Home / แฟนตาซี / รักร้ายสาปอสูร / 15 : ยุ้งฉางสวรรค์

Share

15 : ยุ้งฉางสวรรค์

Chapter 15

'ยุ้งฉางสวรรค์'

.

.

"ไอ้ดำมันหายไปไหนของมันวะ" เมฆบ่นออกมาด้วยท่าทางหงุดหงิดที่ตามหาลูกน้องของตัวเองไม่เจอ

"ไอ้วุฒิมันบอกว่าไอ้ดำออกไปเยี่ยว แต่มันก็ไม่ได้สนใจนอนต่อ ตื่นมาก็ไม่เห็นไอ้ดำอีก" ธงลูกน้องอีกคนของเมฆพูดบอกลูกพี่

"หรือมันจะหนีไปแล้วพี่?" ขวัญใจเดินเข้ามาสมทบ

"มันไม่หนีไปหรอก ไอ้ดำมันทำงานกับกูมาตั้งนาน มันไม่ใช่พวกขี้ขลาดด้วย" เมฆหันไปตอบขวัญใจ

"แล้วมันจะหายไปไหนได้ หมู่บ้านก็มีแค่นี้ ไม่ได้โดนเสือลากไปกินแล้วเหรอ เห็นเขาว่าที่นี่เสือดุนัก" ขวัญใจพูดต่อ

"แล้วไอ้เรื่องเมื่อคืนล่ะพี่ ที่เขาว่ามียักษ์ลงมากินวัวควายจนแทบเกลี้ยงคอก" ธงกล่าวด้วยสีหน้ากังวล

"ยักษ์บ้าบออะไรกัน ถ้ามันเป็นยักษ์จริง ป่านนี้มันคงเหยียบพวกเราแบนไปแล้ว บ้านช่องมันต้องพังบ้างสิ นี่มีแต่วัวควายที่ตาย" เมฆพูดอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ชาวบ้านคุยกัน

"แต่ที่นี่มันก็มีตำนานนะพี่ ที่เขาว่าบนเขามียักษ์คอยเฝ้าสมบัติ ใครขึ้นไปบนนั้นไม่ตายก็เป็นบ้าเสียสติ" ขวัญใจกล่าว

"มีสมบัติก็ดีน่ะสิกูจะได้รวยสักที" เมฆตอบด้วยรอยยิ้มเขาเงยมองบนเทือกเขาด้านหน้าที่ตั้งสูงเด่นสง่า "กูจะขึ้นไปดูว่ามันมีสมบัติจริงไหม"

ขวัญใจกับ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • รักร้ายสาปอสูร   17.1 : ความจริง

    Chapter 17'ความจริง'..เช้าวันต่อมา"...ยะ...อย่ามายุ่งกับฉัน ออกไป!""กรี๊ดดดด!"มัทนากรีดร้องจนเสียงดังลั่นบ้านเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วเจอกันต์นอนอยู่ข้าง ๆ เธอยังจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้ จำภาพทุกอย่างได้อย่างชัดเจน มันไม่มีทางเป็นความฝันแน่นอน มันคือความจริงที่เธอได้เผชิญและพบเจอกับความน่ากลัวที่เกินกว่ามนุษย์จะจินตนาการได้"ฟังฉันก่อนได้ไหม ฉันไม่คิดจะทำร้ายเธอหรอกนะ" กันต์พยายามอธิบายกับมัทนาแต่เหมือนตอนนี้เธอจะสติแตกไม่ฟังอะไรทั้งนั้น"...ยะ...อย่า อย่าเข้ามาใกล้ฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าตัวตาย" เธอพูดข่มขู่เขาด้วยท่าทางหวาดกลัว ใบหน้าซีดเผือด พวงแก้มใสเลอะไปด้วยคราบน้ำตา"ฉันบอกแล้วไงว่าไม่คิดจะทำร้ายเธอ""...คะ...คุณทำร้ายฉันต้องแต่โกหกฉันแล้ว""แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ใช่คนแต่เป็นยักษ์ตั้งแต่แรก เธอจะยอมแต่งงานกับฉันหรือยังไง?""นั่นแหละคือสิ่งที่คุณทำร้ายฉัน คุณหลอกให้ฉันแต่งงานกับคุณ แต่งงานกับอมนุษย์ ไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นยักษ์ เป็นผีเป็นปีศาจเป็นอสุรกาย ที่จะฆ่าจะกินฉันเมื่อไหร่ก็ได้""ต้องให้ฉันย้ำอีกกี่ครั้งว่าฉันไม่คิดจะทำร้ายเธอ ไม่อย่างนั้นป่านนี้เธอโดนกินไปตั้งแต่วั

  • รักร้ายสาปอสูร   17 : ความจริง

    Chapter 17'ความจริง'..มัทนาลืมตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงไฟสลัวของตะเกียงไฟ เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก็พบกับสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยนัก มันไม่ใช่ห้องนอนแน่นอน มันค่อนข้างเก่า ข้าวของเครื่องใช้ไม่มีเลย มีแต่เตียงนอน โต๊ะนั่งที่มุมห้องเท่านั้น"ตื่นแล้วเหรอ""อ๊ะ!" เสียงดังจนเธอตกใจแต่เมื่อหันไปมองก็ต้องตกใจกว่าที่เป็นกันต์เพราะภาพความทรงจำก่อนหน้านี้ผุดเข้ามาในหัว"...ยะ...อย่าเข้ามานะ""ทำไมไม่ยอมให้ฉันเข้าไปล่ะ ฉันเป็นผัวเธอนะ" กันต์เดินตรงเข้าไปหามัทนาจนเธอต้องรีบก้าวลงจากเตียงวิ่งหนีไปหลบอีกมุมห้องหนึ่งด้วยความหวาดกลัว"ทำไมต้องกลัวฉันด้วย?" เขาหันกลับมาถามเธอด้วยใบหน้าราบเรียบ"...คะ….คุณเป็นตัวอะไรกันแน่""ฉันก็เป็นผัวเธอไง""แต่ฉันเห็นคุณกินปลาสด คนปกติที่ไหนเขากินกัน คุณจับมันขึ้นมาจากน้ำแล้วก็กินเลยนะ เป็นพวกผีโพงหรือไง?""ฉันไม่ใช่ผีโพง ผีโพงที่ไหนจะหากินตอนกลางวัน""แล้วทำไมคุณทำแบบนั้นล่ะ?""เธอก็แค่ฝันไป""ไม่ ฉันไม่ได้ฝัน ฉันเห็นทุกอย่าง รวมถึงเรื่องที่คุณสู้กับเสือด้วย ทำไมคุณต้องโกหกฉัน""เธอเพ้อเจ้อไปใหญ่แล้ว ฉันบอกว่าฝันก็คือฝันสิ""ไม่! ฉันไม่ได้ฝัน!" มัทนาตวาดลั่นใส่กันต์

  • รักร้ายสาปอสูร   16 : ลางบอกเหตุ

    Chapter 16'ลางบอกเหตุ'.."ที่นี่ที่ไหนเนี่ย?" มัทนาบ่นพึมพำออกมาเมื่อตัวเองมาอยู่ที่ไหนไม่รู้มันมืดมิดไปหมด มีเพียงแสงสลัว ๆ จากจันทราสาดส่องลงมาพอได้เห็นทางเท่านั้น"อ๊ะ!" แต่อยู่ดี ๆ พื้นแผ่นดินที่มัทนายืนอยู่นั้นก็สั่นไหวจนเธอเสียหลักล้มลงกับพื้น หญิงสาวพยายามลุกขึ้นยืนแต่พื้นก็ยังคงสั่นรุนแรงจังหวะที่เธอกำลังจะยืนได้นั้นกลับมีเท้าของตัวอะไรบางอย่างเหยียบลงตรงหน้า แต่เท้านั้นกลับใหญ่มหึมาจนเหยียบธรณีให้ยุบลงไปมัทนาค่อย ๆ เงยหน้ามองไล่ไปตามขาใหญ่นั้นก็เห็นเข้ากับชายจูงกระเบนสีแดงแต่ยังไม่เห็นหน้า แต่เมื่อมองไปจนสุดความสูงก็ทำเอาดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้าง แทบหยุดหายใจเสียตอนนี้เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเธอคือ ยักษ์!"กรี๊ดดดด!" เสียงกรีดร้องของมัทนามันทำให้ยักษ์ตัวนั้นก้มลงมองเธอนั่นยิ่งทำให้หญิงสาวตกใจหนักกว่าเดิมเพราะใบหน้าของยักษ์ตนนั้นมันคือกันต์แต่เธอก็ตกใจได้ไม่นานเมื่อมือใหญ่พยายามจะคว้าตัวจนต้องรีบกระเสือกกระสนวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต ร่างเล็กวิ่งล้มลุกคลุกคลานไปตามพื้นจนเนื้อตัวถลอก แต่ก็ต้องฝืนวิ่งต่อไปเมื่อเสียงคำรามของยักษ์ดังเข้ามาใกล้ พื้นพสุธาสั่นไหวจนร่างกายเซไปซ้ายที

  • รักร้ายสาปอสูร   15 : ยุ้งฉางสวรรค์

    Chapter 15'ยุ้งฉางสวรรค์'.."ไอ้ดำมันหายไปไหนของมันวะ" เมฆบ่นออกมาด้วยท่าทางหงุดหงิดที่ตามหาลูกน้องของตัวเองไม่เจอ"ไอ้วุฒิมันบอกว่าไอ้ดำออกไปเยี่ยว แต่มันก็ไม่ได้สนใจนอนต่อ ตื่นมาก็ไม่เห็นไอ้ดำอีก" ธงลูกน้องอีกคนของเมฆพูดบอกลูกพี่"หรือมันจะหนีไปแล้วพี่?" ขวัญใจเดินเข้ามาสมทบ"มันไม่หนีไปหรอก ไอ้ดำมันทำงานกับกูมาตั้งนาน มันไม่ใช่พวกขี้ขลาดด้วย" เมฆหันไปตอบขวัญใจ"แล้วมันจะหายไปไหนได้ หมู่บ้านก็มีแค่นี้ ไม่ได้โดนเสือลากไปกินแล้วเหรอ เห็นเขาว่าที่นี่เสือดุนัก" ขวัญใจพูดต่อ"แล้วไอ้เรื่องเมื่อคืนล่ะพี่ ที่เขาว่ามียักษ์ลงมากินวัวควายจนแทบเกลี้ยงคอก" ธงกล่าวด้วยสีหน้ากังวล"ยักษ์บ้าบออะไรกัน ถ้ามันเป็นยักษ์จริง ป่านนี้มันคงเหยียบพวกเราแบนไปแล้ว บ้านช่องมันต้องพังบ้างสิ นี่มีแต่วัวควายที่ตาย" เมฆพูดอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ชาวบ้านคุยกัน"แต่ที่นี่มันก็มีตำนานนะพี่ ที่เขาว่าบนเขามียักษ์คอยเฝ้าสมบัติ ใครขึ้นไปบนนั้นไม่ตายก็เป็นบ้าเสียสติ" ขวัญใจกล่าว"มีสมบัติก็ดีน่ะสิกูจะได้รวยสักที" เมฆตอบด้วยรอยยิ้มเขาเงยมองบนเทือกเขาด้านหน้าที่ตั้งสูงเด่นสง่า "กูจะขึ้นไปดูว่ามันมีสมบัติจริงไหม"ขวัญใจกับ

  • รักร้ายสาปอสูร   14.1 : นางสมิงเป็นเหตุ

    Chapter 14'นางสมิงเป็นเหตุ'..เช้าวันต่อมามัทนาค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเมื่อแสงแดดยามสายสาดส่องเข้ามากระทบปลายเท้าผ่านหน้าต่างที่เปิดอยู่ แต่เมื่อสติสัมปชัญญะกลับมาครบถ้วนร่างเล็กก็ต้องดีดตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อจำเหตุการณ์เมื่อคืนได้ เธอรีบหันไปมองกันต์ที่นอนข้าง ๆ แต่ก็ไม่พบเขาเหมือนเดิม ด้วยความเป็นห่วงผัวเลยรีบก้าวลงจากเตียงวิ่งออกมานอกห้อง"คุณกันต์!" เธอตะโกนเรียกเขาจนสุดเสียง รีบวิ่งลงมาด้านล่างแล้วกวาดสายตามองหาชายหนุ่ม"คุณกันต์คะ คุณกันต์!""ฉันอยู่นี่จะตะโกนทำไม"กันต์ที่ยืนอยู่บนบ้านพูดกับเธอ เมื่อเห็นแบบนั้นมัทนาก็รีบวิ่งกลับขึ้นไปบนบ้านก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปสวมกอดเขาจนแน่น พวงแก้มใสเอ่อล้นไปด้วยหยดน้ำตาที่หลั่งรินออกมาจากความดีใจ "ฉันดีใจจังที่คุณไม่เป็นอะไร""ฉันจะเป็นอะไร แล้วทำไมเธอต้องร้องไห้ด้วย?""ก็เมื่อคืนคุณสู้กับเสือ" มัทนารีบเงยมองหน้าเขา"เสือ?" แต่เขากลับทำหน้ามึนงงใส่เธอเหมือนไม่เข้าใจที่เธอพูด "เสืออะไรของเธอ ฉันไปสู้กับเสือตอนไหน เมื่อคืนฉันก็นอนข้างเธอทั้งคืน""เมื่อคืนฉันเห็นคุณสู้กับเสือจริง ๆ ตัวใหญ่มากด้วย" แต่มัทนาก็ยังคงยืนยันคำเดิมเพราะเธอยังจำ

  • รักร้ายสาปอสูร   14 : นางสมิงเป็นเหตุ

    Chapter 14'นางสมิงเป็นเหตุ'..เสียงนกเค้าแมวร้องดังกังวาลท่ามกลางความมืดของยามดึกสงัด ประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมกับกันต์ที่ก้าวเดินออกมา เขาเดินลงจากบ้านมาหยุดที่พื้นดินแข็งก่อนจะมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวและพระจันทร์สีนวล เสียงเห่าหอนของหมาดังลอยมาเป็นระยะจากที่ไกลแต่ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มหวาดกลัวเลย"นอนไม่หลับเหรอ?" หญิงสาวคนหนึ่งในชุดผ้าซิ่นเดินเข้ามาหากันต์ด้วยรอยยิ้ม"อย่ามายุ่งกับฉัน" แต่กันต์กลับจ้องมองอีกฝ่ายด้วยแววตาดุดัน"ทำไมพูดจากับผู้หญิงแบบนั้นล่ะมันไม่ดีเสียเลย""เธอมันไม่ใช่ผู้หญิง""อะไรที่ทำให้นายคิดว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิง ฉันก็เป็นผู้หญิงนี่ไง""นังเสือตัวเมียแบบเธอฉันไม่เกลือกกลั้วด้วยหรอก" เขาแสยะยิ้มอย่างดูถูกหญิงสาวแสนสวยตรงหน้าจนอีกฝ่ายไม่พอใจชักสีหน้าดุดัน"มนุษย์ตัวเมียของนายกลิ่นหอมดีนะ" หญิงสาวเงยขึ้นไปมองที่ห้องนอนของกันต์"อย่ายุ่งกับเธอ""งั้นนายก็มานอนกับฉันสิ ฉันจะไม่ยุ่งกับเธอเลย""ฝันไปเถอะ ฉันนอนกับเธอไม่ลงหรอก เหม็นกลิ่นสาบ""มันจะมากไปแล้วนะ" หญิงสาวก้าวถอยหลังออกไปก่อนจะกลายร่างเป็นเสือลายพาดกลอนตัวโตส่งเสียงร้องคำรามจนดังสะท้อนก้องไปตามคว

  • รักร้ายสาปอสูร   13 : รสสวาทวิปลาส

    Chapter 13'รสสวาทวิปลาส'..เสียงน้ำกระทบลงบนพื้นดังซ่าไปทั่วทั้งห้องน้ำภายใต้ความเงียบสงัดของยามค่ำคืน มัทนารีบหยิบเอาสบู่มาถูตัวแล้วชำระล้างร่างกายจนสะอาดเอี่ยม มือเล็กหยิบเอาผ้าซิ่นมาสวมใส่แล้วก้าวเดินออกจากห้องน้ำที่อยู่ข้างบ้านสร้างเสริมออกไปต้องเดินผ่านสะพานเล็ก ๆ แต่ยังดีที่มันยกสูงอยู่บนบ้านไม่ได้อยู่ข้างล่างไม่อย่างงั้นเธอคงไม่กล้าลงไปอาบน้ำเป็นแน่ขนาดแค่นี้ยังขนลุกชันร่างเล็กรีบก้าวเท้าเดินตรงไปยังห้องนอนแต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงหมาเห่าหอนดังก้องไปทั่วบริเวณ ลมเย็นพัดผ่านร่างกายจนรู้สึกเย็นยะเยือกถึงกระดูกดำ ขาแทบก้าวไม่ออก ไม่ใช่แค่ข้างนอกเงียบสงัดภายในบ้านตอนนี้ก็ไม่ต่างกันเลย เงียบเหมือนบ้านร้างทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะสองทุ่มเองคนก็ปิดบ้านเงียบ ต่างแยกย้ายเข้าห้องนอนกันหมดแล้ว"จะนอนข้างนอกเหรอ""ว้ายยย!" กันต์โผล่ออกมาเงียบ ๆ จนมัทนาตกใจแขนขาแทบอ่อนแรงก่อนจะตั้งสติแล้วตวัดสายตาดุจ้องเขา "ทำไมมาเงียบ ๆ คะ?""ฉันก็มาออกจะดังเดินทีบ้านแทบพังเธอนั่นแหละที่มัวแต่เหม่อจนไม่ได้ยินเสียงอะไร""ฉันแค่กำลังตกใจเสียงหมาหอน มันหอนดังมากเลยนะคะ""หมาที่ไหนหอนเบาบ้างล่ะ?" แต่เขา

  • รักร้ายสาปอสูร   12 : วันแรกในฐานะสะใภ้

    Chapter 12'วันแรกในฐานะสะใภ้'..@หมู่บ้านตีนเขากุมภกรรณรถออฟโรดถูกขับเข้ามาภายในหมู่บ้านจนฝุ่นจากดินแดงฟุ้งกระจายไปทั่วทิศทาง ก่อนจะมีกลุ่มคนก้าวลงมาจากรถด้วยท่าทางขะมักเขม้นและการแต่งตัวแบบคนเมือง ที่ท้ายรถยังมีสัมภาระมากมายรวมถึงปืนผาหน้าไม้อีกด้วย"พวกเอ็งเป็นใครเนี่ย มีธุระอะไร?" ไกรศักดิ์เดินเข้ามาทักทายผู้มาเยือน"สวัสดีครับ ลุงคงเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน ผมและคณะเป็นพรานป่า ได้ข่าวว่าป่าที่นี่สิงสาราสัตว์มันเยอะเลยจะมาล่าสักหน่อย" เมฆ หัวหน้าคณะยกมือไหว้ไกรศักดิ์พร้อมบอกกล่าวจุดประสงค์แบบไม่มีปิดบัง"เออ ๆ แต่พวกเอ็งก็น่าจะรู้นิ่ว่าป่าที่นี่มันแรง""ผมทราบแล้วครับ แต่ไม่ต้องห่วงพวกผมก็มีของดีเหมือนกัน""งั้นทางฉันก็ไม่ขัดหรอก มันไม่ใช่ป่าของฉันห้ามไม่ได้""งั้นพวกผมขอกางเต็นท์นอนค้างในหมู่บ้านสักคืนนะครับ พอจะมีที่ให้ไหม?""งั้นก็ทางนู้นแล้วกัน มันมีบ่อน้ำอยู่ พวกเอ็งจะได้อาบน้ำอาบท่ากันได้" ไกรศักดิ์ชี้นิ้วไปที่ข้างหมู่บ้านที่เป็นพื้นที่โล่ง ๆ มีบ่อน้ำใหญ่"งั้นขอบคุณนะครับ เร็วเว้ยพวกเราขนของไปที่ริมบ่อน้ำจะได้กางเต็นท์นอนกันก่อนจะมืดค่ำ" เมฆหันไปสั่งลูกน้องก่อนจะเดินออกไปเพื่อ

  • รักร้ายสาปอสูร   11 : กระซ่านสวาท

    Chapter 11'กระซ่านสวาท'..รถขับพาสองสามีภรรยากลับมาบ้าน ทันทีที่ถึงบ้านมัทนาก็รีบก้าวลงจากรถเดินหนีกันต์ในทันทีเพราะไม่อยากปะทะคารมกับเขาในตอนนี้เพิ่งจะใส่บาตรมาแต่ชายหนุ่มเหมือนจะไม่สนใจเขารีบก้าวเท้าไปหาหญิงสาวแล้วกระชากแขนของเธอให้หยุด"อะไรคะ?" เธอหันมามองหน้าเขาด้วยความไม่พอใจ"ทำไมไปไหนไม่คิดจะบอกฉันบ้าง?""ก็คุณหลับอยู่ถ้าฉันปลุกคุณเดี๋ยวคุณก็โมโหใส่ฉันอีก""แต่หายไปแบบนี้ฉันยิ่งหงุดหงิด""ทำไมคะ? หรือคิดว่าฉันจะหนีคุณไป?""ใช่ ฉันกลัวเธอจะหนีฉันไป แต่ไม่ใช่เพราะรักเธอหรอกนะ แต่เพราะยังใช้งานเธอไม่คุ้มกับค่าสินสอดที่เสียไปต่างหาก""งั้นก็เอาสิคะ ตรงนี้เลยดีไหม?" มัทนาวางตะกร้าลงก่อนจะหันกลับมามองหน้ากันต์แล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อของตัวเองจนเห็นถึงหน้าอกนั่นทำให้ชายหนุ่มตกใจเพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะกล้าทำอะไรแบบนี้"นี่ทำบ้าอะไร หน้าไม่มียางอายบ้างเหรอไง?" เขารีบดึงเสื้อของเธอเอาไว้เพราะกลัวว่าใครจะเห็น"ฉันมันหมดยางอายตั้งแต่เสียตัวให้คุณแล้ว" เธอปัดมือของเขาออกและทำท่าจะถอดเสื้อออกจริง ๆ"หยุดนะมัทนา!" กันต์แผดเสียงเข้มใส่เธอก่อนจะลากตัวหญิงสาวกลับเข้าห้องเขาเหวี่ยงเธอไปที่พื้

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status