ตอนที่ 33 ดื่มให้ลืม

กล่องเครื่องสำอางที่ซื้อตุนไว้เมื่ออยากได้ แต่ไม่เคยได้ใช้แบบจัดเต็มเลยสักครั้ง ถูกนำมาวางเต็มโต๊ะดื่มให้ลืมในห้องแต่งตัว ถัดไปคือกองเสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยหลากหลายสไตล์ ทั้งสวยหวานละมุน และโทนเซ็กซี่ เสียงเพลงที่เปิดคลอเบา ๆ สร้างบรรยากาศในห้องที่แอร์เย็นฉ่ำบวกกับเสียงฮัมเพลงจากปากของเอวา

สองสาวในชุดคลุมหลังอาบน้ำ กำลังเตรียมตัวสำหรับค่ำคืนของการฉลองบัณฑิตใหม่ให้กับตัวเอง เหมือนยกภูเขาลูกใหญ่ออกจากอก เอวาฮัมเพลงชิว ๆ อย่างอารมณ์ดีแต่สายตาคอยลอบมองเพื่อนอยู่เป็นระยะ จากการจับสังเกตจิวารีที่เปลี่ยนไป ใจลอยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนจนบางครั้งเหมือนเธอพูดอยู่แค่ฝ่ายเดียว และแน่นอนอาการแบบนี้ต้องมีอะไรอยู่ในใจเป็นแน่

เจ้าของห้องเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบกระป๋องเบียร์มาเปิดจิบย้อมใจ และยื่นอีกกระป๋องส่งให้เพื่อนสาว

“แกโอเคหรือเปล่า?”

“โอเคสิ ทำไมเหรอ?” จิวารีรับกระป๋องเบียร์มาเปิดและยกขึ้นจิบ แสร้งทำหน้าชิวให้เพื่อน

“แต่ฉันว่าไม่” เอวาจ้องหน้าเพื่อนจริงจัง ถึงแม้จะรู้ดีว่าจิวารีปากแข็งแค่ไหน แต่สิ่งที่เก็บไว้ในใจของเธอตอนนี้มันเก็บไว้ไม่มิดแล้ว และล้นออกมาทางแววตาจนสังเกตได้

“ฉัน...ดูแย่ขนาดนั้นเหรอ?” ยิ้มน้อย ๆ ให้เพื่อนเมื่อโดนคนรู้ใจจี้แผล แต่ยังคงแสร้งเข้มแข็ง

“เรื่องดินกับน้ำฝนน่ะ แกโอเคหรือเปล่า?” เอวาเจาะตรงประเด็น ถึงแม้จิวารีจะไม่ยอมรับว่าตัวเองเฮิรตซ์ก็เถอะ

“….” คนถูกถามแววตากระตุกวูบ ก่อนจะรีบปรับสีหน้าและแววตา

“ก็ต้องโอเคสิ ดินมันมีความสุขเราเป็นเพื่อนก็ต้องดีใจด้วยอยู่แล้วป่ะ” หลบตา มือหยิบครีมประทินผิวแต้มที่ใบหน้าและลูบไล้ส่องกระจกเหมือนคุยเรื่องทั่วไปเพื่อกลบเกลื่อน

“ดินควรรู้ไหมว่าแกรู้สึกยังไง?” เอวาถามเธอเพื่อให้เธอได้ถามตัวเองต่อ และแค่อยากให้เพื่อนปลดปล่อยความรู้สึกออกมาบ้างไม่ใช่เก็บไว้คนเดียวจนอัดอั้นแบบนี้ จะเข้มแข็งไปเพื่ออะไร

“….”

“อย่างน้อยดินควรจะได้รู้”

“เขาคบกันแล้ว แกเป็นคนบอกฉันเองนี่ แค่นี้มันก็ชัดแล้ว”

พูดไปก็เหมือนเอามือกดปากแผลที่กำลังอักเสบอยู่ ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น ความเงียบเข้าปกคลุมการสนทนาชั่วขณะ

“มันไม่สำคัญแล้วล่ะเอวา” มองหน้าเพื่อนผ่านทางเงาสะท้อนของกระจก

“แกดูสิตอนนี้เราเป็นใคร” หันกลับมาเผชิญหน้ากับเอวา

“เราเป็นบัณฑิตแล้วนะ เรื่องแค่นี้เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ฉันเก่งจะตายแกก็รู้”

หันกลับไปมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง หยิบโน่นหยิบนี่มาเตรียมแต่งหน้าเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ทำไมในใจมันหน่วงขนาดนี้นะ

“และวันนี้เราจะปลดปล่อยทุกอย่างที่ทำให้เราไม่โอเค ฉันจะเป็นจิ๋วคนใหม่ที่มีแต่ความสุข” พูดกับตัวเองในเงาสะท้อนของกระจกใส

“แกก็ด้วย” ส่งยิ้มให้เอวาและปลอบใจตัวเอง

“อือ” เอวาพยักหน้า

“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันก็จะอยู่ข้างแกเสมอ เราจะเป็นคนใหม่ที่มีแต่ความสุข”

ยกกระป๋องเครื่องดื่มชูขึ้น จิวารีหยิบกระป๋องมายกชนกัน กระดกเข้าปากอึกใหญ่ยืดยาวเหลือเพียงกระป๋องเปล่า วางกระแทกลงโต๊ะเสียงดังพร้อมถอนหายใจทิ้งเพื่อปลดปล่อยทุกอย่างทิ้งไว้ตรงนี้ ก่อนจะกุลีกุจอแต่งองค์ทรงเครื่องพร้อมออกล่าความสุขในค่ำคืนนี้

“วันนี้ฉันขอเซ็กซี่หน่อยละกัน”

เอวาหยิบเสื้อสายเดี๋ยวเอวลอยตัวจิ๋วสีแดงแรงฤทธิ์ กระโปรงสั้นสีดำเข้ารูปอวดสะโพกกลมโชว์บั้นท้ายและเอวคอด หน้าท้องแบนราบขาวเนียนชวนสัมผัส เรียวขาขาวที่ไม่ค่อยได้เห็นคุณหนูโชว์สักเท่าไหร่ในวันนี้ดึงดูดสายตาไม่ใช่เล่น เกล้าผมขึ้นสูงแบบง่าย ๆ ปล่อยปอยผมลงสองข้างแก้ม โชว์แผ่นหลังบอบบางน่าสัมผัส แม้จะแต่งเติมใบหน้าลุคสายฝอ แต่ความหวานสดใสก็ไม่เลือนหายไปจากใบหน้าเธอ

“เป็นผู้ใหญ่แล้ว...ฉะนั้น เราจะแต่งตัวแบบไหนก็ย่อมได้” เธอยืนอวดทรวดทรงต่อหน้าเพื่อนพร้อมรอยยิ้มสดใส

จิวารีสวมกางเกงยีนแต่งขาดขายาวทรงหลวม หัวกางเกงเกี่ยวอยู่ที่ขอบสะโพกใต้สะดือ โชว์กล้ามท้องแบนราบและความสุขภาพดีของเรือนร่างนักกีฬา เสื้อครอปแขนกุดตัวจิ๋วสีดำเหมือนความรู้สึกในใจตอนนี้ไม่ผิดเพี้ยน เธอแต่งแต้มใบหน้าสวยในโทนเข้ม เพื่อปกปิดความอ่อนไหวข้างใน ขอบตาที่ถูกกรีดด้วยอายไลน์เนอร์โทนเข้มเช่นเดียวกัน แม้แต่อายแชร์โดว์ก็ด้วย ผมยาวถูกม้วนเป็นลอนและปล่อยทิ้งตัว สิ่งที่ยังคงความเป็นจิวารีผู้เรียบง่ายมีเพียงลิปกลอสสีหวานสดใสเท่านั้น

“สวัสดีครับ” เจ้าหน้าที่การ์ดหน้าประตูเอ่ยทักทายสองสาวพร้อมกับยื่นมือมารับบัตรประจำตัวตรวจดูตามกฎของร้าน ก่อนผ่านเข้าประตูด้านใน สองสาวเปิดกระเป๋าสะพายใบเล็กให้การ์ดตรวจดูว่าไม่มีอาวุธใดๆ นำเข้าไปด้วย

“เชิญครับ” เจ้าหน้าที่เปิดประตูให้และโค้งศีรษะอย่างสุภาพ

สถานบันเทิงแห่งนี้ขึ้นชื่อเรื่องการเข้มงวดเรื่องความปลอดภัยในระดับต้น ๆ เป็นสถานที่ปลดปล่อยและระบายความเครียดได้อย่างสบายใจ ในบรรยากาศแบบมินิคอนเสิร์ตสำหรับกลุ่มคนมีระดับที่ญาติ ๆ ของเอวาใช้บริการอยู่เสมอ

“จองโต๊ะไว้ไหมคะ?”

“จองค่ะ ชื่อเอวาค่ะ”

“เชิญด้านนี้ค่ะ” พนักงานสาวเดินนำหน้าไป

เสียงเพลงที่หน้าเวทีโดยนักร้องในตอนหัวค่ำยังคงเป็นจังหวะเบา ๆ จิวารีกวาดตามองไปรอบบริเวณร้านระหว่างเดินไปที่โต๊ะวีไอพี หนุ่มสาวคู่รักหลายคู่ที่อยู่ในบรรยากาศ

โรแมนติกท่ามกลางเสียงเพลงรักหวานซึ้ง ทำให้ใบหน้าของใครคนนั้นโผล่ขึ้นมาในใจหญิงสาวอย่างช่วยไม่ได้

“ดิน...นายจะวนเวียนหลอกหลอนฉันตลอดแบบนี้ไม่ได้นะ” คิดคนเดียวในใจ

“แกดื่มอะไรดี? เอวาเอ่ยถาม หลังจากนั่งลงที่เก้าอี้

“แกสั่งเลยฉันอะไรก็ได้”

เอวาหยิบรายการอาหารและเครื่องดื่มมาเปิดดูและแจ้งพนักงานไป

“เต็มที่ได้เลยนะวันนี้ฉันจองการ์ดพิเศษไว้ดูแลความปลอดภัยให้เรา แกไม่ต้องห่วง”

เครื่องดื่มและของขบเคี้ยวถูกนำวางที่โต๊ะหลังจากสั่งไปเพียงไม่นาน นักท่องราตรีเริ่มหนาตาขึ้นมาเรื่อย ๆ พร้อมกับจังหวะเพลงที่เริ่มคึกคักไปพร้อมกัน สองเพื่อนสาวดื่มไปคุยไปมากมายเรื่องราวที่ถูกขุดจากอดีตขึ้นมาเล่าใหม่ สร้างเสียงหัวเราะกันอยู่สองคนเหมือนได้ปลดปล่อย สายตาหนุ่ม ๆ โต๊ะข้าง ๆ ที่ส่งสัญญาณอยากทำความรู้จักไม่มีผลต่อสองสาวเลยสักนิด แค่หนุ่ม ๆ เดินเข้ามาใกล้โต๊ะก็ถูกการ์ดที่ยืนคุมอยู่ใกล้กันออกเสียแล้ว

อยากสนุกท่ามกลางบรรยากาศที่รายล้อมไปด้วยผู้คน แต่ยังต้องการพื้นที่ส่วนตัวอยู่ อาศัยแค่เสียงเพลงจากหน้าเวทีและดีเจรูปหล่อก็เท่านั้น เอวาหยิบโทรศัพท์มือถือถ่ายเซลฟี่คู่พร้อมแคปชั่นลงในโชเชียลมีเดีย ก่อนจะลุกขึ้นโยกรีแลคตามจังหวะดนตรี

เสียงเบสจากลำโพงสะเทือนตามจังหวะเพลงฮิตที่ดีเจเปิดคลอไปกับแสงไฟสลัวหลากสีทั่วผับ โต๊ะทุกโซนในร้านตอนนี้เริ่มแน่นขนัดไปด้วยผู้คนแล้ว

“ขอให้ค่ำคืนนี้เป็นคืนแห่งการปลดปล่อย” เสียงจากดีเจหนุ่มที่พูดประสานกับจังหวะเพลงซึ้ง

“ความเหี้ยทั้งหลายของเมื่อวาน...โยนมันทิ้งซะ” เว้นช่วงให้เสียงดนตรีแทรกขึ้น

“แล้วมาโยกกัน” ใส่พลังในเสียงปลุกใจคนเศร้าให้ตื่นขึ้น

ตามด้วยเสียงกระหึ่มกึกก้องจากลำโพง และเสียงกรี๊ดเกรียวกราวของหนุ่มสาวทั่วทั้งร้าน แสงไฟวิบวับสลับสีละลานตา กลุ่มหนุ่มสาวลุกขึ้นนแดนซ์ตามคำเชิญของดีเจกันสุดเหวี่ยง เช่นเดียวกับเอวาและจิวารีที่เหมือนนักโทษที่ถูกปล่อยออกจากห้องขัง

ภาพสองสาวที่เช็กอินในผับท่ามกลางไฟสลัวและฉีกยิ้มตาหวานฉ่ำ ถูกซูมขยายเข้าออกดูบรรยากาศรอบข้างเพื่อเก็บรายละเอียดว่าพวกเธอไปกับใคร

อิทธิพลขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด มิน่าล่ะ ส่งข้อความไปตั้งมากมายก็ไม่เปิดอ่านสักที เธอไปกับใครนะ ลุกขึ้นหยิบกุญแจรถเดินลงจากคอนโดทันที

จิวากรหรี่ตามองภาพสองสาวในหน้าจอมือถือ

“ดูแต่งตัวเข้าซิ ยังกะจะไปจับแขก” ส่ายหัวเดินไปหยิบแจ็กเก็ตก่อนจะออกไปเรียกแท็กซี่

ภูผาและกีตาร์ถึงไฮเฟรนด์ผับในไม่กี่นาทีหลังจากเอวาลงสตอรี่ และเดินตามหาอยู่สักพัก อาศัยมุมจากภาพถ่ายในจุดที่สองสาวนั่ง

เพลงเปลี่ยนเป็นจังหวะช้าลง เมื่อใกล้ได้เวลาวงดนตรีรอบดึกขึ้นโชว์ แอลกอฮอล์ร้อนผ่าวในร่างที่ออกฤทธิ์กระตุ้นความในใจให้หน่วงลงไปอีก

“อยู่คนเดียวใช่ไหม...หรือเขาอยู่ตรงนั้น?”

ท่อนฮิตของเพลงที่ทำจิวารีเจ็บแปลบพร้อมกับใบหน้าของเขาที่ลอยมาเด่นชัดกว่าเดิม

“ในที่สุดฉันก็ไม่ใช่คนที่ถูกเลือก” หัวเราะเยาะตัวเองที่ทำเหมือนเข้มแข็ง สุดท้ายก็ต้องหนีมาพึ่งเหล้าเพื่อให้ลืม แต่มันได้ผลที่ไหนกัน ยิ่งดื่มยิ่งคิดถึง

“ไอ้ดิน ไอ้บ้า....” แหกปากร้องแข่งเสียงเพลงอย่างลืมตัว

เอวายกแก้วชูขึ้น

“ปลดปล่อย...เพื่อความสุข” สองสาวชนแก้วกันสนั่นกระดกลงคอพรวดเดียวเหมือนเททิ้ง จิวารีนำหน้าไปไกลแล้วเหมือนซ้อมดื่มเผื่อหมา ส่วนเอวานั้นยังแค่ตึง ๆ เท่านั้นเพราะดูจากสภาพเพื่อนสาวของเธอแล้วคงเมาทิ้งตัวเป็นแน่

 เสียงจากหน้าเวทีกับวงดนตรี วงสุดท้ายที่ขึ้นประจำที่แล้วพร้อมแจกความมันส์

นักร้องหนุ่มมาดเซอร์จากหน้าเวทีทักทายแค่ไม่กี่คำ เสียงเบสก็ดังสะเทือนพื้น ผสมกับแสงสีส้มแดงที่กะพริบเป็นจังหวะบีบหัวใจ พร้อมกับร่างของหนุ่มสาวที่ลุกพรึบขึ้นสะบัดโยกแข่งกับไฟวิบวับแบบไม่ต้องนัดหมาย

“จิ๋ว” ภูผาเดินเข้ามาหายังไม่ทันจะถึงตัวก็โดนการ์ดกันตัวออกห่างแล้ว

“เพื่อนผม” เขาโน้มหน้าเข้าใกล้การ์ดเพื่อให้ได้ยินชัดแข่งกับเสียงดนตรี พอดีกับที่เอวาหันมาเจอ

แท็กซี่จอดหน้าไฮเฟรนด์ผับ จิวากรเปิดประตูรถเดินลงมา

“แจ็ค” เสียงเรียกจากด้านหลัง เจ้าของชื่อหันไปมอง

“ไอ้ดิน”

สองหนุ่มเดินเข้ามาด้านในหลังจากพูดคุยเข้าใจตรงกัน อีกคนบอกมาตามหาเพื่อน ส่วนอีกคนบอกมาตามหาน้อง โทรเข้าไม่รู้กี่สายก็ไม่มีใครรับ ข้อความก็ไม่เปิดอ่าน ผู้คนก็แน่นขนัดไปทั้งร้านทั้งเต้นทั้งโยกสะบัด เดินขวักไขว่กันจนตาลาย แถมยังหรี่ไฟให้สลัวลงไปอีกทำให้เป็นอุปสรรคในการตามหาสองสาว สุดท้ายต้องมายืนดักอยู่หน้าทางเข้าห้องน้ำหญิง

“กูจะบ้า” จิวากรบ่นงึมงำ ห่วงก็ห่วง ไอ้จิ๋วนี่มันน่านักจะบอกพี่สักคำก็ไม่มี เรื่องไม่ดีก็เคยเกิดขึ้นกับตัวเองแล้วแทนที่จะรู้จักระวังตัว เอวาก็เหลือเกินไม่รู้จักเตือนเพื่อนไม่พอ เออออห่อหมกไปตามกันเสียอย่างนั้น

หลังจากยืนรออยู่นานสองนานโต๊ะหัวมุมทางเดินออกไปห้องน้ำ มีลูกค้าเช็คบิลและกลับออกไป สองหนุ่มก็เข้าเสียบสั่งเครื่องดื่มมาดื่มย้อมใจ และกวาดสายตามองหาสองสาวอยู่เป็นระยะ สองหนุ่มหล่อที่ปราศจากแฟนสาวมาคุมไม่นานก็โดนสาวสวยเข้ามาเต๊าะอย่างถึงเนื้อถึงตัว อิทธิพลเดินตามหาเพื่อนสาวอีกครั้งปล่อยให้จิวากรโดนสาวแทะโลมอยู่ตามลำพัง คุยกันแค่ประเดี๋ยวเธอก็กระซิบข้างหูและชวนเขากลับ

“ไปค้างที่คอนโดแพรไหมคะคืนนี้”

จิวากรนั่งกึ่งยืนพิงเก้าอี้สูง สาวสวยยืนแนบชิดในวงขาแข็งแรง สองแขนคล้องคอชายหนุ่มให้โน้มหน้าลงมาหา สองมือของจิวากรแต่ะสะโพกเธอและดันออก

“ไว้วันหลังละกันมันนี้ผมไม่สะดวก”

เอวาหยุดขาที่กำลังก้าวขณะจะเดินเข้าห้องน้ำ หรี่ตามองภาพข้างหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

“พี่แจ็คนี่นา”

“หึ...นี่เขาจะมีผู้หญิงอยู่ทั่วบ้านทั่วเมืองเลยหรือยังไงนะ” เกลียดนักพวกผู้ชายเจ้าชู้จอมกะล่อน หลายใจ มักมาก ไม่รู้จักพอ