31 - ปุยเมฆ Come Back

ปุยเมฆ Come Back

สามเดือนต่อมา

วันนี้ครบกำหนดการกลับมาทำงานอีกครั้งของซุปตาร์หนุ่มอย่างปุยเมฆ และต้องเดินทางไปขึ้นไปทางภาคเหนือของประเทศอีกเช่นเคย

"พ่อครับ...ให้ต้นข้าวพักอยู่กับเมฆไม่ได้เหรอ ทำไมต้องแยกห้องด้วย พ่อก็รู้ว่ากองนี้ผู้ชายเยอะ" ปุยเมฆเอ่ยถามบิดา เมื่อเข้ามาถึงที่พักที่ทางทีมงานจัดเตรียมไว้ให้

"พ่อรู้ หรือลูกอยากให้คนที่กองรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกลูกเหรอ ไม่ต้องห่วงหรอก พ่อแยกโซนของหนูต้นข้าวให้แล้ว" นรวิชญ์เอ่ยบอกลูกชาย และเหตุผลที่ต้นข้าวขอไว้ จึงทำตามที่ได้ตกลงกันไว้

"ที่คุณพ่อ ยังพาคุณแม่มาอยู่ด้วยได้เลย"

"ถ้าอย่างนั้น ลูกก็ไปบอกกับทุกคนสิว่าลูกคือใคร"

"..." ปุยเมฆหน้างอคอตกทันที เพราะทำอะไรไม่ได้

"อ่ะ..." นรวิชญ์ยื่นกุญแจห้องพร้อมกับคีย์การ์ดให้แก่ลูกชาย

"อะไรครับ" ปุยเมฆเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย

"กุญแจไง...หรือไม่เอา"

"กุญแจ! ของผมก็อยู่นี้ไงครับ" ปุยเมฆเอ่ยบอก พร้อมกับชูของตัวเองให้ดู

"..." นรวิชญ์จ้องหน้าลูกชาย

"อ๋อ...ขอบคุณครับคุณพ่อ รักคุณพ่อที่สุดเลย" ปุยเมฆคิดอยู่สักพัก เมื่อนึกขึ้นได้รีบคว้ากุญแจมา พร้อมกับสวมกอดพ่ออย่างดีใจ

"น้อยๆหน่อย ไม่งั้นพ่อจะไปประกาศให้ทุกคนทั้งกองรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน"

"อย่านะครับ คุณพ่อ ถือว่าเมฆขอ"

"งั้นพ่อไปแล้วน่ะ ทำอะไรก็ระวังหน่อย จนป่านนี้แล้วยังไม่ขอน้องเป็นแฟนอีก"

"เร็วๆนี้ แหล่ะครับ ดีไม่ดีถ้าขอเป็นเเฟนมันยาก ผมอาจจะขอแต่งงานไปเลยก็ได้"

"หัดเป็นจริงจังในคำพูดของตัวเองหน่อยอย่าพูดเล่นไปเรื่อย พ่อไปทำงานแล้ว"

"ครับ"

"สวัสดีครับคุณเมฆ กลับมาคราวนี้รู้สึกว่าเปลี่ยนไปเยอะเลยน่ะครับ" ภาคิน นักแสดงหนุ่มรับเชิญของกอง คนหนึ่งเอ่ยแซวขึ้นมา เพราะเห็นซุปตาร์หนุ่มเดินมาตักอาหารทานที่กอง

"ครับ" ปุยเมฆรับคำสั้นๆ แล้วตักอาหารต่อโดยไม่สนใจใคร

"คุณทานหมดเหรอครับ ตักไปเยอะเชียว" ภาคินถามขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าซุปตาร์หนุ่มตักไปสองจาน

ปุยเมฆไม่ได้ตอบอะไร และกำลังจะเดินถือจานที่ตักอาหารออกไป แต่ก็ต้องยืนนิ่งก้าวขาไม่ออกเสียก่อน เพราะสายตาดันมองไปเห็น คนของทีมงานคนหนึ่ง เข้าไปนั่งใกล้กับต้นข้าว

"มีอะไรเหรอครับ" ภาคินถามขึ้น เมื่อเห็นว่าปุยเมฆยืนนิ่งแล้วใช้สายตามองไปตามที่ปุยเมฆมอง

"..." ปุยเมฆไม่ตอบ แล้วจ้องมองไปทางต้นข้าวนิ่ง

"ต้นข้าว น่ารักดีน่ะครับ คุณจะว่าอะไรไหมครับ ถ้าผมอยากจะจีบเธอ" ภาคินถามความเห็นจากซุปตาร์หนุ่มขึ้นมา

"คุณมายุ่งอะไร กับคนของผมด้วย" ปุยเมฆเริ่มออกอาการหวงขึ้นมาทันที

"อ้าว ก็ผมจะจีบเธอ ไม่ได้จีบคุณน่ะครับ แล้วเธอก็เป็นแค่ผู้ช่วยของคุณไม่ใช่เหรอ" ภาคินถามกลับ

"ถึงจะเป็นแค่ผู้ช่วยก็ไม่ให้ใครมาจีบครับ"

"คุณจะหวงไว้ทำไมครับคุณเมฆ"

"ต้นข้าวเป็นคนของผมครับ อยู่ห่างๆ เธอเอาไว้ด้วย"ปุยเมฆเลือดขึ้นหน้า แล้วเดินจากไปทันที

"น้ำใคร?" ปุยเมฆถามขึ้นเมื่อถือจานอาหารมาวางลงตรงหน้าหญิงสาว แล้วนั่งลงข้างๆเธอ

"อ๋อ...น้ำทีมงานเอามาให้ค่ะ" ต้นข้าวตอบออกไป

"เอามานี้เลย...ห้ามดื่ม หรือกินอะไรที่คนอื่นเอามาให้เด็ดขาด ดื่มได้ กินได้เฉพาะของเขาเท่านั้น" ปุยเมฆแย่งขวดน้ำจากหญิงสาวมาทันที

"หวงเหรอค่ะ" ต้นข้าวแกล้งถามขึ้น

"ครับ" ปุยเมฆได้แต่ตอบรับคำสั้นๆ

"เราเป็นอะไรกันเหรอค่ะ ถึงหวง" ต้นข้าวแกล้งถามขึ้นมาอีกครั้ง

"อยากเป็นอะไรล่ะครับ คนรัก แฟน คู่นอน คู่ควง คนสนิท เพื่อนหรือว่าผัวเมีย!" ปุยเมฆเอ่ยร่ายยาว แล้วเน้นคำท้ายหนักๆ เพื่อให้หญิงสาวได้ยินชัดๆ

"พี่เมฆ!" หญิงสาวตะลึงตาใส่ทันที

"ครับ"

"ข้าวไม่คุยกับพี่แล้ว กินเองไปเลยค่ะ ตักมาเยอะขนาดนี้ ประชดข้าวเหรอ" หญิงสาวรู้สึกน้อยใจ แล้วเลื่อนจานอาหารที่ชายหนุ่มตักมาให้ ไปตรงหน้าคืน

"ทำไม อ้วนยังไม่ได้กินอะไรเลยน่ะ ตั้งแต่มาถึง"

"ข้าวไม่หิวค่ะ รู้สึกวิงเวียนยังไงก็ไม่รู้ สงสัยคงเมารถล่ะมั้ง เดินทางมาเหนื่อยๆด้วย"

"ถ้านั้น...อ้วนไปพักก่อนไหม ไม่ต้องมาดูแลเค้าก็ได้ วันนี้ไม่ค่อยมีอะไรมาก"

"อยู่ห้องคนเดียวเบื่อแย่สิค่ะ ข้าวรู้สึกว่ามานั่งดูทุกคนทำงานสนุกดีค่ะ"

"มานั่งดูเขาทำงาน หรือมานั่งดูผู้ชาย" ปุยเมฆแกล้งแหย่หญิงสาวขึ้นมา

"พี่เมฆ!" ต้นข้าวฟาดฝ่ามือลงไปที่แขนของชายหนุ่มอย่างแรง

"โอ้ย...อ้วนตีเค้าทำไม"

"พี่พูดมากทำไม"

จากนั้นชายหนุ่มจึงเงียบลง แล้วตั้งหน้าตั้งตาทานอาหารที่ตักมาให้หมด โดยไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาอีก

ส่วนต้นข้าว ก็ได้แต่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือเงียบ เพราะไม่รู้จะเดินไปทางไหน ซุปตาร์หนุ่มก็ห้ามให้เธอไปตามลำพัง จึงต้องนั่งเลื่อนจอไปแก้เบื่อ

"อิ่มแล้วเหรอ" ต้นข้าวเอ่ยถาม เมื่อเห็นชายหนุ่ม วางขวดน้ำลงที่โต๊ะ

"ตอนกลางคืนเค้าไปนอนกับอ้วนน่ะ" เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นมา พร้อมกับจ้องมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาว

"จะไปได้ยังไงค่ะ ก็พ่อพี่แยกโซนให้เราพักแล้ว" ต้นข้าวถามขึ้น

"นี่ไง!" ปุยเมฆชูกุญแจห้องพร้อมคีย์การ์ดของหญิงสาวขึ้นโชว์

"พี่เมฆ นี่มันของห้องข้าวนี้ พี่เอามาได้ไงกัน" หญิงสาวเบิกตากว้าง แล้วถามขึ้นด้วยความสงสัย ว่าชายหนุ่มมีกุญแจห้องเธอได้อย่างไร

"คุณพ่อให้เค้ามา"

"ถ้าอย่างนั้น ข้าวขอคืนน่ะค่ะ" หญิงกำลังจะแย่งกลับมา

"ไม่ครับ" ปุยเมฆรีบเก็บไว้ แล้วส่ายหน้าเบาๆ

"พี่เมฆ ที่นี่คนเยอะน่ะค่ะ พี่จะแอบเข้าไปได้ไง เดี๋ยวคนอื่นก็รู้กันพอดี"

"อ้วนไม่เชื่อใจเค้าเหรอ ระดับปุยเมฆเสียอย่าง"

"ค่ะ ระดับซุปตาร์เมฆ คนที่บริษัทรู้เรื่องตั้งแต่วันแรก" หญิงสาวเอ่ยประชดขึ้นมาทันที

"โถ่วอ้วน...เค้าผิดไปแล้ว ถ้าไม่เค้าไปหา งั้นอ้วนก็มาหาเขาสิ"

"ไม่ค่ะ...เลิกคุยเรื่องนี้ แล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำงานต่อได้แล้วค่ะ" หญิงสาวลุกขึ้นยืนสั่งซุปตาร์หนุ่มทันที

"คร้าบบบเมีย" ปุยเมฆกำลังจะเดินจากไป แต่ก็มิวายแกล้งเอ่ยแซวหญิงสาวขึ้นมา

"ยังจะเล่นอีกน่ะค่ะ ไปเลยค่ะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว" หญิงสาวมองค้อนใส่ทันที