ตอนที่ 24 ทำไมถึงมาขอจีบณิหลาอีก

“ แล้วนี่กินข้าวเย็นหรือยัง ไปกินข้าวกับพี่ที่บ้านแม่ไหม “ 

“ หือ อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวจะไม่ได้กินข้าวเอาน่ะ “ ณิหลารีบปฏิเสธเขาทันที ถ้าเธอไป คงได้ไปกัดกับแม่ของเขาอีกแน่ เธอไม่อยากดูแย่ในสายตาเขาไปมากกว่านี้แล้ว 

“ ถ้าอย่างนั้นพี่จะให้เอื้อยหาอะไรมาให้กินนะ “ 

“ ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวณิหลาหาอะไรกินเองก็ได้ ว่าแต่ถ้าพี่กินข้าวกับแม่เสร็จแล้ว พาณิหลากลับบ้านได้มั้ย “ ไนยะทำหน้าแปลกใจทันที เธอไม่อยากจะอยู่กับเขาแล้วหรือ 

“ ณิหลาแค่จะไปเอาของค่ะ “ เธอที่เห็นสีหน้าแปลกใจของเขา จึงรีบตอบเฉลยถึงเหตุผล

“ อืม ได้งั้นเดี๋ยวพี่เข้าบ้านไปอาบน้ำก่อน “ ชายหนุ่มเดินเข้าบ้านไป โดยมีณิหลายืนมอง เธอมองไปทั่วบริเวณบ้านสองชั้นโมเดิร์นหลังนี้ด้วยความแปลกใจ

“ ทำไมเวลาเราอยู่ที่นี้ ถึงได้รู้สึกว่ามีคนมองตลอดเวลาด้วยนะ “ พูดจบเธอก็ตัวสั่นเพราะอยู่ ๆ ก็ขนลุกซู่ หน้ามนรีบหันซ้ายมองขวาแล้วจึงรีบวิ่งเข้าบ้านตามไนยะไป 

บ้านพงษ์พิสิฐ ทุกคนกำลังนั่งทานข้าวกันไปได้ระยะหนึ่งแล้ว ไนยะก็ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มรวดเดียวหมด พร้อมลุกยืนขึ้น

“ จะไปไหน “ คนเป็นแม่รีบทักลูกชายทันที ไนยะจึงหันมาพูดกับแม่

“ กินข้าวเสร็จแล้วนี่ครับ ผมจะรีบไปตรวจสอบประวัติคนไข้ต่อ พอดีเอากลับมาทำที่บ้านด้วย “

“ ไม่ต้องรีบก็ได้ นั่งลงก่อน แม่มีเรื่องจะพูดด้วย นั่งลงสิหรือจะรีบไปหาใคร “ ณัฐลีพูดอย่างเด็ดขาด ทำให้ลูกหมอของเธอต้องนั่งลงที่เดิม ณัฐลีเห็นแบบนั้นจึงหันไปจ้องอนิต้าที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับลูกชาย 

“ ปีนี้น้องนิต้าก็ 26 แล้วน่ะลูก “ 

“ แล้วแม่จะมาบอกผมทำไม “

“ เอ้า ลูกเองก็ 30 แล้วไม่ใช่หรือ แม่ก็อยากอุ้มหลานแล้วน่ะไน ลูกจะทำแต่งานไม่ได้ “ คนพูดจ้องหน้าลูกชายแล้วเหลือบไปจ้องอนิต้า ไนยะที่รู้ดีว่าแม่คิดจะทำอะไร เขาจึงพูดตัดบทของแม่

“ คุณแม่อยากมีหลานแล้วเกี่ยวอะไรกับนิต้าด้วย เดี๋ยวผมมีกับแฟนให้แม่อุ้มก็ได้ “ ไนยะที่จะไม่ยอมให้แม่จับคู่ให้แน่นอน จ้องตาแม่อย่างไม่ยอมแพ้ จนณัฐลีอยากจะกรี๊ดออกมาเชียว

“ นี้ลูกยอมรับว่าเป็นแฟนกับนางเด็กสก๊อยนั้นแล้วเหรอ “ 

“ แม่ครับ ณิหลาไม่ใช่สก๊อยที่สำคัญคือ ถ้าผมชอบใครแม่ก็ควรสนับสนุนไม่ใช่หรือครับ ทำไมต้องบังคับผมทุกเรื่องด้วย ผมขอแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเถอะ แม่อย่าบังคับผมเลย “ ไนยะลุกยืน ก่อนที่เขาจะขัดใจแม่ด้วยการยกมือไหว้แล้วเดินหนี 

“ นี่ไน ไนยะ! “ 

“ ผู้หญิงที่ชื่อณิหลาคือใครกันคะ!! “ อนิต้าที่นั่งฟังอยู่นานลุกถามขึ้น เมื่อเริ่มจับใจความสนทนาได้แล้ว 

“ มันอยู่บ้านพี่ไนใช่มั้ยคะ นิต้าจะไปดูหน้ามัน “ พูดจบอนิต้าก็รีบวิ่งตามไนยะออกไป

“ ทำอย่างไรดีคะคุณหญิง “ เอื้อยถามต่อคุณหญิงที่ยังนั่งนิ่ง 

“ ก็ตามไปดูสิ มันจะทำอะไรให้นิต้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ “ ณัฐลีรีบเดินตามออกไปโดยมีคนใช้ทั้งสองตามหลังมาติดๆ

“ แอร์ก็ไม่ได้เปิดแต่ทำไมรู้สึกหนาวๆ อย่างไรไม่รู้ ใช้วัสดุก่อสร้างดีในการสร้างบ้าน ช่วยประหยัดค่าไฟได้แบบนี้เองเหรอ “ ณิหลาที่เดินไปมาในบ้านบ่นพึมพำคนเดียว 

“ อ้าว พี่หมอกินข้าวอิ่มเร็วจังคะ “ แต่เมื่อหันไปเจอเจ้าของบ้านเดินเข้ามาเธอจึงทักเขา 

“ แล้วณิหลากินอะไรแล้วหรือยัง “ 

“ ณิหลากินต้มมาม่าแล้วค่ะ เอ้อ เมื่อกี้พลอยโทรมาด้วย บอกว่าพวกไอ้วิสิตที่มาทำร้ายณิหลา พวกมันหนีไปได้ “ เธอบอกเขาด้วยความรู้สึกเป็นกังวล ไนยะที่สังเกตเห็นจึงเดินเข้าไปใกล้แล้วลูบหัวของเธออย่างแผ่วเบา

“ ไม่เป็นอะไรน่ะ ถ้าณิหลายังอยู่กับพี่ ไม่มีใครทำอะไรให้ณิหลาได้หรอก “ เมื่อเขาพูดจบก็มีใครบ้างคนมาดึงหญิงสาวออกไป

“ แกเหรอที่จะมาแย่งพี่ไนไปจากฉัน “ไม่พูดเฉยอนิต้ารีบง้างมือตบหน้าวรรณิหลาไปหนึ่งที

“ คุณเป็นใคร! “ คนโดนตบรีบถามเธอกลับเสียงดัง

“ ทำบ้าอะไรนิต้า “ 

“ พี่ไนรักมันมากหรือคะ ถึงได้ปกป้องมันอะ นิต้าคือคนที่แม่พี่จะให้พี่แต่งงานด้วยนะ “ อนิต้าโวยวาย ทำท่าทีไม่น่ารัก ไนยะที่ไม่ชอบเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงเริ่มโมโห

“ ฉันไม่มีวันแต่งงานกับเธอ! “ คุณหมอหนุ่มเสียงดังต่อว่าคนตรงหน้า ทำให้อนิต้าปรี๊ดแตกสลัดภาพสาวเรียบร้อยที่เธอแสร้งทำแล้วกรีดร้องออกมาจนลั่นบ้าน 

“ อ๊าย!!!! “ กรี๊ดเสร็จก็จะเดินเข้าไปตบคู่กรณีอีก แต่โดนวรรณิหลาตีนถีบใส่หน้าท้อง จนนิต้ากระเด็นออกมาที่ประตูหน้าบ้าน 

“ ฉันคิดว่านิต้าเรียบร้อยอ่อนหวานมาตลอดเลยนะ “ ณัฐลีที่ยืนดูอยู่ไม่ไกล เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างก็เหมือนจะตาสว่างรีบหันไปพูดกับแม่บ้าน

“ คิดผิดก็คิดใหม่นะคะคุณหญิง “ 

“ มึงกล้า ตีนถีบกูเหรออีสก๊อย!! “ ณัฐลีตกใจเอามือขึ้นทาบอก ที่เห็นเด็กสาวที่ตนเอ็นดูด่าแรงขนาดนั้น 

“ คุณยังกล้าตบฉันเลย แล้วคิดว่าฉันจะยอมอยู่เฉย ให้คุณทำร้ายฉันคนเดียวหรือไง “ 

“ เฮ้ยๆ ณิหลา “ ไนยะที่เห็นณิหลากำลังจะเดินไปเอาเรื่องอนิต้าที่นอนยู่ที่พื้น เขาจึงรีบเข้าไปกอดเอวเธอ แล้วยกตัวเล็กกลับเข้ามาวางไว้ในบ้าน 

“ ตั้งสติหน่อยสิน้อง พอแล้ว “ คนเป็นน้องได้ฟังก็หน้าบึ้งให้คำเตือนของเขา แล้วยืนเอามือขึ้นกอดอกจ้องมองพี่หมอของเธอเดินออกไปหาอนิต้า 

“ โอ้ย พี่ไนขานิต้าเจ็บ ช่วยอุ้มนิต้ากลับไปส่งที่บ้านหน่อยได้มั้ย “ คนบนพื้นรีบแสร้งทำเป็นโอดครวญว่าตนเจ็บ ณัฐชัยที่เห็นเช่นนั้นก็ถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับ

“ เอื้อยอ้าย ยืนดูอะไรอยู่ล่ะ รีบมาช่วยกันหามนิต้าไปส่งที่บ้านเธอสิ “ อนิต้าถึงกับเบ้ปากที่ได้ยินพี่ไนของเธอพูดอย่างนั้น ทั้งที่เมื่อตะกี้นี้เขายังอุ้มณิหลาตัวลอยอยู่เลย แต่เมื่อเธอเห็นว่าพวกสาวใช้กำลังจะเข้ามาหามเธอออกไปจริงๆ เธอจึงรีบลุก แล้วเดินหนีเหมือนกับว่าเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ คุณแม่เห็นแล้วใช่มั้ยครับ “ ไนยะหันไปพูดกับคุณแม่เขา ณัฐลีก็ส่ายหน้าแล้วรีบเดินหนีกับบ้าน

“ เอื้อย อ้าย กลับ! “ 

“ เจ็บมั้ยณิหลา “ เห็นว่าแม่กลับไปแล้ว ไนยะจึงเดินมาหาน้องน้อยของเขาที่ยืนหน้าบูดมองเขาอยู่ มือหนาเอื้อมจะไปจับที่แก้มแดงๆ ของเธอ แต่เธอก็สะบัดตัวหนีเขา

“ อย่ามาจับเลย พี่มีคนที่จะแต่งงานด้วยอยู่แล้ว แล้วทำไมถึงยังจะมาขอจีบณิหลาอีก “