บทที่ 1

มุมมองของคาริสซ่า

ฉันเด้งตัวขึ้นนั่งทันทีที่ได้ยินเสียงคนทุบประตูห้องนอน ฉันไม่รู้ว่านี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้ว เพียงรู้สึกว่าหัวปวดตุบ ๆ ตอนที่ฉันค่อย ๆ ปีนลงจากเตียงนั่นเองที่ถึงได้รู้ว่าตัวเองไม่ได้ใส่อะไรเลย

พอฉันมองไปที่เตียง ก็เห็นใครบางคนนอนอยู่ข้าง ๆ ฉันจึงรีบคว้าผ้าห่มมาพันรอบกายที่เปลือยเปล่าอย่างตื่นตระหนก

‘นี่มันเกิดอะไรขึ้น?’ ฉันโพล่งออกมาเพราะจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้เลยสักนิด ฉันขยี้ตาแล้วมองไปยังคนข้าง ๆ พอเห็นว่าเป็นผู้ชายหัวใจของฉันก็ยิ่งเต้นแรง ดูจากสภาพแล้ว เขาเองก็คงไม่ได้ใส่อะไรเลยเหมือนกัน เขานอนคว่ำหน้าหลับสนิท มีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่เอวไปถึงเท้า

“คาริสซ่า เปิดประตู! เกิดอะไรขึ้นน่ะ!”

ฉันได้ยินเสียงแม่ทุบประตูห้องนอนและไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีเพราะฉันจำอะไรไม่ได้เลย จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงลูกบิดประตูขยับ ฉันรีบกลับไปที่เตียงแล้วคว้าหมอนมาบังตัวเองไว้ ทั้งพ่อ แม่ และอาร่าพี่สาวของฉันต่างทยอยเข้ามากันทีละคน พวกเขาพากันมองฉันอย่างตกตะลึงก่อนหันไปมองไปชายหนุ่มที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียง

“นังเด็กหน้าด้าน! นี่แกทำอะไรลงไป! แล้วคนที่นอนข้างแกน่ะใคร!” แม่แผดเสียงใส่ฉัน ตอนนี้แม่ยังมองไม่เห็นหน้าของชายคนนั้นเพราะเขานอนคว่ำหน้าอยู่ แต่ไม่นานเขาก็ขยับตัวและลุกขึ้นนั่ง พอฉันเห็นว่าเป็นใคร ฉันเองก็ต้องตกตะลึงเพราะเขาคือเกเบรียลแฟนของพี่อาร่านั่นเอง เกเบรียลเองก็มีสีหน้าประหลาดใจเหมือนกัน เขาหันมามองฉัน เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็สับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ต่างกัน จากนั้นเขาก็หันไปหาอาร่าซึ่งกำลังร้องไห้อยู่

เกเบรียลคบกับอาร่ามานานแล้ว เขารวย... ไม่สิ ไม่ใช่แค่รวย แต่รวยโคตร ๆ เลยต่างหาก เขามาจากตระกูลดังแถมยังมั่งคั่งที่สุดในประเทศ

“นี่มันหมายความว่ายังไง!” อาร่ากรีดร้อง น้ำตาไหลอาบหน้าตอนที่เธอรู้ว่าชายที่อยู่ข้าง ๆ ฉันเป็นใคร

“เกเบรียล คาริสซ่า นี่มันหมายความว่ายังไง? ทั้งสองคนทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!” เธอสะอื้น น้ำตาไหลพรากไม่หยุด ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดีเพราะจำอะไรไม่ได้ เท่าที่จำได้คือเมื่อคืนเป็นงานเลี้ยงวันเกิดอายุครบยี่สิบเอ็ดปีของอาร่า มีแขกมาร่วมงานมากมายและทุกคนต่างก็ดูสนุกสนานกัน พอฉันหันไปมองพ่อก็เห็นว่าเขามองมาที่เราพร้อมขบกรามแน่น สายตาคมกริบและเชือดเฉือนของแม่เองก็มองเหมือนฉันไปฆ่าใครตาย ขณะที่อาร่าเกือบจะสติแตกเพราะความเจ็บปวด

“แกอายุแค่สิบแปดก็รู้จักอ่อยผู้ชายแล้วเหรอ คาริสซ่า แถมยังอ่อยแฟนพี่สาวตัวเองอีก” แม่ฟาดฝ่ามือตบใบหน้าฉันอย่างแรงจนแก้มของฉันชาหนึบ “แม่คะ หนูขอโทษ หนูไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ฉันพูดทั้งน้ำตา “หนูจำไม่ได้เลยว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น” ฉันเหลือบมองชายข้าง ๆ ซึ่งก็ดูสับสนไม่ต่างกัน สีหน้าเขาดูราวกับกำลังพยายามนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน “เกเบรียล นี่มัน…” ฉันยังพูดไม่ทันจบ อาร่าก็คว้าผมของฉันไว้

“แกนี่มันหน้าด้านจริง ๆ! นังงูพิษ!” อาร่าแผดเสียงพร้อมกับกระชากผมฉัน เธอดึงแรงมากจนฉันคิดว่าผมน่าจะหลุดออกจากหนังหัวแล้ว ฉันสู้กลับไม่ได้เพราะมือกำลังจับผ้าห่มที่คลุมร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองไว้ “แกมันนังงูพิษ! แกเป็นน้องสาวฉันแท้ ๆ ทำไมต้องมาขโมยผู้ชายที่ฉันรักที่สุดด้วย!” อาร่าตะโกน “ฉันจะกระชากหัวแกให้หลุด!” เธอกระชากแรงขึ้นอีกจนเหมือนผมของฉันจะหลุดจริง ๆ

“อาร่า พอได้แล้ว!” พ่อตะโกน “ตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้แล้ว เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วก็แก้ไขอะไรไม่ได้” เขาหันไปหาเกเบรียล “เกเบรียลมาคุยกันหน่อย อธิบายให้ฟังหน่อยว่าทำไมถึงมาอยู่บนเตียงของคาริสซ่า” น้ำเสียงและท่าทางของพ่อแสดงออกชัดเจนว่ากำลังข่มโทสะอย่างหนัก ฉันยังเห็นสีหน้าผิดหวังสุดซึ้งตอนที่พ่อเหลือบมองฉันด้วย

“คุณอาครับ ผม... ผมไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้... ผมจำอะไรไม่ได้เลย...” เกเบรียลพูดตะกุกตะกัก เห็นชัดว่าสับสน “อาร่า ที่รัก ผมไม่รู้จริง ๆ... ผมขอโทษ...”

“ที่รัก คุณหักหลังฉันได้ยังไง?” อาร่าสะอื้น “แล้วทำไมต้องเป็นน้องสาวฉันด้วย?” เธอร้องไห้หนักขึ้น

“ฉันรับไม่ได้! ฉันไม่เข้าใจ ทำไมต้องเป็นน้องสาวฉันด้วย? แม่คะ พ่อคะ หนูรับไม่ได้ค่ะ มันเจ็บเกินไป”

“หนูขอโทษ” ฉันพูดทั้งน้ำตา “หนูไม่รู้... หนูจำอะไรไม่ได้เลย” น้ำตาของฉันไหลเป็นทาง “พ่อคะ แม่คะ หนูขอโทษ” ฉันสับสนอย่างมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น จนถึงตอนนี้สมองของฉันก็ยังประมวลผลไม่ได้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง อาร่าและเกเบรียลกำลังจะแต่งงานกันเดือนหน้าแล้วแท้ ๆ ฉันบอกได้เลยว่าพวกเขารักกัน แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้?

“เอาล่ะ ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว เราจะไปเปลี่ยนอะไรไม่ได้หรอก” พ่อพูด “เราออกจากห้องนี้กันเถอะ” จากนั้นเขาก็หันมาพูดกับเกเบรียลและฉัน “พวกเธอสองคนตั้งสติได้แล้ว แต่งตัวเสร็จแล้วไปหาพ่อที่ห้องทำงาน เรามีเรื่องสำคัญต้องคุยกัน ฉันจะโทรหาพ่อแม่ของเธอให้พวกเขามาที่นี่นะ เกเบรียล”

พ่อเดินไปที่ประตู อาร่าจ้องมองฉันด้วยแววตาอาฆาตพร้อมกับน้ำตาที่ยังคงไหลอาบหน้า แม่จ้องฉันอย่างเย็นชา แม่เดินไปหาพี่อาร่าและพาเธอเดินไปทางประตูที่พ่อยืนรออยู่ เพื่อจะได้ออกไปพร้อมกัน ฉันยังคงได้ยินเสียงสะอื้นของอาร่า ก่อนที่พวกเขาจะออกไปพร้อมปิดประตูเสียงดังปัง

“เกเบรียล” ฉันพูด “มันเกิดอะไรขึ้น…ทำไมเป็นแบบนี้?” ฉันไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง หลังจากที่พ่อ แม่และอาร่าเดินออกไป ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ เกเบรียลเองก็ดูไม่คิดจะพูด เขากำหมัดแน่นพร้อมขมวดคิ้วมุ่น ฉันถึงได้ตัดสินใจทำลายความเงียบลง

“เธอจัดฉากพวกนี้งั้นเหรอ?” คำพูดเจือไปด้วยความโกรธของเกเบรียลทำให้ฉันตกใจ

“เปล่านะ” ฉันตอบอย่างหวาดกลัว “ฉันไม่เคยคิดจะจัดฉากอะไรกับคุณทั้งนั้น... แถมคุณเป็นแฟนของพี่สาวฉันด้วย” ฉันกำผ้าห่มแน่น

“แล้วฉันมาอยู่ในห้องของเธอได้ยังไง?” เขากัดฟันพูด พร้อมมองมาที่ฉันอย่างโกรธเกรี้ยวและรังเกียจชัดเจน

“ฉันไม่รู้ ฉันจำอะไรไม่ได้เลย” ฉันตอบเสียงสั่นพลางก้มหน้า เพราะไม่อาจทนเห็นสายตาเจ็บปวดของ

เกเบรียลได้ เขาดูน่ากลัวมาก

“จำคำของฉันไว้เลยนะ คาริสซ่า ถ้าพี่สาวของเธอเลิกกับฉันเพราะเรื่องนี้ เธอจะต้องชดใช้ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยเธอเลย” เขาพูดอย่างโกรธจัด ก่อนลุกขึ้นยืนและเริ่มใส่เสื้อผ้าทีละชิ้นโดยไม่สนใจว่าทั้งร่างเปลือยเปล่า ตอนนั้นฉันถึงกับทำตัวไม่ถูกเพราะเป็นครั้งแรกที่เห็นผู้ชายเปลือยกายต่อหน้าและฉันไม่รู้ว่าจะทำหน้าอย่างไร ฉันได้แต่หลับตาลง รอให้เกเบรียลแต่งตัวเสร็จ

“ฉันก็ไม่ได้อยากให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น” ฉันร้องไห้ “ฉันขอโทษที่มันเป็นแบบนี้” ฉันสะอื้นขณะพยายามดูให้แน่ใจว่าเขาแต่งตัวเสร็จแล้ว ฉันมองเขาด้วยหยาดน้ำตา

“งั้นเธอก็ควรหาวิธีอธิบายให้พี่สาวของเธอเชื่อก็แล้วกัน” เขาพูดเสียงแข็ง “เธอต้องแน่ใจว่าจะทำให้เรื่องนี้ไม่ส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของฉันกับอาร่า ไม่งั้นเธอมีปัญหาแน่ จำคำของฉันไว้ให้ดี” พูดจบเขาก็รีบเดินออกจากห้องไป

ฉันรู้สึกสับสน สมองยังคงประมวลผลไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะฉันจำอะไรไม่ได้เลย ‘เมื่อคืนเราสนุกกับการฉลองวันเกิดของอาร่ากันทั้งนั้น ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเกเบรียลกับฉันมาลงเอยที่เตียงเดียวกันได้ยังไง? แล้วทำไมเขาถึงมานอนอยู่ข้าง ๆ ฉันได้?’ เมื่อคืนฉันไม่ได้เมาเพราะฉันไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์เลย ฉันค่อย ๆ ดึงผ้าห่มที่คลุมร่างกายอันเปลือยเปล่าของตนออก แล้วสำรวจตัวเองอย่างละเอียดแต่ไม่รู้สึกว่าร่างกายของฉันมีอะไรผิดปกติ

ในที่สุดฉันก็ลุกขึ้นและจัดที่นอนให้เข้าที่ บนผ้าปูที่นอนไม่มีร่องรอยอะไรเลย ฉันรีบไปที่ตู้เสื้อผ้าและหยิบเสื้อผ้ามาสวมทั้งที่ยังตั้งสติไม่ได้

ฉันเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ พอมองในกระจกก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ต่างจากแม่มด ผมเผ้าของฉันยุ่งเหยิงเพราะถูกอาร่าฉุดกระชาก มุมปากแตกและใบหน้ามีรอยช้ำเพราะถูกแม่ตบเมื่อกี้ ฉันยิ้มอย่างขมขื่น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่ทำร้ายฉัน แต่ที่มันแย่เพราะรอยมือของแม่ขึ้นรอยชัดเจนบนหน้าฉัน ฉันรีบอาบน้ำเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น และทาแป้งบาง ๆ บนหน้าเพื่อปกปิดรอยช้ำนั้น