มันจะยากเย็นสักแค่ไหน

“ว๊าย! พระสนม! พระสนมแย่แล้ว... ซูปี้! ซูลี่! รีบมาดูพระสนมเร็ว!”

แม่นมหวงส่งเสียงกรีดร้องอย่างตื่นตระหนก เมื่อเห็นร่างผอมบางนอนแน่นิ่งอยู่บนแผ่นหนังสีเหลี่ยมผืนผ้าขนาดเท่าตัวคน พลอยทำให้นางกำนัลสองคนที่กำลังจัดแจงเตรียมสำรับอาหารเช้าวิ่งชนกันจนล้มหงายไม่เป็นท่า

ลีน่าระบายลมหายใจออกมาทางปากด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย แม่นมหวงคงเพิ่งจะเคยเห็นนายหญิงทำโยคะท่าศพเป็นครั้งแรกแน่ๆ นางถึงได้ทำท่าตกอกตกใจเหมือนเห็นคนตายแบบนี้

“แม่นมหวง ข้ายังสบายดีและไม่เป็นอะไรทั้งนั้น หยุดกรีดร้องโวยวายได้แล้ว” ดาราสาวพยายามอดกลั้นกับมนุษย์ป้าหัวโบราณ ทุกวันในตอนเช้าแม่นมหวงจะต้องมาขัดจังหวะการออกกำลังกายปั้นหุ่นเธอตลอด ราวกับนี่คืองานประจำของนาง

“เอ่ออ คือว่า...!? พระสนมไม่ได้ทรงเป็นลมหมดสติหรอกหรือเพคะ?” แม่นมหวงก้มหน้ามองมือตัวเอง ไม่กล้าสบตากับนายหญิง เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นางหลงผิด

เอิ่ม... หากเธอจะกล่าวโทษแม่นมหวงฝ่ายเดียวก็คงไม่ถูกต้องนักหรอก เป็นเพราะหน้าอกที่แบนราบเป็นไม้กระดานนี่ต่างหาก! และอีกอย่าง... ตอนนั้นลีน่ากำลังทำโยคะท่าศพอยู่ด้วย ขนาดเธอสูดลมหายใจเข้า-ออกเต็มท้อง เสื้อผ้าที่สวมใสออกกำล