บทที่ 1 หนูไม่ค่อยถนัด

สวัสดีค่ะฉันชื่อแพรวา อายุอานามก็ 21 ขวบแล้ว กำลังเรียนชั้นปีที่สาม คณะนิเทศศาสตร์มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรอยัยจอยเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของฉัน ที่กำลังไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อ ส่วนฉันก็กำลังตอบไลน์ลูกค้าที่เข้ามาพูดคุยทักทายกันเพื่อตกลงราคา ทุกคนคงจะสงสัยว่าฉันขายอะไร จะบอกให้ก็ได้ค่ะว่าฉันเป็นเด็กไซด์ไลน์ ทำอาชีพเสริมนี้มาได้ครึ่งปีแล้ว นั่นเพราะยัยจอยเป็นคนแนะนำ มันบอกว่าฉันสวยน่ารัก ตัวเล็กเอ็กซ์อึ๋ม สเปคของบรรดาเสี่ยหื่นกามทั้งหลาย ตอนแรกฉันก็ปฏิเสธเสียงแข็ง แต่ทว่าความจนมันช่างน่ากลัวจนทำให้ฉันต้องกลืนน้ำลายตัวเอง นั่นเพราะยัยจอยเอารายได้ของมันมายั่วจนฉันยอมใจอ่อนจนได้

ตึ่ง ตึ๊ง!

วางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะแล้ว กลับมีเสียงไลน์ดังขึ้นซะงั้น ฉันจึงเอื้อมมือหยิบมันขึ้นมาดูอีกครั้ง

“หืม!! หล่อซะด้วย” เมื่อเห็นภาพโพรไฟล์ของเขาฉันถึงกับตะลึง หนุ่มลูกครึ่งหล่อคม ผมสีน้ำตาล เห็นแล้วอยากจะได้มาเป็นแฟนซะเหลือเกิน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะฉันตั้งกฎกับตัวเองไว้ว่าจะไม่มีทางเผลอใจให้ลูกค้าเด็ดขาด

Alexsexjad : สวัสดีครับ

Praewa : สวัสดีค่ะ (ส่งสติ๊กเกอร์ยิ้มไปให้)

Alex : น้องแพรวาสวยน่ารักจังเลยครับ

Praewa : ขอบคุณค่ะ พี่ชื่ออะไรอ่ะ

Alex : อเล็กซ์ครับ พี่โทรได้ไหม

Praewa : ได้สิคะ 08-XXXX-XXXX

เขาส่งสติ๊กเกอร์โอเคมาให้หลังจากนั้นไม่นานก็มีเบอร์ที่ไม่คุ้นโทรมาเข้ามาจริง ๆ

“สวัสดีค่ะพี่อเล็กซ์” ฉันส่งเสียงหวานผ่านสายไป นั่นคือสิ่งที่ฉันทำกับลูกค้าเป็นประจำจนหลายคนแค่ได้ยินเสียงก็ติดใจฉันซะแล้ว

(สวัสดีครับน้องแพรวา)

“พี่อเล็กซ์มีอะไรให้หนูรับใช้งั้นเหรอคะ”

(น้องแพรวาก็น่าจะรู้นะว่าพี่ต้องการอะไร) คนอะไรเสียงหล่อจัง

“ถ้างั้นก็เข้าเรื่องกันเลยนะคะ ค่าตัวหนูห้าพันห้าค่ะ ไม่มีต่อรองนะคะ”

(พี่ไม่มีปัญหาเรื่องเงินครับ แต่พี่มีเรื่องจะทำข้อตกลงกับน้องก่อน คือพอดีว่าพี่กับเพื่อนอยากจะลองแบบทรีซัมอ่ะครับ น้องโอเคหรือเปล่าส่วนเรื่องเงินพี่ไม่อั้นนะ)

ได้ยินอย่างนั้นฉันก็ตกใจเล็กน้อย ตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยเจอเคสอย่างนี้มาก่อนเลย ให้ตายสิ! ฉันจะทำอย่างไรดี ระหว่างนั้นยัยจอยก็เดินเข้ามาพอดี พวกเรามองหน้ากันก่อนที่ฉันจะนึกอะไรได้ ใช่! งานนี้ยัยจอยน่าจะถนัดกว่าฉันเพราะมันมีชั่วโมงบินสูงกว่ามาก

“คือหนูไม่ค่อยถนัดค่ะพี่เอาแบบนี้ได้ไหมหนูมีเพื่อนจะแนะนำให้พี่”