ปมในใจ

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ เหมยก็ขอตัวไปพักผ่อน อาชาอาสาจะไปส่งเธอที่ห้อง พ่อบุญทองและแม่น้ำฟ้ามองหน้ากันอย่างรู้ความหมาย แล้วยิ้มให้กัน

เมื่อมาถึงหน้าห้อง เหมยกำลังจะเปิดประตู แต่อาชาก็คว้าแขนเธอไว้เบาๆ

"คุณเหมยครับ ผมขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม" อาชาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เหมยลังเลเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้า "ได้ค่ะ"

อาชาเปิดประตูห้องให้เหมยเข้าไปก่อน จากนั้นเขาก็เดินตามเข้าไปแล้วปิดประตูลงช้าๆ ภายในห้องเรียบง่ายแต่สะอาดสะอ้าน มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้ลอยอวลอยู่

"คุณเหมยเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ผมเห็นคุณดูไม่ค่อยสบายใจตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วเป็นเพราะผมด้วยหรือเปล่า" อาชาถามตรงๆ

เหมยถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอนั่งลงบนเตียง อาชานั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ

"เปล่าค่ะ เหมยไม่ได้เป็นอะไรมาก" เหมยพยายามหลีกเลี่ยงการตอบ

"คุณเหมยครับ ถ้ามีอะไรไม่สบายใจคุณบอกผมได้นะครับผมยินดีรับฟังทุกเรื่องถ้าผมทำให้คุณเหมยรู้สึกไม่ดีผมขอโทษนะครับ"อาชาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและจริงใจ

เหมยเงยหน้ามองอาชา แววตาของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใย ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด ความอัดอั้นตันใจที่เก็บไว้มานานเริ่มปะทุขึ้นมา

"เหมย...เหมยแค่รู้สึกผิดค่ะ" เหมยเริ่มพูดด้วยเสียงสั่นเครือ "เหมย...เหมยเคยมีความรักที่ไม่สมหวังมาก่อน"

อาชานั่งเงียบๆ รอให้เหมยเล่าต่อ เขารู้สึกเจ็บปวดในใจที่เห็นเธอเป็นแบบนี้ ถึงแม้ก่อนหน้านี้เหมยจะเคยเล่าเรื่องที่เธอโดนกระทำมาแต่ก็เล่าเพียงผ่านๆ

"เมื่อก่อน เหมยเป็นคนไม่มีเพื่อนมากนักชอบอ่านหนังสือมียายเจสซี่คนที่คุณอาชาเห็นนั่นแหละค่ะเป็นเพื่อนคนเดียวที่รักแล้วก็ไว้ใจที่สุดแล้วก็เป็นคนที่คอยปกป้องเหมยมาตลอด"

"ตอนมหาลัยเหมือนไม่เคยมีแฟนนะคะจนกระทั่งใกล้ๆเรียนจบ เคยคบกับผู้ชายคนหนึ่งค่ะ เราคบกันเพียงเวลาสั้นๆเดือนกว่าๆเกือบ 2 เดือน"

"เหมยหลงเขามาก เชื่อใจเขามาก...แต่สุดท้าย เขาก็หักหลังเหมย เห็นเหมยเป็นตัวตลกแล้วบอกให้เหมยเป็นพยานรักให้กับเขากลับน้องสาวของเพื่อนเขา ในวันที่ไปนิเทศ ต่อหน้านักศึกษาเป็นร้อยคน" เหมยพูดพลางน้ำตาคลอเบ้า

อาชากำมือแน่น เขาอยากจะเข้าไปกอดเธอไว้ ปลอบโยนเธอ แต่เขาก็พยายามควบคุมตัวเองและก่อนหน้านี้ถึงเหมยจะพูดติดตลกแต่อาชาก็มั่นใจว่ารอยแผลในใจของเหมยจะไม่ได้จางหายไปได้ง่ายๆ ต้องใช้เวลาแม้จะนานแค่ไหนเขาก็คิดว่าจะรอ

"เหมยเสียใจมากค่ะในตอนนั้นเหมยมารู้ความจริงว่าเหมยถูกเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการพนันเพื่อความสนุกของผู้ชายคนนั้นเพียงเพราะว่าเขาอยากจะไปคบกับน้องสาวของเพื่อนเขา"

"เหมยเสียใจ เสียใจจนไม่อยากจะมีความรักอีกแล้ว เหมยกลัว...กลัวว่ามันจะซ้ำรอยเดิม" เหมยพูดไปร้องไห้ไป

"เหมยรู้ว่ามันไม่ยุติธรรมกับคุณอาชา แต่เหมย...เหมยยังไม่พร้อมจริงๆ ค่ะ"

อาชามองเหมยด้วยความเห็นใจและนึกโกรธแค้นผู้ชายคนที่ทำให้ว่าที่แม่ของลูกเขาต้องร้องไห้อีกครั้งและอาชาก็รู้ว่านั่นคือธงเขาจึงคิดแผนไว้ในหัว เขายื่นมือไปวางบนมือของเธอเบาๆ

"ผมเข้าใจครับคุณเหมย ผมเข้าใจทุกอย่าง"

"คุณอาชาคงคิดว่าเหมยเป็นคนอ่อนแอใช่ไหมคะทั้ง ๆ ที่เรื่องนี้มันผ่านมานานแล้วแต่มันกลับฝังใจไหมจนเหมยไม่กล้าออกไปเจอใครนานหลายปีมากเลย" เหมยถามพลางเช็ดน้ำตา

"ไม่เลยครับ การที่คุณเหมยกล้าเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดของตัวเองแบบนี้ คุณคือคนที่เข้มแข็งมากที่สุดในสายตาผมครับ"

"และอีกอย่างถ้าคนที่คุณเหมยพูดถึงอยู่ใกล้ ๆ ผมคงจะทำให้มันหายไปจากโลกนี้ได้ไม่ยาก และไม่ทำให้มันได้กลับมามีลมหายใจเพราะทำให้คุณร้องไห้แน่นอน"

สายตาเรียบนิ่งพร้อมคำพูดที่ดูเยือกเย็นถูกหลอมละลายออกมาเป็นคำพูด อาชารีบเปลี่ยนบริบททันทีเพราะกลัวว่าเหมยจะตกใจกลัว

อาชาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ผมจะไม่บังคับให้คุณเหมยต้องรีบตัดสินใจอะไรทั้งนั้น ผมจะรอ...รอจนกว่าคุณเหมยจะพร้อม ผมจะพิสูจน์ให้คุณเหมยเห็นว่าผมจะไม่ทำให้คุณต้องเสียใจเหมือนผู้ชายคนนั้น"

เหมยเงยหน้ามองอาชา แววตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและจริงใจ ทำให้เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจ

"คุณอาชา...ขอบคุณนะคะ" เหมยพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

อาชายิ้มให้เธอ "ไม่เป็นไรครับ คุณเหมยพักผ่อนเถอะ ผมจะอยู่ข้างนอก ถ้ามีอะไรก็เรียกได้เลยนะครับ"

อาชาลุกขึ้นยืน เขากำลังจะเดินออกจากห้อง แต่เหมยก็คว้ามือเขาไว้

"คุณอาชา...เหมย...เหมยขอโทษนะคะ ที่ทำให้คุณต้องมารับรู้เรื่องไม่ดีของเหมยและขอบคุณที่ให้โอกาสเหมย" เหมยพูดด้วยน้ำเสียงละอายใจ

อาชากุมมือเธอเบาๆ "คุณเหมยอย่าคิดมากเลยครับ ผมยินดีที่จะรับรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับคุณเหมย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีก็ตาม"

"ผมยังอยากใช้ชีวิตร่วมทุกข์ร่วมสุขกับคุณเสมอถึงแม้เป็นเวลาที่มันสั้นมากแต่ผมมั่นใจว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ผมมั่นใจว่าผมชอบคุณ"

เขาค่อยๆ ดึงมือออก แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ ปล่อยให้เหมยอยู่กับความคิดของตัวเอง เหมยมองประตูห้องที่ปิดลงช้าๆ เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่มือของอาชาทิ้งไว้ ความรู้สึกที่เธอไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน

อาชาเดินออกมาจากห้องของเหมยด้วยความรู้สึกที่ปวดใจ เขาอยากจะเข้าไปกอดเธอไว้ อยากจะปลอบโยนเธอ อยากจะเช็ดน้ำตาให้เธอ ยิ่งคิดถึงผู้ชายชั่วคนที่สร้างสมบาดแผลให้กับเหมยอาชายิ่งโกรธ

แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้สิ่งที่เหมยต้องการคือพื้นที่ส่วนตัว และการเคารพในการตัดสินใจของเธอ

เขายืนพิงกำแพงหน้าห้องของเหมย สูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมสติ อาชารู้ว่าคนที่ทำให้เหมยต้องเป็นแบบทุกวันนี้คือธง

และเขาสัญญาในใจว่าจะไม่มีวันทำให้ เหมยต้องเสียใจเหมือนที่ผู้ชายคนนั้นทำ เขาจะปกป้องเธอ จะดูแลเธอ จะรักเธอให้มากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

อาชาจึงเปิดประวัติของธงดูคร่าวๆที่เสือส่งมาให้เขาจึงรู้ว่าธงเป็นแค่คนธรรมดามาก แต่เรื่องที่ไม่ธรรมดาคือเรื่องผู้หญิงธงคบผู้หญิงไม่เลือกมากหน้าหลายตา

"ฮึ..!คนอย่างนี้หรอที่เคยมาทำให้ว่าที่แม่ของลูกกูจะต้องร้องไห้ในวันนี้"

อาชารู้สึกสะอิดสะเอียนจ้องมองไปที่รูปของธง ถึงแม้จะย้อนเวลากลับไปปกป้องเหมยไม่ได้ แต่ดูถ้าธงคงจะไม่ยอมลามือจาก เหมยง่าย ๆ

เพราะเขาเห็นว่าวันนั้นธงก็พยายามที่จะมีตัวตนในบ้านของเหมยและกลับมาในชีวิตของเหมยแต่เสียใจด้วยเพราะตั้งแต่วันที่เขาเห็นไหมที่งานคืนสู่เหย้าเหมยคือว่าที่มีเมียอนาคตและแม่ของลูก......