บทที่7

"แกว่า ฉันจะแสดงอะไรดี" สัปดาห์​นี้คุณพ่อคุณแม่บินไปดูงานที่ต่างประเทศ​ ฉันเลยชวนใยไหมมาดูซีรีย์เป็นเพื่อนและทำชาบูกินกันที่คอนโด ก็คนมันเหงานี่นา...

"น้องพรีมแค่ยืนยิ้มเฉยๆ ก็ชนะแล้วค่ะ" ถ้าให้ทำแค่นั้น ฉันคงไม่มานั่งกลุ้มแบบนี้หรอก

"ฉันจริงจังอยู่นะใยไหม" 

"ฮ่าๆ อะ อะ ไม่แกล้งแล้วๆ" 

"ร้องเพลงไง แกร้องเพลงเพราะมากนะ เผื่อลืม" 

"ฉันไม่มั่นใจ" ฉันชอบร้องเพลงก็จริง แต่ไม่เคยไปประกวดหรือร้องต่อหน้าคนเยอะๆ เลยสักครั้ง

"มั่นใจค่ะสาว แกทำได้เชื่อฉันซิ"

"งั้นฉันซ้อมให้แกฟังก่อนแล้วกัน" 

"มาสิๆ"

ฉันเลือกมาสองสามเพลงที่ฉันชอบมาร้องให้เพื่อนฟัง ส่วนใหญ่จะเป็นเพลงประกอบซีรีย์ที่ฉันดูนี่แหละ

(เสียงปรบมือ)​

ใยไหมเปิดเสียงเอฟเฟ็กต์​ปรบมือรัวรัวให้กำลังใจกันหลังจากที่ฟังฉันร้องจบไปสามเพลง ทำเอาคอแห้งเหมือนกันนะ

"ฉันชอบทุกเพลงเลยอะ"

"แต่ฉันว่าเต้นด้วยดีมั้ย" ยัยเพื่อนคนนี้นี่! ขยันหาการหางานให้ฉันเสียจริง แล้วฉันก็พลอยบ้าจี้ตามเพื่อนไปด้วย

"งั้นก็ต้องเป็นเพลงนี้หน่ะซิ" เป็นเพลงประกอบซีรีย์ที่เป็นไวรัลในแอพดัง เพลงน่ารักๆ ฟังสบายๆ ท่าเต้นก็ไม่ได้ยากสามารถเต้นตามได้

ในเมื่อฉันเป็นความหวังของหมู่บ้าน ก็ต้องทำให้เต็มที่ที่สุด

nongpream🌷: 🧐

ตั้งแต่วันนั้นที่เขารับนาฬิกาจากฉัน เราสองคนก็แลกคอน​แทร็ค​กัน เป็นเขาที่ขอ บอกว่าเผื่อฉันอยากปรึกษาเรื่องเรียน หรือมีเหตุฉุกเฉินก็สามารถทักหาเขาได้ ถ้าว่างจะตอบ

ฉันก็เลยลองทักไปหาทุกวันที่ถึงคอนโด บางวันก็ส่งสติ๊กเกอร์​ไปทักทายในตอนเช้า เหมือนเขาก็ว่างตลอดนะ เพราะทุกครั้งที่ฉันทักไป ข้อความมักจะถูกอ่านภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที

lens.​lff : 😎

nongpream🌷: ยุ่งอยู่มั้ยคะ

lens.lff : คุยได้

nongpream🌷: (ข้อความเสียง)​

ระหว่างรอใยไหมอาบน้ำ ฉันเลยหยิบมือถือขึ้นมาเล่นลองทักไปหาเขาสักหน่อย อยากขอให้เขาช่วยคอมเมนต์ ฉันจะได้รู้ว่าตัวเองควรปรับตรงไหนเพราะแค่ใยไหมคนเดียว สำหรับฉันนั้นยังไม่พอ นางเอาแต่อวยยศกันจนฉันแทบจะลอยขึ้นไปถึงเพดานห้องอยู่แล้ว

lens.lff : เพราะดี

ทำไมนะ เพียงแค่เขาพิมพ์ชมกลับมาสั้นๆ ฉันก็ยิ้มออกมาได้อย่างง่ายดาย ใจดวงน้อยๆ ดวงนี้สั่นไหวจนแทบไม่เป็นตัวเองเอาซะเลย 

เฮ้อ...เป็นเอามากเหมือนกันนะเรา

nongpream🌷: ถ้าพรีมได้ที่หนึ่ง พรีมขอรางวัลด้วยนะ

lens.lff : 🙄

โห...ใจร้ายชะมัดเลย อุตส่าห์ซ้อมร้องเพลงจนคอแห้งเชียวนะ อันนี้จริงแค่เขาพาฉันไปกินขนม นั่นก็ถือเป็นรางวัลสำหรับฉันแล้ว ไม่เป็นไร...หน้างานค่อยว่ากันอีกที น้องพรีมรอได้อยู่แล้ว

 

...งานเฟรชชี่ประกวดดาวเดือน...

"หายใจเข้าลึกๆ สู้เขานะยัยพรีม" ใยไหมจับสองมือของฉันขึ้นมาบีบให้กำลังใจกันอยู่หลังเวที ในขณะที่ฉันกำลังหลับตาทำสมาธิ ความรู้สึกของฉันตอนนี้ทั้งกังวลทั้งประหม่าแล้วก็ตื่นเต้นมากๆ เพราะทุกคนที่แสดงก่อนหน้านี้ทำไว้ดีมาก มากซะจนฉันคิดว่ากำลังมางานมิตติ้งของดาราคนดังอย่างไงอย่างงั้น

"แกทำได้เชื่อฉัน" 

"ขอบใจนะ" ฉันโผลเข้ากอดเพื่อนรักรับพลังบวกอีกครั้ง ก่อนจะขอมือถือที่ฝากนางไว้มาเปิดดูข้อความ เผื่อว่าใครบางคนจะส่งมาให้กำลังใจกันขอแค่สติ๊กเกอร์​หรืออิโมจิชูสองนิ้วก็ยังดี แต่กลับไม่มีเลยสักนิด 

ลองหันซ้ายหันขวาพยายามมองหาไปจนทั่วทั้งศูนย์กีฬา กลับเห็นแค่พี่ภัทรที่ยืนทำหน้าเข้มอยู่กับเพื่อนร่วมชั้นของฉันและกลุ่มพี่ฟิล์มฝาแฝดของเขาที่ยืนอยู่ไม่ไกลกันเท่านั้น 

จนนาทีสุดท้ายที่พี่พิธีกรพูดชื่อฉัน ความหวังอันน้อยนิดก็ต้องถูกพับเก็บใส่กระเป๋า และกลับมาสูดลมหายใจเข้าออกเรียกสติให้ตัวเองและก้าวขึ้นเวทีด้วยความมั่นใจ

...Part P'Lens...

"ฮัลโหล ไอ้ภัทร" วันนี้ผมจำเป็นต้องเข้าบริษัทเพื่อประชุมสำคัญแทนป๊า เพราะมามี๊เวียนหัวจนบ้านหมุนป๊าเลยไม่อยากปล่อยให้ท่านอยู่เดียว จึงโทรให้ผมมาประชุมแทนเป็นการด่วน ซึ่งกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยเวลาก็ล่วงเลยมาจนเกือบหนึ่งทุ่ม ผมเลยรีบเดินปลีกตัวออกมากดมือถือโทรหาเพื่อนสนิททันที

"ว่า" 

"เปิดกล้อง" 

"..." ไอ้ภัทรเปิดกล้องตามที่ผมบอก แต่เป็นกล้องหน้า ทำเส้นเลือดตรงขยับของผมเต้นตุบๆ

"กล้องหลัง"

'ลิฟต์​เสีย ขออภัยในความไม่สะดวก'​

"มาเสียอะไรตอนนี้วะ" 

ผมใช้เวลาเกือบห้านาทีในการวิ่งลงบันไดทางหนีไฟจากชั้นสิบลงมาลานจอดรถ ต้องขอบคุณ​ป๊าที่สร้างตึกนี้แค่สิบชั้นเท่านั้น ไม่อย่างนั้นมีหวังผมคงต้องเสียเวลามากกว่านี้แน่

ในความโชคร้ายของวันนี้ยังพอมีความโชคดีให้ผมอยู่บ้างเพราะตอนนี้ยังไม่ถึงคิวเธอ...

สองขายาวเหยียบคันเร่งซุปเปอร์​คาร์คู่ใจเพื่อพาตัวเองไปให้ทันเวลาให้กำลังใจคนตัวเล็ก โดยที่เขาค้างสายกับเพื่อนและเปิดกล้องไว้ตลอด หากเขาไปไม่ทัน อย่างน้อยเขาก็ได้ให้กำลังใจเธอจากตรงนี้

'เอี๊ยด!' 

เสียงดนตรีและเสียงปรบมือที่ได้ยิน ทำขายาวรีบก้าวลงจากรถคู่ใจวิ่งตรงไปทางศูนย์กีฬาสถานที่จัดงาน

...

"ฉันนั้นขอแค่เธอคอยอยู่ข้างกัน

ช่วยส่งยิ้มน่ารักให้ฉันตลอดไป

แค่เธอนั้นบอกว่าเธอหน่ะรักฉันทุกวัน

และเธอก็คอยเชื่อฟังฉันเช่นกัน

แค่เธอเท่านั้นที่ใจฉันต้องการ

ได้โปรดเธอมองมาที่ฉัน

เธอจะรู้คำตอบที่เธออยากรู้

ในรอยยิ้มฉันมีคำว่า

Say Yes Say Yes

แม้ต้องเสียน้ำตา

ในบางครั้ง ฉันก็ไม่เป็นไร

จะยังรักแค่เธอเท่านั้นไม่ไปไหน

love is true

I need you

อยากบอกสักคำให้เธอนั้นได้ฟัง

คำว่ารักของฉันไง

baby baby baby boy

love is true"

คนตัวเล็กยืนอยู่บนเวทีในชุดแปลกตาเพราะเขาเคยเห็นเธอใส่แค่ชุดนักเรียนและชุดนักศึกษาเท่านั้น แต่วันนี้เธอใส่เสื้อกล้ามครอปสีขาวเผยให้เห็นเอวบางที่ทำให้เขาขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว กับกางเกงยีนส์สีดำฟอกรองเท้าผ้าใบ ปล่อยผมตรงยาวดูเท่ซ่อนเปรี้ยวและมีเสน่ห์มาก ยืนขยับร่างกายโชว์สเต็ปเต้นในท่อนแร๊พของเพลงก่อนจะกลับมายืนจับไมค์ร้องเพลงโชว์เสียงหวานใสในเพลงเดียวกัน เป็นเพลงที่เธอเคยส่งให้เขาฟัง และเป็นเพลงที่เขาบันทึกไว้ใช้เป็นเสียงเรียกเข้าเวลาที่เธอโทรหา...

 

 

 

ขอบคุณเพลงน่ารักๆ 🙏

 Cr. Say Yes (ost. Moon Lovers) Thai ver. cover by crazyrir