35 - เจ้าสาวปริศนา(จบ)

เจ้าสาวปริศนา(จบ)

วันนี้เป็นวันที่ซุปตาร์หนุ่ม อย่างปุยเมฆจะแถลงข่าวประกาศสละโสดอย่างเป็นทางการ และเตรียมเข้าพิธีวิวาห์ที่จะจัดขึ้นในสัปดาห์ที่จะถึงนี้

"ไงไอ้ว่าที่เจ้าบ่าว...แหม่ ปิดกูเงียบเชียวน่ะ" ชีโน่ถามขึ้น เมื่อวันนี้รู้ข่าวว่าชายหนุ่มจะแถลงข่าว บอกข่าวดีกับทุกคน

"ก็อยากเซอร์ไพรส์มึง แต่มึงก็รู้ก่อน" ปุยเมฆเฉไฉตอบออกไป

"ดีใจด้วยน่ะ ต้นข้าวก็น่ารักดี" ชีโน่ตบไหล่เพื่อนเบาๆ

"..." ปุยเมฆไม่ได้เอ่ยตอบอะไรกลับไป แล้วเดินไปหาหญิงสาวทันที ที่ห้องของประธานบริษัท

ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามา ก็รีบเข้าไปสวมกอดหญิงสาวจาดทางด้านหลังทันทีอย่างคิดถึง

"เหนื่อยไหมครับวันนี้" ปุยเมฆถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

"ไม่ค่ะ...พี่พร้อมน่ะค่ะ ข้าวจะออกไปชงกาแฟเตรียมไว้ให้ค่ะ"

"เฮ้อ...ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแหล่ะ เค้าบอกนักข่าวไปไม่ได้เหรอครับ ว่าอ้วนคือเจ้าสาวของเค้า"ชายหนุ่มเอ่ยเสียงออดอ้อน

"ไม่ได้ค่ะ พี่ต้องบอกว่าเจ้าสาวคือลูกสาวท่านประธาน ข้าวอยากเซอร์ไพรส์ทุกคนในงานแต่งทีเดียว ดีเสียอีกสำนักข่าวไหนเอาข่าวไปลงมั่ว ข้าวจะให้พ่อไปร์ไล่ฟ้องให้หมดเลยคอยดูสิ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาอย่างมุ่งมั่น

"ร้ายนักน่ะ ไปแอบรวมหัวกันกับพ่อเค้าตั้งแต่ตอนไหน"

"ไม่บอกค่ะ พี่พร้อมน่ะค่ะ" หญิงสาวส่ายหน้าตอบ แล้วหมุนตัวมาหาคนร่างสูงตรงหน้า

"..." ชายหนุ่มพยักหน้ารับ

"เดี๋ยวข้าวไปรอด้านนอกน่ะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอก พร้อมกับหอมแก้มชายหนุ่ม แล้วเดินออกไปทันที

"ฟู่..."

เมื่อถึงเวลาที่นัดนักข่าวมารวมตัวกันจนครบทุกฝ่ายแล้ว ชายหนุ่มจึงออกไปที่ ที่ได้จัดเตรียมไว้ให้ทันที โดยมีนพคุณ และนรวิชญ์นั่งรออยู่ด้วยแล้วนั้น

"สวัสดีครับ ก่อนอื่นเลย ผมขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลยน่ะครับ ผมคือ ไปร์ นรวิชญ์ รองประธานบริษัท และนี้คือ ณัฐวิชญ์ อัครโยธินนารัตน์ ลูกชายผมเองครับ" นรวิชญ์เป็นฝ่ายกล่าวแนะนำกับนักข่าว

นักข่าว : เรื่องจริงหรือเปล่าค่ะ ที่ว่าวันนี้จะแจ้งข่าวเรื่องดี เรื่องของลูกชายของคุณ?

นรวิชญ์ : จริงครับ.

นักข่าว : มีข่าวดีเรื่องไหนบ้าง พอจะบอกพวกเราได้ไหมค่ะ?

นรวิชญ์ : เรื่องแรกเลยนะครับ ลูกชายผมจะสละโสด และมีงานวิวาห์ในเร็วๆนี้ เชิญทุกคนในทีนี้ด้วยเลยน่ะครับ.

นักข่าว : พอจะบอกพวกเราได้ไหมค่ะ ว่าว่าที่เจ้าสาวคนนั้นคือใครกัน ใช่อดีตผู้ช่วยของคุณเมฆหรือเปล่าค่ะ?

นพคุณ : ว่าที่เจ้าสาวคนนั้น! คือลูกสาวเพียงคนเดียวของผมเองครับ ส่วนรายละเอียดผมไม่ขออธิบายน่ะครับ เพราะเป็นเรื่องภายใน.

นักข่าว : แล้วคุณต้นข้าวผู้ช่วยของคุณเมฆล่ะค่ะ ที่ก่อนหน้านี้ เห็นทั้งคู่ดูสนิท ไปไหนมาไหนกันพอสมควร แต่ทำไมถึงประกาศแต่งกับอีกคนล่ะค่ะ แบบนี้ไม่แฟร์กับผู้หญิงเลยน่ะค่ะ?

นรวิชญ์ : เอาเป็นว่าวันงานทุกคนจะรู้เองแหล่ะครับ ตอนนี้พวกเราพูดอะไรมากไม่ได้ พอดีทางฝ่ายเจ้าสาวเขาขอไว้น่ะครับ.

นักข่าว : ถ้าอย่างนั้น ขอถามคุณเมฆได้ไหมค่ะ?

ปุยเมฆ : ถามได้ครับ ผมจะตอบเท่าที่ผมตอบได้น่ะครับ เพราะผมเป็นคนที่พูดไม่เก่ง.

นักข่าว : คุณรู้สึกอย่างไหร่กับคุณต้นข้าว ที่เป็นผู้ช่วยคุณค่ะ?

ปุยเมฆ : ง่ายๆ เลยน่ะครับ ต้นข้าวคือทุกสิ่ง ทุกอย่างของชีวิตผมครับ.

นักข่าว : แล้วว่าที่เจ้าคุณล่ะค่ะ?

ปุยเมฆ : ส่วนว่าที่เจ้าสาว คือคนที่จะเป็นภรรยา และแม่ของลูกผมในอนาคตครับ.

นักข่าว : คุณเมฆเกริ่นออกมาแบบนี้ หมายความว่า มีข่าวดีอีกอย่างใช่ไหมค่ะ?

ปุยเมฆ : ครับ. ผมกำลังจะเป็นคุณพ่อ เพราะว่าที่ภรรยาของผมกำลังตั้งครรภ์อยู่.

นักข่าว : พวกเราขอแสดงความยินดีกับคุณเมฆด้วยน่ะค่ะ?

ปุยเมฆ : ขอบคุณน่ะครับ ผมขอตัวก่อนครับ.

ปุยเมฆกล่าวลา และทำความเคารพทุกคนที่อยู่บริเวรนั้น แล้วลุกออกไปทันที

เป็นจังหวะที่ต้นข้าวเดินออกมาพอดี ชายหนุ่มรีบสวมกอดหญิงสาวทันที โดยไม่ได้สนใจใครอีกต่อไป

"ผมขอประกาศอีกเรื่องหนึ่งน่ะครับ" ปุยเมฆเอ่ยเสียงดังขึ้น จนนักข่าวกรุ่นเข้าไปถ่ายรูปไว้ทันที

ต้นข้าวอยากจะเดินหนีไปแต่ชายหนุ่มโอบเอวของหญิงสาวเอาไว้แน่น แล้วส่งมาให้ต้นข้าว

"จริงๆ ว่าที่เจ้าสาวของผม คือคนนี้ต่างหากล่ะครับ ต้นข้าว ณัฐนรี อัศวโสภณ ลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านประธาน นพคุณ อัศวโสภณ" ปุยเมฆเอ่ยบอกกับนักข่าว แล้วส่งยิ้มมาให้แก่หญิงสาวด้วยสายตาหวานเยิ้ม

"พี่บอกนักข่าวทำไหมค่ะ" ต้นข้าวกระซิบกับร่างสูง

"อยากเปิดตัวเมียจะแย่อยู่แล้วครับ ขอโทษน่ะ" ปุยเมฆหันมากระซิบตอบ พร้อมกับส่งยิ้มให้

"ที่แท้ คุณต้นข้าว คือลูกของท่านประธานนพคุณ และว่าที่เจ้าสาวของคุณเมฆเหรอค่ะ พวกเราขอแสดงความยินดีอีกครั้งกับทั้งคู่เลยน่ะค่ะ" นักข่าวท่านหนึ่งพูดขึ้น

"ขอบคุณทุกคนมากเลยน่ะครับ"

"พวกเราก็เก็บภาพคู่ของทั้งคู่หน่อยได้ไหมค่ะ" นักข่าวท่านหนึ่งเอ่ยขอ

"ยินดีครับ" ปุยเมฆเอ่ยรับ แล้วเอาแขนกอดเอวหญิงสาว ส่งยิ้มหวานให้กัน เพื่อให้นักข่าวได้เก็บภาพทันที

เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นรัวๆ พร้อมกับเสียงปรบมือ ของทุกคนดังขึ้นมาตามๆกัน

"ขอตัวก่อนน่ะครับ" ปุยเมฆเดินประคองต้นข้าวเดินไปทางด้านในทันที

สัปดาห์ต่อมา

งานวิวาห์ก็ถูกจัดขึ้นอย่างสุดหรู สมฐานะของลูกสาวประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ พิธีต่างๆ ถูกดำเนินการไปตามขั้นตอน จนถึงพิธีการส่งตัวเข้าหอของคู่บ่าวสาว

ร่างสูงเดินเข้ามาสวมกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง

"ขอบคุณน่ะครับ เจ้าสาวของเค้า ที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงอะไรในหลายๆอย่าง" เสียงนุ่มเอ่ยขึ้น เมื่อทุกคนเดินออกจากห้องหอ ไปกันหมดแล้ว

"ข้าวก็ขอบคุณพี่เมฆน่ะค่ะ ที่รักข้าวโดยไม่สนว่าข้าวเป็นใครมากจากไหน"

"เหนื่อยไหมครับ...ปวดเท้าหรือเปล่า" ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะกว่าพิธีจะจบ ก็ปาไปหลายชั่วโมง

"ข้าวไม่เป็นไรค่ะ"

"อ้วนครับ!...อ้ายฮักเจ้าหลายเด้อ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกด้วยภาษาบ้านเกิดที่ไม่เคยได้พูดกับใครมาก่อนตั้งแต่มาอยู่ที่กรุงเทพฯ

"พี่ก็พูดชัดนี้ค่ะ ขอบคุณหลายเด้อ ฮักอ้ายหลายคือกัน" หญิงสาวเอ่ยตอบ แล้วหันหน้ามาหาชายหนุ่ม

"คืนนี้ เรามาทำพิธีให้จบก่อนดีกว่า" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับช้อนร่างของหญิงสาวขึ้น

"พิธีอะไรค่ะ ก็จบไปทุกพิธีแล้วนี้ค่ะ" หญิงสาวเบิกคิ้วมอง

"พิธีเข้าหอของเราคืนนี้ยังไงล่ะครับ"

"พี่เมฆค่ะ แต่ข้าวท้องอยู่น่ะ" หญิงสาวเริ่มทำหน้าลังเล

"ทำได้ครับ...เค้าก็ทำมาตลอดนี้ อ้วนลืมไปแล้วเหรอ เดี๋ยวเค้าทวนให้น่ะ" ชายหนุ่มกล่าวจบก็อุ้มหญิงสาวไปที่เตียงต่อทันที

จบ

...ขอบคุณนักอ่านทุกท่าน ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย🙏🙏🙏...

โอชิม่อน