อมเหรอ? เธอต้องเอาของที่ใหญ่ขนาดนี้เข้าปากจริงๆ เหรอ แล้วมันเข้าได้จริงดิ ดูจากขนาดแล้ววัดด้วยสายตาก็รู้แล้วว่ามันใส่เข้าไปไม่ได้หรอก
“อมสิ มองอย่างเดียวมันจะแตกให้หรือไง”
“อะ โอเค...” เธอจับแก่นกายใหญ่รูดกับสองมืออย่างเนิบนาบ ตานั้นจ้องกับเอ็นร้อนอย่างไม่วางตา ได้แต่พูดในใจว่าใหญ่ขนาดนี้จะอมเข้าปากไปได้ยังไง ไม่ฉีกหมดเหรอ
“ซี๊ดอ่าส์...เธอจะรูดอีกนานมั้ย ฉันเงี่ยนแล้วนะ”
“.....” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าเล็กน้อย เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นท่อนเอ็นลำยาวที่ผงาดอยู่ต่อหน้า ก่อนจะค่อยๆ โน้มศีรษะลงไปใช้ปากอมรูดแก่นกายให้แก่เขา
“อึก...”
“ระวังฟัน ถ้าโดนเอ็นฉันเจ็บ เธอโดนดีแน่”
“อึก...” ใหญ่ขนาดนี้จะให้ยัดเข้าปากรวดเดียวเลยได้ยังไงกัน เพิ่งเคยเห็นนะเนี่ย ของผู้ชายมันใหญ่ขนาดนี้เชียวเหรอ หรือว่าเป็นขนาดเฉพาะบุคคล
อืม...แก่นกายนี่มันร้อนผ่าว มีกลิ่นของส่วนนี้ของเขาแหละ ทั้งแข็งทั้งร้อน อมเข้าไปทีไม่มิดลำเลย ได้แค่ส่วนหัวเอง พยายามจะยัดเข้าไปให้ถึงครึ่งลำก็ยังยาก
“ซี๊ด...อมเป็นมั้ยวะเนี่ย เขี้ยวมันขูดหนัง”
“.....” ฉันพยายามทำให้ดีที่สุดแล้วนะ แต่นี่มันเป็นครั้งแรกของฉันเลย ครั้งแรกที่เคยทำแบบนี้ อีกอย่างมันก็ไม่ใช่เล็กๆ ด้วยนะ โคตรจะใหญ่เลย
“เอามือรูดด้วยสิ อ่าส์ โถ่เว้ย! เธอนี่มันห่วยจริงๆ!!”
“???” เขาเป็นอะไรของเขา ให้ทำฉันก็ทำแล้วไง แต่คนมันทำไม่เป็นจะให้ทำไง ถ้าห่วยขนาดนั้นก็ทำเองสิตาบ้า!
อั่ก!! จู่ๆ เขาก็รั้งคอของฉันกดเข้าไปกับแก่นกายใหญ่ของเขา ใช่! มันเข้ามาลึกมาก และมันก็ทำเอาจุกคอไปหมด จุกคอจนหายใจไม่ออก น้ำตาไหลพรากอาบแก้มสองข้าง อึก!!
“อะอ่า ซี๊ดอื้ม...อ๊า...”
“อื้อ...!!”
“อ่า....”
มือหยาบขยุ้มเส้นผมไว้แน่นพร้อมกับรั้งแขนกดเข้าไป จนฉันสำลักน้ำอะไรก็ไม่รู้ที่พุ่งเข้ามาในคอของฉัน มันเหม็นคาว รสชาติแย่สุดๆ
พรึ่บ!!
“แค่กๆๆ !! จะฆ่ากันเหรอคะ แบบนี้ฉันตายได้เลยนะ”
“ไม่มีใครตายเพราะอม...หรอก! อย่าเวอร์ให้มาก”
“เฮอะ!!” ฉันแค่นหัวเราะ เวอร์เหรอ แบบนี้น่ะเหรอ สภาพของฉันตอนนี้เนี่ยนะ ที่เรียกว่าเวอร์
“ถอดกางเกงในแล้วไปนอนอ้าขากว้างๆ ซะ”
“ฉันอยาก...”
“ไม่มีข้อแม้อะไรทั้งนั้น” เขาพูดเสียงแข็ง ก่อนจะก้มลงหยิบกล่องถุงยางมาแกะแล้วสวมมันเข้าไปในแท่งใหญ่ของเขาต่อหน้าต่อตาของฉัน
“.....”
“จะลีลาอีกนานมั้ย ฉันรำคาญ!”
มือเล็กค่อยๆ ถอดชุดชั้นในออกอย่างช้าๆ ก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียงตามคำสั่งของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้
เอาก็เอาวะ นี่ก็ไม่ใช่เด็กแล้ว จะเสียครั้งแรกไปมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าเสียใจหรอก เพราะเธอเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้เองมาตั้งแต่แรกแล้ว เธอเป็นคนเสนอตัวเข้ามาในเรื่องนี้เอง ไม่ได้มีใครบังคับให้ทำสักหน่อย
ไม่มีอะไรน่าเสียใจ เจ็บใจ เท่ากับการได้รับมรดกเป็นหนี้สินแล้วล่ะ
“อย่าขัดขืน ถ้าเธอไม่อยากเจ็บตัว”
หญิงสาวหลับตาปี๋ด้วยความกลัว หัวใจนี่เต้นตึกตักราวกับว่ามันจะทะลุออกมานอกอก เขาไม่ได้เล้าโลมให้เธอรู้สึกดีอะไรเลย เซ็กซ์ในครั้งแรกสำหรับเธอมันเต็มไปด้วยความกลัวเต็มไปหมด
ฟึ่บ!
“ทะ ทำอะไรคะ?”
“ทำหน้าแบบนั้นใครมันจะไปมีอารมณ์วะ” เขาพูดอย่างหัวเสียและผละตัวออกไปเล็กน้อย แต่ท่าทีก็กำลังบ่งบอกว่าเขาไม่ได้ล้มเลิกความคิดที่จะเอากับเธอ
ชายหนุ่มจับมือเรียวเล็กของคนใต้ร่างนั้นชูขึ้นไปเหนือศีรษะ ก่อนที่ร่างหนาจะโน้มตัวลงมาไซร้ลำคอขาวของเธอ ปลายจมูกค่อยๆ ซุกไซร้ไปตามสัดส่วนอ่อนไหวของเธอ
“อึกอือ...”
เขาไม่ได้อ่อนโยนแต่ก็ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น ขณะที่ปลายจมูกของเขานั้นกำลังซุกไซร้ตามเรือนร่างมือของเขาก็ลูบไปทั่วเช่นกัน บีบเคล้นเต้าอวบใหญ่อย่างมันมือ การกระทำของเขามันทำให้เธอเคลิบเคลิ้มและลืมความกลัวไปชั่วขณะนึง
กึด!
“อึกอ๊ะ!”
“ซี๊ด ใส่ยากอะไรงี้วะ”
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสียอีกครั้งเมื่อแก่นกายใหญ่ที่กำลังใส่เข้าไปในช่องทางแคบนั้นมันถูกบีบรัดเสียจนสอดใส่เข้าไปต่อไม่ได้แล้ว
“จะ เจ็บคุณฮึก” หญิงสาวน้ำตาไหลพราก มันเจ็บปวดแบบบอกไม่ถูก ครั้งนั้นมันร้าวราวเหมือนถูกฉีกออกแบบสดๆ นี่สินะเซ็กซ์ครั้งแรก
“แม่งเอ้ย! จริงเหรอวะเนี่ย” อีกครั้งที่เขาดูหัวเสีย แต่แล้วไอ้อาการนั้นมันก็หายไปก่อนที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะเผยขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลานั้น
“ฮึกฉันเจ็บ”
“ซิงแบบนี้มันน่าเก็บไว้ใช้งานยาวๆ ซะแล้วสิ”
ความรู้สึกของฉันในตอนนี้มันร้าวระบมไปทั่วทั้งร่างกายเลย ทั้งที่มันเกิดขึ้นแค่ส่วนเดียว เพราะของใหญ่ๆ มันกำลังเข้ามาในตัวของฉันหรือเปล่านะ มันถึงเป็นได้ขนาดนี้
“มองหน้าฉัน..”
“.....” มองก็มอง แต่เห็นหน้าเขาแล้วฉันกลัวมากกว่าเดิมอีก ครั้งแรกนี่มันไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด
“อย่าเกร็ง ถ้าไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้”
“ฉันทำไม่ได้”
“งั้นก็เจ็บต่อไป”
เขาพยายามดันส่วนกายใหญ่ยาวของตัวเองเข้ามาเรื่อยๆ และมันก็เจ็บมากขึ้น เข้ามาลึกจนฉันก็รู้สึกจุกจนหายใจแทบไม่ทั่วท้อง
“อึก...”
“ซี๊ด...แน่นรัดลำไปหมด!”
มันทรมานตอนที่เขานั้นกำลังดันเข้ามาเรื่อยๆ ลำกายใหญ่ยาวของเขามันกำลังรุกล้ำเข้ามาในตัวของฉัน มันเจ็บจนน้ำตาไหลไปหมด ในใจได้แต่ภาวนาให้เรื่องนี้มันจบลงโดนเร็ว เพราะฉันทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
“อึก...”
“นอนร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมาล่ะ”
“คะ คุณ”
“อะไร?”
“คะ ครั้งเดียวก่อนได้มั้ย”
“บ้าจริง! เธอนี่มันเจ้าน้ำตาชะมัด!”
“ฮึก...” ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้หรอก แต่มันเจ็บไงก็เลยร้องไห้ ปกติก็เป็นคนที่เข้มแข็งอยู่หรอก
ลองเอาของตัวเองใส่เข้าไปในตัวเองบ้างสิ จะได้รู้ว่าคนอื่นเขาเจ็บกันยังไง
จากนั้นบทรักที่แสนเจ็บปวดในครั้งแรกของฉันมันก็เริ่มต้นขึ้น อย่าว่าแต่ฉันเลย เขาเองก็ดูเจ็บเหมือนกัน แต่มันเพราะอะไรกันล่ะเขาถึงเจ็บ สำหรับเขามันไม่ใช่ครั้งแรก แต่สำหรับฉันมันคือครั้งแรกนี่นา
“ซี๊ดแม่งเอ้ย รัดแน่นจังวะ แค่ขยับก็จะแตกแล้ว อ่าส์”
“อึก...” ฉันได้แต่เม้มปากแน่น ไม่ได้กลั้นเสียงหรอก แต่มันเจ็บจนไม่มีเสียงร้องเลยต่างหาก
ในหัวของฉันมันมีแต่คำว่า เมื่อไหร่เขาจะเสร็จสักที ทำไมมันถึงได้นานขนาดนี้กันล่ะ
...ภายในห้องฉุกเฉิน “อะ โอย...” เสียงร้องแผ่วจากปากของหญิงสาว พร้อมกับใบหน้าที่เหยเกของเธอ มันบ่งบอกถึงความเจ็บร้าวที่แผลรอยเย็บซึ่งเกิดจากการผ่าตัดคลอดก่อนหน้านี้“เฌอรีน ฉันอยู่นี่นะ”“อืม..คุณสิงห์”“นอนนิ่งๆ ก่อนนะ อย่าเพิ่งขยับตัวเดี๋ยวแผลปริ”“ลูกล่ะคะ?” เอ่ยถามเสียงแหบ“พยาบาลดูแลให้อยู่น่ะ น่าจะป้อนนมให้อยู่”“อืม...ลูกเราน่ารักมั้ยคะ?”“น่ารักสิ น่ารักมากๆ เลยด้วย”“.....” เฌอรีนได้แต่ยิ้มตอบรับ“นอนพักเถอะนะ อย่าเพิ่งขยับตัวเลย เดี๋ยวเจ็บแผล”“ฉันนอนพอแล้วล่ะ นอนไม่หลับแล้ว” เธอตื่นเต้นที่จะได้เจอหน้าลูกของเธอมากกว่า เขาทั้งสองต้องน่ารักมากๆ เลยล่ะ“แล้วน้องกันต์ล่ะคะ อยู่กับใคร?”“นมบอกว่าไม่ให้พามาโรงพยาบาล กลัวจะงอแงไม่เอาใคร เลยดูแลให้ก่อนน่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะแกไม่ดื้อกับนมเลย”“ค่ะคุณสิงห์”ถึงจะมีลูกแฝดที่เป็นลูกแท้ๆ ในไส้ของตัวเองแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้ลืมเลยว่ายังมีลูกชายคนโตอีกคนนึง เขายังคือคนในครอบครัวที่สำคัญมากที่สุดอีกคนนึงเสมอ และก็ไม่ลืมว่าจะต้องดูแลเขาด้วยเช่นกัน แต่ในเวลานี้ต้องรักษาตัวเองให้หายก่อน....เวลาต่อมาก๊อกๆๆๆ“ขออนุญาตนะคะ พาน้องมาส่งค่ะ”เฌอรีนพยาย
...เก้าเดือนต่อมา โรงพยาบาลHH“ขั้นตอนแรกต้องตรวจร่างกายของคุณพ่อคุณแม่ก่อนนะครับ”“ฉันต้องตรวจอะไรบ้างคะ?”“คุณแม่ต้องตรวจอย่างละเอียดเลยนะครับ เพื่อป้องกันการผิดพลาด”“ค่ะคุณหมอ”ไม่ค่อยเข้าใจหรอกเพราะเพิ่งเคยทำแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย ยอมรับว่าแอบเกร็งไม่น้อยเหมือนกัน มันกลัวยังไงก็ไม่รู้ ปกติก็ไม่ชอบโรงพยาบาลอยู่แล้ว พอต้องมาห้องตรวจแคบๆ ฉันรู้สึกหวั่นไปหมดเลยพรึ่บ!!“คุณเฌอรีนคะ!”“มะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันคงกลัวที่แคบ อยู่ๆ ก็เวียนหัวขึ้นมา”“นั่งพักก่อนนะคะ รอผลตรวจก่อนนะคะ เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ”“ค่ะ”ให้ตายสินี่ฉันเป็นอะไรไปกันแน่เนี่ย อยู่ๆ ก็เวียนหัวขึ้นมาซะงั้น เพราะกลัวเหรอ กดดันเหรอ รู้สึกร้อนหน้าร้อนตาไปหมด หัวใจก็เต้นเร็วกว่าเดิมมากพยาบาลพาฉันเดินออกมาจากห้องตรวจ มาเจอกับคุณสิงห์ พอเขาเห็นฉันเดินกุมหน้าออกมาก็รีบเข้ามาประคองทันที“เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมหน้าซีดแบบนั้น เจ็บเหรอ?”“เปล่าค่ะ แค่เวียนหัว”“คุณเฌอบอกว่ากลัวที่แคบน่ะค่ะ ก็เลยเวียนหัว นั่งพักก่อนนะคะ เดี๋ยวผลตรวจก็เรียบร้อยแล้ว”“ครับ”“อืม...”“เป็นยังไงบ้าง”“ฉันตื่นเต้นน่ะ ครั้งแรกด้วยที่ทำแบบนี้ มันเลยกังวลไปหมด
หนึ่งปีต่อมานี่ก็ปีกว่าแล้วที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน มีความสุขกันมากๆ เลยด้วย เพราะยังไม่มีเจ้าตัวเล็กการใช้ชีวิตมันเลยค่อนข้างอิสระ ได้ไปเที่ยวแบบไม่ต้องคอยห่วงหน้าพะวงหลัง แต่ก็เงียบเหงาไม่น้อยเลยเหมือนกัน ระหว่างนี้ก็เลี้ยงหลาน (ลูกของเสือ+น้ำหนึ่ง) พลางๆ ไปก่อน แต่ก็อยากมีลูกเป็นของตัวเองเหมือนกัน ถึงเวลานั้นก็คงจะมีความสุขปนความวุ่นวาย ดูน่าสนุกดีไม่น้อยเลยล่ะนะพรึ่บ!"คุณสิงห์ตกใจหมดเลยค่ะ!" จู่ๆ เขาก็เข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง ด้วยความตกใจเธอสะดุ้งจนของในมือแทบจะหล่นลงพื้น"คิดถึงจัง" เสียงทุ้มกระซิบแหบพร่าข้างหู"คิดถึงอะไรกัน ก็เจอกันอยู่ทุกวันนี่คะ""แค่วินาทีเดียวฉันก็คิดถึงแล้วล่ะเมียสุดที่รัก""เวอร์ละ อะไรมันจะขนาดนั้น""อืม จะพูดอะไรก็พูด แต่อย่าผลักออกนะ ฉันอยากกอดแบบนี้นานๆ หน่อย""ว่าแต่วันนี้กลับเร็วกว่าปกตินะคะ""ก็คิดถึงเมียไงครับ เลยกลับเร็วกว่าปกติ""งั้นเหรอคะ นับวันนี่ปากหวานนะคะ""เหงาหรือเปล่า""ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ หาอะไรทำเรื่อยเปื่อยก็หายเหงาแล้วค่ะ""เธอตัดสินใจได้หรือยัง เรื่องทำเด็กหลอดแก้วน่ะ ฉันจะได้ไปปรึกษาหมอเอาไว้""....." พอได้ยินอย่างนั้นเธ
กลางดึกคืนหนึ่งหลังจากงานแต่งงาน “อึกอืม คุณสิงห์ คุณอย่าเพิ่งรีบ อ๊ะ...!!” เธอพยายามดันเขาออกไปเพราะมันรุนแรงจนเธอตั้งรับไม่ทันทั้งๆ ที่หลังแต่งงานก็มีเซ็กซ์กันอยู่ทุกวันทุกคืน แต่สำหรับเขาเท่าไหร่มันก็ไม่พอเลยจริงๆ นะ“เมียจ๋า อยากเอาแล้ว”“ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณสิงห์อื้อ” ไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้วจริงๆ เขารุนแรงจนเธอตั้งตัวไม่ทันเลย“อืม ตัวหอมจังเลยเมียจ๋า”“คนบ้า อ๊ะอ๊า!!”เขาสูดดมตามตัวของเธอ แถมไม่วายขบเม้มตามลำคอขาวจนเธอสะดุ้งเพราะมันเจ็บแปล๊บไปอยู่ชั่วขณะไอ้คนบ้า ทำไมถึงได้ทำกันแบบนี้นะ ไม่รู้หรือไงว่ามันเจ็บ!“อืม...”“อยะ อย่าทำแรง มันเจ็บนะคุณสิงห์”“แฮ่ก ขอโทษครับ ลืมตัวไปหน่อย”มาเฟียหนุ่มพูดเสียงแหบพร่า ก่อนที่เขานั้นจะค่อยๆ เล้าโลมเธออย่างนุ่มนวลและตั้งใจเอามากๆ มือหนาบีบเคล้นหน้าอกของเธอไม่ยอมปล่อยเลย มันทั้งเสียว รู้สึกดี ทั้งร่างกายของเธอนั้นสั่นสะท้านจนต้องจิกปลายเท้าลงกับเตียง“อึกอือ...”“จ๊วบ จ๊วบ อืม...นมโคตรหวานเลยครับ”“แฮ่ก! อย่าพูดสิคะ ฉันเขินนะ”“ก็มันอร่อยนี่นา หอมด้วย”ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ถึงได้พูดออกมาแบบนี้ แต่ท่าทางของเขามันทำเอาเธอเขินมากๆ สายตาข
เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงวันแต่งงาน สิงห์ดูแลเจ้าสาวของเขาเป็นอย่างดีมากๆ ใส่ใจแม้กระทั่งเรื่องรองเท้าของเธอ ที่กลัวว่าเธอนั้นจะเจ็บเพราะต้องใส่และอยู่ในงานแทบทั้งวัน แต่เธอก็ไม่ได้เป็นอะไร เพราะชินกับการใส่รองเท้าส้นสูงไปแล้ว ถึงเดี๋ยวนี้จะไม่ได้ใส่บ่อยนักแต่มันก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะใส่ไม่ได้อีกแล้วเฌอรีนไม่มีครอบครัวที่ไหน หลังจากที่พ่อแม่เสียไปญาติผู้ใหญ่บางคนที่รู้ข่าวเรื่องพ่อแม่เธอก็พร้อมใจกันตัดขาดเธอเพราะไม่อยากเกี่ยวข้อง ไม่อยากมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องพวกนั้นแต่เธอก็ไม่ได้เสียใจมากนักหรอกถึงวันนี้เธอเลยได้แม่หยกผู้ดูแลมูลนิธิเด็กกำพร้าที่เธอทำงานอยู่มาเป็นญาติผู้ใหญ่ให้ งานแต่งนั้นถูกจัดขึ้นแบบเล็กๆ ภายในบ้านของเขา คนร่วมงานก็ไม่ได้มีใครที่ไหนนอกจากคนในครอบครัว กินเลี้ยงกันแบบปาร์ตี้เล็กๆ แต่มีความสุขมาก และจดทะเบียนสมรสกันได้เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายสมดั่งใจ"เจ็บมากหรือเปล่า ตรงข้อตรงนี้มันแดงมากเลยนะ" มาเฟียหนุ่มย่อตัวนั่งลงพร้อมกับจับเท้าของเธอนั้นพลิกดูอย่างระมัดระวัง เพราะต้องใส่รองเท้าส้นสูงอยู่ตลอด มันจึงมีรอยแดงบริเวณรอบๆ เท้า ซึ่งมันคล้ายกับการถูกรองเท้ากัด"คงเป็น
บ้านของสิงห์ฉันได้มีโอกาสกลับมาที่บ้านของเขาอีกครั้ง นานมากๆ แล้วที่ไม่ได้มา แต่อะไรๆ ที่นี่ไม่ได้เปลี่ยนเลย ห้องนอนที่ฉันเคยอยู่ ของบางอย่างที่ฉันเคยใช้งาน มันยังคงถูกดูแลทำความสะอาดให้เหมือนกับมีคนใช้อยู่ทุกวัน ไม่มีฝุ่นเกาะเลยสักนิดเดียวแต่ก็มีบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไป เหมือนตั้งใจปรับให้มันดูโล่งกว่านี้"มีอะไรหรือเปล่า มองแปลกๆ นะ""แปลกสิคุณ ทำไมถึง...เปลี่ยนล่ะ คุณเคยบอกว่าหวงจะตาย"เขาเคยพูดกับฉันว่าเขาหวงทุกอย่างในบ้านหลังนี้ และไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ถ้าจะมีคนหยิบจับไปตามอำเภอใจ หรือเปลี่ยนที่วางของมันไปที่อื่น"ไม่รู้สิ แค่รู้สึกว่ามันรกตาน่ะ ก็เลยให้แม่บ้านเอาออกไป""....."บางอย่างที่เขาเคยเอาวางไว้มันกลับกลายเป็นแจกันและมีดอกไม้หลากสีใส่เอาไว้อยู่ ที่ฉันรู้ว่ามันแปลกไป ก็เพราะเขาไม่ใช่คนที่จะชอบดอกไม้หรือชอบสีสันอะไรสักเท่าไร"ฉันอยากให้เธอกลับมา""ฉันขอจัดการอะไรให้เสร็จก่อนนะ""บ้านหลังนี้ รอต้อนรับเธอกลับมาเสมอนะ""เฮ้อ..." ฉันถอนหายใจออกมา บ้านหลังนี้มันก็ไม่ได้แย่เลยนะหลังใหญ่น่าอยู่ ถึงมันจะไม่ได้อยู่โซนในตัวเมืองแต่มันก็เงียบสงบ เหมาะสำหรับคนที่ไม่ชอบความวุ่นวาย ตอนมา