หลายวันผ่านไป
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น หนึ่งนารายณ์เพิ่งได้กลับคฤหาสน์ครั้งแรก วันนี้เป็นวันเสาร์เขาตั้งใจมาในวันนี้ อะไรดลใจไม่รู้แต่สิ่งที่เขาคิดกลับไม่เป็นไปอย่างที่ต้องการ เมื่อเด็กสาวที่เคยวิ่งแจ้นมาต้อนรับเขาทุกครั้ง ในวันนี้เธอกลับเงียบหายไป ไร้แม้เงา สายตาคมคอยกวาดมองหายัยขี้ดื้อ ขี้มึนที่คอยรังควานเขาทุกครั้งที่กลับมา ในใจเริ่มร้อนรุ่มเพราะไม่สามารถถามกับใครได้หากเขาเอ่ยถามถึงเธอ คงเป็นอะไรที่แปลกประหลาดมากทีเดียว คนอารมณ์ไม่ดีที่ตั้งท่านั่งทำงานหายใจฟึดฟัดตลอดเวลา นี่มันก็ปาไปบ่ายโมงแล้วทำไมคนที่เขาคาดหวังว่าจะเจอก่อนใครไม่ยอมโผล่มาสักที บรืน~~ เสียงรถยนต์คันหรูของไผ่เข้ามาจอดที่ข้างในบริเวณหน้าคฤหาสน์ เสียงเปิดปิดประตูดังขึ้น ทำให้คนที่ไม่มีสมาธิทำงานต้องรีบเดินมาส่องตรงหน้าต่างเพื่อสังเกตการณ์ และนั่นเองสายตาคมก็พลันไปเห็นคนตัวเล็กแต่บางอย่างไม่ได้เล็กเซถลาเข้าหาผู้ชายข้างๆ ทำให้ต้องคอยพยุงเดิน เหตุการณ์นี้ทำให้เขามองว่าเธอตั้งใจยั่วผู้ชาย แค่เห็นว่าผู้ชายจับมือเขาก็แทบจะปรี่ลงไปกระชากออก แล้วแต่นี่ยังมีโอบเอวกันอีกเลือดลมวิ่งพลุกพล่านทั่วร่างแต่ไม่สามารถทำได้อย่างที่คิดเพราะมันจะดูผิดวิสัยเกินไป "ไม่ให้มาส่งบนห้องเลยละ " เสียงประชดประชันดังขึ้นมาจากด้านข้างซึ่งตรงนั้นเป็นห้องทำงานของหนึ่งนารายณ์ "สวัสดีค่ะคุณหนึ่ง " นิวเคลียร์ที่กำลังเปิดประตูห้องจะก้าวเท้าไปก็ต้องหยุดแล้วหันมอง ถึงแม้จะแปลกใจที่วันนี้เขากลับมาแต่ก็ไม่ลืมทักทายด้วยการยกมือไหว้ผู้ใหญ่ที่เป็นเจ้าของบ้าน "ฉันอยากกินข้าวผัดกุ้งไปทำให้กินหน่อย" ปัง! พูดจบเขาก็เดินเข้าห้องไปทันที แถมยังปิดประตูเสียงดังลั่น นิวเคลียร์เธอนิ่วหน้า คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างอดสงสัยไม่ได้ เธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจตอนไหนกัน เพิ่งเจอหน้าก็ทำหน้ายักษ์ใส่เธอก่อนแล้ว และอีกอย่างจะไม่รอฟังกันบ้างเลยเหรอว่าทำให้ได้ไหมข้าวผัดกุ้งที่ว่าแค่ยืน ยังจะไม่ไหวอยู่แล้ว เธอยังไม่ทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธเลยด้วยซ้ำก็เดินหนีไปแล้ว " เฮ้อ ฉันทำอะไรผิดอีกหนอ " นิวเคลียร์ถอนหายใจแล้วพึมพำคนเดียว หวังจะเข้าห้องไปพักผ่อนแต่ก็ต้องรีบไปทำข้าวผัดกุ้งให้เจ้าของบ้านกินก่อน ก่อนที่เขาจะหิวจนจับเธอหักคอเสียก่อน สุดท้ายแล้วนิวเคลียร์ต้องลงไปทำข้าวผัดกุ้งมาให้หนึ่งนารายณ์ ถึงแม้ว่าตอนนี้ร่างกายของเธอจะยังไม่ค่อยสมบูรณ์นัก วันก่อนเธอโดนฝนเลยเป็นไข้ เดือดร้อนถึงไผ่ต้องพาเธอไปหาหมอ เพราะลุงสมคนขับรถประจำคุณท่านเรียกไปใช้งานเพราะคนขับรถที่บ้านท่านลาป่วย คุณท่านที่ว่าคือพ่อของหนึ่งนารายณ์ ชื่อว่าเจ้าสัว "นพคุณ" " คุณนิวทำอะไรคะ" ระหว่างที่นิวเคลียร์กำลังเตรียมทำข้าวผัดกุ้งตามคำสั่งของหนึ่งนารายณ์ ป้าสายที่กลับจากตลาดพอดีจึงเอ่ยถามขึ้น " คุณหนึ่งให้ทำข้าวผัดกุ้งไปให้ค่ะ " "เหรอคะ ก่อนป้าออกไปตลาดป้าไปถามบอกป้าว่าไม่หิว" "คงเพิ่งหิวมั้งค่ะ" นิวเคลียร์ทำไปด้วยคุยกับป้าสายไปด้วย "แล้วนี่คุณนิวดีขึ้นแล้วเหรอคะ" " ยังค่ะป้า แต่เดี๋ยวทำข้าวผัดเสร็จ นิวว่าจะไปพักนะคะ ป้าไม่ต้องรอนิวกินข้าวเย็นนะคะ " นิวเคลียร์ถือโอกาสบอกป้าสายไว้เลยเธอคงต้องกินยานอนพักแล้วไปหาหมอก็ครึ่งค่อนวันไปแล้ว ปวดเมื่อยเนื้อตัวเพราะพิษไข้ อยากนอนพักแล้ว แต่ดันมีเจ้ากรรมนายเวรมารอให้ทำข้าวผัดกุ้งให้กินก่อนอีก จะปฏิเสธก็ไม่ทัน เพราะอาการแบบนี้ถึงไม่ว่างก็ต้องว่าง คนเอาแต่ใจที่มักเป็นกับเธอแค่คนเดียว "คุณหนึ่งค่ะ ข้าวผัดกุ้งมาแล้วค่ะ " "อืม วางไว้บนโต๊ะ ไปเตรียมน้ำอุ่นให้หน่อยอยากอาบน้ำ " เสียงทุ้มตอบกลับ แล้วใช้งานเธอต่อโดยไม่หันมองหน้ากันสักนิด เพราะถ้าเขาหันมาจะเห็นว่าเธอหน้าแดงขนาดไหน นิวเคลียร์เธอไข้ขึ้น เริ่มมีอาการมึนหัวและเวียนหัวเป็นระยะ พยายามฝืนตัวเองทำตามคำสั่งของหนึ่งนารายณ์ให้เสร็จๆ ไปจะได้รีบกลับไปกินยานอนพัก งานที่คิดว่าทำไม่นานก็เสร็จแล้ว แต่กลับไม่เป็นแบบนั้นเมื่อร่างกายที่อ่อนแรงทำอะไรก็เชื่องช้าไปหมด จ๋อมๆ เสียงอะไรบางอย่างตกลงบนผิวน้ำ ทำให้คนที่กำลังใช้มือตีฟองกับน้ำแหงนหน้าขึ้นมองไปตามเสียง คนตัวโตที่ไร้อาภรณ์ปิดกั้น ก้าวเท้าลงอ่างน้ำอย่างสบายใจ ทำอย่างกับตอนนี้เขาอยู่คนเดียว นิวเคลียร์เห็นดังนั้นก็รีบหันหน้าหนี ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าไม่มีภาพบาดตาติดมา ยิ่งหลับตายิ่งเห็นชัดเพราะมันถูกฝั่งเข้าไปในความทรงจำเสียแล้ว โอ้ย ขนอ่อนของคนที่เห็นความมโหฬารของความเป็นชายถึงกับใจเต้นรัวขนลุกซู่เมื่อได้เห็นอะไรแบบนี้ "คุณหนึ่งค่ะ ให้นิวออกไปก่อนได้ไหมคะ" " อายอะไร เห็นกันหมดแล้ว" หนึ่งนารายณ์เอ่ยเสียงเรียบ อาจใช่ว่าเคยเห็นกันหมดแล้ว แต่เขาคงลืมไปว่าวันนั้นสติสัมปชัญญะของนิวเคลียร์เต็มร้อยเสียที่ไหนหรือจริงแล้วเขาอยากตอกย้ำอะไรกันแน่ "วันนั้นนิวไม่ได้ตั้งใจค่ะ" เธอเริ่มผละตัวออกห่างจากอ่างอาบน้ำราคาแพงที่เธอใช้บริการบ่อยสุดก็ตอนที่เขาใช้ให้เตรียมน้ำไว้ให้อาบแค่นั้น หมับ " จะไปไหน ถูหลังให้หน่อย " "เอ่อคือนิวปวดหัวค่ะ ขอตัวนะคะ " เธอสลัดข้อมือแล้วรีบถอยหนีห่างขึ้นเรื่อยๆ ไม่กล้าแม้ลืมตาขึ้นเต็มตา ต้องก้มหน้าและหรี่ตามองพื้นเพื่อหาทางออก "จะไปไหนไม่ได้ยินที่ฉันสั่งหรือไง" คราวนี้คำสั่งที่ได้ยิน เป็นเสียงเข้มและดุดันขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า ทำให้นิวเคลียร์ถึงกับต้องชะงักฝีเท้าหยุดนิ่ง เอามือปิดหน้าแล้วค่อยๆ หันมองทางคนตัวโต โดยเปิดนิ้วที่บังตาไว้ให้มีช่องเพียงแค่พอเห็นบางส่วนเท่านั้น เมื่อเห็นว่าเขานั่งลงแล้วจึงเอามือออกจากใบหน้า พร้อมกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ค่อยๆ เดินกลับไปหยิบฟองน้ำแล้วจัดการถูหลังของหนึ่งนารายณ์ทันที "เสร็จแล้วค่ะ ขอตัวนะคะ " " อะไรฉันยังไม่หายคันเลยเสร็จแล้วเหรอ " เธอรีบขัดรีบถูให้เสร็จจะได้ออกไปจากตรงนี้ แต่นั่นยิ่งทำให้คนตัวโตเริ่มหงุดหงิด "มานี่สิ มาใกล้ๆ" ตูม! ใครจะไปคิดว่าเขาจะดึงเธอลงอ่างไปด้วย "คุณหนึ่งทำอะไรคะ หนูเปียกหมดแล้ว" นิวเคลียร์โวยวายให้หนึ่งนารายณ์บ้าง " จะรีบไปคุยไลน์กับเจ้าไผ่หรือไง ทำอะไรลวกๆ หลังฉันยังไม่สะอาดเธอห้ามไปไหนทั้งนั้น " นิวเคลียร์เธอลุกขึ้นเตรียมก้าวขาออกจากอ่างน้ำ ด้วยความโมโหเธอลืมไปว่าชุดที่สวมใส่เวลาเปียกน้ำมันปิดบังอะไรไม่ได้เลย สายตาของหนึ่งนารายณ์จ้องมองร่างอวบอิ่มตาไม่กะพริบ "คิดจะอ่อยกันแบบนี้แล้วจะรีบไปไหน " "ใครอ่อยคุณ หนูจะกลับแล้ว" ตุบ! ครั้งนี้ร่างอวบอิ่มปะทะเข้ากับหน้าอกแกร่งที่มีมัดกล้ามเข้าเต็มแรง แต่แทนที่คนโดนกระแทกจะเจ็บแต่กลับเป็นเธอ "เปียกแล้วก็ถอดออก ใส่ไว้เดี๋ยวได้เป็นปอดบวมหรอก " เขาจัดการถลกเดรสผ้าบางของนิวเคลียร์ขึ้นและถอดออกอย่างไม่รอคำตอบจากเจ้าของร่าง ตุบ! ครั้งนี้เป็นชุดเดรสตัวสวยที่ถูกเขวี้ยงออกห่างไปจากอ่างอาบน้ำ "คุณหนึ่งจะทำอะไรคะ " "อาบน้ำให้ฉันดีๆ มันอยากนักหรือไง ต่อไปเธอต้องเป็นคนอาบน้ำให้ฉันเข้าใจไหม " "แต่.." " ไม่มีคำว่าแต่ นี่คือคำสั่ง" นิวเคลียร์ได้แต่ถอนหายใจ เธอจะปฏิเสธเขาแบบไหน ควรหาข้ออ้างอย่างไรดี พรึ่บ ระหว่างที่สมองของนิวเคลียร์กำลังหาเหตุผลมาอ้างให้พ้นจากการต้องทำอะไรแบบนี้ ร่างของเธอก็ถูกจับให้นั่งลงบนตักของคนเอาแต่ใจ " อะ " เสียงอุทานที่เปล่งออกมาได้แค่คำเดียวเพราะนอกจากนั้นไม่ต้องคิดหาคำตอบอะไรทั้งนั้น ตรงที่เธอนั่งทับอยู่มันคือหน้าตักของเขาและสิ่งที่กำลังทิ่มแทงก้นกลมของเธอจะเป็นอะไรไปได้นอกจากสิ่งนั้น นิวเคลียร์ตัวแข็งทื่อไม่คิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นกับเธออีกครั้ง "จะอาบให้ดีๆ หรือให้จะทำอย่างอื่น" 👉 จะทำอะไรกันแน่คะคุณหนึ่ง หาข้ออ้างจะกินเขาหรือเปล่า ทำเป็นเสียงเข้ม 👉 ฝากกดหัวใจ+คอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ❤️❤️❤️" อะ ทำไมตัวร้อนจี๋แบบนี้ละ "หนึ่งนารายณ์บ่นพึมพำคนเดียว เมื่อเขาเตรียมตัวกลับไปทำงานในวันนี้ ก่อนออกจากบ้านไม่ลืมปลุกนิวเคลียร์ที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงกว้าง ตั้งแต่เสร็จกิจ กามอารมณ์กับเขาหลายรอบเธอก็นอนอยู่ตรงนั้นไม่ยอมลุกกลับห้อง และเขาเองก็ไม่ได้ว่าอะไร คิดว่าคงอยากพักจึงไม่ได้รบกวนหลังจากเสร็จกิจกามหนึ่งนารายณ์ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปนั่งทำงานของบริษัทที่เขาเอากลับมาทำ มาทำต่อ หลังจากที่อารมณ์ดีขึ้นแล้วแต่ตอนนี้เขากำลังจะออกไปทำงานที่ผับ จึงเดินมาปลุกให้เธอกลับห้องได้แล้วเพียงฝ่ามือหนาสัมผัสที่ผิวเนื้อเนียนของนิวเคลียร์ เขากลับได้รับไอร้อนจากผิวเนื้อแล้วนั้นสังเกตได้ว่าไม่ใช่ร้อนแบบธรรมดาร้อนแบบสี่สิบองศาขึ้นไปเลยทีเดียวแปะๆทำให้เขาต้องรีบปลุกเธอทันที แต่แทนที่เธอจะรู้สึกตัวกลับนอนนิ่งไม่ไหวติง หนึ่งนารายณ์ตกใจไม่น้อย เขาวิ่งไปที่ห้องของเธอเพื่อหยิบชุดมาสวมใส่ให้เธอก่อนจะพาไปโรงพยาบาล"ทำไมมีแต่ชุดแบบนี้วะ "เมื่อเขาเข้ามาหาชุดสำหรับสวมใส่จะหาแค่ชุดเสื้อยืดกางเกงใส่เล่นแต่กลับไม่มีสักตัวไม่มีแล้วเสื้อยืดกางเกงยีนที่เคยใส่ เพราะเธอเอาไปบริจาคหมดแล้วตอนนี้มีแค่ชุดเดรส เสื
ในตอนนี้ นิวเคลียร์ตัวแข็งทื่อ เธอปรับตัวไม่ทันกับคนเจ้าเล่ห์เพทุบายปากบอกไม่พิศวาสแต่การกระทำนั้นชั่งย้อนแย้งใบหน้าคมคายเลื่อนลงไปฝังซอกคอขาวเนียน กลิ่นครีมอาบน้ำ ที่เขาใช้ประจำ พอวันนี้อยู่บนตัวเธอด้วยมันกลับรู้สึกว่าหอมเป็นพิเศษเสื้อชั้นในที่เกะกะอยู่ถูกกระชากให้หลุดออกไปจากร่างนิวเคลียร์ยังยืนงงกับการกระทำของหนึ่งนารายณ์" คุณหนึ่งค่ะ "เธอร้องเสียงอ่อน เต้านมอวบอิ่มทั้งสองข้างถูกมือหนากอบกุมก่อนจะบีบเคล้นอย่างเบามือแต่ก็สลับกับหนักหน่วงคนตัวโตไม่พูดไม่จา เอาแต่ มองเธอด้วยสายตาหวานเยิ้มความรู้สึกที่ถูกซ่อนไว้อยู่ภายใน มีบางอย่างเปิดเผยผ่านดวงตาคมหยาดเยิ้มที่มองมาจุ๊บๆ" คุณหนึ่งค่ะ อยากกัด""ดูดเฉย ก็เธอยั่วฉัน เธอต้องรับผิดชอบ "พูดจบก็ก้มหน้าก้มตาเสพความหอมหวานบนหน้าอกอวบอย่างมูมมาม ฟัดเต้าอวบนุ่มนิ่มจนเป็นรอยแดงจ้ำๆเมื่อคนเอาแต่ใจพูดออกมาหน้าตาเฉย นิวเคลียร์ได้แต่หน้านิ่วคิ้วขมวด เธอไปยั่วเขาตอนไหน เธออยู่ของเธอดีๆ มีแต่เขาที่เป็นคนเริ่มก่อนทั้งนั้น"พอแล้วค่ะคุณหนึ่ง "มือเรียวของนิวเคลียร์ดันบ่าแกร่งให้ถอยห่างจากตัวเธอ"ได้ยังไง ฉันกำลังได้อารมณ์เลย"ใบหน้าหล่อผละออกห
สายตาหื่นกามจ้องมองที่หน้าอกอวบอูมของนิวเคลียร์อย่างเปิดเผย คำว่าทำอย่างอื่นที่เปล่งออกมานั้นแทบไม่ต้องชี้แจ้งแถลงไขว่าคือเรื่องอะไรคนตัวเล็กต้องถอนหายใจพรืดยาว มือเรียวค่อยๆ วักฟองสบู่เหลวที่ลอยอยู่เหนือน้ำในอ่างมาลูบไล้ที่ตัวของคนที่รบเร้าให้เธออาบน้ำให้ร้อยวันพันปีไม่เคยอยากจะให้เธอใกล้ วันนี้กลับใจดีให้สัมผัสเนื้อหนังมังสาที่มีแต่มัดกล้ามแข็งแรงมือเรียวทั้งสองข้างค่อยๆ วักตักฟองที่ถูกตีจนเป็นกลุ่มก้อนขาวราวก้อนเมฆ ปล่อยฟองขาวผ่องลงบนหน้าอกแกร่ง ฝ่ามือเรียวนุ่มลูบไล้ไปมาเป็นการขัดถูเธอสัมผัสได้ถึงความพึงพอใจของคนใจร้าย เมื่อเขาค่อยๆ เอนกายไปด้านหลัง พิงศีรษะบนขอบอ่างแล้วหลับตาพริ้มอย่างสบายใจที่เห็นเธอยอมทำตามใจเขาในครั้งนี้ดวงตาคู่หวานแอบมองใบหน้าหล่อคมที่หลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้า เธอเพิ่งได้เห็นเขาชัดๆ ก็วันนี้ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยชอบให้เธอมาอยู่ใกล้ คอยแต่ส่งสายตาดุดันไล่เธอให้อยู่ห่างๆ เขาตลอดเวลาที่เจอกัน"อ๊าส "เมื่อได้ยินเสียงครางกระเส่า มือเรียวของนิวเคลียร์หยุดลูบทันทีการได้สัมผัสลูบไล้ตัวหนึ่งนารายณ์ทำนิวเคลียร์เคลิบเคลิ้มคิดนั่นคิดนี่เรื่อยเปื่อยไม่รู้ว่าตัวเองกำลัง
หลายวันผ่านไปหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น หนึ่งนารายณ์เพิ่งได้กลับคฤหาสน์ครั้งแรกวันนี้เป็นวันเสาร์เขาตั้งใจมาในวันนี้ อะไรดลใจไม่รู้แต่สิ่งที่เขาคิดกลับไม่เป็นไปอย่างที่ต้องการ เมื่อเด็กสาวที่เคยวิ่งแจ้นมาต้อนรับเขาทุกครั้ง ในวันนี้เธอกลับเงียบหายไป ไร้แม้เงาสายตาคมคอยกวาดมองหายัยขี้ดื้อ ขี้มึนที่คอยรังควานเขาทุกครั้งที่กลับมาในใจเริ่มร้อนรุ่มเพราะไม่สามารถถามกับใครได้หากเขาเอ่ยถามถึงเธอ คงเป็นอะไรที่แปลกประหลาดมากทีเดียวคนอารมณ์ไม่ดีที่ตั้งท่านั่งทำงานหายใจฟึดฟัดตลอดเวลา นี่มันก็ปาไปบ่ายโมงแล้วทำไมคนที่เขาคาดหวังว่าจะเจอก่อนใครไม่ยอมโผล่มาสักทีบรืน~~เสียงรถยนต์คันหรูของไผ่เข้ามาจอดที่ข้างในบริเวณหน้าคฤหาสน์ เสียงเปิดปิดประตูดังขึ้น ทำให้คนที่ไม่มีสมาธิทำงานต้องรีบเดินมาส่องตรงหน้าต่างเพื่อสังเกตการณ์ และนั่นเองสายตาคมก็พลันไปเห็นคนตัวเล็กแต่บางอย่างไม่ได้เล็กเซถลาเข้าหาผู้ชายข้างๆ ทำให้ต้องคอยพยุงเดินเหตุการณ์นี้ทำให้เขามองว่าเธอตั้งใจยั่วผู้ชาย แค่เห็นว่าผู้ชายจับมือเขาก็แทบจะปรี่ลงไปกระชากออก แล้วแต่นี่ยังมีโอบเอวกันอีกเลือดลมวิ่งพลุกพล่านทั่วร่างแต่ไม่สามารถทำได้อย่างที่คิดเ
การสูญเสียซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้เด็กสาวรับมือกับความผิดหวังความเสียใจได้ดีมากขึ้นในตอนนี้จิตใจของเด็กสาวแข็งแกร่งขึ้นมากแล้ว เธอลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง เหตุการณ์วันนั้นทำให้เธอเข้าใจชีวิตหลายอย่างหลังจากเลิกเรียนในวันนี้ เธอจึงขออนุญาตทางบ้านไปเดินห้าง เพื่อหาซื้อชุดสวยๆ มาไว้ใส่ส่วนชุดเก่าเธอพับเก็บและแพ็กใส่กล่องเรียบร้อยแล้ว เตรียมส่งไปยังสถานที่มารับบริจาค ที่ต้องทำแบบนี้เพราะต้องการเปลี่ยนตัวเองใหม่ถ้ายังเก็บไว้ก็ไม่พ้นที่เธอจะหยิบกลับมาใส่อีกแน่นอนเธอมาเดินห้างกับมุกดา มุกดาไม่รู้เรื่องที่นิวเคลียร์โดนวางยา ตัวมุกดาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองกลับห้องยังไง เพราะตื่นขึ้นมาก็เห็นตัวเองอยู่ในห้องแล้ว"นิว วันเกิดพี่ พี่ขอบใจนิวมากนะ ที่พาพี่กลับห้อง แต่ก่อนกลับน่าจะปลุกพี่สักหน่อยนะ พี่หลับจนบ่ายเลย"นิวเคลียร์ทำหน้าเหวอ เธอไม่ได้เป็นคนไปส่งมุกดาแต่เธอก็ไม่กล้าบอกว่าเธอไม่ได้เป็นคนไปส่งแต่ก็โล่งอกไปที ที่มุกดานึกว่าเธอกลับก่อนเพราะมุกดาตื่นมาไม่เจอนิวเคลียร์อยู่ที่ห้องนึกว่าเธอกลับบ้านไปแล้วเพราะวันนั้นมุกดาตื่นตอนบ่ายเพราะความเมาทำเธอหลับยาว" น้องนิวครับ"ระหว่างที่นิวเคลียร์และมุกด
ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนพรั่งพรูเข้ามาในหัวของนิวเคลียร์ทันที หลังจากที่เธอลืมตาตื่นขึ้นสมองเริ่มประมวลภาพเหตุการณ์ต่างๆ ให้เด่นชัดขึ้น ทำให้เธอต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เธอยังคงจำเรื่องราวหลายอย่างได้ดีว่าตัวเองตัดสินใจทำอะไรลงไปบ้าง ซ้ำร้ายกว่าเหตุการณ์ต่างๆ นานาตอนนี้เธอตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของเขา เธอเม้มปากแน่นเมื่อนึกถึงคำพูดของเขา เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเขาทำเพราะความจำเป็น ทำเพื่อช่วยเธอเท่านั้นสายตางามงอนเหลือบมองใบหน้าคม ที่หลับสนิท ความหล่อราวเทพบุตรที่เธอเห็น แต่ทำไมเขาชอบทำใจร้ายกับเธอนักเมื่อนึกถึงความร้ายกาจก็ทำนิวเคลียร์จุกที่อก เธอค่อยๆ ขยับตัวออกจากวงแขนของหนึ่งนารายณ์ที่หลับสนิท เมื่อออกจากที่นอนได้เธอรีบคว้าผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้แล้วเดินเข้าห้องน้ำทันทีใช้เวลาไม่นานมากนัก นิวเคลียร์ก็ออกจากห้องน้ำ มีผ้าเช็ดตัว พันรอบ ร่างอวบอิ่มไว้ เธอกำลังพยายามเดินหา ชุดของตัวเอง ที่เธอโยนทิ้งไว้เมื่อคืน"หาชุดนี้เหรอ"เสียงทุ้มเอยถามขึ้น เธอไม่ทันได้สังเกตว่าหนึ่งนารายณ์ตื่นแล้ว" เอ่อ...ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะ"เธอตอบกลับเสียงเบา หลบสายตาคมของคนตัวโตที่มองมาแล้วรีบเดินเข้าไปหยิบชุดขอ