Share

บทที่ 162

Penulis: หูเทียนเสี่ยว
ขณะที่นางพูด นางมองไปที่ชายชุดดำสามคนที่ถูกแขวนอยู่ "นั่นคือเหตุผลที่ข้าไม่กล้ารบกวนใต้เท้าของกรมสอบสวนคดีอาญา ข้าจะสืบสวนพวกเขาเอง ส่วนขั้นตอนหลัง ๆ ข้าขอใต้เท้าต่งจัดการอย่างเป็นกลาง”

จั๋วซือหรานพูดและเดินไปข้างหน้า

ชายชุดดำสามคนจ้องมองนางด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง พวกเขาส่งเสียงคำรามจากลำคอและบิดตัวอย่างแรง

จั๋วซือหรานเดินเข้าไปหาพวกเขา แล้วเอายาเม็ดในมือของนางให้พวกเขาดู

“ก่อนอื่น แน่นอนพวกเจ้าต้องกินยาที่ช่วยขยายการรับรู้ความรู้สึกของอวัยวะ เดี๋ยวเมื่อพวกเจ้าถูกทรมาน พวกเจ้าจะได้รับรู้ความรู้สึกทอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น”

พวกเขาทั้งสามฟังนางพูดไป และมองนางค่อย ๆ เขย่าขวดยา เม็ดยากลิ้งอยู่ในขวดและส่งเสียงกึกก้อง

แล้วพอได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนี้ ทำไมพวกเขากลับรู้สึกนางคลายอารมณ์ ราวกับว่านางกำลังตื่นเต้ากับเรื่องที่นางจะทำในวินาทีต่อมา

พวกเขาทั้งสามหวาดกลัว ในใจพวกเขาไม่เพียงแต่เกลียด จั๋วซือหราน แต่ยังเกลียดตัวเองที่ประเมินศัตรูต่ำเกินไป พวกเขายังเกลียดนายจ้าง ซึ่งเป็นตระกูลเหยียนด้วย

เพราะพวกเขาบอกชัดเจนว่า วันนี้คุณหนูจั๋วจิ่วได้ใช้พลังมากเกินไปแล้ว ไม่น่ากลัวอีกแล้ว

นี่หรือที่เรี
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1381

    เนี่ยคุนเอ่ยขึ้นเสียงเย็น "เจ้าพวกขยะ! แค่ผู้หญิงคนเดียวก็จัดการไม่ได้ ยังจะมาพูดจาเกินจริงอีก! มีหญิงสาวที่เก่งกาจขนาดนั้นเสียที่ไหน? ถ้านางเก่งขนาดนั้นจริง เจ้าก็ให้ข้าได้เห็นนางหน่อย นางอยู่ที่ไหน!"ตอนนี้เอง เขาก็ได้ยินเสียงหญิงสาวเย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลังน้ำเสียงดูสงบมาก แค่ได้ยินก็ราวกับควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดเอาไว้แล้วอย่างไรอย่างนั้นเอ่ยขึ้นว่า "เจ้าหันกลับมาก็เห็นแล้ว"เนี่ยคุนสั่นไปทั้งตัว ดวงตาเบิกกว้าง กระทั่งคอเองก็ยังแข็งทื่อไปแล้วราวกับว่าพริบตานี้ ขอต่อมันแข็งตายไปหมดอย่างไรอย่างนั้นแข็งจนตอนที่หมุนเข้ามา แทบจะได้ยินเสียงข้อต่อคอลั่นกร๊อบเลยทีเดียวพอเขาหันหน้ามา ก้เห็นร่างบางระหงนั่นเดินเข้ามาจากประตูข้างของโถงหน้าเป็นหญิงสาวคนหนึ่งจริงๆ!ยิ่งไปกว่านั้นหน้าตายังสวยสะพรั่งด้วย! อยู่ในชุดแดงทั้งตัว ไม่รู้ว่าเพราะเมื่อครู่นางเพิ่งฆ่าคนมาหรือเปล่า ถึงได้ดูเข้ากับชุดแดงนี้มีความรู้สึกเหมือนกลิ่นคาวเลือดยังไม่จางหายไปเลย!เนี่ยคุนจ้องมองนางตาแทบแตก "เจ้าหรือ? ที่ฆ่าทหารคุ้มกันของข้าไปตั้งมากมาย? เจ้ารู้ไหมว่ามีโทษอย่างไร?""พวกเขาบอกว่าต้องก่ออาชญากรรม

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1380

    จากนั้นก็บอกกับพวกเขาว่า "ถ้ายังไม่พอล่ะก็ ข้าจะลองคิดหาวิธีใหม่"คำพูดนี้นางพูดแบบปกติมาก แต่พวกเขาได้ฟังแล้วในใจก็ไม่สงบเอาเลย!!เพราะพวกเขารู้สึกว่า ตนเองเหมือนจะเดาคำพูดต่อไปของนางได้...ถ้าหากยังไม่พอ ก็จะเชือดคนในกลุ่มพวกเจ้าเพิ่มอีกสักสองสามคนแล้วกัน!พวกเขาไม่กล้าตอบ แต่ก็ไม่กล้าขวางนางแล้วจึงเห็นนางพลิกตัวขึ้นหลังม้าอีกครั้ง คีบท้องม้าเบาๆ เดินตรงไปทางประตูเมือง และคนที่พวกเขาคิดว่าเป็น 'องครักษ์ผู้ติดตาม' ทั้งสามคนก็ตามหลังนางเข้าไปยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาตอนนี้อันที่จริงก็ไม่เห็นสามคนนั้นเป็นองครักษ์ผู้ติดตามแล้วด้วยถึงยังไง ก็มีฝีมือมากขนาดนี้แล้ว ยังต้องมามีองครักษ์ผู้ติดตามอะไรอีก...บางทีสามคนนั้นอาจจะเป็นชายบำเรอของนางก็ได้? ผู้แข็งแกร่งแบบนี้ จะเลี้ยงผู้ชายไว้สักสามคน...ก็น่าจะพอเลี้ยงไหวกระมัง?จากนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงจั๋วซือหรานตอนที่ขี่ม้าแบบไม่เร่งไม่ร้อน ผ่านหน้าพวกเขาไปและพลาง...เอ่ยขึ้นอย่างหยามหมิ่นว่า "มีแต่พวกขยะ"กลุ่มทหารคุ้มกัน "..."พวกเขารู้สึกแปลกๆ เหมือนได้ยินความหมายที่ต่างออกไปจากในคำพูดนางบนความรู้สึก กระทั่งไม่ใช่พูดถึงพลังของพวกเขา

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1379

    แต่เสียงของเขายังไม่ทันตะโกนจนจบ ก็ชะงักลงกะทันหันในลำคอกลายเป็นเสียงแตกพร่า ดังกลุกกลัก...ราวกับมีของเหลวทะลักพล่านยิ่งไปกว่านั้นยังมีเสียงลมรั่วด้วยเหล่าสหายข้างๆ เขา ถลึงตาโตอ้าปากค้างมองดูทหารคุ้มกันที่เป็นหัวหน้าคนนี้...หรือก็คือคนที่ถูกเจ้าเมืองบอกว่าเขาเป็นคนที่จะทำการใหญ่ได้สำเร็จคนนั้นตอนนี้ คอของเขา...คอของเขา...ก็ราวกับเป็นถังน้ำรั่วที่มีน้ำซึมออกมาจากตัวถังอย่างไรอย่างนั้นคอของเขาตอนนี้เป็นเช่นนั้น มีเลือดซึมออกมาด้านนอกเพียงแต่ความแรงของการไหล มากกว่าความแรงของน้ำที่ซึมจากถังหลายเท่า!หลั่งทะลักออกมา!และเสียงกลุกกลักเหล่านั้น ก็เป็นเพราะเลือดทะลักออกจากลำคอ เสียงที่มาจากในคอรวมไปถึงเสียงลมรั่วที่มาจากรูตรงคอ!คนที่ยืนอยู่ใกล้เขา ก็ถูกเลือดสาดเข้าบนหัวกับใบหน้าในลมหายใจล้วนเป็นกลิ่นคาวเลือด ต่อให้พวกเขาจะเป็นพวกคนเลวที่เคยฆ่าคนเคยเห็นเลือดมาแล้วพอเจอกับสถานการณ์นี้ รวมถึงการที่คนของตนเองถูกฆ่า พลังคุกคามที่แผ่เข้ามาจึงไม่ธรรมดาถ้าบอกว่าอะไรสามารถทำให้คนหวาดกลัวได้ สิ่งที่ติดอันดับต้นๆ ไม่เพียงแต่เป็นเสียงกรีดร้องของสหายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการต

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1378

    เขาขมวดคิ้ว รู้สึกร้อนขึ้นมาอย่างประหลาดยิ่งไปกว่านั้นความร้อนนี้ ไม่ใช่ความร้อนจัด...เพราะที่นี่คือชายแดนพรมแดนใต้ เดิมทีสภาพอากาศก็ค่อนข้างร้อนอยู่แล้วแต่ก็ไม่ใช่ความรู้สึกแบบนี้ ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนว่าในกระดูกมีความร้อนกำลังลามออกไปช้าๆ ทรมานมาก แต่กลับบอกไม่ถูกว่ามันมาจากตรงไหน...เพลิงตะวันหงส์แดงต่อให้เป็นแค่ประกายไฟเล็กๆ ก็ยังถือเป็นความทรมานแสนสาหัสของคนทั่วไปอยู่เขาต้องเจอดีแน่จั๋วซือหรานถามขึ้นอีกคำ "แล้วพวกเจ้าเข้าไปได้เพราะเป็นคนเลวด้วยรึ?""แน่นอน" ทหารคุ้มกันหลายคนดูท่าจะภาคภูมิใจขึ้นมาจั๋วซือหรานมุมปากยกขึ้นบางๆ พวกเขาเห็นแค่มุมปากน่ามองของนาง แต่ไม่เห็นความเย็นชาในดวงตานาง"ถ้างั้นพวกเจ้าทำเรื่องเลวๆ อะไรมาถึงเข้าเมืองซื่อหนานได้?"พวกเขาได้ยินมาว่าหญิงสาวคนนี้หน้าตางามระดับล่มเมือง กระทั่งเสียงก็ยังชวนหลงใหลในใจกระทั่งคิดว่าจะจัดการพวกผู้ชายที่มากับนาง น่าจะเป็งองครักษ์ของนางกระมัง? จัดการสังหารทิ้งเสียจากนั้นค่อยไปเสวยสุขกับหญิงสาวคนนี้ทหารคุ้มกันคนหนึ่งเอ่ยตอบ "ข้ารึ? ตอนนั้นข้าข่มเหงลูกสาวสามคนของบ้านหลังหนึ่ง ครอบครัวของนางเข้ามาขวาง ข้าก็เลยฆ่

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1377

    ปันอวิ๋นขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่พูดอะไรมากแต่ก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา อยากจะดูว่านางคิดจะทำอย่างไรดังนั้น ทั้งสี่คนจึงตรงไปทางประตูเมืองช่วงค่ำของเมืองซื่อหนานก็สามารถเข้าเมืองได้ เพียงแต่จะยิ่งเข้มงวดขึ้นมาที่ประตูมีทหารคุ้มกันอยู่ไม่น้อย ทั้งในทั้งนอก รวมกันกว่ายี่สิบคนนี่ยังไม่นับร่วมที่เดินลาดตระเวนอยู่ด้านใน เอาแค่ที่จุดประตูเมืองก็มีอยู่ไม่น้อยแล้วปันอวิ๋นเอียงตามองจั๋วซือหรานผาดหนึ่ง "พอไปถึง ให้บุกเขาไปหรือทำยังไง?"จั๋วซือหรานยิ้มๆ ตอบว่า "ก็ต้องเข้าไปอย่างสง่าผ่าเผยสิ""เจ้านี่ดูไม่รีบร้อนเลยนะ" ปันอวิ๋นเอียงตามองไปทางเฟิงเหยียนเฟิงเหยียนสังเกตเห็นสายตาเขา เอ่ยขึ้นเสียงเรียบว่า "ไม่มีอะไรต้องเร่งรีบนี่""เจ้ารุ้ไหมว่านางคิดจะทำอะไร" ปันอวิ๋นถามเขาพยักหน้า "พอจะเดาได้อยู่"ปันอวิ๋นจุ๊ปาก "ใจตรงกันเสียเหลือเกิน..."เฟิงเหยียนหัวเราะทุ้มต่ำ "นางยังจะมีวิธีอะไรได้อีก เข้าไปตรงๆ เลย เราตามไปก็พอแล้ว"พูดแบบนี้ ปันอวิ๋นเองก็ตระหนักได่ขึ้นมาตอนนี้เอง ประตูเมืองก็อยู่ตรงหน้าแล้วป้ายบนประตูเมือง มีคำว่าซื่อหนานตัวใหญ่อยู่สองตัว...กระทั่งยังใช้อักษรของแคว้นเหย

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1376

    "ไม่กินข้าวแค่มื้อเดียวก็หิวจนตายลายนะ" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น ยิ้มๆ มองเย่เจิงเอ่ยอีกว่า "ท่านแม่ทัพก็ดูลังเลเสียจริง ดังนั้น คำตอบของท่านแม่ทัพคือ?"เย่เจิงไม่ได้พูดอะไรออกมาทันที หลังจากสูดลมหายใจลึก ก็เอ่ยเสียงต่ำขึ้นว่า "ข้าเห็นด้วยแล้ว ถ้าหากท่านจัดการเจ้าเมืองซื่อหนานได้จริง ข้าจะนำทหารออกไป"จั๋วซือหรานพอได้ยินก็พยักหน้า "เช่นนั้นก็ดี รอฟังข่าวจากข้าแล้วกัน"เย่เจิงถามขึ้นคำหนึ่ง "ใต้เท้าจะออกเดินทางตอนไหน?"จั๋วซือหรานคิดๆ "ในเมื่อท่านแม่ทัพก็รับปากมาแล้ว คืนนี้จะออกเดินทางเลย""อะไรนะ!" เย่เจิงตาถลึงโต "คืนนี้หรือ? การเคลื่อนไหวใหญ่ขนาดนี้ ใต้เท้าไม่ควรวางแผนเตรียมตัวเสียหน่อยหรือ?""ตามหลักการแล้วก็ควรจะเตรียมตัวเสียหน่อย แต่ข้ามีเหตุผลที่ต้องเร่งรีบ..." จั๋วซือหรานคิดในใจว่าถ้าไม่รีบไปล่ะก็ ถึงตอนนั้นเทพปีศาจจอมกระบี่อันดับหนึ่งแห่งใต้หล้ามาถึง ก็คงจะจัดการลำบากแล้วหลังอาหาร จั๋วซือหรานก็นำคำพูดนี้ไปบอกกับปันอวิ๋นเฟิงเหยียนและชิ่งหมิงเฟิงเหยียนฟังนางหมดชิ่งหมิงเองก็ไม่เคยจะออกความเห็นแต่ว่าปันอวิ๋นมีดวงตาที่มองออกทะลุปรุโปร่ง เขากระแอมหัวเราะขึ้นเบาๆ บอกว่า "น้อ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status