Share
บทที่ 549
Related chapters
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 550
ดวงตาของฟู่สือถิงเปลี่ยนเป็นอาฆาตทันที! คุณหมอรีบเปลี่ยนคำพูด “ฉันไม่ได้พูดว่าเธอตายแล้ว เธออาจเสียเลือดมากจนตกอยู่ในภาวะตกใจชั่วคราว แค่ ตกใจน่ะ!” ขนตาฟู่สือถิงสั่นเล็กน้อย เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วกอดหญิงสาวในอ้อมแขนแน่น จนแทบจะผสานร่างของเธอเข้ามาในตัวเขา ครู่ต่อมา เฮลิคอปเตอร์ก็ลงจอดที่โรงพยาบาล และฉินอันอันก็ถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินเพื่อทำการช่วยชีวิต ฟู่สือถิงยืนอยู่นอกประตูห้องฉุกเฉิน ราวกับถูกกดปุ่มหยุดชั่วคราวไว้ทั้งตัวร่างกายและหัวใจของเขาเหมือนจะกลวงเปล่า! ถ้าหากเกิดความผิดพลาดอะไรก็ตามกับฉินอันอัน เขาจะทำยังไง? เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นแทรกอารมณ์และความคิดอันเจ็บปวดของเขา เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดปุ่มรับสายอัตโนมัติ “ฉินอันอันเป็นยังไงบ้าง?! ผมจัดการอิ๋นหวังเรียบร้อยแล้ว!” ไมค์พูดอย่างภาคภูมิใจ “ตาแก่นี่! ผมรู้อยู่แล้วว่าจะเขาออกมาทางประตูด้านหลัง… พอเขาออกมาปุ๊บผมก็จับเขาปั๊บ!” ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงขยับขึ้นลง น้ำเสียงแหบพร่า “เธอถูกยิงที่แขน ตอนนี้กำลังช่วยชีวิตอยู่” “พวกคุณอยู่โรงพยาบาลไหน?! ผมจะไปเดี๋ยวนี้!” ไมค์ชะงักไปชั่วขณะแล้วถามว่า “ตอนคุณเจอเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 551
แน่นอนว่าเขาเลือกฉินอันอัน เขาไม่อยากทอดทิ้งลูก แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นลูกของพวกเขากำลังจะมีอายุครบสี่เดือน หากไม่เกิดอุบัติเหตุครั้งนี้ ก็จะมองเห็นหน้าเด็กได้ชัดเจนในการตรวจครรภ์ครั้งต่อไป! “เอาล่ะ คุณผู้ชาย คุณช่วยเซ็นชื่อในใบรับทราบและยินยอมรับการรักษาด้วย” คุณหมอหยิบเอกสารหนึ่งแผ่นแล้วยื่นให้เขา “ต้องการฉีดยาชาในการผ่าตัดเอากระสุนออกให้คนไข้หรือไม่? ยาชาอาจส่งผลกระทบต่อทารกในครรภ์อย่างมาก ถ้าคุณต้องการเก็บลูกไว้ พวกเราจะไม่ฉีดยาชาให้คนไข้” “มันจะไม่เจ็บปวดมากเหรอ?!” ฟู่สือถิงย่อมอยากเก็บเด็กไว้ แต่เมื่อคิดถึงการผ่าตัดโดยไม่ใช้ยาชา ฉินอันอันจะต้องเจ็บปวดจนตายแน่นอน! “ใช่ เจ็บปวดมาก แต่จะผ่านไปได้” หมอกล่าว “ตอนนี้เธออ่อนแอมากแล้ว ผมไม่ยากให้เธอต้องได้รับความเจ็บปวดอีก” ฟู่สือถิงรู้สึกหัวใจถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ จนรู้สึกเจ็บตอนที่หายใจ “โปรดให้ยาชากับเธอเถอะครับ” “ตกลง” หมอหยิบใบรับทราบและยินยอมรับการรักษาที่เขาเซ็นชื่อจากมือเขาแล้วหันกลับเข้าห้องฉุกเฉินไป ฟู่สือถิงปรับอารมณ์อย่างรวดเร็ว ถึงแม้ต้องสละชีวิตเด็ก แต่ยังดีที่ฉินอันอันปลอดภัย ถ้าเธอเป็นอะไรไป ลูกของพวกเขาก็ไม่รอ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 552
เธอรู้สึกเหมือนโดนฟาดอย่างแรง!ถ้าไม่ใช่เพราะอาการบาดเจ็บที่แขนของเธอ น่ากลัวว่าเธออาจจะลุกขึ้นจากเตียงคนไข้เลยก็เป็นได้ “สามีอะไร? ฉันยังไม่ได้แต่งงาน! ใครก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินว่าลูกฉันจะอยู่หรือตาย!” เพราะว่าเธอถูกกระตุ้นจนมีอารมณ์ตื่นเต้นมากเกินไป คุณหมอจึงรีบขอโทษ “คุณฉิน ขออภัย คุณฟู่ไม่ได้บอกว่าเขาคือสามีของคุณ เขาบอกว่าเขาคือพ่อของเด็ก” “ถึงเขาจะเป็นพ่อของเด็ก แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์!” ฉินอันอันควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้ว น้ำตาของเธอไหลรินลงมา ฟู่สือถิงอยู่ในห้องผู้ป่วยทั้งคืน เช้านี้ป้าหงจึงมาเปลี่ยนให้เขากลับไปพักผ่อน อันที่จริงเธอไม่ควรรบกวนการพักผ่อนของเขา แต่ตอนนี้ฉินอันอันเป็นแบบนี้ ป้าหงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโทรหาเขา หลังจากป้าหงโทรบอกฟู่สือถิง ไมค์ผลักประตูห้องผู้ป่วยแล้วเดินเข้ามา “อันอัน ในที่สุดเธอก็ฟื้นแล้ว!” ไมค์เดินมาหาแล้วนั่งลงข้างเตียง พร้อมกับหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำตาให้เธอ “อย่าร้องไห้เลยนะ ฉันกับฟู่สือถิงคิดเหมือนกัน ระหว่างเธอกับเด็ก เธอย่อมสำคัญกว่า ลูกน่ะมีใหม่ได้ แต่ถ้าไม่มีเธอแล้ว มันเท่ากับไม่เหลืออะไรเลย” ฉินอันอันผลักมือเขาที่เช็ดน้ำตาให้ตัว
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 553
เธอสะอึกสะอื้น “ฉันอยากออกโรงพยาบาล” เขาไม่กล้าทำให้เธอหงุดหงิด จึงหันไปทางคุณหมอ “คุณฉิน หากคุณยืนกรานจะออกโรงพยาบาลก็สามารถทำได้ แต่คุณต้องตรวจร่างกายก่อน ถ้าตรวจร่างกายแล้วไม่มีปัญหาใหญ่อะไร ฉันจะเอกสารอนุญาตออกจากโรงพยาบาลให้คุณ” ไม่นานนัก หลังจากตรวจร่างกายหลายครั้ง คุณหมอก็ออกเอกสารออกโรงพยาบาลให้เธอ เมื่อถึงบ้าน เธอขังตัวเองอยู่ในห้อง ก่อนออกจากโรงพยาบาล เธอเข้ารับการตรวจอัลตร้าซาวน์สี จากการอัลตร้าซาวน์แสดงให้เห็นว่าลูกน้อยของเธอมีอายุน้อยกว่าสองสัปดาห์ เท่ากับว่าหลังจากที่เธอมาอยู่ประเทศบี ลูกของเธอได้หยุดการเจริบเติบโต สิ่งนี้เป็นสัญญาณที่แย่มาก คุณหมอแนะนำให้ทำแท้งเด็ก แต่เธอไม่อาจยอมรับผลลัพธ์นี้ได้ “หรือว่าพวกเราจะหาจิตแพทย์ให้เธอ!” ไมค์ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น หารือกับฟู่สือถึง “คุณหมอบอกว่า ภาวะซึมเศร้าของเธอไม่ได้มีปัจจัยจากเรื่องลูกทั้งหมด ผมคิดว่าคุณหมอพูดถูก การเจอกับอิ๋นหวังก็เพียงพอแล้วที่จะทำลายสติสัมปชัญญะของเธอ” ฟู่สือถิงมองไปทางห้องของเธอ แล้วพูดว่า “พวกเราให้เวลาเธอหน่อย ผมเชื่อว่าเธอจะก้าวข้ามไปได้” “ตกลง! ว่าแต่เด็กในท้องของเธอ…” “เธออยากใ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 554
“ตอนที่คุณหมอขอให้ฉันทำแท้งเด็ก เขาไม่พูดอะไรสักคำ เขาไม่พูด การนิ่งเงียบมันก็หมายความว่าเขายอมเสียลูก” ฉินอันอันสูดหายใจเข้าลึกและพูดอย่างยากลำบาก “เขาเป็นพ่อของเด็ก ทำไมเขาถึงเมินเฉยต่อเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองได้ขนาดนี้?” ไมค์ต้องใช้ความพยายามอย่างมากถึงพูดได้ว่า “บางทีเขาอาจจะแค่เคยชินกับการฟังคำพูดของคุณหมอ” “เขาไม่เคยฟังคำพูดของหมอ ตอนที่เขาป่วย เขาอยากสูบบุหรี่ก็สูบ อยากดื่มเหล้าก็ดื่ม ไม่มีใครทำให้เขาเชื่อฟังได้เว้นแต่เขาอยากทำเอง” ขนตาฉินอันอันสั่นกระพือเล็กน้อย น้ำเสียงเธอแหบแห้ง “เขาแค่ไม่อยากได้ลูกที่ไม่แข็งแรงของเราเท่านั้นเอง!”“อันอัน เธออย่าคิดว่าเขาเลวร้ายขนาดนั้น ฉันไม่กล้าพูดอะไรมาก แต่เขามีเธออยู่ในใจจริง ๆ” ไมค์ต้องการเลี่ยงเรื่องเด็ก “ฉันรู้” เธอสูดหายใจเข้า เสียงอู้อี้ขึ้นจมูก “ถ้าเขาไม่รักฉัน เขาคงไม่มาช่วยฉัน” ไมค์ส่งเสียงตอบรับ “ไมค์ ฉันเองก็รักเขามาก” เธอส่งเสียงสะอื้น “ฉันรู้ ถ้าเธอไม่รักเขา เธอก็ไม่มีลูกให้เขาหรอก” ไมค์ขมวดคิ้ว “อันอัน เธอวางแผนจะทำอะไร? เธอคงไม่คิดจะเลิกกับเขาหรอกนะ?” “ฉันไม่คิดที่จะเลิกกับเขา แต่ฉันไม่อยากให้เด็กที่ไม่แข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 555
หลังจากออกมาจากแผนกผู้ป่วยใน ไมค์มองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นเธอเลย เขาโทรหาฟู่สือถิงอย่างหมดหวัง “ฟู่สือถิง! คุณรีบมาที่โรงพยาบาลที! ฉินอันอันหายไปแล้ว!” พอฟู่สือถิงได้ยิน เขารีบเดินออกจากวิลล่า “เกิดอะไรขึ้น?!” “แม่ของเว่ยเจินมาคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว… ผมแน่ใจว่าคุณป้าต้องใช้คำพูดรุนแรงกับเธอแน่!” ไมค์ยืนอยู่ในลานที่กว้างใหญ่ของโรงพยาบาล เขามองไปรอบ ๆ “เป็นความประมาทของผมเอง! ตอนนั้นผมกำลังคุยกับเว่ยเจินในห้องผู้ป่วย ดังนั้นเลยปล่อยให้เธอหายไป!” ฟู่สือถิงขมวดคิ้ว “เธอน่าจะยังไปได้ไม่ไกล! ตอนนี้คุณเฝ้าที่ประตูโรงพยาบาลไว้ก่อน!” ......ฉินอันอันลงจากลิฟต์แล้วเดินไปที่หน้าอาคารผู้ป่วยนอกอย่างงุนงงที่ชั้นหนึ่งมีที่นั่งมากมาย เธอเดินจนเหนื่อย เมื่อพบที่นั่งว่างจึงนั่งลงรอบ ๆ ตัวล้วนแต่เป็นผู้ป่วยหรือครอบครัวของผู้ป่วย หนึ่งในนั้นคือคู่สามีภรรยาที่พาลูกที่ป่วยมาพบคุณหมอ “ฉันบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่อยากได้ลูกคนนี้ เธอก็จะเอาไว้ให้ได้! ตอนนี้ได้มาแล้ว ต้องวิ่งเข้าออกโรงพยาบาลทุกสามวัน! เธอรู้ไหมว่าฉันงานยุ่งแค่ไหน?! นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะมาโรงพยาบาลกับเธอ!” ผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 556
เธอเห็นประกายน้ำตาในดวงตาของเขา เธออยากจะเอ่ยปาก บอกว่าไม่ใช่ มันไม่ใช่อย่างที่เขาพูด แต่จู่ ๆ เขากลับผละตัวออกไปและทิ้งเธอไว้ เขาปิดประตูรถฝั่งเธอเสียงดังปัง! เขาไม่ได้ไปนั่งที่คนขับ เขายืนอยู่นอกรถหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลข เธอมองร่างของเขาอย่างเงียบ ๆ มีประตูรถกั้นอยู่ระหว่างพวกเขาสองคนราวกับถูกคั่นด้วยช่องว่างที่ไม่อาจเชื่อมต่อได้ เขาบอกว่าในใจของเธอ ลูกสำคัญกว่าเขา เรื่องแบบนี้จะเอามาเปรียบเทียบกันได้ยังไง? เด็ก ๆ จัดอยู่กลุ่มด้อยโอกาส ดังนั้นแน่นอนว่าเธอต้องแสดงความรักและห่วงใยพวกเขามากกว่า เขาบอกว่าเธอไม่มั่นใจในตัวเขา แต่เธอกลับไม่มั่นใจในตัวเอง ไม่นานไมค์ก็วิ่งเข้ามา ฉินอันอันดูทั้งสองคนคุยกันอยู่นอกรถ ไม่แน่ใจว่าสองคุยอะไรกัน จู่ ๆ ไมค์ก็รีบหยิบกุญแจรถไปนั่งที่เบาะคนขับ ฟู่สือถิงหันหลังให้เธอตั้งแต่ต้นจนจบ เธอเห็นกล้ามเนื้อหลังของเขาเกร็ง หลังจากที่ไมค์ขึ้นรถแล้วเธอก็รีบมองออกไป “เขาบอกว่าจะกลับประเทศพรุ่งนี้ เธอบอกให้เขากลับไปหรือเปล่า?” ไมค์สตาร์ทรถแล้วถาม “อืม” เธออดไม่ได้ที่จะมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง “เขาบอกว่าคืนนี้จะพักที
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 557
เช้าวันรุ่งขึ้น อิ๋นอิ๋นมาที่ห้องของฉินอันอันและกล่าวคำอำลาเธอด้วยเสียงแผ่วเบา “อันอัน ฉันจะไปแล้วนะ ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะ ถ้าหายดีแล้วต้องกลับไปประเทศเอนะ!” หลังจากที่อิ๋นอิ๋นพูดจบ เธอก็กลัวว่าจะปลุกฉินอันอันให้ตื่น จึงไม่อยู่ต่อและรีบออกจากห้องไป ฉินอันอันลืมตาขึ้นและมองไปยังห้องอันว่างเปล่าด้วยความรู้สึกโหวงในใจ เวลาแปดโมงเช้า เครื่องบินส่วนตัวกัลฟ์สตรีมจีหกห้าศูนย์ออกเดินทางจากสนามบินเมืองหลวงประเทศบี ไปยังสนามบินเมืองหลวงประเทศเอซึ่งเป็นสนามบินปลายทาง หลังจากบินนานกว่าสิบชั่วโมง เครื่องบินก็ลงจอดช้า ๆ ที่สนามบินเมืองหลวงประเทศเอ ขณะนี้ประเทศเองเป็นเวลาหกโมงเช้า เว่ยเจินกลับมาพร้อมกับพวกเขา “คุณฟู่ ขอบคุณที่พาพวกเรากลับมานะคะ” คุณแม่เว่ยแสดงความขอบคุณฟู่สือถิง ฟู่สือถิงถิง “ยินดีครับ” “งั้นเราไปก่อนนะคะ!” แม่เว่ยพูด ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงกระตุก หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “คุณเว่ย การที่เว่ยเจินได้รับบาดเจ็บแบบนี้ไม่สามารถไปตำหนิฉินอันอันได้ เธอไม่ได้พูดด้วยซ้ำว่าเธอเป็นศิษย์หลับของศาสตราจารย์หูชิง เว่ยเจินถูกลักพาตัวเพราะเวิยเจินเป็นผู้ช่วยของศาสตราจา
Latest chapter
