16. เอาคืน

พราวตะวันลุกไปเปิดแค่โคมไฟหัวเตียงและปิดไฟในห้อง ชายหนุ่มอ้าแขนรับเธอให้กลับมานั่งบนตักเขา เงยหน้าจูบเธอที่ประคองวงหน้าเขาอย่างรักใคร่ สองมือของเจตนิพัทธ์ลูบไล้สะเปะสะปะไปทั่วกายเธอ ก่อนจะเปลี่ยนจากจูบที่ปากไล่ลงมาตามลำคอ จมูกโด่งของเขาดอมดมไปทั่ว ลมหายใจแสนอบอุ่นนั้นชวนให้เธอเคลิ้ม

“หอมจังที่รัก..ผิวก็นุ่มนิ่มไปหมด”

พูดจบแค่นั้นก็อุ้มเธอขยับไปนอนบนเตียงให้อยู่ภายใต้ร่างกายเขาอย่างง่ายดาย เจตนิพัทธ์ใช้มือลูบไล้ขาอ่อนพลางสบตาเธอไปด้วย

“บอกก่อนนะว่าพราวน่าจะขาอ่อน”

พราวตะวันขำเบาๆ ในสายตาเขาเธอทำอะไรก็น่ารักไปหมดนั่นแหละ

เจตนิพัทธ์เลื่อนสายบ่าของชุดนอนลงจนเห็นหน้าอกขาวเนียน ใช้นิ้วจับยอดอกบี้เบาๆ จนพราวตะวันทั้งเสียวทั้งจักจี้,จั๊กจี้ จนต้องมุดหน้าเข้าซบอกแฟนหนุ่มพร้อมกับร้องครางเสียงอู้อี้ไม่หยุด

เขาเริ่มละเลงลิ้นลงบนหน้าอกทั้งสองเต้านั้นอย่างหลงใหล โดยที่สาวสวยได้แต่ครางเบาๆแอ่นตัวเล็กน้อยอยู่ตลอด ก่อนจะดึงปลายชุดนอนสั้นนั้นให้เลิกขึ้นจนเห็นหน้าท้องและกางเกงชั้นในแบบซีทรูสีขาว ที่ทำให้เห็นเงาของดงดอกหญ้าบางๆที่แสนเซ็กซี่ชวนให้น่าค้นหาสุดๆ แล้วค่อยๆเลื่อนตัวขยับลงไปจนหน้าของเขาอยู่ที่น้องสาวของเธอพอดี

พราวตะวันผงกหัวมองดูแฟนหนุ่มที่กำลังก้มหน้าซุกดอมดมอยู่ที่น้องสาวของเธอโดยที่ยังไม่ได้ถอดกางเกงชั้นใน เธอจึงจัดการใช้สองมือค่อยๆรูดมันออกไปได้นิดหน่อย ก่อนที่แฟนหนุ่มจะลุกขึ้นช่วยดึงมันออกไปจากปลายเท้า

“อยากได้แล้วเหรอ? วันนี้อ้อนเก่งจังแมวน้อยของผม”

เธอใช้เท้าแตะเป้ากางเกงที่น้องชายของเจตนิพัทธ์แข็งเป็นลำรออยู่แล้ว เขาถอดเสื้อผ้าออกจนหมด แล้วเอาหน้าซุกไซ้ที่กลางหว่างขาของพราวตะวันอย่างหิวกระหาย

“อ๊าา..อาาา..”

สองเท้าของเธอจิกลงบนหลังของแฟนหนุ่มที่จูบดื่มด่ำกับเครื่องเพศของเธออย่างเร้าอารมณ์สุดๆ

พลันมีเสียงโทรศัพท์เข้าจากเครื่องของเจตนิพัทธ์ แต่เขาไม่สนใจและไม่หยุดทำ

“อาา..เจต แป็บนึง.. ที่รัก รับสายก่อนมั้ย? เผื่อใครโทรมาเรื่องฉุกเฉินหรือเปล่า”

เขาเชื่อฟังเธอแต่ก็ไม่สบอารมณ์คนที่โทรมา

“โห่ว พี่คิณอีกแล้ว ไว้โทรกลับทีหลังแล้วกัน”

“ไม่ต้องหรอก..รับสิ”

พราวตะวันลุกขึ้นมากอดคอเขาแล้วส่งสายตาที่ร้อนแรงให้ พอกดรับสาย เธอก็ผลักเขาลงไปนอนแผ่หลาบนเตียงแทน พร้อมกับเริ่มบทรักร้อนแรงต่อโดยไม่สนใจว่าเขาจะคุยกับพี่ชายอยู่ ด้วยการจูบโลมเลียที่แท่งลำอันแข็งแรงนั้น จนเจตนิพัทธ์ต้องพยายามฝืนคุยด้วยเสียงที่ปกติ

“พี่คิณ ว่าไงพี่?”

“ยังไม่กลับบ้านเหรอ? แม่เป็นห่วง”

“บอกแม่แล้ว..เอ่ออ ว่าจะกลับ..ดึก”

ยิ่งสายตาเขาเห็นสิ่งที่แฟนสาวทำ ยิ่งอารมณ์กระเจิดกระเจิงจนคุยจะไม่รู้เรื่อง

“พรุ่งนี้วันจันทร์ด้วย กลับบ้านดึกตื่นไปฝึกงานสายไม่ได้นะ”

“โอเค รู้..”

อยู่ๆพราวตะวันก็เลิกทำ ตะกายขึ้นมาบนตัวเขาและพูดขึ้นมา ทำเอาคนที่อยู่ในสายและแฟนหนุ่มที่นอนตัวเกร็งต้องตกใจระคนแปลกใจ

“รักพราวมั้ย?…”

เจตนิพัทธ์ที่ตกใจจึงไม่ทันตอบและกำลังจะกดวางสาย แต่เธอดึงโทรศัพท์จากมือเขาไปโยนไว้ไกลๆขอบเตียงแทน แล้วประกบปากจูบอย่างเร่าร้อน ก่อนจะกระซิบบอกว่า

“ไม่ต้องสนใจหรอก เดี๋ยวพี่เค้าก็วางสายไปเอง ตอนนี้มีแค่เราเท่านั้น”

พราวตะวันขึ้นนั่งทับแท่งลำนั้นจนมิดบดขย่มกันอย่างเสียวซ่านพลางส่งเสียงครางอย่างเซ็กซี่ให้ดังไปถึงคนที่อยู่ในสายนั้น

คิณภัทรตกใจแต่ก็ตั้งใจฟัง เขาไม่ยอมวางและไม่มีอารมณ์แบบครั้งก่อนที่เคยได้ยิน ครั้งนี้มันกลับเป็นความหึงหวง ความโกรธที่เธอตั้งใจยั่วยุเขา ทั้งที่รู้แก่ใจแบบนี้แต่คิณภัทรกลับแพ้ให้กับอารมณ์ของตัวเองมากกว่าจะใช้เหตุผลว่าที่จริงแล้ว..เขาไม่ได้เป็นอะไรกับเธอเลย..

“เจต…อาาา พราวเป็นของคุณคนเดียว”

“วันนี้น่ารักที่สุดเลยพราว สวยที่สุด อาา..แมวน้อย”

“เจตไปอยู่กับพราวที่ฝรั่งเศสมั้ย? พราวจะให้ทำ..ทั้งวันทั้งคืน…”

สารพัดคำพูดระหว่างร่วมรักนั้น ทำให้คิณภัทรเหมือนอกหักอย่างแรง แต่ก็อดทนฟังและแอบกดเรียกรถในแอปพลิเคชันให้มารับไปส่งที่บ้านของพราวตะวัน เขาไม่ต้องการเอารถออกไปเพราะไม่อยากให้ใครรู้ ทุกคนจะได้คิดว่าเขาอยู่บ้าน

อารมณ์ค้างหรือยังไง? เพราะผมไม่ได้นอนกับคุณจริงๆงั้นเหรอ? ถึงทำให้คุณต้องทำแบบนี้…

เจตนิพัทธ์โอบเอวเธอให้เป็นฝ่ายลงไปนอนใต้ตัวเขา พลิกตัวเธอให้นอนคว่ำแล้วสอดใส่จากทางด้านหลัง หน้าท้องกระแทกแก้มก้นเธออย่างเร่าร้อนดุดันและเร่งจังหวะถี่ยิบ ร่างกายของคนทั้งสองสนิทแบบเนื้อแนบเนื้อ

“พราว..เจตใกล้แล้ว..ใกล้มั้ย?..”

“อย่าหยุดที่รัก…อื้อออ”

แรงกระแทก แรงรัดรึงท่อนเอ็นที่กระตุกในร่องรักของเธอเป็นจังหวะหลายๆครั้ง น้ำรักที่พวยพุ่งจนรู้สึกร้อนอยู่ภายใน ทั้งคู่เสร็จพร้อมกันอย่างมีความสุขและนอนกอดก่ายพลอดรักกันอยู่ครู่หนึ่งจึงพากันไปล้างตัว แล้วลงไปนั่งเล่นรอแม่ของพราวตะวันที่ห้องรับแขก

“แม่น่าจะกลับดึกเลยอ่ะ กลับบ้านเถอะ พรุ่งนี้เราต้องไปฝึกงานด้วย พราวอยู่ได้”

เขาจับแก้มคนรักอย่างเบามือ แววตามีแต่เงาของเธอสะท้อนในนั้น

“เจตจะตั้งใจกับชีวิตให้มากกว่านี้ เพื่อเรานะ”

“พราวก็เหมือนกัน”

“อยู่ได้แน่นะ ไม่ค่อยอยากไปเลย”

“ได้สิ ไม่นานแม่คงกลับแต่มันจะดึกไปสำหรับเจต เชื่อพราวเถอะนะ ขับรถดึกเกินมันอันตราย”

พราวตะวันเดินกอดแขนแฟนหนุ่มออกไปส่งที่รถ ยืนโบกมือให้เขาแล้วปิดประตูหน้าบ้าน พอหันหลังจะเดินกลับไปในบ้าน ก็มีเสียงของคนที่เธอไม่คาดคิดโผล่ขึ้นมา

“พราวตะวัน”

………………………………….🔥🥀