"ฮืออออ ฮือออออ" ในตอนนั้นท่านลุกมาเข้าห้องน้ำพอดีก็ได้ยินเสียงคนร้องไห้ดังแว่วเข้ามาท่านเลยเดินออกจากห้องนอนของท่านมาดูก็เห็นทิพย์สุดานั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้าห้องของเพลินตาท่านเลยรีบเดินมาหาและถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นจนรู้ความจริงท่านรีบเคาะประตูเรียกให้คนที่อยู่ในห้องออกมา ท่านโกรธมากทั้งลูกชายทั้งลูกบุญธรรมที่มาทำเรื่องบัดสีกันในบ้านของท่าน แต่ในขณะนั้นเองท่านก็รู้ถึงอะไรบางอย่างที่มันไหลมาตรงเท้าของท่านมันคือเลือดเลือดที่ออกมาจากหว่างขาของทิพย์สุดา ท่านร้องเรียกให้คนในบ้านตื่นและพาทิพย์สุดาไปตรงพยาบาล จรัสกับเพลินตาเดินออกมาจากห้องและจรัสก็ตาเบิกโพลงเมื่อเห็นภรรยาของตัวเองนอนอยู่ตรงหน้าห้องของเพลินตาและมีเลือดไหลออกมาเขารีบอุ้มเธอไปโรงพยาบาลทันที
อาการของทิพย์สุดาไม่ดีขึ้นหมอให้ตัดสินใจว่าจะให้เอาแม่หรือลูกไว้แต่คนที่ตัดสินใจไม่ใช่จรัสแต่เป็นทิพย์สุดาเองที่บอกกับหมอว่าเธอยอมตายขอแค่ให้ลูกน้อยของเธอทั้งสองคนปลอดภัยสุดท้ายทิพย์สุดาก็จากไปหลังจากที่หมอทำการผ่าคลอดเด็กแฝดชายหญิงออกมาซึ่งเด็กทั้งสองได้คลอดก่อนกำหนดจึงต้องอยู่ที่โรงพยาบาลอีกเป็นเวลาเกือบเกือบเดือนซึ่งคนที่ดูแลลูกน้อยทั้งสองก็คือจรัส เขารู้สึกผิดเป็นอย่างมากที่ทำให้ภรรยาของเขาต้องจากไปมันเป็นความผิดของเขาเองทั้งหมดเพราะความมักมากเพราะตัณหาหน้ามืดมันถึงทำให้เขาต้องสูญเสียภรรยาอันเป็นที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ เขาตั้งใจว่าต่อไปเขาจะดูแลลูกทั้งสองด้วยตัวของเขาเองเขาสาบานว่าจะไม่มีวันหาแม่ใหม่ให้กับลูกน้อยของเขาทั้งสองคนเป็นขาด เขาขอให้เพลินตาลืมเรื่องระหว่างเขากับเธอซะแต่มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นเพลินตาไม่ยอมเธอเรียกร้องให้เขารับผิดชอบโดยการอ้างว่าตัวเองตั้งท้องกับเขาแต่เขาไม่เชื่อเพราะทุกครั้งที่มีอะไรกันเขาป้องกันทุกครั้ง จนสุดท้ายทุกคนก็รู้ว่าเพลินตาโกหกเรื่องท้อง
คุณหญิงรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากที่เพลินตาทำแบบนี้ท่านเลยให้เงินเพลินตาไปก้อนหนึ่งเพื่อเอาไปตั้งต้นชีวิตใหม่ เพลินตายอมไปอย่างง่ายดายเพราะจำนวนเงินที่ได้มันมากมายอย่างที่คนอย่างเธอคงไม่มีปัญญาหาได้ แต่ไม่กี่เดือนต่อมาเพลินตาก็กลับมาที่บ้านท่านอีกครั้งเพื่อมาขอเงินเพิ่มเพราะเงินที่ได้ไปเธอใช้เล่นการพนันจนหมดแต่ท่านไม่ให้เพราะท่านคิดว่าให้ไปเยอะแล้วทำให้เพลินตาโกรธมากจะเข้ามาทำร้ายท่านแต่จรัสเข้าบ้านมาพอดีจึงเข้าไปตบเพลินตาและลากออกไปจากบ้านและไล่ไม่ให้กลับมาที่นี่อีก เพลินตาโกรธแค้นมาก
จนวันนึงขณะที่จรัสกำลังขับรถออกไปทำงานเขาก็โดนดักยิงจนเสียชีวิตคาที่พอตำรวจสืบก็ทำให้รู้ว่าเพลินตาเป็นคนบงการเรื่องทั้งหมดโดยการจ้างมือปืนมาฆ่าจรัส ผลสรุปเพลินตาโดนจับคดีจ้างวานฆ่าโดนจำคุกตลอดชีวิต ตั้งแต่นั้นมาท่านก็เลี้ยงหลานน้อยทั้งสองด้วยตัวท่านเองตามลำพังเพราะครอบครัวของทิพย์สุดาอยู่ต่างประเทศทั้งหมด ตอนแรกพ่อแม่ของทิพย์สุดาจะเอาหลานไปเลี้ยงเองแต่ท่านขอร้องไว้ท่านบอกว่าท่านไม่เหลือใครแล้วขอให้ท่านได้มีหลานอยู่ด้วยในยามที่ท่านแก่เฒ่าซึ่งพ่อแม่ของทิพย์สุดาก็ยอมเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ที่เคยมีให้กันมาแม้จะรู้ว่าจรัสเป็นสาเหตุให้ลูกสาวของพวกเขาต้องจากไปก่อนวัยอันควรก็เถอะ
แต่พวกเขาไม่อยากจองเวรจองกรรมอะไรเพราะไหนๆ ตอนนี้จรัสก็ตายไปแล้ว แต่แล้วสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อหมอตรวจพบอาการผิดปกติของจีน่าหรือจีนน้องสาวฝาแฝดของเจย์ จากการตรวจอย่างละเอียดจากแพทย์จีน่าเป็นโรคหัวใจ พ่อแม่ของทิพย์สุดารับจีน่าไปรักษาที่อเมริกาแต่ก็ไม่สามารถรั้งแกไว้ได้สุดท้ายจีน่าก็เสียชีวิตตอนอายุเพียงแค่ห้าขวบ ในตอนนั้นเจย์ไม่คุยอะไรกับใครเลยเอาแต่เก็บตัวอยู่คนเดียวในห้องของน้องสาวที่จากไป เจย์เป็นเด็กที่น่าสงสารมากไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่มีน้องๆ ก็มาจากไปอีกคนท่านเลยทุ่มเทความรักความเอาใจใส่และตามใจเจย์ทุกอย่างไม่ว่าหลานชายอยากได้อะไรท่านจะตามใจทุกอย่าง จนกลายเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองใครขัดใจเป็นไม่ได้มาถึงตอนนี้ท่านได้แต่ถอนหายใจกับท่าทางของหลานชายเพียงคนเดียวของท่าน
ท่านคิดว่าท่านมองคนไม่ผิดใบตองเป็นเด็กดีแน่นอนเพราะก่อนที่ท่านจะตัดสินใจรับใบตองมาเลี้ยงท่านได้ให้คนไปสืบค้นทุกอย่างเกี่ยวกับใบตองและสอบถามจากเพื่อนบ้านซึ่งทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าใบตองเป็นเด็กดีช่วยตาเก็บของเก่าขายอย่างไม่อายใครวันหยุดก็จะไปทำงานรับจ้างเพื่อหาเงินช่วยตาซึ่งเด็กแบบนี้ท่านไม่สามารถปล่อยให้อยู่เพียงลำพังได้แน่ๆ
เพราะสังคมสมัยนี้ไว้ใจใครไม่ค่อยได้ยิ่งใบตองกำลังโตเป็นสาวมันอันตรายมากที่ต้องอยู่คนเดียว แม้จะไม่ใช่ญาติกันแต่แปลกที่ท่านกลับเอ็นดูใบตองตั้งแต่แรกเจออาจเป็นเพราะแววตาที่เศร้าของเธอ แววตาแบบนี้มันเหมือนของจีน่าหลานสาวของท่านเป็นอย่างมากท่าเลยเอ็นดูใบตองมากกว่าเด็กคนอื่นๆ ท่านหวังว่าใบตองจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง
ใบตอง...."เธอเข้าห้องน้ำนานเกินไปฉันเลยจะมาตามกลัวเธอจะเป็นลม""ใบตองไม่เป็นอะไรค่ะ..." ในขณะที่เธอกำลังพูดอดีตเลขาของคุณเจย์กับพนักงานอีกคนก็เดินออกมาเจอเธอกับคุณเจย์ทันที ทั้งสองคนทำหน้าเลิกลั่กเพราะกลัวว่าจะโดนไล่ออกถ้าเธอพูดในสิ่งที่ได้ยินมาในห้องน้ำเขาฟัง"เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า"คุณเจย์คงจับอาการผิดปกติของทั้งสองคนนี้ได้จึงหันมาถามเธอ"ไม่มีอะไรหรอกค่ะใบตองว่าเรากลับกันเถอะใบตองคิดถึงลูก""แน่ใจนะ" คุณเจย์ถามย้ำก่อนจะมองหน้าเธอแล้วหันไปมองอีกสองคนที่ยังยืนนิ่งก้มหน้าไม่ไปไหน"ค่ะ""อย่าให้ฉันรู้ทีหลังนะว่าเธอสองคนทำอะไรให้เมียฉันไม่สบายใจ" "กลับได้แล้วค่ะ เธอสองคนก็ไปทำงานซะ""ค่ะ / ค่ะ" ทั้งสองสาวรีบรับคำแล้วก็เดินค้อมตัวแล้วรีบออกไปทันที"เธอแน่ใจนะว่าไม่มีอะไรจริงๆ สองคนนั้นดูมีพิรุธนะ""คุณเจย์เป็นพวกช่างสังเกตตั้งแต่เมื่อไหร่คะ""ใครอยู่ใกล้เธอฉันระวังหมดแล่ะโดยเฉพาะนุช ฉันสังเกตเห็นว่าไม่ยอมยกมือไหว้เธอ""เค้าอาจจะไม่เห็นใบตองก็ได้ เรื่องแค่นี้เองอย่าใส่ใจเลยค่ะ ใบตองว่าเรารีบกลับเหอะ" เธอตัดสินใจที่จะไม่บอกเขาถึงเรื่องที่ได้ยินในห้องน้ำ เพราะเธออยากให้โอกาสกับนุช และที
เจย์....สามเดือนผ่านไป...."อุ๊บ อ๊วก !!!" เขาตื่นมาด้วยอาการคลื่นไส้จนเกือบวิ่งเข้าห้องน้ำไม่ทัน"คุณเจย์เป็นยังไงบ้างคะไหวรึเปล่า" ใบตองเดินมาลูบหลังให้เขาเมื่อเห็นว่าเขาอาการไม่ดี เขาเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วแต่จะเป็นแค่ช่วงเช้าเท่านั้น"ฉันไม่ไหวแล้วว่ะ ฉันต้องไปหาหมอ ฉันกลัวว่าถ้าฉันเป็นอะไรร้ายแรงฉันจะไม่ได้อยู่กับเธอกับลูก""คุณเจย์ไมไ่ด้เป็นอะไรหรอกค่ะเชื่อใบตองสิ""ไม่เป็นได้ไงเธอก็เห็นว่าฉันอ๊วกแบบนี้มาหลายวันแล้ว""คนที่เป็นน่ะคือใบตอง""ห๊า ว่าไงนะเธอก็เป็นเหรอ ไมไ่ด้ละเราต้องไปหาหมอด้วยกัน ฉันจะไม่ยอมให้ฉันหรือเธอต้องเป็นอะไร เราไปหาหมอกันเถอนะถ้าเราเป็นอะไรเราจะได้รักษาได้ทัน""คุณเจย์ฟังนะคะ ที่คุณเจย์เป็นตอนนี้ก็คือคุณเจย์แพ้ท้องแทนใบตอง""มันคืออะไรแพ้ท้องแทนเธอ...ห๊ะ!!!นี่อย่าบอกนะว่าเธอ..""ค่ะ ใบตองท้องแล้วค่ะ""กี่เดือนแล้ว แล้วทำไมไม่บอกฉันล่ะ""ตอนแรกใบตองก็ยังไม่แน่ใจค่ะ เมื่อวานเลยไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจปรากฏว่าขึ้นมาสองขีดซึ่งก็แปลว่าท้อง ตอนแรกใบตองก็ไม่คิดว่าตัวเองท้องหรอกนะคะแต่เห็นอาการคุณเจย์ก็เลยสังหรณ์ใจว่าตัวเองจะท้องแล้วก็ท้องจริงๆ""แล้วเราต้องทำยั
ใบตอง.... ตอนนี้ที่บ้านหลังนั้นเหมือนจัดงานอะไรสักอย่าง เธอคิดว่าคุณเจย์พาเด็กๆมาที่นี่หรือเปล่าเธอจึงตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ รอบๆบริเวณของงานถูกตกแต่งและประดับประดาด้วยดอกไม้สดหลากสีสันแต่เน้นสีขาวเป็นหลัก มีผ้าม่านที่ผูกไว้กับศาลาเล็กๆพลิ้วไหวไปตามแรงลมมีการจุดเทียนตามจุดต่างๆ มีเก้าอี้สีขาวแค่ไม่กี่ตัววางอยู่ตรงหน้าที่เวทีเล็กๆที่มีดอกไม้จัดไว้อย่างสวยงามและลงตัว มันสวยมากเหมือนงานแต่งงานเลย แต่ใครกันนะที่มาจัดงานแต่งงานที่นี่ บรรยากาศก็ดีสุดแสนจะโรแมนติกมากๆ ยิ่งได้ฟังเพลงที่นักดนตรีขับกล่อมมันทำให้เธอรู้สึกเคลิบเคลื้มไปกับเสียงเพลงที่ได้ยิน จนเมื่อเธอก้าวเข้ามาในงาน จู่ๆไฟที่สว่างไสวไปทั่วบริเวณก็มืดดับลง นักดนตรีก็หยุดร้อง ทุกอย่างหยุดนิ่งอยู่กับที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งมีใครคนนึงเดินมาพร้อมกับแสงเทียนที่อยู่ในมือ คุณเจย์เดินออกมาด้วยชุดสีขาว และ...ข้างหลังของเขาก็เป็นลูกสาวของเธอกับเขาน้องใบข้าวกับน้องใบบัวถือตะกร้าดอกไม้เดินตามหลังพ่อของเธอออกมาทั้งสองคนที่อยู่ในชุดสีขาวยาวฟูฟ่องราวกับเจ้าหญิงตัวน้อยๆบนศรีษะของลูกมีเวลที่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้พวกแกน่ารักม
ใบตอง....วันต่อมาที่บ้านพักหัวหิน....ตอนนี้เรามากันสี่คนพ่อแม่ลูก ตอนแรกเธอชวนทักคนมาด้วยแต่ไม่มีใครมาสักคน ไมเคิลบอกจะขึ้นเหนือไปเชียงใหม่ ส่วนต่อกับพี่ซูซี่ก็บอกจะไปขึ้นเขากันส่วนคุณท่านก็บอกจะไปทำบุญกับเพื่อน นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ได้มากันสี่คน"มี๊ขาาาทะเลสวยจังเลยค่าาน้องอยากลงเล่นน้ำ" น้องใบข้าวพอเห็นน้ำทะเลก็ตื่นเต้นดีอกดีใจ"น้องก็อยากเล่นค่าาาาน้องบัวเราลงเล่นน้ำกันเถอะ" สองสาวพอเห็นทะเลก็จับมือกันแล้วรีบวิ่งไปทันทีจนคุณเจย์ต้องรีบวิ่งตาม เธอมองดูเด็กๆที่กำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนานโดยมีคุณเจย์คอยดูแลอยู่ไม่ห่างส่วนเธอก็เข้ามาบ้านมาทำอาหารให้พวกเขาเพราะสักพักคงต้องบ่นหิวกันแล้ว"ทำอะไรครับ" คุณเจย์เดินมากอดเธอจากทางด้านหลัง"ทำอาหารให้คุณเจย์กับเด็กๆไงคะ แล้วนี่เด็กๆไปไหนแล้วคะ" เธอถามเพราะไม่เจอเด็กๆ"เด็กๆกำลังอาบน้ำแต่งตัวกันอยู่ในห้องน่ะ""เหนื่อยมั้ยคะ""เหนื่อย อะไร""ก็ต้องดูแลเด็กๆไงคะวัยนี้กำลังซนด้วยคุณเจย์เหนื่อยหรือเปล่า""ไม่เหนื่อยเลยสักนิด มีความสุขมากกว่าได้เห็นลูกๆสนุกสนานมีความสุขมีเสียงหัวเราะ ใบตอง... ฉันขอบคุณเธอมากนะที่ทำให้ฉันได้เป็นคุณพ่อของลูกๆที่น่ารั
เจย์.....เขาเริ่มรำคาญกับคนข้างๆที่ไม่ยอมออกไปสักทีเขาก็บอกอยู่ว่าให้เอาเอกสารวางไว้แต่นุชก็ยังไม่ยอมออกไปเสียทียังเซ้าซี้กับเขาไม่หยุด เหตุการณ์แบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกตั้งแต่นุชมาทำงานเป็นเลขาให้เขาหลังจากที่พี่แนนเลขาคนเก่าของเขาลาออกไปนุชเป็นน้องสาวที่พี่แนนฝากเข้ามาเขาเห็นว่าเธอจบเลขามาโดยตรงและเคยทำงานกับบริษัทใหญ่ๆมาก่อนเขาเลยรับเข้ามา เรื่องงานน่ะโอเคเลยใช้ได้ทำงานดีขยันแต่....เรื่องที่อ่อยเขาไม่หยุดนี่สิเขาไม่รู้จะพูดยังไงที่ผ่านมาเขารู้แต่เขาทำเป็นไม่รู้ไม่สนใจมาตลอดนะทุกครั้งที่ออกไปคุยกับลูกค้าเขาไม่เคยที่จะไปกับเธอตามลำพัง ทุกครั้งต้องมีผู้ช่วยที่เป็นผู้ชายไปด้วยทุกครั้งเขาระวังตัวตลอด เขากลัวมากกับผู้หญิงประเภทนี้ตั้งแต่แก้วตาแล้วล่ะทำให้เขาไม่อยากอยู่กับผู้หญิงสองต่อสองยิ่งกับผู้หญิงที่เขาดูออกว่าต้องการอะไร "นุช ผมว่าคุณออกไปได้แล้วถ้าผมต้องการอะไรผมจะเรียก เชิญ" "แต่นุชห่วงคุณเจย์นี่คะ เห็นเอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานแล้วเดี๋ยวก็ต้องเข้าประชุมอีก อะไรที่นุชช่วยได้นุชก็อยากจะช่วย^^""ขอบใจแต่ไม่ต้อง ผมไม่ชอบให้ใครมาเซ้าซี้วุ่นวาย""นี่คุณเจย์ว่านุชวุ่นวายเหรอคะ" ทำหน้าเหงาเศ
ใบตอง....ก๊อก ก๊อก ก๊อก"คุณเจย์คะขอใบตองเข้าไปได้ม้้ยคะ""ถ้าเข้ามาฉันจะไม่ให้เธอออกไหนไปอีกไม่เชื่อก็เข้ามาดิ" ดูเขาขู่สิเห้อออ...สมเป็นคุณเจย์ซะจริงๆ เธอตัดสินใจเปิดเข้าไปโดยไม่ต้องลังเลใจ พอเห็นเธอเดินผ่านประตูเข้ามาพร้อมกับกดล็อกประตูเขาก็หันมามองหน้าเธอทันทีเพราะตอนนี้เขานอนหันหลังให้เธออยู่"เข้ามาทำไมฉันบอกเธอว่าไง""เข้ามาดุคนขี้น้อยใจไงคะ""ใครน้อยใจ ไม่มี๊ เธอออกไปเลยก่อนที่ฉันจะจับเธอกระแทกจนต้องร้องขอชีวิต""น่ากลัวจังเลยนะคะคำขู่แต่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าร้องขอชีวิตมันเป็นยังไง""ท้าทายว่างั้น""เปล่าค่าาา คือที่ใบตองเข้ามาก็เพราะอยากจะอธิบาย""อธิบายเรื่องที่เธอจะไปจากฉันอีกใช่ไหม""ค่ะ""ใบตอง!!!""ใบตองจะบอกว่าใบตองต้องกลับไปจัดการเรื่องเรียนของเด็กๆเพราะเด็กๆต้องย้ายมาเรียนที่ไทย แล้วไหนจะงานที่ใบตองทำอีกใบตองต้องไปลาออกก่อน""หมายความว่าที่เธอจะไปก็เพราะเรื่องนี้""ใช่ค่ะ""แล้วทำไมไม่บอก""ก็ทันบอกมั้ยล่ะคะคุณเจย์ก็งอน""ฉันเปล่างอน ก็แค่น้อยใจเธอ""งั้นตอนนี้เลิกงอนได้หรือยังคะ""ถ้าอยากให้หายงอนมันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนดิ" สายตาของเขามันเดาได้ไม่ยาหรอกว่าเขาต้องกา