Share

บทที่ 2

Penulis: เคธี่
มุมมองของอาร่า

ฉันนั่งไขว่ห้างอยู่ในสวน พลางยิ้มกับตัวเองขณะเหม่อมองไปในอากาศ ในที่สุดแผนของฉันก็สำเร็จโดยที่มีแม่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ฉันอัดบุหรี่เข้าปอดก่อนจะพ่นควันออกมา ฉันหลับตาลงดื่มด่ำกับนิโคตินที่ไหลลงคอ พอบุหรี่มอด ฉันก็ขยี้มันลงในที่เขี่ยบุหรี่ตรงหน้า

เกเบรียลขอฉันแต่งงานแล้วซึ่งฉันไม่มีทางเลือก ฉันปฏิเสธไม่ได้เพราะฉันเองก็รักเขา แต่ฉันยังไม่พร้อมที่จะแต่งงาน บ้านเขารวยมากและฉันรู้ว่าถ้าขอเลื่อนงานแต่งเพื่อไปทำตามความฝันอย่างการเป็นนางแบบก่อน เขาไม่มีทางเห็นด้วย เพราะงั้นเลยคิดแผนขึ้นมาก็คือในตอนที่ฉันไปทำตามความฝัน ฉันจะให้เขาแต่งงานกับน้องสาวของฉันไปก่อน

ใช่ นี่คือแผนของฉัน ฉันจะผูกมัดเกเบรียลไว้กับน้องสาวก่อน พอฉันพร้อมเมื่อไรก็จะดึงเขากลับมาในชีวิตได้ง่าย ๆ ไม่อย่างนั้นเขาอาจไปลงเอยกับผู้หญิงคนอื่นซะก่อนถ้าเป็นแบบนั้นฉันคงจะทวงเขากลับมายาก เพราะมีผู้หญิงหน้าไม่อายเต็มใจจะเปลื้องผ้ายั่วเกเบรียลวนเวียนอยู่รอบตัวเขาตั้งมากมาย และฉันไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นแน่ เกเบรียลต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น เพราะงั้นจนกว่าฉันจะพร้อมผูกมัดกับเขาเต็มตัว ฉันจะให้เขาผูกมัดกับน้องสาวของฉันไปก่อน เพราะฉันรู้นิสัยของน้องสาวดี การทวงของที่เคยเป็นของฉันกลับคืนจากเธอเป็นเรื่องง่ายมาก น้องสาวของฉันไม่ค่อยฉลาด ใสซื่อและหลอกง่าย ฉันจะทวงเกเบรียลคืนมาตอนไหนก็ได้

ที่ฉันแสร้งทำเป็นยอมรับกับการแต่งงานของพวกเขา ไม่ใช่เพราะฉันรักคาริสซ่า แต่เพราะฉันกำลังใช้ประโยชน์จากเธอ ฉันรู้ว่าพอถึงเวลาทุกคนในบ้านโดยเฉพาะแม่จะเข้าข้างฉันเสมอเพราะฉันคือลูกสาวคนโปรด ฉันเพิ่งอายุแค่ยี่สิบเอ็ดปีแถมสัปดาห์หน้าฉันจะไปเป็นนางแบบที่เมืองยอร์ก ซิตี้ เกเบรียลเองไม่รู้เรื่องนี้ ฉันฝันถึงเรื่องนี้มานานแล้ว และกัสตอง ฟ็อกซ์ก็พร้อมจะช่วยฉันอยู่ที่นั่น

กัสตองเป็นผู้จัดการของฉันและคอยจัดการทุกอย่างให้ เขาสัญญาว่าจะช่วยทุกวิถีทางเพื่อให้ความฝันของฉันเป็นจริง เมื่อฉันไปถึงยอร์ก ซิตี้แล้ว เขาจะจัดการเรื่องเอกสารทุกอย่างและที่พักให้ กัสตองเป็นผู้จัดการที่ใจดี ฉันและแม่ถึงได้ไว้ใจเขามาก ฉันรู้จักเขามานานแล้วแถมเขาก็อยู่กับฉันตลอดตอนที่ฉันไปออดิชั่นและเดินงานแฟชั่นโชว์ที่แปซิเฟีย เขาจัดการตารางงานทั้งหมดให้ฉันด้วย ที่จริงกัสตองดูแลศิลปินคนอื่น ๆ ด้วย แต่ฉันรู้ว่าฉันคือคนโปรดของเขาเพราะพอเขาเต็มที่กับเรื่องของฉันเสมอ

ฉันลอบยิ้มให้กับตัวเองขณะที่จินตนาการว่าในที่สุดความฝันทั้งหมดของฉันก็จะเป็นจริงอย่างไร้อุปสรรค ฉันฝันอยากจะเป็นนางแบบระดับโลกมาตั้งแต่ยังเด็กแล้ว ฉันรู้ว่าตัวเองมีความสามารถด้านนั้น และกัสตองก็สัญญากับฉันว่าเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ความฝันของฉันเป็นจริง

“คุณอาร่าคะ คุณท่านกับคุณผู้หญิงเรียกให้คุณไปที่ห้องหนังสือค่ะ พ่อแม่ของคุณเกเบรียลก็มาถึงแล้วเช่นกันค่ะ” แม่บ้านบอกกับฉัน เธอทำงานกับเรามานานและเป็นคนเลี้ยงดูคาริสซ่ากับฉันมาตั้งแต่ยังเล็กเลยก็ว่าได้

“โอเค เดี๋ยวฉันตามไป” ฉันบอกเธอ ฉันต้องตีหน้าเศร้าเพื่อให้ดูน่าเชื่อว่ากำลังเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ลึก ๆ ในใจแล้ว ฉันดีใจมากที่แผนนี้ประสบความสำเร็จและฉันจะได้ไปทำตามความฝันอย่างสบายใจ

ฉันรีบไปที่ห้องหนังสือและพบว่าพ่อ แม่ รวมถึงป้ามอยร่าและลุงราล์ฟ พ่อแม่ของเกเบรียลอยู่ที่นั่นแล้ว ตัวเกเบรียลกับคาริสซ่าเองก็อยู่ที่นั่น รวมถึงผู้ประกอบพิธีที่จะมาทำพิธีแต่งงานให้พวกเขาด้วย ใช่แล้ว งานแต่งงานของพวกเขาจะจัดขึ้นในวันนี้ทันที นี่เป็นการตัดสินใจของพ่อ ซึ่งแม่ก็เห็นด้วยทันที เราต่างก็รู้จักนิสัยของพ่อดีว่าเขาเป็นคนหัวโบราณ ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจเพราะปู่กับย่าผู้ล่วงลับของเราเป็นพวกเคร่งศาสนา พ่อเลยอาจสืบทอดนิสัยแบบนี้มา เมื่อฉันมองคาริสซ่าก็เห็นว่าหน้าเธอดูเศร้าสร้อย ขณะที่เกเบรียลนั้นกัดฟันแน่น งานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างเร่งรัดเพราะแม่จงใจไม่ยอมให้เกเบรียลเลี่ยงความรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับคาริสซ่า แม่กำลังสวมบทบาทเป็นแม่ที่เข้มงวด แต่ที่จริงนั่นเป็นส่วนหนึ่งของแผนการของเรา

แต่พอฉันมองลุงราล์ฟและป้ามอยร่า ฉันกลับเดาไม่ออกเลยว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่ ทั้งคู่รู้ว่าฉันเป็นแฟนของลูกชาย ป้ามอยร่ายอมรับฉันเพราะเกเบรียลมักจะพาฉันไปที่บ้านเวลาที่ครอบครัวมีงานสังสรรค์อะไรกัน ดังนั้นฉันจึงไม่ถือเป็นคนแปลกหน้า ฉันยังรู้ด้วยว่าพวกเขาใจดีแม้จะมีฐานะทางสังคมไม่ธรรมดา พวกเขารวยมหาศาลแต่ใบหน้าก็ยังเปี่ยมไปด้วยความความเมตตา

“อาร่า ที่รัก ผมขอโทษ เราคุยเรื่องนี้กันก่อนได้ไหม?” เกเบรียลพูดกับฉัน “แม่ครับ พ่อครับ ผมรักอาร่าและเธอคือคนที่ผมควรจะแต่งงานด้วย ไม่ใช่คาริสซ่า คุณอาทั้งสองครับได้โปรด อาร่าคือคนที่ผมต้องการ หวังว่าพวกอาจะให้เวลาเราคุยกัน จู่ ๆ จะให้ผมไปแต่งงานกับน้องสาวของแฟนได้ยังไงล่ะครับ” เกเบรียลวิงวอน น้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยอารมณ์

“เกเบรียล เรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นมันเกิดไปแล้ว เธอต้องรับผิดชอบคาริสซ่าเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอสองคน เราไม่ยอมให้เธอทำเหมือนเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกนะ แล้วถ้าคาริสซ่าท้องขึ้นมาล่ะ? ชาวบ้านชาวช่องเขาจะพูดกันยังไง? เรื่องมันน่าอายขนาดนี้” แม่พูดด้วยความโกรธ

ส่วนคาริสซ่ายังคงเงียบและเอาแต่ก้มหน้าก้มตา ฉันรู้ว่าเธอคงยังสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น คาริสซ่าคงพยายามคิดให้ออกว่าทำไมเธอและเกเบรียลถึงไปลงเอยบนเตียงเดียวกันได้ สิ่งที่ฉันกับแม่ทำก็ไม่ได้ซับซ้อน เราแค่ใส่ยานอนหลับลงไปในเครื่องดื่มแล้วก็ถอดเสื้อผ้าของพวกเขาทั้งคู่ออก มันอาจดูเห็นแก่ตัว แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เกเบรียลไม่หลุดจากมือฉันตอนที่ฉันกลับมาจากยอร์ก ซิตี้แล้ว ฉันจะทวงเขาคืนมาจากคาริสซ่า ฉันจะทำทุกวิถีทางให้เขากลับมาเป็นของฉันอีกครั้ง แต่นี่เป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดสำหรับตอนนี้

“เกเบรียล ถึงตอนนี้ฉันยังไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะหักหลังฉัน ฉันรักคุณมาก แต่ทำไมถึงเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ล่ะ? คาริสซ่าคือน้องสาวของฉันและคุณควรรับผิดชอบเธอ บางทีฉันอาจแค่ต้องยอมรับว่าเราไม่ได้ถูกกำหนดมาให้คู่กัน” ฉันพูดเสียงเศร้าเพราะต้องแสร้งทำเป็นเศร้าเพื่อให้ละครฉากนี้ดูสมจริง และต้องแสดงให้พวกเขาเห็นว่าฉันเป็นคนจิตใจดีถึงขั้นยอมเสียสละเพราะเห็นแก่น้องสาวคนเดียวได้

“อาร่าที่รัก หนูเป็นเด็กดีจริง ๆ ป้าไม่คิดเลยว่าหนูจะเสียสละเพื่อน้องสาวของหนูได้ขนาดนี้” ความชื่นชมปรากฏชัดบนใบหน้าของป้ามอยร่าขณะที่เธอเอ่ยชมฉัน ทำเอาฉันแอบยินดีจนจุดพลุในใจ

“ขอบคุณค่ะ ป้ามอยร่า บางทีลูกชายของคุณป้ากับหนูอาจไม่ได้ถูกลิขิตมาคู่กัน หนูจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง คือปล่อยเขาไปค่ะ” ฉันตอบป้ามอยร่าและเธอก็ยิ้มให้กับคำพูดของฉัน ลุงราล์ฟเองก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“แม่คะ พ่อคะ เราไม่จำเป็นต้องจัดงานแต่งงานก็ได้นี่คะ ได้โปรดเถอะค่ะ... พวกเราไม่ได้อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น ถึงตอนนี้หนูยังคิดไม่ออกเลยว่าเกเบรียลกับหนูมาลงเอยบนเตียงเดียวกันได้ยังไง” คาริสซ่าพูด

“หุบปากซะคาริสซ่า ถ้าไม่ใช่เพราะแกเรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น แกไม่คิดเลยเหรอว่าสิ่งที่แกทำลงไปจะทำร้ายพี่สาวของแกแค่ไหน” แม่พูดเกือบจะตะโกน

“แม่คะ พอแล้วค่ะ คาริสซ่า เธอเป็นน้องสาวฉันและฉันก็อยากให้เธอและเกเบรียลมีความสุข ฉันยกเขาให้ ฉันหวังว่าเธอจะดูแลเขาให้ดี ฉันรู้ว่าเธอชอบเขามานานแล้ว” ฉันพูดเป็นฉาก ๆ

“เปล่านะ! เรายังแก้ไขเรื่องนี้ได้ พี่กับเกเบรียลควรจะแต่งงานกัน ไม่ใช่ฉัน ขอร้องเถอะนะ... ฉันไม่อยากเป็นต้นเหตุที่ทำให้พวกพี่สองคนต้องเลิกกัน ฉันรู้ว่าพวกพี่รักกันมากแค่ไหน ได้โปรดเถอะ...” คาริสซ่าตอบทั้งน้ำตา

“ไม่ คาริสซ่า แบบนี้มันถูกต้องแล้ว ฉันรักเธอเพราะเธอเป็นน้องฉัน ฉันยินดีจะเสียสละความสุขของตัวเองเพื่อเธอ” ฉันพูดพร้อมอารมณ์ท่วมท้น ฉันถึงกับแสร้งทำเป็นปาดน้ำตา

“พอได้แล้ว คาริสซ่า เกเบรียล พวกเธอจะแต่งงานกันวันนี้ ไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว พวกเธอต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำ หลังจากงานแต่งงานเสร็จสิ้นก็พาคาริสซ่าไปที่บ้านของเธอนะ เกเบรียล อาไม่อยากเห็นอาร่าต้องทนทุกข์เพราะเรื่องที่เกิดขึ้น” พ่อร่ายยาว

“แต่พ่อคะ แล้วเรื่องเรียนของหนูล่ะ? หนูขออยู่ที่นี่ไปก่อนไม่ได้เหรอคะ?” คาริสซ่าวิงวอน

“ไม่ได้ คาริสซ่า ลูกควรไปอยู่กับสามีของลูกหลังแต่งงาน ช่วงนี้อย่าเพิ่งพูดคุยหรือมาเจอพี่สาวของลูกเลย พี่จะได้ทำใจได้เร็วขึ้น สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้อาร่าเจ็บปวด เพราะฉะนั้นลูกต้องออกจากบ้านนี้ไปก่อน” พ่อกล่าว

“ใช่แล้วเกเบรียล พาคาริสซ่าไปที่บ้านของลูกหลังแต่งงานนะเพื่อเห็นแก่ทุกคน ยังไงซะตอนนี้ลูกก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว เพราะฉะนั้นก็ควรอยู่บ้านเดียวกัน บ้านในฝันของลูกเพิ่งสร้างเสร็จใช่ไหม? จากนี้ก็ให้คาริสซ่าไปอยู่ที่นั่นก่อนแล้วกัน” ป้ามอยร่าร่ายยาวไม่แพ้กัน

“นั่นคือบ้านในฝันของผมกับอาร่าครับแม่ บ้านนั้นสร้างไว้เพื่อเธอ” เกเบรียลกล่าว น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่สบอารมณ์

“เกเบรียลขอทีเถอะ พอได้แล้ว ลืมฉันไปซะ จากนี้ไปคุณสนใจแค่คาริสซ่าก็พอ เธอคือคนที่ควรอยู่ในบ้านหลังนั้นเพราะเธอจะเป็นภรรยาของคุณ ลืมฉันเถอะ ฉันรู้ว่ามันเจ็บปวดแต่นี่คือสิ่งที่ถูกต้อง” ฉันพูดกับเกเบรียลอย่างสะเทือนใจ

“ไม่! ผมรักคุณ อาร่า ผมจะไม่ปล่อยคุณไป เรามาแก้ไขเรื่องนี้กันเถอะ มาคุยกันแค่เราสองคน ขอร้องล่ะ...” เกเบรียลอ้อนวอน ซึ่งทำให้ฉันพอใจมาก ‘เห็นชัดว่าเขารักฉันมาก’'

“หยุดเถอะเกเบรียล พอได้แล้ว ปล่อยฉันไปเถอะนะ อย่าทำให้ฉันต้องเจ็บปวดไปมากกว่านี้เลย เห็นใจฉันหน่อยนะ เกเบรียล” ฉันวิงวอนเขา ซึ่งนั่นทำให้เขายิ่งเศร้า

“เอาล่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหม? ผมคิดว่าเราเริ่มพิธีกันได้แล้ว” ลุงราล์ฟประกาศ

พ่อกับแม่พยักหน้าทันที ผู้ประกอบพิธีรีบเตรียมตัว ฉันเฝ้าดูพิธีดำเนินไปอย่างเงียบ ๆ พิธีนั้นเรียบง่าย ใบหน้าของเกเบรียลแสดงออกชัดว่าไม่ยอมรับ ในขณะที่ใบหน้าของคาริสซ่าดูวิตกกังวล พวกเขาแทบจะไม่สามารถตอบคำถามของผู้ประกอบพิธีได้เลย ที่จริงพวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องตอบอยู่แล้ว การแต่งงานนี้เป็นเพียงเรื่องของพิธีการเท่านั้น ประเด็นหลักคือการลงนามในใบสำคัญการสมรสที่ประกาศว่าคาริสซ่าและเกเบรียลเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 30

    “คุณคาริสซ่าเหรอครับ? เธอยังไม่กลับเลยครับ นายหญิงมอยร่าเป็นห่วงมาก ท่านรอคุณคาริสซ่าตลอดทั้งเย็นเลยครับ” การ์ดหน้าประตูตอบ“หมายความว่าไง เธอยังไม่กลับเหรอ? เธอออกไปตอนไหน?” ผมถามด้วยความรู้สึกตึงเครียด“ผมไม่แน่ใจครับคุณเกเบรียล การ์ดช่วงกะเช้าก็ไม่เห็นคุณคาริสซ่าออกไป แต่พวกเราตรวจสอบภาพบันทึกกล้องวงจรปิดแล้วครับ กล้องหน้าประตูจับภาพไว้ตอนที่คุณคาริสซ่าออกไปตอนบ่ายสองครับ”"เข้าใจแล้ว ขอบใจมาก” ผมตอบสั้น ๆ แล้วเดินออกมาผมเดินตรงไปที่บาร์ส่วนตัวของคฤหาสน์แล้วเทเครื่องดื่มแรง ๆ ผมเป็นห่วงคาริสซ่า นี่มันดึกแล้วแต่เธอยังไม่กลับมาเลย ผมก็เลยตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาเธอไม่มีแม้แต่เสียงสัญญาณรอสายด้วยซ้ำ มีแต่เสียงข้อความอัตโนมัติดังขึ้นเลยในทันที“โธ่เอ๊ย… คาริสซ่า เธอไปอยู่ที่ไหนกันแน่?” ผมพึมพำท่ามกลางความเงียบ ความกังวลตอนนี้กลายเป็นความหวาดกลัวอันเย็นเยียบในใจของผมผมเลื่อนดูรายชื่อในโทรศัพท์มือถือแล้วโทรหาอารอนผู้ช่วยมือขวาของผม เสียงรอสายดังขึ้นสามครั้งก่อนที่เขาจะรับ และเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความงัวเงีย"ครับ คุณเกเบรียล มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?” เขาพูดอย่างสุภา

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 29

    มุมมองของเกเบรียลผมอยู่ที่บาร์ยอดนิยมแห่งหนึ่งที่เป็นของไคล์ เฮอร์นันเดซ เขาเป็นเพื่อนของผมและเป็นนายแบบชื่อดังด้วยตอนนี้ผมอยู่กับพวกแอนดี้ โลเปซ, ไคซ์ คิงและโจนาธาน ทุกคนร่ำรวยพอ ๆ กัน มีแค่มาร์คที่ไม่ได้มาเพราะเขาบอกว่ายุ่งมากผมดื่มเครื่องดื่มของตัวเองจนหมด ระหว่างนั้นเพื่อน ๆ ก็เล่นหยอกล้อกัน หัวเราะเหมือนเด็ก ๆ และคุยกันเรื่องไร้สาระสารพัดผมแทบไม่ได้ร่วมวงด้วยเลยเพราะอารมณ์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ความคิดของผมวนเวียนอยู่แต่กับเรื่องของคาริสซ่าตลอดเวลา ผมไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ตอนนี้ผมควรดีใจจนลิงโลดแล้วสิ แผนของผมมันได้ผลแล้วแท้ ๆอาร่ากลับมาแล้ว อนาคตที่เราฝันไว้ร่วมกันก็อยู่แค่เอื้อม แล้วทำไมผมถึงรู้สึกว่างเปล่าแบบนี้? ทำไมเรื่องของคาริสซ่าถึงทิ่มแทงผมขนาดนี้? ผมต้องยอมรับว่า…ผมเคยมีความสุขที่ได้อยู่กับเธอจริง ๆแล้วทำไมถึงรู้สึกเหมือนว่าผมเป็นคนที่ทำผิดเสียเอง? ทุกความทรงจำที่เห็นรอยน้ำตาของเธอมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดอยู่ในอก สัญชาตญาณแรกของผมคืออยากดึงเธอเข้ามากอดแต่ผมกลับไม่ได้ทำแบบนั้นผมต้องทำให้เธอเชื่อว่าผมไม่สนใจเธอ ว่าเมื่อปีก่อนผมเป็นฝ่ายที่ถูกทำร้าย ผมต้องพิสูจน์ว

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 28

    “คุณหมอแอสเตอร์ ผมมีเรื่องอยากขอร้องครับ” โรนัลด์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “คุณช่วยเก็บข้อมูลการรักษาของคาริสซ่าไว้เป็นความลับได้ไหมครับ? รบกวนช่วยอย่าบันทึกการรับรักษาของเธอในแบบที่คนภายนอกสามารถเข้าถึงได้ หรือแม้แต่ในระบบภายในก็ด้วย ช่วยอย่าใส่ชื่อของเธอลงในฐานข้อมูลได้ไหมครับ?”“คุณโรนัลด์ นั่นอาจจะเกินไปนะครับ แถมยังเป็นการละเมิดกฎระเบียบของโรงพยาบาลด้วย” หมอแอสเตอร์ตอบ เขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกสิ้นหวังที่พลันก่อตัวขึ้นในสายตาของโรนัลด์ ท่าทีของเขาจึงนุ่มนวลขึ้น “แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ ผมจะดูให้ว่าเราสามารถทำอะไรได้บ้างแล้วกันครับ เดี๋ยวผมจะไปเสนอพูดคุยกับฝ่ายบริหารเองครับ”"ขอบคุณครับ คุณหมอแอสเตอร์ ถ้างั้นผมขอฝากความหวังไว้กับคุณหมอด้วยนะครับ ช่วยยื้อเวลาชีวิตเธอให้นานขึ้นทีเถอะนะครับ"“นั่นเป็นเรื่องที่ผมต้องทำอยู่แล้วครับ คุณโรนัลด์ ด้วยแรงศรัทธาต่อพระเจ้า ทุกสิ่งล้วนเป็นไปได้นะครับ” คุณหมอแอสเตอร์ตอบเช่นนั้นเวลาหนึ่งทุ่ม คาริสซ่าถูกย้ายไปยังห้องส่วนตัว เธอยังคงหมดสติ สายให้น้ำเกลือและสายเครื่องแสดงผลพันร่างเล็กจนยุ่งเหยิง หน้ากากออกซิเจนครอบปากและจมูกของเธอ เสียงฟ่อเป็นจังห

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 27

    ร็อกซี่พุ่งพรวดผ่านประตูอัตโนมัติของโรงพยาบาลเข้ามาด้วยสภาพหายใจหอบ เธอไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเห็นโรนัลด์อยู่ตรงพื้นที่รอสำหรับผู้มาเยี่ยม เธอก็เดินเข้าไปหาเขาด้วยท่าทีตระหนกกังวล"โรนัลด์" เธอเอ่ยเรียกแล้ววิ่งเข้าไปหาเขา "เกิดอะไรขึ้น? ใครเป็นอะไร?""คาริสซ่าน่ะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงต่ำและตึงเครียด “เธอเป็นลมไป ตอนที่อยู่สวนสาธารณะ เธอโทรมาหาฉัน ร้องไห้สะอึกสะอื้น… แทบจะพูดไม่เป็นคำ พอฉันไปถึง เธอก็เป็นลมล้มใส่ฉันแล้ว”ดวงตาของร็อกซี่พร่ามัวด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอ ความหวาดกลัวเย็นเยียบแล่นลงสู่ท้องน้อย เธอรู้ว่าคาริสซ่าใจสลาย แต่ถึงขั้นเป็นล้มพับไปแบบนี้เลยหรือ? คนคนหนึ่งจะทนไหวได้มากแค่ไหนกันเชียว“ฉันก็เลยขับรถพาคาริสซ่าตรงมาที่นี่” โรนัลด์พูดด้วยน้ำเสียงตึงเครียดเจือความกังวลที่มิอาจควบคุมได้ เขาเดินไปมาอย่างกระสับกระส่าย “หมอยังตรวจหล่อนอยู่เลย พระเจ้า ร็อกซ์ เธอต้องเห็นคาริสซ่า… หล่อนตัวซีดอย่างกับศพเลย”"อะไรนะ?" ร็อกซี่พรวดออกมาเบา ๆ เธอรู้สึกสับสนไปหมด “แต่คาริสซ่าไม่เคยมีปัญหาสุขภาพเลยนะ ต้องเป็นเพราะตกใจกับเรื่องที่เห็นเมื่อวานจนรับไม่ไหวแน่”“ฉันเองก็ไม่รู้” โรนัลด์

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 26

    ปลายนิ้วของคาริสซ่าจับปากกา มือของเธอสั่นเทา เธอเขียนชื่อตัวเองลงตรงบรรทัดนั้นแต่ตัวอักษรกลับเลือนรางด้วยน้ำตาที่เปื้อนบนกระดาษเกเบรียลรวบรวมเอกสารขึ้นมาใส่กลับเข้าไปในซองโดยไม่พูดอะไรเลย เขาหันหลังเดินออกไปแต่ดวงตาของเขาและเธอกลับสบกันเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะเขาจะเดินออกไปจริง ๆความเงียบหลังจากที่เขาออกไป ช่างชวนอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก คาริสซ่านั่งอยู่บนขอบเตียง ในห้องกว้างนั้นมีเพียงเสียงของเธอที่กำลังสะอื้นไห้และหายใจอย่างกระเสือกกระสน ราวกับบรรยากาศภายในห้องถูกแทนที่ด้วยความโศกเศร้ามหาศาลในที่สุด สัญชาตญาณอันเยือกเย็นก็ผลักให้เธอลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง ผู้หญิงในกระจกช่างดูแปลกหน้า ดวงตาของเธอแดงก่ำ ใบหน้าซีดและเป็นปื้นแดง หญิงสาวยกมือขึ้นปาดน้ำตา ฝืนหายใจด้วยร่างกายที่สั่นเทาหลังจากตั้งสติได้ เธอก็คว้ากระเป๋าสะพายใบโปรดแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างเหม่อลอยเธอเคลื่อนตัวไปตามโถงกว้างใหญ่ของคฤหาสน์โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นเธอเลย บรรดาคนรับใช้กำลังยุ่งง่วนกันอยู่ พวกการ์ดก็คอยสอดส่องดูแลบริเวณนอกคฤหาสน์ ไม่ใช่ภายในคฤหาสน์ที่กำลังพังทลายลง เธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน รู้เพียงว่าเธ

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 25

    มุมมองของคาริสซ่า เสียงเคาะเบา ๆ ปลุกฉันจากการหลับ ฉันฝืนลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปเปิดประตู ก่อนจะเห็นลิซ่า หนึ่งในแม่บ้านยืนอยู่ที่โถงทางเดิน“สายัณห์สวัสดิ์ค่ะคุณคาริสซ่า คุณผู้หญิงมอยร่าให้มาแจ้งว่าว่าอาหารค่ำพร้อมแล้วค่ะ” เธอกล่าว สายตาเธอจ้องมองใบหน้าฉันเนิ่นนาน และฉันก็รู้ว่าเธอเห็นอะไร ดวงตาที่บวมเป่ง ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงไงล่ะ“ช่วยบอกท่านว่าฉันยังไม่หิวได้ไหมคะ? ฉันเพิ่งทานอาหารที่ห้างกับร็อกซี่มาเอง” ฉันขอร้องเธอ คำพูดติดอยู่ในลำคอ น้ำเสียงฟังดูเศร้าอย่างเห็นได้ชัด“ได้ค่ะ” เธอตอบอย่างอ่อนโยน แล้วหันหลังเดินจากไปฉันกลับไปที่เตียง ความเงียบของห้องกดดันฉัน จิตใจของฉันกลวงโบ๋ ฉันจำเป็นต้องเจอเกเบรียล เราต้องคุยกัน……แสงยามเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่าน ในขณะที่อีกด้านหนึ่งของเตียงถูกปล่อยทิ้งไว้ ความว่างเปล่านั้นทำให้เจ็บปวดทั้งกายใจความริษยาเต้นเร่าอยู่ในท้องฉัน ในใจเกิดภาพที่ชัดเจนขึ้นภาพหนึ่ง คือภาพที่เกเบรียลอยู่กับอาร่าเป็นเพราะวันนั้นมอยร่ากับราล์ฟออกไปข้างนอกกัน จึงไม่มีใครสังเกตเห็นความทุกข์ของฉัน คนงานเดินไปเดินมาในบ้านโดยไม่ได้รับรู้อะไร เว้นแต่ลิซ่าที่ตอบรับคำขอของฉันอ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status