ้ ลูกสาวของฉันช่างเข้าใจจริง ๆ เธอรู
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 466
ไคลี่กำลังต่อสู้กับน้ำตาเธออย่างช่วยไม่ได้ เธอทำได้แค่มองเป็ดเหลืองตัวน้อยด้วยสายตาที่อยากได้ผู้หญิงคนนั้นให้เป็ดเหลืองตัวน้อยกับลูกชายของเธอ เด็กชายรู้สึกได้รับชัยชนะเมื่อเขาแย่งไคลี่มาได้“เราหยิบของเล่นมาก่อน แล้วคุณก็มาแย่งมันไป” เฟนด์แสยะ “ทำไมเราถึงเป็นคนที่ควรจะไป ‘ซื้อที่อื่น’ ด้วยล่ะ?”“ใช่ คุณมันไม่มีมารยาท! ไม่เข้าใจคำว่า ‘มาก่อนได้ก่อน’ หรือยังไง?” เซเลน่าโกรธจนต้องพูดว่าออกไป“นี่ ฉันไม่สนใจหรอกนะ ของอยู่ในมือฉัน มันก็ต้องเป็นของฉันสิ นอกจากนี้พวกคุณก็ยังไม่ได้จ่ายเงินเลยด้วยซ้ำ!” ผู้หญิงคนนั้นตะโกนออกมาอย่างเย่อหยิ่งแต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับทำให้ผู้หญิงคนนั้นเงียบไปเฟนด์ยื่นมือไปหยิบเป็ดเหลืองตัวน้อยมา “โอ๊ะ ทีนี้มันก็เป็นของผมแล้วสิ!”“คุณ…” เธอชี้ไปที่เฟนด์“นี่ไม่ใช่ของคุณซะหน่อยเพราะคุณก็ยังไม่ได้จ่ายเงิน” เฟนด์ต่อปากต่อคำกับเธอ“โตแล้วยังจะขโมยของเล่นเด็กอีกทำไม?!” ผู้หญิงคนนั้นโกรธมากจนกู่ไม่กลับ “ไม่แมนเลยนะ!”“แง... แง...” เด็กชายร้องลั่นขณะที่โดนเฟนด์แย่งไป“ดูสิ... ดูคุณสิ! ผู้ใหญ่ที่แย่งของเล่นเด็ก! น่าอายมาก! แล้วดูสิ่งที่คุณทำกับลูกฉันสิ?! จะชดเชยย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 467
"ผมขอโทษด้วยที่เป็นสุภาพบุรุษให้กับผู้หญิงที่มีค่าควรเท่านั้น” เฟนด์ยิ้มก่อนจะพูดต่อว่า “การเป็นสุภาพบุรุษกับผู้หญิงปากร้ายคือความขายขี้หน้าต่อวัฒนธรรม”“คุณ…” ใบหน้าเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ เธอเหวี่ยงฝ่ามือออกไป เล็งไปที่แก้มของเฟนด์ เฟนด์ไม่ทันตั้งตัวเพราะเขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะร้ายกาจขนาดนี้เขาจับมือผู้หญิงคนนั้นไว้ แรงของเขาเยอะซะจนเธอดึงกลับไม่ได้“คุณกำลังพยายามจะเอาชนะผู้หญิง นั่นคือสุภาพบุรุษเหรอ?” เธอเยาะเย้ยอีกครั้งลูกค้าคนอื่น ๆ ที่เห็นเหตุการณ์คิดเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนั้นไร้มารยาท ดูเหมือนว่าจะเจอคู่ปรับที่เหมาะสม เฟนด์ไม่ยอมอ่อนข้อให้กับความบ้าคลั่งของเธอเลย“ฮ่า ๆ! ผมจะทำแบบนั้นก็ได้ แต่นั่นจะทำให้มือผมสกปรกน่ะ” เฟนด์หัวเราะ เขาหยิบของเล่นมาและส่งมันให้กับพนักงานขาย “ผมจ่ายเลยแล้วกัน” เฟนด์พูดง่าย ๆ “อย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนี้เลย”“เฮอะ ไอ้ชั่วเอ๊ย นายกำลังแกล้งฉัน แม่เลี้ยงเดี่ยว และลูกของฉัน ฉันจะทำให้นายเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป!” ผู้หญิงคนนั้นชี้ไปที่เฟนด์ก่อนจะออกไปพร้อมกับลูกชาย“เฮ้อ…” พนักงานขายถอนหายใจ มีลูกค้าจำนวนมากเช่นเดียวกันกับผู้หญิงที่ไร้เหตุผลคนนั้น
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 468
เฟนด์หัวเราะออกมา “สนุกแน่งานนี้!” ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะแต่งงานกับนักธุรกิจที่ร่ำรวยและมาพร้อมกับบอดี้การ์ดนะ ไม่แปลกใจเลยที่เธอไม่มีมารยาทอย่างไรก็ตาม พวกเขาควรคิดใหม่นะว่าตัวเองโชคร้ายที่เจอเฟนด์“หัวเราะอะไร? บอดี้การ์ดฉันล้อมไว้หมดแล้ว ควรจะรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป” ชายท้วมเยาะเย้ย“ถูกต้อง เขาเป็นแค่เด็กเอง แล้วคุณล่ะ! แม่ที่ไร้เหตุผลและพ่อที่ชอบตัดสินคนอื่น พ่อแม่อย่างพวกคุณ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมลูกถึงเป็นแบบนี้” เฟนด์พูดอย่างเย็นชา ยักไหล่อย่างที่เขาชอบทำ“เราเจอของเล่นก่อน ภรรยาคุณเป็นคนดึงของเล่นออกจากมือลูกสาวฉัน คุณโดนหลอกแล้ว!” เซเลน่าพูดต่อ มันช่างน่าอายที่จะตามพวกเขาในเหตุการณ์นั้น “ฮึ่ม! ฉันไม่สนหรอกนะว่าภรรยาจะเป็นคนหยิบมาจากพวกคุณ แต่พวกคุณทำให้แฮมมี่ร้องไห้! ฉันไม่ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นหรอกนะ! ฉันจะไม่ยอมแม้ว่าคุณจะเกินของให้เราตอนนี้ พวกแก ไปจัดการมันซะ!” ชายคนนั้นสั่งให้บอดี้การ์ดของเขาจัดการกับเฟนด์“ฮา! คิดซะว่าตัวเองโชคร้ายที่มาเหยียบนิ้วเท้าลูกพี่ฮิวจ์ละกัน!” ผู้ชายบางคนเข้ามาใกล้เฟนด์แต่โถ่เอ๊ย ไม่นานบอดี้การ์ดก็พบว่าร่างตัวเองร่วงหล่นราวกับแม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 469
ผู้หญิงคนนั้นจ้องไปที่ชายท้วม “ไอ้อ้วนวอลเตอร์ แกจะไปไม่ได้ถ้ากล้ามาแตะต้องตัวฉัน!”เธอยังไม่ทันพูดจบ เขาก็มองมาที่เธอด้วยพร้อมกับไฟลุกโชนในดวงตา และเดินตรงเข้ามาหาเพี๊ยะ! เขาตบเธอสามครั้ง“ฉันตามใจเธอมามากเกินไปแล้ว เธอนี่มัน! ทำไมถึงสร้างปัญหาให้ตลอดเลย? ใครเป็นเจ้านายตรงนี้กันแน่?! ไม่มีฉัน เธอมันก็ไม่มีอะไรเลย!”ดูเหมือนว่าเขาจะหงุดหงิดกับเธอมาก และเขาก็แสดงให้เห็นว่าผู้ชายอย่างเขาเป็นยังไง เขารู้สึกดีที่ได้ระบายความโกรธนี้กับเธอ“แก...” มันทำให้เธอนึกขึ้นได้ว่าต้องพึ่งพาผู้ชายคนนี้เพื่ออำนาจ เธอกล้าทำอะไรลงไปอย่างประมาทเพราะผู้ชายคนนี้ เธอไม่กล้าตอบโต้กลับเมื่อเป็นผู้ชายคนเดียวกันกับที่ตบเธอ“ไสหัวไป!” เฟนด์ตะโกนขณะที่ดูคู่รักทะเลาะกัน บอดี้การ์ดก็ฟื้นจากการหมดสติพอดีบอดี้การ์ดพวกนั้นหนีไปราวกับไม่มีวันพรุ่งนี้อีก“ไคลี่ เป็นอะไรไหม?” เฟนด์หันกลับมาเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้ทำให้ลูกกลัว เสียงเฟนด์อ่อนโยนขึ้นมาก“ไม่ค่ะพ่อ พวกนั้นเป็นคนเลว สมควรได้รับอย่างนั้น ต่อไปถ้าโตขึ้น หนูอยากเป็นเหมือนพ่อ! จะได้ไม่มีใครมารังแกได้!” แล้วไคลี่ก็ทำท่าทีเหมือนซุปเปอร์แมนแม้ว่ามันจะดูน่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 470
เพราะอย่างนี้ ใบหน้าและหูเล็ก ๆ ของเซเลน่าก็แดงก่ำ เธอรู้ดีว่าไคลี่ถามอย่างบริสุทธิ์ใจ มันทำให้เป็นเรื่องยากมากที่จะตอบเธอตกใจกว่าเดิมเมื่อเฟนด์ยิ้มและตอบว่า “เอาน่า ไม่ต้องเป็นห่วง พ่อสัญญาว่าลูกจะมีน้อง พ่อกับแม่จะมีลูกด้วยกันสองสามคน ลูกก็จะมีพี่น้องให้วิ่งเล่นด้วย”เซเลน่าเขินจนหยิกหลังเฟนด์“โอ๊ย!” เฟนด์ร้องขึ้นมา แต่เขาก็พูดต่ออย่างเร็วกว่า “ตอนกลางคืนนี่มันสวยจังเลยนะ”ทั้งสามรีบพากันกลับบ้าน ไคลี่ง่วงนอนเร็ว เธออยู่บนเตียงขณะที่เฟนด์ออกมาจากห้องน้ำเฟนด์เดินกลับมาที่ฟูกนอนและเตรียมตัวนอน ขณะที่เขากำลังเตรียมตัว เซเลน่าก็มองจากเตียงลงมาที่เขา “ที่รัก... ทำไมคุณไม่มานอนเตียงด้วยกันล่ะ? ถือว่าเป็นรางวัลของการทำหน้าที่พ่อและสามีที่ดีนะ” เซเลน่าหน้าแดงเฟนด์นั่งยอง ๆ บนพื้นอย่างมีความสุขเมื่อได้ยินแบบนั้น เขากระซิบเบา ๆ ว่า “ที่รัก คุณ...นี่หรือว่าคุณคิดที่จะมีพี่น้องให้ไคลี่อย่างที่เธอของั้นเหรอ? เยี่ยมเลย! ผมก็ด้วย!”เซเลน่ากลอกตาใส่เฟนด์ “พุฟฟ! พูดเรื่องอะไรเนี่ย? ฉันสงสารที่คุณนอนพื้น เลยจะให้นอนบนเตียง ไคลี่ไม่รู้หรอกเธอหลับไปแล้ว”“แค่...คืนเดียว? นอนเฉย ๆ น่ะเหรอ?”
Latest chapter
