Share

บทที่ 12

Penulis: วิ๋นเจิง
หากไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้ก็คงดี เพลิงพิโรธของซูชิงอู่คงไม่พุ่งขึ้นกะทันหันเช่นนี้

นางกอดคนในอ้อมแขนแน่น แนบแก้มตัวเองบนหลังเขา อนึ่งคิดจะใช้วิธีแบบนี้ขจัดความว้าวุ่นกับความหวาดหวั่นในใจอีกฝ่าย

นางกล่าวต่อด้วยท่าทีเข้มแข็ง “หม่อมฉันไม่ยอมให้ท่านตรัสใส่ไคล้เขา!”

สองมือเย่เสวียนถิงกดลงบนข้อมือซูชิงอู่

เดิมทีเขาหมายจะคลายมืออีกฝ่ายออก แต่เมื่อได้ยินถ้อยคำของซูชิงอู่จึงหยุดกิริยานั้น

ไออุ่นจากสตรีด้านหลังทำเขารู้สึกหลงใหล พลางหัวใจเยือกเย็นสงบลงไปด้วย

ดวงตาเย่อวิ๋นถูเยือกเย็นในพริบตา

หัวคิ้วขมวดมุ่น นัยน์ตามองซูชิงอู่พินิจละเอียดหลายส่วน

“ชิงอู่ ไม่นึกว่าเจ้าจะออกหน้าแทนเขา หรือว่าเจ้าลืมแล้วว่ามารดาเจ้าสิ้นเพราะเหตุใด?”

ซูชิงอู่เงยหน้าขึ้น ยื่นศีรษะออกจากแผ่นหลังเย่เสวียนถิงพลางหัวเราะเย้ยหยันใส่เย่อวิ๋นถู “ไม่จำเป็นต้องให้พระองค์เตือนสติ หม่อมฉันไม่กล้าลืมแม้สักวันเดียวตลอดหลายปีที่ผ่านมา!”

เย่อวิ๋นถูซักถาม “ในเมื่อเจ้าไม่ลืม แล้วตอนนี้เจ้ากำลังทำอะไรอยู่? สนิทชิดเชื้อกับฆาตกรที่สังหารแม่เจ้าอย่างนี้น่ะหรือ?”

ถ้าซูชิงอู่ไม่รู้ความจริง เกรงว่าคงหลงเชื่อเย่อวิ๋นถูไปแล้วหลายประโยค

การตายของมารดาเป็นปมทางใจใหญ่ที่สุดในชีวิตนี้ของซูชิงอู่

ตอนห้าขวบ นางได้พบศพอันน่าสะพรึงของมารดา เมื่อนั้นนางสาบานว่าจะผันแค้นเป็นแรงผลักดันเพื่อท่านแม่

แต่ไม่รู้ตัวฆาตกรที่แท้จริง ไม่มีเบาะแสใด ๆ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

ฉะนั้นชาติก่อน เย่เสวียนถิงผู้นั้นถูกท่านแม่ช่วยชีวิตไว้ จึงกลายเป็นเป้าหมายระบายแค้นเดียวของนาง

นางเคยเห็นเย่เสวียนถิงวัยแปดขวบคุกเข่ากลางหิมะทั้งวันทั้งคืน เพียงเพื่อขอให้นางอภัยให้

และได้เห็นเย่เสวียนถิงทำตามที่นางบอก บุกเข้าเขาลึกเพียงลำพัง เอาหนังพยัคฆ์ขาวชั้นดีกลับมาให้นางพร้อมบาดแผลทั่วร่าง…

ทว่าสุดท้ายแล้ว นางก็เผาหนังพยัคฆ์ผืนนั้นต่อหน้าเขากับมือ…

ซูชิงอู่หลุบตาลง ขนตาไหวแผ่ว

ปวดหัวใจเจียนตาย…

“หม่อมฉันรู้แล้วว่าผู้ใดคือฆาตกรตัวจริง”

ท่าทีเย่อวิ๋นถูแข็งทื่อในบัดดล

สำหรับซูชิงอู่นางกระจ่างใจอย่างชัดเจน จุดนี้ยันยืนได้แล้ว

เย่อวิ๋นถูที่ดูเหมือนไม่เกี่ยวข้องโดยสิ้นเชิงในปีนั้นเป็นตัวการสังหารมารดาของนาง

ความชิงชังที่ปักหลักฝังรากในใจพรั่งพรูขึ้นเรื่อย ๆ

อย่างไรก็ตาม ซูชิงอู่กลับมองเขาสงบสุขุม “หม่อมฉันพบหลักฐานและพิสูจน์ได้ว่าฆาตกรไม่ใช่เย่เสวียนถิง หม่อมฉันจึงขออยู่กับเขา ไม่ว่าอะไรก็ขวางหม่อมฉันไม่ได้!”

“ซูชิงอู่!”

เย่อวิ๋นถูเดือดดาล

เขาเพิ่งแสดงความโกรธเช่นนี้เป็นครั้งแรก หน้าอกกระเพื่อมขึ้นเล็กน้อย

ซูเชียนหลิงแอบดูละครที่เหนือคาดอยู่ด้านหลังมาตลอด เดิมทีนางคิดว่าหลังซูชิงอู่เห็นเย่อวิ๋นถูจะเปลี่ยนทัศนคติ และหันไปแว้งกัดเย่เสวียนถิงเสียอีก…

แต่ผลลัพธ์กลับเกินความคาดหมาย

แต่ซูชิงอู่นับว่าทัศนคติเปลี่ยนไปจริง ๆ ทว่ากลับไม่ได้แว้งกัดเย่เสวียนถิง หากแต่เป็น…เย่อวิ๋นถูแทน!

นี่เป็นไปได้เช่นไร?!

คนทั่วเมืองหลวงต่างรู้แจ้งว่าซูชิงอู่ชอบเย่อวิ๋นถู ชอบจนแทบบ้า…

ครั้นวัยเยาว์นางมักติดตามข้างกายเย่อวิ๋นถูไล่ตามหลังเขาอย่างหน้าไม่อาย เย่อวิ๋นถูให้นางทำอะไร นางก็จะทำตามอย่างเชื่อฟัง

สองตาเย่อวิ๋นถูจ้องมองซูชิงอู่เขม็ง พลางกล่าวอย่างมีโทสะ “คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะไร้ยางอาย ทำตัวเป็นดอกไม้ริมทาง เปลี่ยนใจรักคนอื่นไวปานนี้! ดูเหมือนที่ชาวบ้านพูดกันว่าเจ้าจงใจมั่วกับชายป่าเถื่อนถึงขั้นเสียตัว…”

เสียงของเย่อวิ๋นถูหยุดกะทันหัน

เพราะหมัดเย่เสวียนถิงเคลื่อนไหว

เขาชกเข้าที่ใบหน้าของเย่อวิ๋นถูหนึ่งหมัดอย่างไม่หวั่นเกรงเลยแม้แต่น้อย ถ้อยคำระคายหูที่ยังไม่ทันได้เอื้อนเอ่ยถูกอุดไว้ในลำคอ…

“ฝ่าบาท!”

ซูเชียนหลิงร้องตระหนกพลันพุ่งไปหมายจะผลักเย่เสวียนถิงออก

ทว่ายังไม่ทันรอให้นางได้แตะปลายเสื้อของเย่เสวียนถิงก็ถูกซูชิงอู่ถีบหงายพื้นไปหนึ่งบาทา

ความอุตลุดปะทุขึ้นนอกประตูวังทันที…

ณ พระที่นั่งหย่างซินเตี้ยน

ฮ่องเต้เย่ซ่วนนวดหน้าผาก สองตาหรี่มองทั้งสี่ที่คุกเข่าเรียงกันด้านล่าง

คู่เข้าใหม่ปลามันสองคน คนหนึ่งเป็นองค์ชาย คนหนึ่งเป็นคุณหนูใหญ่แห่งจวนอัครเสนาบดี

สีหน้าฮองเฮาที่อยู่ข้าง ๆ เย็นชาสุดขีด สองตาจ้องเย่เสวียนถิงอย่างโกรธขึ้ง วาจาเครือเนื่องความโกรธสุมล้นอก

ทั้งตัวนางช่างสูงศักดิ์ล้ำค่า ปิ่นหงส์บนเศียรไหวแผ่วเพราะการเคลื่อนไหวของนาง

“ฝ่าบาท ทรงทอดพระเนตรสิเพคะ ช่างไม่เหมาะไม่ควรนัก พระราชโอรสของท่านถูกต่อยจนสภาพเป็นเช่นไรไปแล้ว? อ๋องเสวียนเป็นเพียงนักรบ ไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิง!”

บรรดาคนทั้งสี่ที่คุกเข่าในเหตุการณ์ มีเพียงเย่เสวียนถิงที่ปกคอเสื้อยับยู่ยี่นิด ๆ หลังมือเปรอะโลหิตของเย่อวิ๋นถูเล็กน้อย

แม้แต่เส้นผมของซูชิงอู่ก็ยังอยู่ทรงสวย

ทว่าอีกสองคนไม่โชคดีเช่นนั้น ใบหน้าของเย่อวิ๋นถูเขียวช้ำบวมเหมือนหมู ใบหน้าไม่เหลือเค้าโครงเดิม ทำเอาคนเห็นจำหน้าเขาไม่ได้ไปเสียแล้ว…

ซูเชียนหลิงก็ไม่ต่างกัน ทั้งอาภรณ์ที่สวมเปรอะดินโคลนทั่ว มีรอยนิ้วกับริ้วฝ่ามือหลายแห่งบนใบหน้า ไม่ต้องเทียบก็รู้ว่านั่นคือฝ่ามือของผู้ใด

ผู้ใดจะคิดว่าคนทั้งสี่ซึ่งมีอัตลักษณ์โดดเด่นจะโรมรันกันแถวตำหนักของพระชายาเช่นนี้!

เมื่อคนในวังเห็นต่างตกใจขวัญกระเจิง…

เมื่อซูชิงอู่ได้ยินคำพูดฮองเฮาก็เชิดคางขึ้นพลางกล่าวว่า “ฝ่าบาท ชิงอู่กับอ๋องเสวียนรู้ตัวว่าผิด ทว่าองค์ชายสามกับซูเชียนหลิงเริ่มก่อนนะเพคะ”

เมื่อซูเชียนหลิงได้ยินวาจาคราวนี้ของซูชิงอู่ อารามเปิดปากแก้ต่าง “ฝ่าบาท ฮองเฮา พระองค์ทั้งสองทรงโปรดตัดสินเพื่อหม่อมฉันกับองค์ชายสามด้วยเถิดเพคะ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาลงมือก่อนเพคะ!”

เย่อวิ๋นถูขอแต่ได้เปิดปากแผลที่มุมปากพลันเจ็บขึ้นหน่อย ๆ ทำสีหน้าเขาดูดุร้ายอยู่บ้าง

แต่ทว่าไฟโทสะในใจเขาท่วมท้นออกมาแล้ว “เสด็จพ่อ เสด็จพี่รองลงไม้ลงมือต่อข้าในวังโดยไร้เหตุ ไม่เห็นกฎของวังหลวงในสายตา พฤติกรรมอย่างนี้ผิดมหันต์ เขาไม่เห็นเสด็จพ่อในสายตาเลย!”

แต่เดิมเย่อวิ๋นถูเจ้าโวหารเป็นนิตย์ ยามปกติด้วยเพราะวาจาไพเราะนั้นจึงได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้ ครั้นบัดนี้มุ่งมั่นเพื่อผลประโยชน์เจ้าตัว ก็ยิ่งทุ่มทักษะเต็มเม็ดเต็มหน่วย

ส่วนฝ่ายนี้ เย่เสวียนถิงชายผู้ไร้วาทศิลป์มีแค่การกระทำเสียเปรียบอย่างชัดเจน

เมื่อชาติก่อน ซูชิงอู่กลับเต็มใจดูเย่เสวียนถิงนิ่งเงียบไม่แก้ต่างให้ตัวเองแล้วโดนลงโทษทีหลัง แต่ตอนนี้นางจะไม่ยอมให้ชายคนนี้เสียเปรียบอีกต่อไป!

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 930

    คนขายเนื้อทำสีหน้าหวาดกลัว “คนผู้นี้เลวทรามถึงเพียงนี้เลยรึ?”“เจ้าคอยระวังตัวเอาไว้ก็ไม่เป็นไรแล้ว ทางนั้นตรวจดูเสร็จรึยัง? ไปกันต่อเถิด!”เมื่อกองกำลังทำการค้นหาเสร็จเรียบร้อย คนขายเนื้อก็ยิ้มมุมปากเบา ๆเขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนเหล่านี้จะพบเบาะแสทางตะวันตกของเมืองเร็วถึงเพียงนี้หากเขาไม่ได้เตรียมพร้อมมาก่อนหน้านี้และรีบปลอมตัวโดยไว เขาก็คงจะถูกจับได้ไปแล้วคนขายเนื้อรีบเข้าไปยังพื้นที่ด้านในสุดของร้านเขาเหลือบมองหนอนกู่ที่ซ่อนเอาไว้ในตู้ในหนึ่ง และเมื่อเปิดตู้ใบนั้น ดวงตาของเขาก็ฉายแววน่ากลัวออกมาผ่านมาหลายปี ดูเหมือนโลกภายนอกจะลืมความน่ากลัวของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว เริ่มแรกนั้นพวกเขาได้ครอบครองตำแหน่งระดับสูงของราชวงศ์ในแคว้นต่าง ๆ ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงตำแหน่งในนามแต่มันสามารถแทรกแซงแคว้นนั้น ๆ และพลิกสถานการณ์ได้ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือการแอบเข้าไปในพระราชวังเพื่อช่วยเหลือเจียงเฟยเอ๋อร์หากต้องการเข้าไปในพระราชวังมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาได้ก็ต้องใช้วิธีที่ต่างออกไปบุรุษผู้นั้นออกจากร้านขายเนื้อหมูที่ถูกตรวจค้นเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับปิดประตูร้านแสร้งทำเป็นออกไปทำธุร

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 929

    หลังจากซูชิงอู่ส่งชิงอวี่ออกไปก็ยังคงตื่นเต้นอยู่เล็กน้อยซูชิงอู่หาคนมาวาดภาพเหมือนเจ้าอาวาสในปีที่แล้วและส่งต่อให้คนอื่น ๆ เพื่อช่วยกันค้นหา ซึ่งมันก็ผ่านมานานมากแล้ว และมีเพียงชิงอวี่เท่านั้นที่นำข่าวที่ได้รับการยืนยันกลับมาแจ้งนางแม้จะยังไม่ได้เจอคนผู้นั้น แต่ก็หมายความว่านางจะได้รู้ความจริงของการตายของท่านแม่เสียทีหลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ซูชิงอู่ก็ตัดสินใจเดินทางไปทันทีนางอยากไปเจอจิ้งซินผู้นั้นด้วยตนเองและถามเขาว่าเหตุใดตอนนั้นเขาถึงฆ่าท่านแม่ของนาง!คืนเดียวกันนั้นซูชิงอู่ได้พูดคุยเรื่องนี้กับเย่เสวียนถิงเมื่อเย่เสวียนถิงได้รับรู้เรื่องราวก็พยักหน้าเบา ๆ และตัดสินใจอย่างทันทีว่า “ข้าจะส่งคนไปจับเขามาให้เจ้า”ซูชิงอู่ได้ยินอีกฝ่ายตอบง่าย ๆ และห้วนก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงและหัวเราะ“ได้”ตอนนี้มีศิษย์พี่ของเจียงเฟยเอ๋อร์คอยจับตาดูอยู่ในเมืองหลวง ซูชิงอู่จึงไม่สามารถไปหาคนผู้นั้นพร้อมกับชิงอวี่ได้บรรยากาศในเมืองหลวงเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆแม้แต่ฮ่องเต้เช่นเย่ชิวหมิงก็สังเกตเห็นสัญญาณของเหตุการณ์ร้ายแรงบางอย่างที่กำลังจะตามมาเขาเคยได้ยินซูชิงอู่พูดว่าศัตรูที่ซ่อนตัวอ

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 928

    ไป๋เฟิงก้มหัวลงอย่างเชื่อฟัง ราวกับมันได้กลายเป็นแมวตัวใหญ่ไปแล้วซูชิงอู่อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าคงเหนื่อยแย่ วันนี้ทำได้ดีมาก”ในที่สุดก็ได้ใช้ประโยชน์จากไป๋เฟิง สมกับที่เลี้ยงมันมานานไป๋เฟิงยืนขึ้นและอ้าปากหาว ส่วนสิงโตขนทองคำที่อยู่ข้าง ๆ ย่องเข้ามาทางด้านหลังซูชิงอู่ และใช้หัวถูเอวของนางดูเหมือนว่ามันต้องการให้ซูชิงอู่ลูบมันด้วยคนอื่น ๆ มองไปยังซูชิงอู่ที่มีร่างกายบอบบางยืนอยู่ตรงหน้าสัตว์ดุร้ายทั้งสอง พวกเขาทั้งหมดก็พูดไม่ออกอยู่นานนี่มัน...ร้ายกาจเกินไปแล้ว!แม้แต่กลุ่มบุรุษร่างใหญ่เช่นพวกเขาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้สัตว์ดุร้ายทั้งสองแม้แต่ครึ่งก้าว ทว่าซูชิงอู่กลับสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับพวกมันได้อย่างกลมกลืนเหมือนพวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงของนางเมื่อไม่ถูกยุงกัดและกินยาสมุนไพรที่ผสมไว้แล้ว ม้าทุกตัวในสนามฝึกก็สงบลงและกลับสู่ภาวะปกติทันทีที่ซูชิงอู่กลับมาถึงตำหนัก ก็เห็นหรงหย่าวิ่งเข้ามา“พระชายา เมื่อครู่มีคนมาพบท่านและบอกว่ามีเรื่องด่วนต้องรายงาน”“มีเรื่องด่วนอะไรรึ?”หรงหย่าส่ายหัว “ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน ท่านไปดูก่อนเถิด”ซูชิงอู่สั่งให้คนพาผู้ส่งข่าวเข้ามาทันทีนางจ้อง

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 927

    เลือดของแมลงวันติดอยู่ที่มือของซูชิงอู่ส่งกลิ่นแปลก ๆ ออกมาเมื่อซูชิงอู่มองชัด ๆ นางก็ได้รู้ว่ามันไม่ใช่แมลงวันแต่เป็น…แมลงมีปีกชนิดหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายแมลงวันปากของแมลงมีความคมมาก สามารถเจาะทะลุขนของสัตว์บางชนิดได้ง่าย ทว่าแมลงมีปีกชนิดนี้ไม่สนใจมนุษย์และจะกัดเฉพาะสัตว์เท่านั้นที่แท้นี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้สัตว์ในเมืองหลวงบ้าคลั่งในช่วงหลายวันนี้!ซูชิงอู่ยังสังเกตเห็นว่ายุงเหล่านี้ถูกพิษและเมื่อพวกมันแพร่พันธุ์ ในไข่ก็มีสารพิษดังกล่าวติดไปด้วยขอเพียงแมลงเหล่านี้ยังกัดสัตว์ต่อไป สารพิษก็จะค่อย ๆ สะสมทีละน้อยสุดท้ายก็ถึงขั้นทำให้เสียสติ!คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มีเจตนาชั่วร้ายหากนางไม่ค้นพบสิ่งนี้ก่อน เกรงว่าม้าศึกทั้งหมดจะต้องตายไปด้วยความบ้าคลั่งอีกทั้งยังไม่อาจทราบสาเหตุได้แน่นอนว่าม้าศึกเป็นส่วนสำคัญในกองทัพ หากทหารม้าเสียม้าไป ก็คงไม่ต่างไปจากคนอ่อนแอไร้ค่า...ซูชิงอู่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว“นำม้าทุกตัวไปไว้ในที่ปิดและหาทางฆ่าแมลงมีปีกเหล่านี้ให้สิ้นเสีย”รองแม่ทัพที่ติดตามนางมารีบจำคำสั่งนี้เอาไว้ทันที“รับทราบพ่ะย่ะค่ะพระชายา!”เขาก็รีบกระจายคำสั่งออก

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 926

    เมื่อเย่เสวียนถิงได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น “ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบ”ซูชิงอู่ส่ายหัวทันที “ยาพิษนี้คงไม่ได้อยู่ในอาหารสัตว์ อีกทั้งเมื่อมาลองคิดดู สัตว์ป่าจำนวนมากที่อยู่ใกล้เมืองหลวง รวมไปถึงม้าศึกล้วนติดพิษกันหมด มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่ไม่เป็นอะไร นี่เป็นเรื่องที่แปลกมาก และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือไม่มีใครสามารถวางยาพิษม้าศึกในเมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ ”การวิเคราะห์ของซูชิงอู่นั้นสมเหตุสมผลมาก แม้แต่เย่เสวียนถิงเองก็ขมวดคิ้วขึ้นมาหากหาสาเหตุไม่พบก็แก้ปัญหาไม่ได้แม้จะรักษาม้าหนึ่งในนั้นจนหายขาด แต่ก็จะกลับมามีอาการเดิมในอีกไม่ช้าไม่ไกลกันนักก็มีนายทหารระดับสูงนายหนึ่งวิ่งเข้ามาเขาหอบหายใจและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ทำการตรวจสอบเสบียงอาหารแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”“น้ำล่ะ?”“ตรวจสอบน้ำแล้วเช่นกัน ไม่มีร่องรอยของการวางยาพิษเลยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินรายงาน เย่เสวียนถิงก็ขมวดคิ้วหนักกว่าเก่าคราวนี้แย่แล้วสิซูชิงอู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ช่วยทำให้ม้าทุกตัวสงบลงก่อนได้หรือไม่ เดี๋ยวข้าจะเข้าไปดูรางอาหารม้าเอง”“ได้พ่ะย่ะค่ะพระชายา กรุณารอสักครู่ ก

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 925

    เริ่มแรก เขาสงสัยในเรื่องที่ซูชิงอู่เคยพูดจนเกิดความคิดจินตนาการบางส่วนขึ้นมา เรียกได้ว่าตอนกลางวันก็เอาแต่นึกถึง ตกกลางคืนก็เก็บมาฝันอีกแต่เขาไม่เคยได้ยินซูชิงอู่พูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยจริง ๆเนื่องจากความฝันนั้นมันดูเพ้อเจ้อเกินไป เย่เสวียนถิงจึงไม่พูดออกมา เพราะกลัวว่ามันจะเป็นการเพิ่มภาระให้กับซูชิงอู่อย่างไม่มีเหตุผลหลายวันมานี้ซูชิงอู่อาศัยอยู่กับลูกน้อยทั้งสามของนางเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่นางห่างพวกเขาไปนานเด็ก ๆ ที่เพิ่งจะอายุได้ไม่กี่เดือนแต่กลับต้องห่างจากอ้อมอกของพ่อแม่ นั่นทำให้ซูชิงอู่รู้สึกผิดขึ้นมาดังนั้นนางจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องภายนอกมากนักทันใดนั้นนางก็นึกอะไรออกและถามว่า “เสวียนถิง ช่วงนี้หมาป่าเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?”เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ไม่ได้มีเพียงสัตว์ร้าย แต่ยังกระทบไปถึงม้าศึกด้วย ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงเริ่มไม่เชื่อฟังคำสั่งกัน”“เดี๋ยวข้าจะไปตรวจสอบเรื่องนี้เสียหน่อย”ซูชิงอู่รู้สึกได้โดยไม่รู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้เรื่องจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยและไม่มีผลกระทบกับมนุษย์มากนัก แต่นางก็รู้สึกอ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status