Home / โรแมนติก / รุ่นพี่ที่รัก / บทที่ 36 หลังเนียนขาว

Share

บทที่ 36 หลังเนียนขาว

Author: Milady
last update Last Updated: 2025-07-02 23:41:11

ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เจสสิก้ายังไม่ทันได้พักหายใจให้เต็มปอดหรือพักสมองจากเรื่องวุ่นวายใดๆ วันนี้ก็มาถึงอีกครั้ง วันที่เธอจำต้องไปร้านเวดดิ้งเพื่อลองชุดเจ้าสาวสำหรับพิธีแต่งงานที่ถูกกำหนดไว้ภายในไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้า เป็นงานแต่งที่เธอไม่ได้ปรารถนาเลยแม้แต่นิดเดียว

ร่างบางในชุดลำลองเรียบง่ายเดินลงบันไดบ้านอย่างหมดแรง ทุกย่างก้าวดูเชื่องช้า ดวงตาคู่งามไร้แววสดใส ใบหน้าไร้รอยยิ้ม เธอไม่ได้แค่ไม่เต็มใจ แต่เหมือนหัวใจทั้งดวงมันต่อต้านทุกอย่างเกี่ยวกับงานนี้โดยสัญชาตญาณ

และยังไม่ทันที่เธอจะได้หันหลังเดินออกจากประตูบ้าน เสียงทักอย่างคุ้นหูก็ดังขึ้นจากด้านหน้า คนที่เธอเห็นแล้วอยากหันหลังกลับขึ้นไปบนห้องทันที อเล็กซ์, ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ

“พี่ครับ ยิ้มหน่อยสิครับ เดี๋ยวพนักงานในร้านเข้าใจผิด คิดว่าผมบังคับพี่มาลองชุดนะครับ”

เสียงของเขานุ่มนวลและเต็มไปด้วยความหวัง รอยยิ้มของเขาดูจริงใจ…แต่นั่นกลับทำให้เธอรำคาญมากกว่าเดิม

“ช่างสิ ฉันต้องสนหรอ?”

“โถ่ นี่เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ใจคอพี่จะเย็นชาใส่ผมไปถึงไหน…”

“เงียบเถอะน่า น่ารำคาญ”

เขาถอนหายใจอย่างอ่อนใจ ขณะที่เธอเดินนำเข้าไปในร้านโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองว่าเขาจะตามมาหรือเปล่า

เมื่อเข้าไปในร้าน พนักงานสาวในชุดยูนิฟอร์มสุภาพก็รีบออกมาต้อนรับด้วยท่าทีเป็นมิตร

“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า มาลองชุดแต่งงานใช่ไหมคะ? ทั้งสองท่านเหมาะกันมากเลยนะคะ ไม่ทราบว่ามีแบบที่สนใจหรือเปล่าคะ?”

“แนวไหนก็เอามาเถอะค่ะ ฉันไม่เรื่องเยอะ ใส่ได้ก็พอ”

น้ำเสียงเย็นชา ราวกับเธอไม่ได้ยืนอยู่ในร้านที่สาวๆ ทุกคนใฝ่ฝันจะได้เข้ามา แต่เหมือนถูกจองจำมาลองชุดเจ้าสาวด้วยน้ำตา

พนักงานยิ้มค้าง ก่อนจะรีบกลบเกลื่อนความอึดอัดและเดินไปหยิบชุดจากชั้นจัดแสดงที่ดีที่สุดออกมา

อเล็กซ์ยังคงยืนเงียบอยู่ข้างๆเธออย่างรู้หน้าที่ ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ เพราะทุกถ้อยคำของเขาจะยิ่งกลายเป็นชนวนให้เธอหงุดหงิดยิ่งขึ้น

ไม่นาน ชุดแต่งงานสีขาวครีมบริสุทธิ์ก็ถูกหยิบมานำเสนอ เธอพยักหน้าเบื่อหน่ายแล้วเดินไปยังห้องลองชุดคนเดียวโดยไม่แม้แต่จะกล่าวขอบคุณ

ภายในห้องลองชุดที่กว้างขวาง ตกแต่งด้วยโคมไฟระย้าและกระจกบานใหญ่ หญิงสาวถอดเสื้อผ้าออกอย่างไม่เต็มใจ ก่อนจะค่อยๆ สวมชุดแต่งงานที่ดูจะมีรายละเอียดซับซ้อนเกินกว่าที่เธออยากจะจัดการในวันนี้

“ชุดบ้าไร ใส่ยากชิบ…”

เธอบ่นเบาๆ ขณะพยายามรูดซิปด้านหลัง

และในจังหวะที่เธอกำลังงุ่นง่านอยู่คนเดียว…

!!!

เจสสิก้าถึงกับชะงักทันทีที่สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่วางทาบลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอ นิ้วเรียวยาวลูบไล้เบาๆ อย่างคุ้นเคยจนน่าขนลุก ก่อนที่เธอจะเงยหน้ามองกระจกอย่างระแวง และนั่นเองที่ทำให้ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง

ชายหนุ่มที่สะท้อนอยู่ในกระจก เขาไม่ควรอยู่ตรงนี้…

“หึ…ยินดีด้วยสำหรับงานแต่งที่กำลังจะพังนะคะ คนสวย”

เสียงกระซิบต่ำและเจ้าเล่ห์ดังขึ้นที่ข้างหู เขาซบใบหน้าลงบนต้นคอของเธอ ลมหายใจร้อนระอุปะทะกับผิวเนียนเปลือยเปล่า

“คุณ!!”

เธอรีบเบี่ยงตัว แต่ไม่ทันเสียแล้ว เขาสอดมือเข้ากอดเอวเธอแน่น ดึงเธอกลับมาแนบชิด

“หนูอย่าลืมสิ ว่าพี่เป็นใคร”

น้ำเสียงนุ่มลึกของเขาทำให้สติของคนตัวเล็กแทบหลุด

“ออกไป!!”

เธอแหวเสียงสั่น

“หึ…พี่ว่าชุดนี้ไม่เหมาะกับหนูเลยนะ ว่าที่เจ้าบ่าวของหนูไม่ได้เรื่องเอาซะเลย”

“มันไม่ใช่เรื่องของคุณ!!”

“แต่ถึงยังไงก็เถอะ…ยังไงงานแต่งก็ต้องล่มอยู่ดี”

“คุณคิดจะทำอะไร!!”

“ทำตามที่ที่รักของพี่ต้องการไง…”

“ฉันไม่ได้ต้องการมัน!!”

“ชู่ว์…”

เขาวางนิ้วลงบนริมฝีปากเธอเบาๆ ให้เธอเงียบ ก่อนจะหมุนร่างบางให้หันมาเผชิญหน้ากับตัวเองโดยตรง

ร่างเล็กพยายามดิ้นพล่านผลักเขาออก แต่คนตัวสูงกว่ากลับดันเธอแนบติดกับกระจก แล้วประกบริมฝีปากเข้ามาโดยไม่ให้โอกาสเธอได้หลบ

ริมฝีปากของเขาทั้งร้อนแรงและดุดัน มือหนากดทับข้อมือเธอแน่นไว้เหนือหัว ปล่อยให้ร่างเล็กสั่นไหวอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

จ๊วบ…จ๊วบ…จ๊วบ…

เสียงจูบดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ผสมผสานกับเสียงลมหายใจหอบของคนทั้งสอง เธอพยายามดิ้นแต่แรงไม่มีพอที่จะสู้เขาได้ จนสุดท้ายได้แต่ยืนนิ่งให้เขาทำตามความปรารถนา

ผ่านไปเกือบสิบห้านาที เขาจึงยอมถอนริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า แล้วก้มลงจูบเบาๆ ที่ต้นคอระหง

มือเล็กผลักเขาออกเต็มแรงและชี้หน้าด้วยน้ำเสียงโกรธจัด

“น่าขยะแขยงที่สุด!!”

แต่คนโดนต่อว่ากลับยิ้มเย็น ยักไหล่อย่างไม่รู้สึกรู้สา แถมยังมีหน้าจะพูดจาหน้าด้านๆออกมาอีก

“มากกว่านี้เราก็เคยทำมาแล้วหนิ และแน่นอนว่า…เราจะได้ทำอีกแน่ เบบี๋…”

“ไอ้บ้า!!”

“แล้วเจอกันในงานแต่งนะครับ คนสวย…”

เขากล่าวทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไป ปล่อยให้หญิงสาวยืนตัวสั่น หายใจแรง และกำมือแน่นด้วยความโกรธปนหวั่นไหวในห้องลองชุดที่แสนอึดอัดนั้นเพียงลำพัง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 44 The End

    “คุณเจสครับ…” เสียงของชายหนุ่มร่างสูงในชุดบอดี้การ์ดดังขึ้นเบาๆ เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังกอดร่างไร้วิญญาณที่ถูกคลุมด้วยผ้าห่มผืนใหญ่แน่นจนตัวสั่นสะท้าน น้ำตาไหลพรากไม่หยุดราวกับจะขาดใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งน้ำตา เมื่อได้ยินเสียงเรียกนั้น “ใจเย็นก่อนเถอะครับ…คุณเจส” “ฮึก…จะให้ใจเย็นได้ยังไง!” เธอตะโกนเสียงสั่น “คนที่เป็นเหมือนทั้งชีวิตของฉันจากไปแล้ว…พวกนายยังมีหน้ามายืนอยู่เฉยๆ อีกเหรอ!” บอดี้การ์ดหนุ่มถอนหายใจแผ่ว ดวงตาเศร้าหมองไม่แพ้กัน “พวกเราก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าคุณหรอกครับ แต่ก่อนที่นายจะจากไป เขาฝากคำขอไว้ข้อหนึ่ง…คำขอสุดท้ายที่สำคัญมาก” หญิงสาวเงียบกริบ ก่อนถามทั้งน้ำตา “เขาขออะไรไว้…รีบไปทำสิ!” “ไม่มีใครทำได้หรอกครับ…นอกจากคุณเจสคนเดียว” “ทำอะไรล่ะ ก็รีบพูดมาสิ!” ชายลูกน้องสูดลมหายใจลึก ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ “นาย…อยากให้คุณเจสให้อภัยเขาครับ” เธอสะอื้นหนักกว่าเดิม หัวใจดวงน้อยบีบรัดจนหายใจแทบไม่ออก “ฮึก…ฉันให้อภัยเขาไปตั้งนานแล้ว เรากำลังจะกลับมาเริ่มต้นกันใหม่อยู่แล้วแท้ๆ…ฮึก…ทำไมเขาต้องมาทิ้งฉันไปแบบนี้ด้วย…” เธอหันกลับไปมองร่างที่นิ่งสงบ ดวงตาแดงช้ำเต็มไปด้วยควา

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 43 ฟื้นขึ้นมาสิ

    หญิงสาวกลับมาถึงคอนโดหรูของตัวเอง ร่างเล็กไม่อาจอยู่นิ่งได้ เดินวนไปมารอบห้องอย่างกระวนกระวาย ใจเต้นแรงด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ตีรวนอยู่ข้างใน มือที่กำโทรศัพท์ไว้แน่นถูกยกขึ้นมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนที่เธอจะตัดสินใจจะโทรออกไปยังหมายเลขที่ห่างหายจากการติดต่อมานาน ทว่าปลายนิ้วที่เตรียมจะกดโทรกลับต้องชะงัก เมื่อเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นเบาๆ ตริ้ง! เธอแตะเข้าไปดูข้อความนั้น และถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาคล้ายคนที่ยังถูกความรู้สึกเก่าทำร้ายไม่เลิก “พี่ครับ ออกมาเจอผมที่ร้าน XXX หน่อยได้มั้ยครับ ผมอยากเล่าความจริงทั้งหมดให้พี่ฟัง ผมขอร้องนะครับ” เอาเถอะ ในเมื่อปัญหาอย่างหนึ่งเพิ่งจะถูกคลี่คลาย เหลือเพียงเรื่องนี้เท่านั้นที่ยังค้างคาอยู่ในใจ ก็คงถึงเวลาต้องจัดการให้มันจบสิ้นเสียที ส่วนเรื่องที่เธอกำลังจะทำเมื่อครู่ ก็คงต้องเลื่อนออกไปก่อน ⸻ “พี่ครับ ทางนี้” เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูตามนัด เธอก็พบกับเด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของข้อความนั่งรออยู่ที่โต๊ะด้านใน เขาโบกมือเรียกเธอด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ หญิงสาวเดินเข้าไปหาด้วยใบหน้าเรียบเฉยและไร้อารมณ์ “เข้าประเด็นเลยดีกว่า” เพิ่งจะนั่งลง เธอก็พ

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 42 จากลาด้วยนํ้าตาแห่งความสุข

    “อีเจส มึงรู้ป่ะ กูโคตรเกลียดมึงเลย” “แต่ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ” “มึงโลกสวยไปป่ะ มึงมันอีตัวขัดขวาง… อีตัวทำลายชีวิตกู ถ้าไม่มีมึงเข้ามาในชีวิตกูตั้งแต่แรก กูคงจะมีแต่ความสุข!” “กูผิดขนาดนั้นเลยเหรอ…” “มึงยังไม่รู้ตัวอีกเหรอวะ? ไร้ยางอายสิ้นดี! จำใส่หัวมึงไว้ด้วยว่ากูเกลียดมึงเข้าไส้เลย มึงมันอีเพื่อนทรยศ!!!” “ไม่จริง…” อีเพื่อนทรยศ “ไม่จริง!!!!” เฮือก!… แฮก… แฮก… หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ ทั้งร่างชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อเย็นๆ ความฝันอันเจ็บปวดนั้นเหมือนจริงยิ่งกว่าความจริง เธอกวาดตามองไปรอบห้อง ก่อนพบว่าตนเองกำลังสวมชุดผู้ป่วย และอยู่ภายในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล “เจส!! เป็นอะไรรึเปล่า?” เสียงทุ้มด้วยความตระหนกทำให้เธอหันไปมองต้นเสียงทันที แล้วก็พบกับสีหน้าอันเต็มไปด้วยความกังวลของชายหนุ่มที่แม้เธอจะหลบซ่อนจากเขายังไง ก็ไม่มีวันรอดพ้นสายตาเขาได้… และครั้งนี้ก็เช่นกัน “เปล่า… แค่ฝันร้าย” “ดูสิ เหงื่อเต็มเลย” ปอร์เช่รีบยื่นมือมาแตะใบหน้าจิ้มลิ้มเพื่อเช็ดเหงื่อให้เธอ เจสไม่ได้ห้ามปรามแต่อย่างใด เพียงแต่นิ่งเฉย ปล่อยให้เขาทำไป “กอบัวล่ะ… กอบัวเป็นยังไงบ้าง?”

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 41 ถอนหายใจ

    “เฮ้ย! จัดการดิ รออะไรอยู่ล่ะ? เหยื่อสวยๆ ขาวๆ อึ๋มๆ แบบที่พวกแกชอบเลยไม่ใช่เหรอ เอาให้เต็มที่เท่าที่พวกแกต้องการเลย ฮ่าฮ่าฮ่า!” เสียงหัวเราะสะใจดังลั่นจากริมฝีปากของ วิว เธอยืนกอดอกด้วยท่าทีพึงพอใจ มองเหตุการณ์ตรงหน้าราวกับเป็นฉากละครที่เธอรอคอยมานานแสนนาน “หึ ได้เลย แบบนี้แหละ…ของชอบ~” หนึ่งในชายร่างใหญ่กล่าวขึ้น พลางยักคิ้วให้พรรคพวกอย่างพออกพอใจ ก่อนที่ชายฉกรรจ์ทั้งห้าคนจะก้าวเท้าเข้าหาเหยื่อสาวสองคนอย่างไม่ลังเล “เดี๋ยวก่อน!!” เสียงหวานแฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยวของ กอบัว ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เรียกความสนใจของพวกมันได้ทันที “อะไรวะ?” “ถ้าจะทำอะไร ก็แก้มัดฉันก่อนสิ! มัดไว้กับเก้าอี้แบบนี้ จะทำอะไรก็ลำบากมั้ยล่ะวะ!” “เออว่ะ จริงของมึง” หนึ่งในชายห้าคนเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวร่างเล็กด้วยเจตนาที่ไม่บริสุทธิ์ แต่หารู้ไม่ว่านั่นคือกับดัก เจส ที่อยู่ข้างกอบัวค่อยๆ ชักมีดพับขนาดเล็กซึ่งเธอซ่อนไว้บริเวณเอวอย่างแนบเนียน เธอเตรียมไว้ตั้งแต่สัมผัสได้ถึงความผิดปกติของสถานที่นี่ “เฮ้ย! มันมีมีด!!” ชายที่กำลังจะเข้ามาแก้มัดรีบถอยกรูดด้วยความตกใจ เมื่อเห็นมีดแหลมคมวาววับสะท้อนแสงในมือหญิงสาว

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 40 โง่

    “เฮือก!” หญิงสาวสะดุ้งลืมตาขึ้นด้วยความตกใจ พร้อมหอบหายใจแรงเหมือนคนเพิ่งเผชิญกับอะไรบางอย่างที่น่ากลัวสุดขีด เธออยู่ในสภาพเหมือนช็อก ความรู้สึกเหมือนจิตหลุดออกจากร่าง “นี่ฉันฝันไปเหรอเนี่ย…ฝันบ้าอะไรวะ” เธอยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองเบาๆ ราวกับจะเรียกสติกลับคืนมา หัวใจยังเต้นระรัวขณะที่เธอครุ่นคิดถึงภาพในฝันเมื่อครู่ มันทั้งน่าอาย น่าเวทนา และเหมือนจริงเสียจนเธอแทบแยกไม่ออก “พึมพำอะไรแต่เช้าครับ…ที่รัก” “เฮือก!!” เสียงทุ้มข้างๆเรียกคนตัวเล็กให้รีบหันควับไปมอง แล้วต้องตกใจยิ่งกว่าเดิม ภาพตรงหน้าแทบจะทำให้เธอหยุดหายใจ ชายหนุ่มรูปร่างเซ็กซี่ หุ่นกำยำ นอนเปลือยท่อนบนอยู่ข้างๆ ร่างกายเขาถูกคลุมไว้เพียงท่อนล่างด้วยผ้าห่ม บนใบหน้าประกบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มือขาวข้างหนึ่งยังโอบเธอไว้แน่นราวกับเธอเป็นของเขา “อร๊าย!!” เจสสิก้ากรี๊ดเสียงดังลั่นห้อง พร้อมดีดตัวลุกขึ้นทั้งที่ยังเอาผ้าห่มคลุมร่างเปลือยเปล่าของตัวเองไว้แน่น ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้ชายหนุ่มนอนยิ้มพอใจอยู่บนเตียงกับปฏิกิริยานั้นของเธอ “หึ…เด็กน้อย…” แกร๊ก! ไม่นานนัก ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก ร่างเล็กเดินออ

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 39 ตื่นมาแล้วอย่าโวยวายหล่ะ 18+

    “มันเรื่องบ้าอะไรอีกวะ ทำไมเรื่องบ้าพวกนี้ถึงต้องเกิดกับฉันด้วย ทำไมมันไม่จบไม่สิ้นสักที” ในที่ที่ดังไปด้วยเสียงเพลง เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แสงสีกระจัดกระจาย หญิงสาวในชุดราตรียาวสีขาวนั่งกระดกเหล้าอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ไม่สนว่าคนรอบๆ จะมีใครมองหรือพูดจานินทา ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่นั่งดื่มมาตั้งแต่ช่วงเย็น หญิงสาวดื่มพลางถามคำถามตัวเองที่ตอบไม่ได้ “ชอบของขวัญสำหรับงานแต่งวันนี้มั้ยครับ ที่รัก…” ก่อนที่เธอจะกระดกเข้าปากอีกแก้วนั้น ได้มีเสียงชายรูปหล่อกระซิบเข้ามาในหูเธอเสียก่อน หญิงสาวหันไปมองก็พบกับชายหนุ่มคนนั้นอีกแล้ว… คนที่เธอแอบรอเขาอยู่ลึกๆ แต่ก็ไม่โผล่มา แต่มาตอนนี้กลับมาถามว่าชอบของขวัญที่เขาให้หรือเปล่า คนตัวเล็กหรี่ตามองใบหน้าหล่อเหลานั้น ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของเธอ “หึ… เมื่อกี้คงเป็นแผนของนายสินะ” “เป็นไงครับ ชอบมั้ย” “ชอบหรอ… อืม… คงจะชอบมากกว่านี้ถ้าหากนาย—” ฟึบ! “อ้าว… ทำไมไม่พูดให้จบล่ะ” เมื่อเธอพูดยังไม่ทันจบก็ฟุบหลับไปกับโต๊ะ ทั้งในมือยังคงถือแก้วเหล้าเอาไว้แน่น “พี่เธอมานั่งตั้งแต่ร้านเปิดเลยครับ เหล้าหมดไปเป็นเจ็ดขวดแล้วครับ” ชาย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status