15 - หาความจริง

หาความจริง

ช่วงสายของวัน

ต้นข้าวตื่นขึ้นมากลับพบว่าตะวันขึ้นสูงโด่แล่ว จึงลุกขึ้นไปอาบน้ำ ทำธุระส่วนตัวอย่างใจเย็นไม่ได้คิดอะไร เพราะคิดว่าสายป่านนี้แล้ว คนที่มานอนที่นี่ด้วยเมื่อคืนคงจะกลับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

หญิงสาวเดินลงจากชั้นสองของบ้าน อย่างอารมณ์ดี พร้อมกับฮัมเพลงไปด้วย

"อารมณ์ดีเชียวน่ะ...นี้เป็นเจ้าบ้านประสาอะไร ปล่อยให้แขกบริการตัวเองขนาดนี้" ปุยเมฆเอ่ยขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินเสียงต้นข้าวร้องเพลงลงมาจากด้านบน แม้จะไม่ได้หันไปมองก็ตาม

"นี่คุณ...ยังอยู่อีกเหรอ" หญิงสาวตกใจจนก้าวท้าวไม่ออกทันที

"ก็เออน่ะสิ...ไม่ให้ฉันอยู่แล้วเธอคิดว่าฉันจะไปไหนล่ะ" ปุยเมฆเอ่ยถามขึ้นมาทันที

"ฉันคิดว่าสายป่านนี้แล้ว คุณคงจะกลับไปแล้วเสียอีก"

"ฉันก็รอเธอลงมาจะไปโรงพยาบาลกันช่วงเช้าไม่ใช่เหรอ ลืมไปแล้วหรือไง ถึงพึ่งจะตื่นเอาตอนนี้" ปุยเมฆพูดเหน็บแนมใส่ทันที

"จริงสิ!...ลืมไปเลย แล้วคุณเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ยังไง"

"ถามมาได้ ในรถฉันก็มีเสื้อผ้าสำรองไว้อยู่ ส่วนฉันเปลี่ยนยังไง ก็ห้องน้ำน่ะสิ ฉันคงไม่โรคจิตถอดเปลี่ยนกลางแจ้ง โล้งๆขนาดนี้หรอก" ปุนเมฆเอ่ยตอบต้นข้าวออกไป

เสียงโทรศัพท์มือถือของต้นข้าวดังขึ้นมาเสียก่อน ทำให้การสนทนายุติลงเพียงเท่านี้

"ว่าไงน้ำ!..." ต้นข้าวเอ่ยถามขึ้นทันที เมื่อกดรับสาย "พ่อฟื้นแล้วเหรอ พี่จะรีบไปเดี๋ยวนี้ ว่าแต่น้ำต้องการอะไรไหม พี่จะเอาไปให้"

"โอเคน้ำ"

เมื่อวางสายจากน้องชายแล้ว ต้นข้าวรีบขึ้นไปชั้นบนของบ้านอีกครั้ง เพื่อที่จะเตรียมของไปให้แก่น้องชาย โดยที่ไม่สนใจกับแขกที่เดินตามหลังเธอขึ้นไปด้วยเลย

"นี่...คุณจะตามฉันมาทำไมอีก?" ต้นข้าวเอ่ยถาม เมื่อเห็นซุปตาร์หนุ่มเดินมาถึงห้องของน้องชายตามเธอ

"ช่วยเธอเก็บของไง ขืนให้เธอจัดการเอง เที่ยงก็คงไม่ได้ออกจากบ้านสักที ทำอะไรชักช้า อย่าลืมน่ะ บ่ายเราต้องไปกอง"

"เห้อะ..."ต้นข้าวเค้นหัวเราะ และเดินเข้าไปภายในห้องของน้องชายทันที

"เอาอะไรไปบ้าง" เสียงเข้มเอ่ยถาม

"ฉันจัดการเอง คุณแค่มีหน้าที่ถือก็พอแล้ว" ต้นข้าวเดินเข้าไปหยิบของน้องชายมาเสร็จเรียบร้อยแล้วเดินลงไปด้านล่าง เเละเตรียมตัวไปโรงพยาบาลต่อทันที

@โรงพยาบาลเอกชนXXX

"พ่อฟื้นแล้ว...ข้าวดีใจจังเลย" เมื่อเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง ต้นข้าวรีบตรงดิ่งไปที่เตียงทันที

เมื่อเห็นว่าพี่สาวเข้ามาถึงแล้ว ต้นน้ำจึงเดินออกไปข้างนอกที่ห้องรับแขกทันที เพื่อให้ทั้งสองได้คุยกันได้ตามสะดวก

"พี่เมฆสวัสดีครับ" ต้นน้ำเอ่ยขึ้นทักทายซุปตาร์หนุ่ม พร้อมกับยกมือขึ้นไหว้

"..." ปุยเมฆพยักหน้ารับ และยื่นสิ่งของที่เตรียมมาให้ แล้วเอ่ยถามขึ้น "พ่อเป็นยังไงบ้างล่ะ"

"อาการดีขึ้นเยอะเลยครับ...ขอบคุณพี่เมฆมากน่ะครับ ถ้างั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนน่ะครับ" ต้นน้ำรับสิ่งของจากปุยเมฆมาแล้ว จึงขอตัวไปทำธุระส่วนตัวทันที

ปุยเมฆพยักหน้ารับ และเดินเข้าไปด้านในต่อเพื่อที่จะไปหาต้นข้าว และไตรภาพภายในห้องผู้ป่วย

"พ่อหนุ่ม...คะ คุณเหนือเมฆ!" ไตรภพเอ่ยและทำท่าจะลุกขึ้นทันที เมื่อเห็นซุปตาร์หนุ่มเดินเข้ามา

"สวัสดีครับ...ไม่ต้องลุกครับ" ปุยเมฆรีบห้ามปรามทันที เมื่อเห็นไตรภพทำท่าจะลุกขึ้นนั่ง

"ผมขอบคุณ คุณมากน่ะครับ สำหรับทุกๆอย่างเลย น้ำบอกทุกอย่างผมหมดแล้วแหล่ะครับ ขอบคุณคุณจริงๆครับ ชาตินี้ไม่รู้ว่าผมจะตอบแทนยังไงหมด" ไตรภพเอ่ยขอบคุณ และกำลังจะยกมือไหว้ แต่โดนปุยเมฆห้ามไว้เสียก่อน

"ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้หรอกครับ และไม่ต้องขอบคุณผมด้วย ถือว่าผมได้ช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน คุณอาเป็นพ่อของต้นข้าว และต้นข้าวก็เป็นลูกจ้างผม เธอทำงานเหนื่อยมาเยอะ ถือว่าผมได้ช่วยเถอะน่ะครับ"

"แต่ถ้าไม่มีคุณ...ผมคง..." ไตรภพเอ่ยพูดกับปุยเมฆ และหันมาพูดกับต้นข้าวต่อ "ข้าว!...พ่อขอโทษน่ะลูกที่พ่อไม่ได้บอกความจริงกับลูกตั้งแต่แรก แต่ถึงยังไงก็ขอให้ข้าวรู้ไว้น่ะ ว่ายังไงพ่อก็ยังเป็นพ่อของข้าว และข้าวก็ยังเป็นลูกของพ่อเสมอ

"ข้าวมากกว่าค่ะที่ต้องขอโทษพ่อ พ่ออุตส่าห์อดทนเลี้ยงข้าวมาตั้งแต่ยังเล็ก แต่กลับเป็นข้าวเอง ที่ตอบแทนอะไรพ่อไม่ได้เลย แม้กระทั้งให้เลือดกับพ่อก็ยังไม่ได้เลย ข้าวขอบคุณพ่อมากน่ะค่ะ ข้าวรักพ่อน่ะ"

"ถ้าอย่างนั้นผมออกไปรอข้างนอกดีกว่าน่ะครับ พวกคุณจะได้ เอ่อ...." ปุยเมฆกำลังจะเดินออกไป

"ไม่ต้องหรอกครับ..." แต่ถูกไตรภพเอ่ยห้ามไว้เสียก่อน

"ครับ..." ปุยเมฆพยักหน้ารับ

"พ่อ...ที่จริงแล้ว เขาไม่ได้ชื่อเหนือเมฆหรอก เขาชื่อปุยเมฆ ณัฐวิชญ์ อัครโยธินนารัตน์ เป็นลูกชายของอดีตซุปตาร์ ไปร์ นรวิชญ์ ที่ตอนนี้เป็นผู้จัดละคร หรือผู้บริหารของช่อง แล้วปุยเมฆก็ยังเป็นหลานแท้ๆของหมอที่ผ่าตัดพ่อด้วยแถมยังเป็นเจ้าของโรงพยาบาลนี้อีก" ต้นข้าวอธิบายให้ไตรภพฟังอย่างคราวๆ เท่าที่เธอรู้

"อะไรน่ะ!" ไตรภพเบิกตากว้างทันที

"ครับ...คุณอาไม่ต้องห่วงเรื่องค่ารักษา หรือค่าใช้จ่ายอะไรเลยน่ะครับ ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้ว คุณอาพักรักษาตัวได้เต็มที่เลยน่ะครับ หายดีแล้วค่อยกลับ" ปุยเมฆเอ่ยออกไป

ไตรภพได้แต่มองหน้าของลูกสาว เพราะไม่คิดว่าคนที่ลูกสาวทำงานด้วยจะมีจิตใจดีขนาดนี้ ต่างจากรูปลักษณ์ภายนอกโดยสิ้นเชิง

"พ่อ!...ข้าวขอถามอะไรพ่อหน่อยได้ไหม" ต้นข้าวเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาทันที เพราะเธอตั้งใจจะถามอยู่แล้ว ถึงไม่ได้คำตอบก็ตาม

"ว่ามาสิลูก ข้าวอยากถามอะไรพ่อ ถามได้เลย พ่อก็จะตอบข้าวทุกเรื่องเท่าที่พ่อรู้น่ะ" ไตรภพพยักหน้ารับ เชิงอนุญาต

"พ่อแม่ของข้าวเขาเป็นใครกัน พ่อเคยเห็นหรือเปล่า" เสียงนุ่มของหญิงสาวเอ่ยถามขึ้น อย่างต้องการคำตอบจากไตรภพ "ถ้าพ่อไม่สบายใจ หรือไม่อยากเล่า ข้าวเคารพการตัดสินใจของพ่อค่ะ"

"พ่อของข้าวเขาเป็นใครมาจากไหน อันนี้พ่อไม่รู้น่ะ" ปุยเมฆและต้นข้าวเข้าไปพยุงเมื่อไตรภพกำลังจะลุกขึ้นมานั่ง

"ผมช่วยครับ" ปุยเมฆเอ่ยขอเมื่อเข้าไปช่วยพยุง เพื่อให้ไตรภพนั่งได้สบาย และเล่าเหตุการณ์ในอดีตให้ฟังต่อ