บทที่ 3 ลูกค้ากิตติมศักดิ์ - 35%

แพรพิไลนั่งนวดขมับเพื่อขับไล่อาการปวดศีรษะเพราะเมื่อคืนดื่มไปไม่น้อย วันนี้เธอยกหน้าที่ติดตามครองขวัญให้เจติยาไปทำแทนเนื่องจากว่าต้องรวบรวมภาพถ่ายและคลิปทั้งหมดที่ถ่ายได้มาเก็บไว้ในคอมพิวเตอร์ อีกทั้งต้องมาเซ็นเอกสารหลายฉบับที่เกี่ยวกับบริษัทด้วยเพราะตลอดสองวันที่เธอไม่อยู่ มีการว่าจ้างเกี่ยวกับคดีชู้สาวเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคดี

“ไม่คิดจะมีคดีอื่นบ้างเลยรึไงเนี่ย วัน ๆ มีแต่เรื่องติดตามชู้ เฮ้อ...”

หญิงสาวเปิดลิ้นชักหยิบยาแก้ปวดขึ้นมาสองเม็ด จากนั้นก็เอนหลังพิงพนักเก้าอี้แล้วหลับตาลง กะไว้ว่าจะพักสายตาสักครึ่งชั่วโมงแล้วค่อยมานั่งดูรูปอีกครั้งหนึ่ง

ใบหน้าหล่อเหลากับรอยยิ้มละลายใจของใครบางคนผุดวาบขึ้นมาในห้วงความคิด เมื่อคืนหลังจากที่โยนหินถามทางเรื่องเขาเป็นผู้ชายขายบริการไป คราแรกนึกว่ารชตจะปฏิเสธเสียงแข็ง แต่กลับกลายเป็นว่าเขายอมรับแต่โดยดี หนำซ้ำยังถามย้ำอยู่บ่อยครั้งด้วยว่าตกลงเธอจะรับอุปการะเขาหรือเปล่า

ข้าวสามมื้อกับเซ็กซ์ก่อนนอนทุกคืน...

บ้าแล้ว! นี่เขาไม่คิดจะไปให้บริการผู้หญิงคนอื่นบ้างเลยหรือไร จู่ ๆ จะมาเกาะติดแต่เธอคนเดียวโดยที่ไม่ได้เงินสักบาทนี่น่ะหรือ...เธอไม่เชื่อหรอก

อย่างไรเสียคืนนี้เธอก็ต้องไปที่คลับเฮราอีก ไม่แคล้วว่าคงต้องเจอเขาแน่นอนพร้อมกับคำถามเดิม ๆ ว่าเธอพูดจริงหรือพูดเล่นที่จะใช้บริการเขา

‘แล้วผมจะรอคำตอบจากคุณ...’

“คำตอบจากฉันคือเมื่อไรนายจะไปติ๊ดชึ่งกับคุณครองขวัญเขาสักที ฉันจะได้ถ่ายรูปเป็นหลักฐาน งานฉันจะได้จบและรับเงินมา อีตาบ้านี่...” พูดถึงเรื่องเงินแล้วแพรพิไลก็เพิ่งนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“ตายแล้ว! ลืมทำเรื่องเบิกค่าสมาชิกจากคุณสุกำพล” หญิงสาวลืมตาขึ้นแล้วคว้ากระเป๋าสะพายมาวางตรงหน้า หยิบใบเสร็จรับเงินออกมาแล้วทำเอกสารเบิกค่าใช้จ่ายทันที

จากนั้นก็โทร. ไปรายงานความคืบหน้าให้สุกำพลทราบ ซึ่งก็ยังเป็นเหมือนเมื่อวานนั่นก็คือครองขวัญไม่ได้มีนัดกับใคร หลังออกจากคลับเฮราแล้วฝ่ายนั้นก็ตรงกลับบ้านทันที แต่มีเรื่องหนึ่งที่เธอไม่ได้รายงานไปตามตรงก็คือเรื่องของรชต ผู้ชายที่ครองขวัญอุปการะอยู่ นั่นก็เพราะมีอะไรบางอย่างมาฉุดความคิดของเธอเอาไว้ว่าบางทีเรื่องนี้อาจเป็นการเข้าใจผิดไปเอง

ทางด้านคนที่ถูกยัดเยียดให้เป็นผู้ชายขายบริการ ตอนนี้กำลังยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่หน้าต่างเมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนหลังจากที่เขาเรียกร้องค่าบริการที่แพรพิไลต้องจ่ายหากว่าต้องการจะอุปการะเขา

‘โกหกน่า แล้วคุณจะได้อะไรล่ะคะถ้าคิดแค่นั้น’ อาจเพราะหญิงสาวมัวแต่ตกใจกับข้อเรียกร้องของเขา จึงไม่ทันได้สังเกตว่าตอนนี้แขนของเขารัดเอวเธอแน่นกว่าเดิม ส่งผลให้ใบหน้าห่างกันแค่คืบเท่านั้น

‘ได้ใกล้ชิดกับคุณไง’ เขาตอบไปตามตรงอย่างไม่คิดปิดบัง จากที่เคยคิดว่าคงไม่ได้เจอน้องแพรของเขาอีกแล้ว ปรากฏว่าได้เจอตัวเป็น ๆ แถมยังได้พูดคุยกันใกล้ ๆ อย่างนี้ เรื่องอะไรที่เขาจะปล่อยให้ผ่านไปเฉย ๆ

‘แล้วกับคนอื่นคุณคิดค่าบริการเท่าไร’ เธอดูเหมือนครุ่นคิดอย่างหนัก เท่านี้เขาก็มองออกแล้วว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะซื้อบริการจากเขาจริง ๆ หรอก แต่น่าจะโยนหินถามทางมากกว่า และเขาก็ไม่รู้ว่าคนตรงหน้ามีจุดประสงค์อะไรกันแน่

‘บอกไม่ได้ครับ เป็นความลับ แต่เชื่อเถอะว่าผมคิดให้คุณพิเศษที่สุดแล้ว’ เขามองเธออย่างสื่อความหมาย หวังลึก ๆ ว่าแพรจะจำเขาได้สักที

‘ทำไมล่ะคะ’ คำถามนี้ของแพรพิไลทำให้เขากระชับเอวเธอแน่นขึ้นอีกจนกลางลำตัวของทั้งคู่แนบชิดสนิทกัน

‘เอาไว้อีกหน่อยคุณก็จะรู้เองนั่นแหละ ว่าแต่ว่า...คุณจะตกลงได้รึยัง คืนนี้ผมว่างนะ’ ท้ายประโยคเขาโน้มหน้าลงไปพูดใกล้หูเธอจนเกือบอดใจไม่ไหว อยากขบติ่งหูนั้นเล่นเหลือเกิน

‘ขอฉันไปคิดอีกหน่อยดีกว่า ฉันไม่อยากมีปัญหากับคุณครองขวัญน่ะ เพราะดูท่าทางเธอจะหวงคุณใช่เล่นเลยนะ’

สาวสวยคนนี้ก็ช่างกระไร เอะอะก็เอาครองขวัญขึ้นมาอ้างตลอด แต่นั่นก็ทำให้เขารู้อะไรอย่างหนึ่ง

‘ผมเชื่อแล้วว่าคุณสนใจผมจริง ๆ เพราะไม่อย่างนั้นคุณคงไม่รู้ว่าคุณครองขวัญเธอหวงผม’ เขาเห็นเธอทำท่าจะอ้าปากพูดอะไรสักอย่าง แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ปิดปากเงียบไม่เอ่ยอะไรออกมา เขาเดาว่าเธอคงเถียงเขาไม่ออก

สมัยก่อนก็เป็นแบบนี้ เวลาเถียงเขาไม่ได้เจ้าตัวมักเงียบไปและทำเพียงส่งสายตาพิฆาตมาให้เท่านั้นเอง

คิดถึงเหลือเกิน...คิดถึงช่วงเวลาพิเศษที่เป็นความลับระหว่างเราแค่สองคน

สัมผัสแผ่วเบาที่น่อง จากนั้นก็ค่อย ๆ ไต่ขึ้นมาจนถึงหัวเข่าทำให้รชตยืนนิ่งไม่กล้าขยับเขยื้อนและก้มลงมองตัวต้นเหตุทันที รอยยิ้มกระจายเต็มวงหน้าเพราะรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าใครมาอ้อน เขาจึงไม่กล้าขยับขาเพราะกลัวว่าหลานชายตัวน้อยจะหกล้มก้นจ้ำเบ้า

“ว่าไงครับคนเก่ง หัดเดินกับอาไหม” พูดจบก็ก้มลงไปจับมือน้อย ๆ ทั้งสองข้างของหลานชาย จากนั้นก็ก้าวถอยหลังช้า ๆ เพื่อให้เจ้าตัวเล็กฝึกเดิน

วัชร์ บุตรชายของพชร ผู้เป็นพี่ชายได้แต่ยิ้มร่า อวดฟันน้ำนมซี่เล็ก ๆ สองซี่ระหว่างที่ค่อย ๆ ก้าวเท้าเตาะแตะไปข้างหน้า ยิ่งผู้เป็นอาชมเปาะไม่ขาดปาก ก็ดูเหมือนจะยิ่งเพิ่มความเร็วในการเดินมากขึ้น

“ช้า ๆ ลูกช้า ๆ ไม่ต้องรีบครับ...เก่งมาก...โอ้โห หลานใครเนี่ย เก่งที่สุดในโลกเลย”

พชรเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้วทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา มองน้องชายที่ช่วยพยุงพาบุตรชายของเขาหัดเดินด้วยใบหน้ายิ้มกริ่ม

รชตเป็นคนรักเด็ก วันไหนที่เขากับภรรยาไม่ว่าง บิดามารดาไปทำธุระข้างนอกจึงจำเป็นต้องฝากบุตรชายไว้ให้รชตดูแล ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่เคยอิดออด หนำซ้ำยังทำได้ดีอีกด้วย

“ปีนี้แกอายุเท่าไรแล้ววะอาร์ต” บางทีเขาก็หลง ๆ ลืม ๆ ไปว่าเขาห่างกับน้องชายกี่ปี

“ยี่สิบเก้าแล้วพี่” รชตตอบโดยไม่หันไปมองพี่ชาย เพราะคอยแต่จับจ้องอยู่ที่หลานชายอย่างไม่ให้คลาดสายตา

“มีแฟนรึยังวะ หรือมีคนที่จีบ ๆ อยู่บ้างรึเปล่า”

คราวนี้เจ้าน้องชายหันมามองเขาแวบหนึ่งก่อนหันไปจับจ้องหลานชายตรงหน้าต่อ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยก่อนตอบ

“แฟนยังไม่มีเป็นตัวเป็นตน แต่ถ้าถามถึงคนที่กำลังจีบ ๆ อยู่ก็มีนะ” รชตตอบพลางยักคิ้วให้พี่ชาย

“ถามจริง...ใครวะ” ได้ยินน้องชายตอบแบบนี้จัดว่าเป็นสัญญาณที่ดีที่อีกฝ่ายจะได้เป็นฝั่งเป็นฝาในเร็ววัน

“รุ่นน้องที่เคยเรียนที่เดียวกันน่ะ” รชตตอบยิ้ม ๆ สีหน้าดูมีความสุขตอนที่พูดถึงหญิงสาวคนนั้น

“ก็ดี จะได้เลิกล่องลอยสักทีนะแกน่ะ...ฝากเจ้าวัชร์ด้วยล่ะ ขอไปหาอะไรกินก่อน” พูดจบ พชรก็ลุกขึ้นเดินไปห้องครัว

ขณะที่รชตก็ช้อนอุ้มหลานชายไว้ในอ้อมกอดเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวเล็กฝึกเดินได้สักพักแล้ว

ชายหนุ่มคลี่ยิ้มบาง ๆ เมื่อนึกถึงใบหน้าสวยเชิดกับรอยยิ้มหวานบาดใจของแพรพิไล ไม่รู้ว่าคืนนี้เธอจะไปที่คลับอีกหรือไม่ แต่อย่างไรเสีย เขาคิดว่าจะต้องเจอเธออีกอย่างแน่นอน ในเมื่อเสียค่าสมาชิกไปแล้วเป็นแสน คงไม่คิดไปแค่วันเดียวกระมัง

แต่ท่าทางของหญิงสาวทำให้รชตรู้สึกสงสัยบางอย่าง จากที่คุยและใกล้ชิดกันเมื่อคืนที่ผ่านมา แพรพิไลไม่ใช่ผู้หญิงไวไฟ และไม่ใช่ผู้หญิงที่รักสนุกหรือชื่นชอบ One night stand เธอเหมือนมาจับผิด หรือมาล้วงเอาข้อมูลอะไรสักอย่างมากกว่า และเขาก็ต้องรู้ให้ได้ด้วยว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไร

เป็นอีกคืนที่แพรพิไลตามมาเฝ้าครองขวัญที่คลับเฮราอีก สามวันแล้วที่เธอให้เจติยาเป็นฝ่ายติดตามเป้าหมาย จากการรายงานของเจติยาจึงทำให้เธอรู้ว่าครองขวัญมีกิจวัตรประจำวันเหมือนกันเกือบทุกวันนั่นก็คือเข้าร้านเสริมสวยหรือสปา เดินห้างสรรพสินค้า บางวันก็ไปงานเปิดตัวของสินค้าสารพัดแบรนด์เนมชั้นนำ ตกเย็นก็สังสรรค์กับเพื่อนฝูง จะมีก็แค่เมื่อคืนที่ผ่านมาที่ต่างออกไปจากทุกวันนั่นก็คือไปงานเลี้ยงวันเกิดของนักธุรกิจคนหนึ่งในโรงแรมระดับห้าดาว แต่หลังจากนั้นครองขวัญก็ชักชวนเพื่อนฝูงให้มาเต้นรำที่คลับเฮรา...วันนี้ก็เช่นกัน

คืนนั้นที่ครองขวัญพาเพื่อนมาที่คลับก็มีแต่ผู้หญิง เธอจึงไม่เห็นความผิดปกติใด ๆ ของเป้าหมาย นอกจากความสนุกสนานของสาวไฮโซทั้งกลุ่มที่ได้ลีลาศกับหนุ่มหล่อ อีกทั้งรชตก็ไม่ได้มาที่คลับ เธอคิดว่าคงเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ของเขา จึงไม่เห็นครองขวัญกับรชตนัวเนียกันเหมือนวันนั้น

แต่ก็ใช่ว่าแพรพิไลจะถอดใจ คืนนั้นหญิงสาวขับรถตามครองขวัญไปเรื่อย ๆ เพราะคิดว่าเจ้าตัวน่าจะนัดแนะกับผู้ชายที่เลี้ยงดูไว้อย่างรชตเพื่อไปหาความสุขกันที่ไหนสักแห่งเช่นโรงแรมหรือคอนโดฯ แต่ปรากฏว่าคืนนั้นครองขวัญขับรถกลับบ้านทันทีที่ออกจากคลับ...และแน่นอนว่าเธอไม่ได้ข้อมูลอะไรอีกตามเคย