บทที่ 768

ฮ่องเต้หย่งชางอาจถึงกับระแวงไปว่า เซียวอวิ๋นถิงที่อยู่เขาหลงหู่ซานมาหลายปี หากรู้ทั้งรู้ว่าคดีเขาเหมาซานเป็นการใส่ร้ายป้ายสี แต่กลับเลือกที่จะเงียบ อดกลั้นมิกล่าวออกมา ก็เท่ากับว่าตั้งใจปิดบัง รอเวลาแก้แค้นภายหลัง

ชีหยวนถีบฉีหลินไปหนึ่งที “ติดต่อเฉาซิงวั่งอย่างไร?”

ครานี้ฉีหลินไม่มีสิ่งใดปิดบังอีกแล้ว ทำหน้าราวกับร้องไห้ เอาตราประทับน้อยออกมาส่งให้ “สิ่งนี้ เพียงเฉากงกงเห็นตรานี้ ก็จะเข้าใจว่าต้องทำอย่างไร”

ชีหยวนรับคำในลำคอ โน้มกายลงตบหน้าฉีหลินเบา ๆ

ฉีหลินสะท้านจนตื่นตระหนก รีบเอ่ยถาม “คุณหนูใหญ่ชี ข้าบอกทุกสิ่งแล้ว ท่าน ท่านปล่อยข้าไปได้หรือไม่?”

ชีหยวนหัวเราะเบา ๆ “พอดีเลย ข้ายังมีเรื่องหนึ่งอยากเจรจากับเจ้า หากเจ้าร่วมมือ ข้ารับรองว่าเจ้าจะไม่ตาย แถมยังหลุดพ้นจากอ๋องฉีได้ด้วย ว่าอย่างไร?”

ฉีหลินหลับตาลงครู่หนึ่ง

สหายของเขาล้วนสิ้นชีพหมดแล้ว

หากอ๋องฉีเห็นพวกเขาเป็นคนสนิท เป็นคนของตนจริง เช่นนั้นต่อให้เกิดเรื่องใดขึ้น เขาก็ไม่มีทางคิดทรยศ

แต่ปัญหาก็คือ อ๋องฉีหาได้เป็นเช่นนั้นไม่

เขามักอารมณ์แปรปรวนไม่แน่นอน เงินทองให้เต็มมือก็จริง แต่เพียงทำผิดพลาดขึ้นมา ไม่ว่าความผิดเล็กห