ยั่วรักบอดี้การ์ด

หลังจากงานแต่งงานของพี่ชายจบลง บุรารีก็เดินออกมาทางโรงแรมและยกโทรศัพท์สายตรงขึ้นหาคนขับรถคนโปรด  คนที่บิดาของเธอวางใจให้เขาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัว คนที่บิดากำชับกับเขานักหนาว่าให้คอยดูแลเธอประดุจเจ้าหญิง

"พี่ดิม แบมเสร็จแล้วนะคะ"

ดรัณภพ ลูกน้องคนสนิทอีกคนหนึ่งของบิดาเธอ เขาคือคนที่บิดาของเธอไว้ใจนักหนา จนยอมแม้กระทั่งปล่อยให้เขามาคอยวนเวียนอยู่ใกล้ๆเธอ

ดรัณภพอายุเท่ากับบุรินทร์ ทั้งสองจึงทั้งสนิทและเคยเรียนด้วยกันมา พอจบมหาวิทยาลัย พี่ชายของเธอเลือกที่จะต่อตรงไปทางด้านแพทย์ ส่วนดรัณภพเลือกที่จะเรียนทางด้านบริหารจนกระทั่งจบปริญญาโท

พอจบก็กลับมาคอยช่วยเหลือดูแลรับผิดชอบ ช่วยบิดาเธอในบริษัทนำเข้าและจำหน่ายอุปกรณ์ทางการแพทย์ แม้ว่าหน้าที่หลักๆของดรัณภพจะต้องเข้าบริษัทกับบิดาเธอทุกวัน แต่หน้าที่รองของเขานั้น คือ สารถีแบบวีวีไอพีประจำตัวเธอ 

"คุณพ่อคะ แบมชอบพี่ดิม แบมอยากให้พี่ดิมมาคอยดูแลแบมอยู่ใกล้ๆ"

"แต่พี่ดิมเขามีแฟนแล้วนะลูก หนูจะไปบอกว่าชอบพี่เขาแบบนั้นมันไม่ได้"

"แบมก็ไม่ได้จะแย่งนี่คะ แบมแค่อยากขอให้เขามาคอยอยู่ใกล้ๆ ขับรถพาแบมไปไหนมาไหนแค่นี้เอง อีกอย่าง ถ้าพี่ดิมเขารักแฟนเขามากพอ ต่อให้อยู่ใกล้แบมขนาดไหน พี่เขาก็ไม่หวั่นไหวหรอกค่ะ นะคะ"

ด้วยความที่เป็นลูกสาวคนเล็กและคนเดียวของบ้าน ไม่ว่าบุรารีจะร้องขอสิ่งใด มีหรือที่ผู้เป็นบิดาจะกล้าปฏิเสธ ดรัณภพอยู่ในความดูแลของบิดาเธอมาตั้งแต่ด็กๆ ทั้งได้รับการส่งเสียเลี้ยงดู เชื่อสิว่า ไม่ว่าบิดาของเธอจะสั่งอะไร ผู้ชายคนนี้ก็ย่อมต้องยอมทำตามอย่างไม่มีข้อแม้

บุรารีชอบดรัณภพ ชอบมานานแล้ว เธอชอบแอบมองเขาทุกวัน ไม่ว่าเขาจะขยับตัวไปไหนหรือว่าทำอะไร ก็มักจะมีสายตาเธอคอยจับจ้องอยู่ที่เขาเสมอ

เธออยากได้ผู้ชายคนนี้ ถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเขามีคนรักอยู่แล้วเธอก็ยังอยากจะได้ สิ่งที่พูดบอกกับบิดาไปว่าไม่ได้คิดจะแย่งเขามานั้นคือการโหกคำโต

ตลอดระยะเวลาสี่ห้าปีที่เขาทำหน้าที่ขับรถพาเธอไปนั่นไปนี่ ตั้งเเต่เริ่มเข้าเรียนมหาวิทยาลัยจนกระทั่งเรียนจบ บุรารีแสดงออกต่อหน้าเขาอย่างชัดเจนว่าเธอนั้นรู้สึกอย่างไรกับเขา แต่คำตอบเดียวที่ดรัณภพมีให้เธอเสมอมา คือ พี่มีแฟนแล้วครับ

นี่พี่ดิมของเธอไม่เคยรับรู้บ้างเลยหรือไรว่าแฟนของตัวเองไม่ได้ดีเด่อะไรขนาดนั้น อุตส่าห์เฝ้ารักและซื่อสัตย์กับผู้หญิงคนนั้นไป ก็ได้กลับมาแค่เพียงการหลอกลวงและการนอกใจ

แบมนี่สิคะพี่ดิม แบมต่างหากที่รักพี่..ช่วยหันมามองแบมบ้าง

แม้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาบุรารีจะรับรู้มาโดยตลอดว่าดรัณภพนั้นถูกแฟนสาวนอกใจ แต่เธอก็ยังคงทนอยู่เฉยๆ ไม่แม้แต่จะคิดเปิดโปงผู้หญิงคนนั้นให้ดรัณภพรับรู้ เธออยากให้เขารู้เองมากกว่า ดีกว่าให้เธอไปบอกเสร็จแล้วตัวเองก็กลายเป็นนางมารร้ายในสายตาของเขา แบบนั้นไม่เอาเด็ดขาด

"คืนนี้แบมจะค้างที่นี่ แบมจองโรงแรมเอาไว้แล้วขอไม่กลับกรุงเทพนะคะ"

"ครับ"

น้ำเสียงเรียบเฉยนั้นสร้างความหงุดหงิดงุ่นง่านในใจให้บุรารีเป็นอย่างมาก ไม่ว่าเธอจะสั่งอะไรยังไง เขาก็มักจะทำตามอย่างว่าง่ายและไม่เคยมีข้อแม้สักนิด บุรารีอยากจะรู้นักว่าผู้ชายอย่างดรัณภพจะทนใจแข็งกับมารยาผู้หญิงร้ายๆหนึ่งล้านเล่มเกวียนแบบเธอได้จริงๆหรือเปล่า เขาจะทนมันไปได้นานแค่ไหน

รถยนต์คันหรูขับพาบุรารีเลี้ยวเข้าไปจอดยังโรงแรมที่เธอแจ้งไว้ ห้องพักติดชายทะเลที่มีเพียงแค่เธอคนเดียวที่เป็นผู้จับจอง ส่วนเขา..ก็อยู่ห้องตรงข้าม

ริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดง ยืนจิบชิมละเลียดแก้วไวน์อย่างช้าๆ สายตาทอดมองออกไปไกลสุดขอบทะเลในยามค่ำคืน เห็นเพียงแค่แสงไฟเขียวขาวจากเหล่าชาวประมงกลางทะเลใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาของดรัณภพยังคงลอยเด่นตรงหน้า ในหัวของบุรารีเอาแต่พร่ำคิดว่าเธอจะต้องทำอย่างไรเขาถึงจะหันมามองและสนใจในตัวเธอบ้าง ผู้ชายคนนี้เป็นคนดี ดีเกินกว่าที่จะจงรักภักดีและซื่อสัตย์อยู่แค่กับผู้หญิงร่านเลวแบบนั้น เขาสมควรที่จะได้ความรักที่บริสุทธิ์แสนหวานและแสนมั่นคงไปจากเธอต่างหาก

จากแก้วแรกสู่แก้วที่สองและสามตามไป จนในที่สุดก็เริ่มรู้สึกตัวว่าจะมึนๆขึ้นมาบ้างแล้ว ชุดคลุมอาบน้ำถูกถอดวางกองลงที่พื้น ก่อนที่ขาเรียวสวยจะค่อยๆก้าวลงไปในอ่างจากุซซี่ขนาดใหญ่ เลือดลมภายในร่างกายสูบฉีดเล่นพล่าน ก่อนดวงตากลมโตจะค่อยๆหลับลงแล้วนึกจินตนาการถึงใบหน้าของเขาคนนั้น

"ทำไมคะ ทำไมพี่ดิมถึงไม่รักแบมบ้าง"

มือไม้ขาวเนียนไต่ลูบไล้ไปตามเรียวแขนและลำคอของตัวเองอย่างแผ่วเบา เธอต้องการดรัณภพ บุรารีอยากได้รับสัมผัสจากเขา มันควรเป็นเขาที่ได้แตะต้องลูบไล้ไปตามเนื้อตัวเธอตอนนี้ พอคิดได้แก้วไวน์ใบเก๋ก็ถูกวางลงที่ริมขอบอ่าง ก่อนที่เครื่องมืออุปกรณ์สื่อสารจะถูกหยิบยกขึ้นมาต่อสายตรงออกไป

"โอ๊ยพี่ดิมขา พี่ดิมเข้ามาช่วยแบมด้วยค่ะแบมหกล้มรหัสห้องแบมสี่สี่ศูนย์ห้า พี่ดิมเปิดเข้ามาเลยนะคะ แบมเจ็บสะโพกมากลุกเดินไม่ไหวเลยค่ะพี่ดิม ฮือๆ"

ทันทีที่กดวางโทรศัพท์ ร่างงามที่กำลังเปลือยเปล่าก็รีบลุกขึ้นจากอ่างแล้วทำเป็นล้มลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น และจากนั้นเสียงบานประตูหน้าห้องก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ดรัณภพวิ่งตรงเข้ามาหาเธอแทบจะทันที ในสภาพที่เขาเห็นตอนนี้คือบุรารีเนื้อตัวเปลือยเปล่านอนตะแคงข้างอยู่ที่พื้น ศอกข้างหนึ่งของเธอกำลังพยายามยันพื้นเพื่อจะลุกขึ้น แต่ก็ต้องร้องออกมาด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดเสียก่อน

"โอ๊ยเจ็บ แบมลุกไม่ไหวเลยค่ะ พี่ดิมช่วยแบมที"

แล้วเรือนร่างสูงใหญ่ก็เดินตรงเข้ามาหาเธอ แต่ยังไม่วายฉวยผ้าขนหนูที่วางอยู่บนชั้นวางติดมือตามมาด้วยก่อนจะห่มคลุมลงไปบนเนื้อตัวเธอให้

"แบมอย่าพึ่งขยับ เดี๋ยวพี่อุ้มไปวางบนโซฟา"

"ไปที่เตียงเลยค่ะพี่ดิม แบมเมาขนาดนี้ยังไงก็คงเดินต่อไปที่เตียงไม่ไหว" บุรารีแอบใช้จังหวะนี้ซบใบหน้าหวานของตัวเองลงกับแผงอกแกร่ง พร้อมยกสองแขนโอบเกี่ยวรอบคอของเขาเอาไว้แน่น

"อย่าพึ่งไปเลยนะคะพี่ดิม อยู่กับแบมก่อน"

ทันทีที่ดรัณภพวางบุรารีลงบนเตียง ตัวเขาก็ได้ถูกเธอฉุดให้นอนทาบทับลงไปบนตัวเธอทันที ด้วยความไวบุรารีรีบดึงผ้าขนหนูที่พันกายเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ออก พร้อมใช้สองมือตะปบเข้าที่สองแก้มสาก ก่อนจะดึงใบหน้าหล่อเหลานั้นให้กดประทับริมฝีปากแนบชิดกับเธอเอาไว้ ลิ้นเล็กถือโอกาสสอดแทรกรุกราน แม้ว่าจะยังเงอะงะง่านง่าน แต่บุรารีก็สามารถฉกลิ้นหนาของดรัณภพมาครอบครองได้อย่างใจ

หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นแรงขึ้น ดรัณภพยังคงหลับตาเฉยปล่อยให้เธอได้จูบ ยิ่งภายในปากของเขามีกลิ่นลมหายใจที่ถูกเจือปนด้วยกลิ่นบุหรี่จางๆ  นั่นมันยิ่งปลุกสร้างความต้องการในตัวเธอให้เพิ่มมากยิ่งขึ้น

บุรารีจูบเอาจูบเอา ในขณะที่ดรัณภพยังคงไม่ขยับ เขายคงไม่ได้ขัดขืน แต่ก็ไม่ได้ทำตาม และแน่นอนว่านี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถูกเธอจู่โจม บุรารีเคยทำแบบนี้อยู่หลายต่อหลายครั้ง พอเขาไม่ตอบสนองเธอก็จะน้อยใจร้องไห้แล้วหยุดมันไปเอง แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้มันจะไม่ใช่

ดรัณภพยังคงปล่อยให้เธอเรียกร้องเอาจูบจากเขาเนิ่นนานจนกระทั่งเธอพอใจ แต่พอยิ่งเห็นว่าเขาทำเฉย ความหงุดหงิดงุ่นง่านของบุรารีก็เพิ่มทวีคูณ ทั้งความโมโหที่เกิดบวกผสมกับความเสียใจน้อยใจ เมื่อพบว่าตนเองนั้นยังคงไม่สามารถทำให้ชายคนที่ตนมีใจคล้อยตามได้ จึงได้ผลักเขาให้นอนหงายลงไปบนเตียงแล้วจึงตัดสินใจคลานตามขึ้นไปทาบทับเอาไว้ 

ถึงแม้ว่าเรือนร่างจะเปลือยเปล่า แต่บุรารีก็ไม่ได้นึกสะท้านอายเลยสักนิด ขอเพียงแค่เธอได้เขา มือเล็กเอื้อมไปจับมือใหญ่นั้นขึ้นมาก่อนจะนำพาให้บีบคลึงไปที่หน้าอกอวบใหญ่

"พี่ดิมได้โปรด คืนนี้พี่ดิมนอนกับแบมนะคะ แบมอยากได้พี่"