ฮีลใจของร้อยดาว

ในทุก ๆ สัปดาห์ เด็กสองคนจะต้องมาจัดรายการด้วยกัน ก็ทำให้ทั้งสองคนสนิทกันมากขึ้น ทุกวันนี้ร้อยดาวกล้าที่จะร้องเพลงคลอตามเพลงที่เปิดมากขึ้น เฮียครามที่คิดว่าต้องให้สองคนเข้ามาทำเพลงแล้ว เลยเรียกทีมเพลง และโปรดิวเซอร์ รวมถึงผู้กำกับเอ็มวี และหัวหน้าวงดนตรี คุยเรื่องเพลงแรกที่จะทำให้เด็กทั้งสองคน 

เมื่อทีมงาน มาคิน และ ร้อยดาว เข้ามาพร้อมหน้าพร้อมตากัน ก็เริ่มคุยงานกันทันทีในที่ประชุม

" มาครบกันแล้วนะ คืออย่างงี้ เฮียอยากทำเพลงให้พวกเขาสองคน ร้อยดาวพอจะแต่งเพลงที่มันเหมาะกับเราสองคนไหม หรือจะให้พี่ศรรักษ์ทำเพลงให้ เพราะพี่เขาจะมองเราสองคนแบบที่คนอื่นมอง เราแต่งเอง เราอาจจะได้แค่มุมมองเรา" เฮียครามเอ่ยถามสองคน

"เพลงแรก อยากให้คนอื่น ๆ มองตัวตนของพวกเราครับ เป็นเพลงแรกของเราสองคนด้วย " 

"โอเค โปเต้นายว่ายังไง เห็นด้วยกับเด็ก ๆ ใหม่ " เฮียครามถามโปรดิวเซอร์ของเด็ก ๆ 

"ผมรอน้องเข้าห้องอัดทำเพลงเลยครับ กำลังมาแรง" โปเต้ที่อยากทำงานเพลงให้สองคนนี้แล้ว

" ถ้างั้นอีกสามวัน เอาเพลงมาให้ทีมโปเต้นะศร ทันไหม " เฮียคราม สั่งให้ศรรักษ์เร่งงาน

"จะพยายามแล้วกันเฮีย ขอตัวก่อนนะครับ" ศรรักษ์บอกเฮียคราม และขอตัวออกไปเขียนเพลงและไปหาเก็บคลิปมาเขียนเพลง เพราะศรรักษ์เองก็ยังไม่รู้จักสองคนนี้มากพอ

///***///***///++++///***///***

เมื่อวานก่อนมีพี่ ๆ แม่ ๆ เอฟซี ที่ไปเปิดอ่านตามหน้าแอพสีฟ้า พวกเขาเจอเพจลับภาพคนชุดดำมืด ๆ ใส่แมสสีดำหมวกสีดำ โดยที่มีคนติดตามไม่มากเท่าไหร่ พวกเขาได้ทำการสร้างเพจ ทำรูปทำข่าวล้อเลียนศิลปินต่าง ๆ ก็ได้ถูกหลาย ๆ คน หลาย ๆ สื่อ แชร์ออกไปทุกสื่อออนไลน์ เป็นภาพที่ร้อยดาวขึ้นห้อยจอกับมาคินและเธอหลุดเสียงร้องที่ไม่เพราะออกมาให้คนฟังได้รับฟัง  

มาคินกับร้อยดาวที่พากันออกมาร้านบะหมี่หมูแดงเจ้าประจำของพวกเขา และคนในค่าย เจ้าของร้านร้านนี้ไม่เคยรู้ว่ามาคินเป็นนักร้องมาก่อน ด้วยจากป้าแกอยู่ในช่วงอีกวัยเลยไม่ทันฟังเพลงรุ่นนี้ 

"วันนี้ทานอะไรดีเด็ก ๆ " ป้าเอ่ยถามเด็ก ๆ  แต่วันนี้มากันยกทีม มีอ๊อฟ โมสต์ ก็อปเปอร์ ธาม โจนส์ มาคิน และหนึ่งสาวในกลุ่ม ร้อยดาว ถึงแม้เธอจะเป็นแค่คนดูแล เพื่อน ๆ ในแก๊ง ก็รักใคร คอยช่วยสาวน้อยในทีมตลอด

"เอาข้าวหมูแดงครับ " มาคินสั่งเมนูประจำ 

"ผมเอาบะหมีเกี๊ยวโฟ" อ๊อฟสั่งต่อมา อีกโต๊ะที่แยกกันนั่ง เพราะนั่งไม่พอ

"ร้อยดาวสั่งอะไร" มาคินถามเธอ

"เอาเกี๊ยวน้ำ ไม่ชูรส ค่ะ" ร้อยดาวสั่งมาแค่นี้ 

เพื่อน ๆ สั่ง ๆ ตามกันมาจน ป้าก็เอาออกมาเสิรฟ์จนครบ 

"พวกเรามาทำงานโรงงานกันหรือไง ช่วงนี้มาทานบ่อย ๆ " ป้าเอ่ยถาม เพราะในซอยมีโรงงานทำรองเท้าอยู่ 

"พวกเขาเป็นนักร้องจ้าป้า" ร้อยดาวตอบไปตรง ๆ 

"หนู ๆ อยู่ในค่ายเพลงของเฮียครามนะสิ " ป้าที่รู้จักเฮีย เพราะเฮียมักจะสั่งบะหมี่ไปทานที่บ้าน สั่งเยอะเพื่อลูกเมียแกด้วย 

"ป้ายังไม่เคยฟังเพลงพวกผมหละสิครับ ผมยังไม่ดัง สักวันผมจะมาร้องให้ป้าฟังถึงร้านเลย" ก็อปเปอร์ที่มักจะมีเพลงลงยูทูปบ้างแล้วยอดคนดูเล็ก ๆ ไม่ค่อยมีคนรู้จักน้อง 

" ยังนะสิ เห็นหน้าพวกเราทุกวัน ทุกวันนึกว่าหนุ่ม ๆ หน้าตาดี จะมาทำงานในโรงงานได้ยังไง" ป้าพูดชมแล้วเดินเลยไปขายบะหมี่ต่อ เพราะมีคนสั่งหน้าร้าน

"นาน ๆจะรวมตัวกันสักที เราต้องตั้งชื่อแก๊งไหม"  อ๊อฟคนเริ่มจุดประเด็น

"พวกเราเนี่ยะนะ จะมีแก๊ง จะเอาชื่ออะไร" 

"แก๊งบะหมี่ เกี๊ยว" โมสต์ออกชื่อ

"หืมแค่คิดก็หน้ายาวมาเลย" ก็อปเปอร์ว่าโมสต์ 

"หรรมหวานไหม" ธามพูดออกมาบ้าง

"ชื่ออะไรนะ หรรมหวานหรอ  ได้อยู่นะ" ร้อยดาวที่ยังไม่ได้คิดอะไร 

"ไม่ได้ ร้อยดาวไม่มี จะเข้าแก๊งได้ยังไงกัน" มาคินแย้งความคิดเพื่อน ๆ

"ทำไมจะไม่มี" ร้อยดาวที่ยังไม่ได้คิดอะไร ยังจะแย้งมาคิน จนหนุ่ม ๆ หัวเราะเธอ

"เปลี่ยนเป็นชื่ออะไรดีหละ บะหมี่มังกรหยก ดีไหม" ร้อยดาวตั้งเองสะจนเพื่อน ๆ หัวเราะออกมาเสียงดัง

"เสียงกระบี่ ดาบมังกร โช้งเช้ง ๆ  " ก็อปเปอร์ทำทีชักดาบอ๊อฟเล่นด้วย ทำท่าฟันดาบใส่กัน 

"เล่นเป็นเด็ก ๆ  " ร้อยดาวบ่นสองหนุ่ม  จนไม่รู้ว่ามาคินแอบถ่ายคลิปความน่ารัก ๆ ในการตั้งชื่อกลุ่มของพวกเรา ลงติ๊กต๊อกด้วย  เขาแทคชื่อของเธอและเพื่อน ๆ ทุกคน

"ตึ๊ง " เสียงข้อความของติ๊กต๊อกดังขึ้น

"อ้าวนายเอาคลิปลงหรอมันตลกออก" ร้อยดาวเปิดดูไม่นานก็มีคนมาแสดงความคิดเห็น

"คนชอบในความตลกของพวกเราไม่ใช่หรอ" มาคินบอกเธอ 

"ใช่หรอ นายอ่านความคิดเห็นไหม เขาว่าเราเป็นแฟนกัน" ร้อยดาวแย้ง จนเพื่อน ๆ บนโต๊ะต้องไปเปิดอ่านตาม มีข้อความที่มองว่าเธอไม่เหมาะสมกับเขา

" นักร้องเสียงเพี้ยน ๆ แบบนี้นะ ค่ายเพลงคิดดีแล้วหรอไง จะพาทำมาคินด้อยลงไปไหม" ความคิดเห็นที่ขึ้นมามีแต่ด้านลบ

"จะร้องเพลงช่วยมาคิน คือมันต้องร้องดีในระดับหนึ่งไหมอะ" ความคิดเห็นต่าง ๆ ด้ันเข้ามา

"แล้วนี่อะไรเป็นสาวเป็นนางจะไปเข้าแก๊งชายหนุ่ม" 

"แล้วจะเป็นอะไร เขาทำงานด้วยกันเป็นเพื่อนกัน หลาย ๆ คลิป ไม่เคยดูกันไง "  ความคิดเห็นที่ชอบและรักน้อง ๆ มีเข้ามาแทรกบ้าง

"พอ พอ ไม่ต้องไปอ่านมัน พวกความคิดแย่ ๆ นะพี่ร้อยดาว อย่าไปมอง อย่าไปอ่าน " อ๊อฟบอกพี่สาว 

" ความคิดเห็นอะไร ทำไมพี่ไม่ทันมองเลย" ร้อยดาวที่อ่านแทบจะทุกบรรทัด แต่ก็ต้องแกล้งตอบไปว่าไม่ได้อ่าน  แววตาของเธอที่ดูเศร้าหมองลง กับความคิดเห็นของแฟนคลับ แค่เธอช่วยเขาร้องเพลง

"เป็นอะไร เดี๋ยวเราลบก็ได้ เธอไม่ต้องไปอ่านแล้ว พอ ๆ " มาคินบอกเธอแล้วเข้าไป ติ๊กต๊อกของตนเอง และดำเนินการลบทันทีกลัวเพื่อนสาวจะคิดมาก

"พี่ร้อยดาว กินไอติมไหมพวกผมซื้อให้" ธามรุ่นน้องอีกคน 

"พี่เอาเงินมานะ ผมไปซื้อให้ ผมเอามาแค่ค่าก๋วยเตี๋ยว" ธามที่เห็นเธอเงยหน้ามามอง 

"ไป ๆ ด้วยกันนี่หละ" ร้อยดาวสีหน้ายังไม่ค่อยยิ้มสักเท่าไหร่ตอบธาม แล้วพากันออกจากร้านบะหมี่ เดินไปอีกนิดนึงก็ถีงร้าน 7-11

ร้อยดาวเดินเลือกซื้อขนม เป็นปกติ พอเดินมาที่เคาน์เตอร์ มาคินเองหยิบขนมมาห่อหนึ่งน้ำกระป๋องหนึ่งแปรงสีฟัน แต่มาคินเองก็เหมือนกับน้อง ๆ ที่อาจจะพกเงินมาไม่ได้มาก อาจจะลืมกดจากตู้ เขาวางของลงตรงเคาน์เตอร์ที่ร้อยดาวกำลังจะจ่ายเงิน

"คิดรวมกันเลยครับ" มาคินบอกพนักงาน น้องพนักงานมือไวเอาลงเครื่องสแกนราคา และใส่ถุงรวมกับร้อยดาว

"อ้าวน้อง พี่ยังไม่ได้บอกให้คิดรวม" 

"คิดเข้าไปแล้วค่ะ พี่บอกช้าไปพวกพี่มาด้วยกันไม่ใช่หรือคะ ไปเคลียร์กันอีกทีนะคะ"

"เออ จ่าย ๆ ไปก่อนนะร้อยดาว เนี่ยดูสิ คนข้างหลังเขาก็รอต่อแถวอยู่" มาคินช่วยพูดอีกแรงเพราะตนเองกลัวเสียหน้าไม่ได้พกเงินมาจริง ๆ 

"เออ เออ ก็ได้ ครั้งเดียวนะ มาคิน เท่าไหร่ค่ะ"

" 285 บาทค่ะ มีออลเมมเบอร์ไหมคะ"  

" ไม่มีค่ะ " ร้อยดาวบอกพร้อมส่งเงินให้สามใบแดง น้องพนักงานรับไปแล้วก็ทอนกลับมาให้

"ขอโทษที พี่ไม่ได้พกเงินมา เอาออกมาร้อยเดียวก็หมดไปกับป้าบะหมี่แล้ว กลับไปค่อยไปเอาเงินนะ"

"รอบขึ้นทางด่วนนายเอาไปร้อยบาท จำได้ไหม นั่นยังไม่คืน นายบอกว่าจะคืนโห... นานมาก"

มาคินที่เงียบและเดินออกจากร้านมาโดยไม่รอร้อยดาวเลยแม้แต่น้อย เมื่อทุกคนทำอะไรกันเสร็จ ก็พากันกลับบ้านพักของศิลปินที่ค่ายจัดเอาไว้ให้ เพราะไม่อยากให้ไปพักไกลจากค่าย เวลาไปรับจะได้เร็ว  อ๊อฟที่สร้างปรากฏการณ์อีกครั้ง ในการเข้าบ้าน 

"มีอะไรอ๊อฟ" มาคินถามน้องชาย ที่พักด้วยกัน 

"พี่ผมว่าผมลืมเอากุญแจออกมาจากบ้านแน่ ๆ เลย" อ๊อฟที่เอามือไปควานหากุญแจบ้านตรงใต้กระถาง เพราะเขามักซ่อนเอาไว้ก่อนออกจากบ้าน และเขาดันออกมาทีหลังตอนไปกินก๋วยเตี๋ยว 

"ห๊ะ อ๊อฟแล้วเราจะเข้าบ้านกันยังไง" มาคินถามน้องชายด้วยอารมณ์อยากพักผ่อนเต็มที่ ข้างนอกยุงก็เยอะ ร้อยดาวเอารถเข้าเก็บเดินตามมาสมทบทีหลัง

"มีอะไรกัน ทำไมไม่เข้าบ้าน "

"ผมลืมกุญแจบ้านพี่ พี่มีกุญแจสำรองไหมอะ " อ๊อฟเองที่คิดว่าร้อยดาวต้องรอบคอบมีลูกกุญแจบ้านแน่ ๆ 

"มีดิ พกติดกับกุญแจรถตลอด " ร้อยดาวเอากุญแจออกมาเดินนำหน้าสองคนไปเปิดประตูบ้านให้ จนสองหนุ่มที่ถอนหายใจกันออกมาเสียงดัง จนร้อยดาวหันมามองทั้งสองหนุ่ม

"เป็นอะไรกัน"

"ก็ดีใจไงพี่ นึกว่าต้องนอนตบยุงกันเสียอีก" อ๊อฟบอกพี่สาว พากันเข้าบ้านพัก