บทที่ 16

เห็นเพียงสตรีนางหนึ่งในชุดกระโปรงผ้าไหมสีแดงสดสะดุดตา คอเสื้อต่ำมาก หน้าอกอวบอั๋นอุดมสมบูรณ์โดดเด่นที่สุด เนื่องจากสวมเครื่องประดับเงินอยู่ตรงคอหลายเส้น จึงทำให้ร่องลึกวับ ๆ แวม ๆ ชวนให้คนมองจนหลงใหล

นางสวมผ้าปิดหน้าสีขาวผืนบาง คิ้วโก่งดังใบหลิว ดวงตาที่มีเสน่ห์ยิ่งกว่าดอกท้อล่อลวงหัวใจคนอย่างยิ่ง ผิวพรรณขาวสะอาดเนียนนุ่มปานหิมะ แบ่งผมดำเกล้าสูงทรงหญิงงาม สวมกวานหงส์และผ้าคลุมไหล่ โดดเด่นชวนมอง งามวิไลพาลให้ใจคนหวั่นเหมือนเซียนบนสรวงสวรรค์ลงมาจุติ!

ตลอดทางที่ผ่าน กลิ่นหอมขจรขจาย สายตาเฒ่าหัวงูมิอาจเคลื่อนออกจากร่างฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวได้เลย บางคนยังถึงขึ้นน้ำลายไหลแบบไม่รู้ตัว

“สุดยอดดังคาด!”

ทันทีที่ฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวปรากฏ ฉินอวิ๋นฟานก็ถูกบรรยากาศน่าทึ่งรอบตัว รูปร่างสมบูรณ์แบบและการแต่งหน้าประณีตของนางดึงดูดอย่างหนักเหมือนกัน เป็นตัวตนที่ไม่ว่าจะอยู่งานไหนก็งามหยาดเยิ้มสะกดข่มมวลชน

หากเทียบกับความงามของมู่หรงจิ่น ความงามของฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวกลับพกพาความเย็นชา หยิ่งและอำนาจมาด้วย มีความเป็นผู้ใหญ่ที่มีเสน่ห์ยั่วยวนแผ่ออกมาจากตัว คุณลักษณะสมบูรณ์แบบเช่นนี้รวมอยู่ในตัวฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวทั้งสิ้น แทบจะไม่มีอะไรสามารถเทียบเทียมได้เลย

“ฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวทางชายแดนตะวันตกเหมียวชิงอีคารวะไท่ซั่งหวงแห่งต้าเฉียน”

เหมียวชิงอีค้อมตัวเล็กน้อย ท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตน!

“ฮ่องเต้หญิงเชิญลุกขึ้นเถิด”

ไท่ซั่งหวงยกมือเล็กน้อย “เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชะตาของแคว้นเหมียวและต้าเฉียนทางชายแดนตะวันตกในอนาคต ภาระหนักทั้งหมดทับอยู่บนบ่าของพระองค์แล้ว”

“หวังว่าฮ่องเต้หญิงจะสามารถเลือกคนที่ดีเลิศที่สุดในใจท่านจากบรรดาองค์ชายได้ ภายใต้การจับมือของพวกท่าน ให้สองแคว้นเดินสู่ความรุ่งโรจน์ร่วมกัน”

นี่คือความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ในชาตินี้ของไท่ซั่งหวง หวังว่าในตอนที่มีชีวิตอยู่จะสามารถชดเชยความเสียใจและความผิดพลาดในอดีตได้ การปรากฏตัวของฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวนำมาซึ่งโอกาสให้เขาเปลี่ยนแปลงชะตาต้าเฉียนโดยแท้

“แม้ชิงอียังเด็กนัก แต่ภายใต้การอบรมสั่งสอนของเสด็จพ่อ หัวใจยึดติดกับเรื่องของบ้านเมือง ความสุขสงบของประชาชน ย่อมเห็นแก่ส่วนรวมเป็นหลัก ตรึกตรองเพื่ออนาคตของสองแคว้น มิกล้าประมาทแม้แต่น้อยเพคะ”

เสียงหวานของเหมียวชิงอีแฝงความรับผิดชอบและชะตาชีวิตที่แน่วแน่ แม้อายุอานามยังเยาว์ กลับมีรูปแบบและความคิดความยึดมั่นแน่วแน่ ทั้งมีจิตใจเห็นบ้านเมืองเป็นความรับผิดชอบของตน

ฉินอวิ๋นฟานจ้องเหมียวชิงอีที่งดงามชวนให้ประทับใจตรงหน้าพลางแย้มยิ้มพึงพอใจ รู้สึกดีกับนางมีขึ้นบางส่วน

“ดี ดีมาก ชิงอีเชิญประทับเถอะ”

ไท่ซั่งหวงแสดงรอยยิ้มพอใจ เขาลุกขึ้นทำท่าเชื้อเชิญ

เพื่อการเกี่ยวดองครั้งนี้ เขาตั้งเก้าอี้หงส์ด้านข้างบัลลังก์เป็นการเฉพาะ เพื่อแสดงออกถึงการตัดสินใจและการให้ความสำคัญของต้าเฉียนต่อฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียว

หลังจากนั่งลงแล้ว องค์ชายใหญ่ในฐานะที่เป็นผู้นำเหล่าองค์ชายจึงเอ่ยปากก่อน

“ได้ยินมาตลอดว่าชายแดนตะวันตกแคว้นเหมียวขึ้นชื่อเรื่องสาวงาม องค์หญิงแคว้นเหมียวยิ่งงามปานเซียนสวรรค์ วิไลลักษณ์ทั่วเก้าแคว้น วันนี้ได้เห็น งามปานนางฟ้ามาจุติอย่างที่คิด อีกทั้งบัดนี้ยังรั้งตำแหน่งผู้ครองแคว้น สตรีมิด้อยไปกว่าบุรุษโดยแท้ ยิ่งเป็นแบบอย่างให้พวกเรา”

การชมเชยขององค์ชายใหญ่ทำให้ผู้คนต่างร่วมสมทบเกิดเป็นเสียงเอ็ดอึง

“ฮ่องเต้หญิงงดงามสยบผู้คน สมกับที่ได้รับขนานนามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งในใต้หล้า!”

“ยามนี้สถานการณ์ต้าเฉียนไม่สงบ ฮ่องเต้หญิงยังคงยอมลดองค์อภิเศษด้วยฝากฝังภาระแห่งแว่นแคว้นกับต้าเฉียนดังเดิม การกระทำซึ่งรักษาคำมั่นนี้พวกกระหม่อมเลื่อมใสยิ่งนัก สมกับที่เป็นยอดคนในหมู่สตรี!”

“การที่ต้าเฉียนเราได้เกี่ยวดองกับฮ่องเต้หญิงคือความโชคดีของต้าเฉียน คือความโชคดีของประชาชน”

......

ทุกคนชื่นชมฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวอย่างหาที่เปรียบมิได้ เลื่อมใสที่สุด...

“ไร้สาระ!”

“พวกเราไม่ได้ตาบอดสักหน่อย ความงามของฮ่องเต้หญิงเราต่างเห็นอยู่แล้ว ไม่ต้องให้เฒ่าหัวงูทุกท่านเปลืองน้ำลายหรอกกระมัง?”