Semua Bab มายเฟรนด์ ไม่สนิทอย่าคิดรัก: Bab 1 - Bab 10

ร้านก๋วยเตี๋ยวข้างหอพักมหาวิทยาลัยเจ้าเก่า ที่ถูกจัดเตรียมไว้รอลูกค้าเรียบร้อยพร้อมเสิร์ฟ ชายวัยกลางคนเจ้าของร้านพร้อมลูกมือคือเด็กชายตัวเล็กวัยสิบสองขวบที่วันนี้หยุดโรงเรียนและขอมาช่วยเพื่อหาค่าขนม กำลังเช็ดทำความสะอาดโต๊ะอยู่อย่างขะมักเขม้น เวลาเปิดปิดของร้านคือ เปิดช่วงบ่ายขายจนถึงเย็น ไม่นานก็หมดหม้อและเก็บล้างให้เสร็จเรียบร้อยถึงจะมีเวลาได้พักผ่อน“ไอ้ธีมึงกับเอวาเดินเข้าไปนั่งโต๊ะริมเลยนะ”“หลอกพ่อไปคุยที่โต๊ะอย่าให้พ่อหันมานะมึง” คือคำสั่งจากจิวากร“แล้วผมล่ะ?” ตะวันถามขึ้น“มึงไม่ต้องทำเหี้ยไรทั้งนั้น นั่งเฉย ๆ สั่งก๋วยเตี๋ยวแดก”“ไปเลยเร็วเข้า”หลังจากรับคำสั่งจากจ่าฝูงก็เริ่มปฏิบัติการ เนื่องจากหากผู้เป็นพ่อเห็นสภาพของจิวารีที่ลงจากเวทีมวยมาพร้อมกับหน้าตาที่ปูดบวมดูไม่จืดแบบที่เป็นอยู่ สองพี่น้องต้องโดนเชือดเป็นแน่แท้ โดยเฉพาะผู้เป็นพี่“พ่อหันหลังแกรีบวิ่งเข้าห้องเลยนะไอ้จิ๋ว”“แต่ฉันหิวมากเลยนะพี่แจ็ค” คนเจ็บที่ยังห่วงกิน“เออ...เดี๋ยวเอาไปให้แดก”“พูดดีๆ” ตาเขียวใส่ผู้เป็นพี่ที่หยาบคายโดยนิสัย“ครับ ๆ เดี๋ยวเอาเข้าไปให้รับทานจ้ะคุณน้องสาว”“พ่อโจสวัสดีครับ”“สวัสดีค่ะพ่อ

ลานสนามหญ้าข้างบ้านที่ถูกตกแต่งสำหรับงานเลี้ยงเล็ก ๆ ฉลองวันคล้ายวันเกิดของ ดวงยี่หวา เจ้าของบ้าน แขกที่มาในงานล้วนเป็นเครือญาติคุ้นเคยและคนสนิทสนมในกลุ่มเล็ก ๆ เท่านั้น“ขอให้สุขภาพแข็งแรงสวยวันสวยคืนนะคะน้ายี่หวา”เอวายื่นกล่องของขวัญสีหวานกล่องเล็กพร้อมคำอวยพรให้เจ้าของวันเกิด วันนี้พิมพ์พรรณ แม่ของเธอซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับดวงยี่หวาไม่ได้มาร่วมปาร์ตี้ด้วย เพราะยังติดธุระอยู่ที่ต่างประเทศเธอจึงต้องมาคนเดียวงานเริ่มตั้งแต่หัวค่ำบรรยากาศเป็นกันเองเสียงพูดคุยประสานกับเสียงหัวเราะกับเรื่องราวในอดีตที่ถูกขุดขึ้นมาเล่าในกลุ่มคนสนิทเพื่อเผากันเองอย่างสนุกสนานในวัยที่ล่วงเลยครึ่งชีวิตมาแล้ว“สองบ้านนี้ก็คุ้นเคยกันมานานแล้วเมื่อไหร่จะรวมเป็นทองแผ่นเดียวกันสักทีล่ะ?” คำถามจากญาติที่มาร่วมงาน จากที่เห็นอิทธิพลกับเอวามาตั้งแต่ยังเล็กจนโตเป็นหนุ่มเป็นสาว และยังไปมาหาสู่กันอยู่อย่างสม่ำเสมอ ดวงยี่หวาอยากตอบไปตามความเป็นจริงว่าแล้วแต่ลูก เธอไม่เคยคิดจะบังคับหรือคลุมถุงชนใด ๆ ให้ลูกต้องอึดอัดใจ หากเขาเลือกใครเธอก็รักคนนั้นด้วย ขอเพียงแค่ได้เห็นลูกมีความสุขแค่นั้นก็พอแล้ว แต่เนื่องจากเงาตะคุ่มของใค

เนื่องจากเสียงดนตรีที่ดังก้อง กลุ่มชายหนุ่มที่ยืนคุยกันในระยะใกล้ โดยยื่นหน้าเข้าหากันเพื่อให้ได้ยินและหันข้างให้สาว ๆ จึงมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ส่วนตะวันและธีธัชนั้นยังคงเมามันส์กับการควงเอวตามจังหวะแดนซ์อย่างไม่ลืมหูลืมตา จนกระทั่งจิวากรเดินกลับมาที่กลุ่ม“ปล่อย” เอวาตะกุยตะกายร่างออกจากการเกาะกุมเพื่อจะเข้าไปซ้ำแก้วกาญให้จงได้เพราะเครื่องติดแล้ว และดูเหมือนจะไม่ยอมดับลงง่าย ๆ เสียด้วยแก้วกาญถูกพยุงให้ลุกขึ้นโดยนุ่นเพื่อนสาวของเธอทันทีที่เอวาถูกลากออก“เป็นไงบ้างแก?” ถามด้วยความเป็นห่วงแต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย มือปัดฝุ่นที่เปรอะเปื้อนตามเสื้อผ้าและร่างกายออกให้ สภาพของหญิงสาวในลุคสุดเซ็กซี่ตอนนี้ไม่เหลือเค้าแล้ว มือกุมใบหน้าที่เพิ่งผ่านสังเวียนมาซึ่งเต็มไปด้วยรอยปื้นแดง และอีกไม่นานก็คงฟกช้ำ ริมฝีปากที่ถูกฉาบด้วย ลิปสติกสีสันสดใสตอนนี้ทั้งเจ่อทั้งบวม ผมยาวดัดลอนเด้งแปรเปลี่ยนเป็นรังนกโดนไฟช็อตเสียอย่างนั้น และเมื่อเห็นว่าเอวาถูกล็อกตัวไว้หล่อนก็ปรี่เข้ามาจะเอาคืน แต่ยังเข้าไม่ถึงตัวก็ถูกขาเรียวของคุณหนูเอวาถีบเข้าที่หน้าท้องหงายหลังตึง นุ่นที่ยืนอยู่ใกล้กันรับร่างหล่อนไว้ได้

วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ไม่มีเรียนและไม่มีคิวเล่นดนตรีที่ร้านอาหาร แต่จิวากรก็ต้องมาร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดเจ้าของร้าน ตั้งแต่เย็นเมื่อวานยันสว่างคาตา ขามานั่งแท็กซี่เพราะเอารถไปซ่อมเปลี่ยนยางรั่วทิ้งไว้ และโทรบอกน้องสาวให้ออกมารับหลังจากแขกคนสนิทที่มาร่วมงานทยอยกลับกันหมดแล้ว เหลือเพียงเจ้าของร้านที่ฟุบหลับอยู่โซฟาด้านในของโซนวีไอพีเท่านั้นร่องรอยของปาร์ตี้เมื่อคืนยังคงทิ้งภาพไว้ให้เห็น ขวดเครื่องดื่มเปล่าที่วางเกลื่อนกลาดอยู่ทุกมุมของห้อง อีกทั้งจานอาหารและของขบเคี้ยวที่วางซ้อนทับกันอยู่บนโต๊ะยังไม่ถูกเก็บกวาดทำความสะอาดเลย เสียงดนตรีจากเพลงคาราโอเกะในจอทีวีแอลอีดีขนาดใหญ่ที่เปิดทิ้งไว้ยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง“รอแป็บนึงขอเข้าห้องน้ำก่อนปวดขี้”จิวากรหันไปพูดกับน้องสาวหลังจากโทรให้เข้ามานั่งรอด้านใน วางกระเป๋าสะพายลงบนโซฟาข้างเธอ“นั่งฟังเพลงรอไปก่อนเดี๋ยวมา” และเดินไปเข้าห้องน้ำจิวารีนั่งพิงพนักโซฟาดูมิวสิกวิดีโอคาราโอเกะที่เปิดทิ้งไว้ตรงหน้าพร้อมกับฮัมเพลงตามไปด้วย สายตาเหลือบไปเห็นไมค์ที่วางอยู่บนโต๊ะ ประจวบกับเพลงโปรดที่เปิดขึ้นพอดี ในใจก็นึกสนุกขึ้นมาทันทีลุกไปคว้าไมค์มาเปิดและเ

สวนสาธารณะในวันหยุดสุดสัปดาห์คลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่มาออกกำลังกาย ทั้งวิ่งและเดินยืดเส้นยืดสาย รวมทั้งปั่นจักรยานที่มีให้เห็นอยู่จนชินตา บางมุมคือที่นั่งอ่านหนังสือของนักศึกษา อีกทั้งมานั่งพักผ่อนรับอากาศบริสุทธิ์หนีฝุ่นควันจากการจราจร มาพึ่งความเขียวชอุ่มร่มรื่นจากต้นไม้ใหญ่จิวารีสะพายเป้ที่บรรจุถุงดำและถุงมือสำหรับปฏิบัติการของเธอในวันนี้ อิทธิพลถือเสื่อพับผืนเล็กในมือมาด้วย อีกข้างหิ้วเสบียงพะรุงพะรังเต็มมือทั้งอาหารและเครื่องดื่ม ผลไม้ อีกทั้งขนมขบเคี้ยว ประหนึ่งจะไปปิกนิกเสียอย่างนั้น เพราะด้านในไม่อนุญาตให้รถขายอาหารเข้ามาจอด หากจะออกมาซื้อหลังจากทำงานเสร็จก็ไกลโขคงหินจนตาลายเป็นแน่สองหนุ่มสาวเดินพูดคุยกันมาตามทางและมองหาจุดพัก เลือกปูเสื่อใต้ต้นไม้ใหญ่ริมสระน้ำที่มีลมโกรกอยู่เป็นระยะ“ต้องอิ่มก่อนถึงจะเริ่มทำงานได้เพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้อง” จิวารีพูดอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับค้นเสบียงที่อิทธิพลเพิ่งวางลงเมื่อครู่“นายนี่รอบคอบดีจัง”เปิดและชิมดูทุกเมนูเทสรสชาติทุกอย่างอย่างตั้งอกตั้งใจ เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย รูดลูกชิ้นปิ้งออกจากไม้ลงในถุงเทน้ำจิ้มราด และจิ้มเข