LOGIN“แหม...ถ้าอย่างนั้นลูกสาวของฉันก็โชคดีมากเลยนะคะที่ได้คู่ชีวิตอย่างคุณ เอ้อ...แล้ววันนี้คุณจะออกไปข้างนอกพร้อมอิงหรือเปล่าคะ”
“คงไม่ครับ...รู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย”
พอเขาพูดแบบนั้นอิงธารก็รีบหันไปมองหน้าคมคร้ามด้วยความประหลาดใจและเอื้อมรักษ์ก็เช่นเดียวกัน
“อ้าว...นี่คุณไม่สบายเหรอคะ เป็นไข้ตัวร้อนหรือเปล่าคะ”
“ผมรู้สึกมึนหัวหน่อย ๆ ครับ อยากนอนพักผ่อน”
“สงสัยจะแพ้อากาศแน่เลย เมืองไทยอากาศไม่เหมือนบ้านคุณนี่คะ”
“ครับ...ผมคิดว่าอย่างนั้น”
บทที่ 3
วิคเตอร์ผ่อนลมหายใจเบา ๆ และทำเหมือนว่าเขากำลังไม่สบายจริงๆ
ตอนแรกอิงธารคิดว่าจะไม่เชื่อเพราะกลัวว่ามันอาจเป็นเล่ห์เหลี่ยมแต่เมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่มดูอิดโรยหล่อนกลับนึกไปอีกอย่าง ครูสาวที่ยังไม่กินอะไรเลยถามขึ้นว่า
“วิค...กินยาหรือยังคะ?”
“ผมไม่ชอบกินยาเท่าไหร่ อยากนอนพักผ่อนเดี๋ยวมันคงหายไปเอง”
คำตอบของเขาเกือบทำให้อิงธารใจอ
“อย่าแช่งผัวอย่างนั้นซี แต่ผมน่ะไม่ตายง่าย ๆหรอกนะ”“อื๊อ!”อิงธารร้องเมื่อถูกเขาฉวยโอกาสหอมแก้มฟอดใหญ่“วิค...นี่คุณไม่สบายจริง ๆ หรือแกล้งไม่สบายกันแน่ ปล่อยนะคะ”“ผมไม่สบายจริง ๆ ไม่เชื่อเหรอว่าผมเป็นไมเกรน ถ้าไม่เชื่ออยากจะดูประวัติการรักษาที่โรงพยาบาลของผมไหม”“ไม่ล่ะค่ะ”“ก็คุณไม่เชื่อ ดูทำหน้าเข้าซี ถ้าไม่เชื่อผมก็จะกอดคุณเอาไว้อย่างนี้ล่ะ”“เชื่อแล้วค่ะ ฉันเชื่อคุณแล้ว...ปล่อยซีคะวิค”“โอเค...ผมปล่อย”เขาคลายวงแขนแกร่งจากร่างเล็กแต่สายตาคมปลาบยังมองหญิงสาวและทำให้อิงธารเกิดความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เวลาเขาจ้องหน้ามันทำให้ครูสาวเสียสมาธิ ความหล่อร้ายทรงเสน่ห์ทำให้หล่อนทำหน้าไม่ถูกทุกทีเวลาอยู่ใกล้ ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้กับเจ้าหนี้จอมโหดของพี่สาวด้วยนะ สักครู่หล่อนจึงเอ่ยขึ้นว่า“ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวอาบน้ำก่อน...วันนี้อากาศร้อนมาก คุณนอนพักผ่อนไปก่อนก็แล้วกัน”“ก็ดีเลย”&ldqu
รอแต่ว่ามันจะเป็นยังไงต่อ ที่สำคัญเขาต้องไม่บุ่มบ่าม จับลูกกวางต้องทำตัวเหมือนเสือซุ่ม กระโตกกระตากไปเดี๋ยวจะไม่ได้อะไรสักอย่างเพราะถ้าหากเหยื่อรู้ตัวก็จะหนีเขาไปได้อีกคราวนี้จะจับให้มั่นคั้นให้ตาย จับอิงอรได้เขาจะให้บทเรียนหล่อนเพื่อหลาบจำ แต่ในความคิดจะเอาคืนนั้นวิคเตอร์กลับยังสับสนตัวเองถ้าเจอตัวอิงอรแล้วน้องสาวของหล่อนล่ะ...อิงธาร คุณครูสาวแสนสวยแม้หล่อนดูเหมือนเรียบร้อยแต่เขารู้ดีว่าดื้อเงียบไม่ใช่เล่น เขาจะเอายังไงต่อไป ชายหนุ่มเก็บความคิดนั้นไว้และกลับไปที่ห้องหลังทานอาหารมื้อเช้า จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ปวดหัวไมเกรนอย่างที่บอกกับคนในบ้านแต่ต้องการทำอะไรบางอย่างเพราะสงสัยว่าเอื้อมรักษ์กำลังวางแผนอะไรอยู่หรือไม่ เมื่อเข้าไปในห้องสักพักเขาก็ไม่ได้ล้มตัวลงนอนแต่กลับค่อย ๆ แง้มประตูออกมาชายหนุ่มก้าวเท้าเบาที่สุดเข้าไปหยุดที่ประตูครัวและได้ยินเสียงพูดคุย วิคเตอร์เยี่ยมหน้าเข้าไปเห็นเอื้อมรักษ์ยืนหันหลังให้และคุยโทรศัพท์อยู่ เสียงนั้นเบาแต่ก็ชัดมากเพราะบรรยากาศในบ้านเงียบ“อร...จะให้แม่ทำยังต่อล่ะทีนี้...ไม่ๆ...วิคเตอร์ไม่รู้ระแคะระคายหรอกว่าแ
“แหม...ถ้าอย่างนั้นลูกสาวของฉันก็โชคดีมากเลยนะคะที่ได้คู่ชีวิตอย่างคุณ เอ้อ...แล้ววันนี้คุณจะออกไปข้างนอกพร้อมอิงหรือเปล่าคะ”“คงไม่ครับ...รู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย”พอเขาพูดแบบนั้นอิงธารก็รีบหันไปมองหน้าคมคร้ามด้วยความประหลาดใจและเอื้อมรักษ์ก็เช่นเดียวกัน“อ้าว...นี่คุณไม่สบายเหรอคะ เป็นไข้ตัวร้อนหรือเปล่าคะ”“ผมรู้สึกมึนหัวหน่อย ๆ ครับ อยากนอนพักผ่อน”“สงสัยจะแพ้อากาศแน่เลย เมืองไทยอากาศไม่เหมือนบ้านคุณนี่คะ”“ครับ...ผมคิดว่าอย่างนั้น”บทที่ 3วิคเตอร์ผ่อนลมหายใจเบา ๆ และทำเหมือนว่าเขากำลังไม่สบายจริงๆตอนแรกอิงธารคิดว่าจะไม่เชื่อเพราะกลัวว่ามันอาจเป็นเล่ห์เหลี่ยมแต่เมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่มดูอิดโรยหล่อนกลับนึกไปอีกอย่าง ครูสาวที่ยังไม่กินอะไรเลยถามขึ้นว่า“วิค...กินยาหรือยังคะ?”“ผมไม่ชอบกินยาเท่าไหร่ อยากนอนพักผ่อนเดี๋ยวมันคงหายไปเอง”คำตอบของเขาเกือบทำให้อิงธารใจอ
อิงธารเสียงอ่อนระโหย อย่าว่าแต่เสียงเลย แม้แต่ร่างกายของหล่อนก็ยังอ่อนยวบเมื่อเขาเบียดตัวแนบชิดวิคเตอร์ก้มหน้าลงมาหา เขาถือสิทธิ์เคลียเคล้าปลายจมูกบนโหนกแก้มนวลเนียนไล่ไปถึงปลายคางมน อิงธารขนลุกซู่ก่อนค่อย ๆ เอียงหน้ากลับมาและยินยอมรับปลายลิ้นสากหนาจากปากของชายหนุ่มที่แทรกเข้าไปในปากของหล่อนอีกครั้ง และครั้งนี้มันดูดดื่มมากกว่าครั้งแรกเสียอีกมันเป็นเรื่องบ้าชัด ๆ ทั้งที่หล่อนไม่เคยรู้จักคุ้นเคยกับเขามาก่อนแถมเจอกันครั้งแรกวิคเตอร์ยังทำหน้ายักษ์แสดงความระรานใส่แต่สุดท้ายหล่อนกลับต้องมาอยู่กับเขา ในฐานะ เมีย! คงไม่มีเรื่องอะไรบ้ามากไปกว่านี้แล้ว ทั้งที่ต่อต้านเขาตอนแรกแต่หล่อนกลับต้องมานอนเบียดเนื้อตัวกับเขาจะเรียกความรู้สึกนั้นว่าอะไรดี เกลียดแต่ก็มีความโหยหาลึกๆ หล่อนอยากร้องไห้ ทำไมต้องตกอยู่ในสถานการณ์เหมือนกำลังจมน้ำ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมื่อไหร่พี่สาวของหล่อนจะกลับมาสะสางเรื่องบ้าบอพวกนี้เสียทีเช้าวันต่อมาอิงธารต้องรีบตื่นตามเวลาปกติ แต่ครูสาวมีงานเพิ่มขึ้นอีกอย่างนั่นคือต้องเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ผู้ชายแปลกหน้าที่กลายมาเป็นส่วนหนึ
อิงธารไม่ทันอ้าปากพูดก็ถูกฉุดข้อมือให้เดินตามร่างสูงไปยังเตียงก่อนเขาจะกอดรัดตัวหล่อนอีกครั้งแล้วดันร่างเล็กล้มลงบนที่นอนโดยมีเขาทาบทับอยู่เหนือตัวหล่อน อิงธารตาโต หล่อนพยายามดันอกกว้างแต่ยิ่งพยายามก็เหมือนยิ่งเหนื่อยเปล่า“วิค...ไหนคุณบอกว่าจะนอนที่ตัวเองยังไงล่ะคะ”“ก็ใช่...แต่ผมอยากชวนคุณนอนด้วย คุณไม่ยอมนอนเราก็เลยต้องพบกันครึ่งทาง”“ไม่ยุติธรรมเลยนะคะ คุณเอาเปรียบฉันอีกแล้ว”“ผมไม่เอาเปรียบแต่อย่าลืมว่าตอนนี้ผมเหนือกว่าคุณ”“ก็ใช่...ก็คุณทับตัวฉันอยู่ หายใจไม่ออกนะรู้ไหม”“ถ้าอย่างนั้นนอนแบบนี้ก็แล้วกัน”วิคเตอร์พลิกตัวนอนข้าง ๆ แต่มิวายดึงร่างน้อยให้นอนหนุนต้นแขนเป็นมัดกล้ามของเขา อิงธารถูกจับเปลี่ยนท่าจนผมยู่ยี่สยายเต็มแขนใหญ่แต่ดูเหมือนชายหนุ่มชอบใจที่ทำอย่างกับหล่อนเป็นตุ๊กตา เสร็จแล้วโอบแขนให้ร่างอ้อนแอ้นแนบชิดกับร่างหนาที่หันหน้ามาเผชิญกับหญิงสาว หล่อนถลึงตาใส่“วิค...นี่คุณจะให้ฉันนอนแบบนี้เหรอคะ”เขาเลิกคิ้วยียวน “ก็ใช่
คำตอบนั้นทำให้อิงธารนิ่งเงียบ ถึงตอนนี้หล่อนคงปกปิดเรื่องที่เกิดขึ้นต่อไปไม่ได้ในเมื่อเอื้อมรักษ์รู้ความเป็นไปทุกอย่างจากปากของพี่สาวหล่อนเอง ตอนนี้ความกลัวแล่นเข้าจับหัวใจของหล่อนที่ปริวิตกมากกว่าคนในครอบครัวหลายเท่า สักครู่อิงธารก็ได้ยินเอื้อมรักษ์ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนพูดว่า“แม่คิดไว้แล้วว่าจะต้องมีอะไรผิดปกติแน่ ๆ ที่จู่ ๆ ลูกก็เกิดจะแต่งงานขึ้นมากะทันหัน เขาบังคับอิงให้รับเขาเป็นแฟนใช่ไหมลูก?”“เอ้อ...ค่ะแม่”อิงธารจำต้องยอมรับเมื่อทุกอย่างเป็นดังที่เอื้อมรักษ์กล่าวทุกอย่าง วิคเตอร์เป็นมาเฟียโหดร้าย เขาบีบบังคับหล่อนจริงๆ ขณะที่หญิงสาวสับสนกับความคิดก็ได้ยินเสียงมารดาเอ่ยขึ้น“เท่าที่ฟังมาวิคเตอร์เป็นคนที่น่ากลัวมาก อรบอกว่าเขาเป็นหุ้นส่วนนักธุรกิจที่ร่วมลงทุนเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ด้วยกัน วิคให้อรไปซื้อที่ดินให้ราคาสูงถึงห้าสิบล้าน แต่เขาอ้างว่าเงินยังไม่พร้อม ด้วยความไว้วางใจอรก็เลยออกเงินให้ไปก่อน สุดท้ายเขาเก็บโฉนดที่ดินไว้แถมไม่คืนเงินให้ พอบอกว่าจะฟ้องร้องให้เสียชื่อเขาก็เลยให้คนตามล่าอร”คำบอกเล่านั้นทำ







