ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.20

"หาววว"

ฉันที่ตอนนี้กำลังช่วยงานเพื่อนที่คอนโดอยู่ก็ถึงกับง่วงทันที เพราะนี่มันก็เกือบห้าทุ่มแล้ว แต่งานยังไม่เสร็จกันเลย

"อีกนิดเดียวนะน้ำหนาว"

"อื้ม"

"อ่ะ ฉันปอกผลไม้มาให้แกกินแก้ง่วงก่อน ^_^"

"ขอบใจ"

ฉันกับซีอาร์นั่งทำงานกันที่ห้องของเธอ ส่วนเพื่อนอีกสองคนก็เพิ่งกลับไปเมื่อกี้นี้เอง ทำให้เหลือกันแค่สองคน

ติ๊ด!

"ใครมาเหรอซี?"

"ของกินน่ะ ตั้งแต่มาที่นี่เรายังไม่ได้กินอะไรเลยนอกจากผลไม้ ^_^"

"งั้นฉันไปรับให้เอง"

"ไม่ต้องๆ แกช่วยงานฉันเยอะแล้วนะ นั่งรออยู่นี่ก่อนนะคะคุณผู้หญิง"

"^_^"

ระหว่างนั้นฉันก็นั่งทำงานต่อ เพราะมีนใกล้จะเสร็จแล้ว พรุ่งนี้ก็มีพรีเซนต์งานอีกด้วย ทำให้ต้องเร่งอีกนิด

ตึก...ตึก...ตึก

"พี่มาได้ไงเนี่ย?"

"มาไม่ได้?"

"ไม่ใช่สักหน่อย อย่าบอกนะคะว่ามาหาเพื่อนน้อง คิคิคิ"

"......."

ฉันหันไปด้านหลัง เพราะได้ยินยัยซีคุยกับใครสักคนก่อนจะต้องตกใจเพราะคนที่เข้ามานั้นก็คือพี่เซอร์เวย์ พี่ชายของยัยนั่น

"น้ำนาววว"

"สวัสดีค่ะรุ่นพี่"

"......"

"พี่ชายฉันซื้ออาหารมาด้วยแหละ คิคิคิ ขอบคุณนะคะ งั้นเดี๋ยวฉันไปจัดให้นะ"

"เดี๋ยวฉัน..."

"แกนั่งอยู่นี่แหละ พี่เวย์จะกลับเลยหรือว่าจะ...."

"หิว"

"งั้นเดี๋ยวเรากินด้วยกันดีกว่า"

ระหว่างนั้นซีอาร์ก็ไปเตรียมของกินในห้องครัว ส่วนฉันก็ได้แต่ก็มหน้าทำงานของตัวเองไป เพราะไม่รู้จะคุยอะไรกับพี่เขาเหมือนกัน

"วันนั้น ทำไมไม่รอฉันก่อน"

".....!!" นะ...นี่เขาจำได้ด้วยเหรอ ฉันคิดว่าเรื่องวันนั้นรุ่นพี่จะลืมไปแล้วซะอีก

"ทำให้ตอบ"

"เอ่อ...คือว่าเรื่องนั้น...."

"......"

"อ่อ พอดีว่าน้ำต้องรีบไปช่วยงานที่ร้านพี่นทีค่ะ"

"หึ งั้นเหรอ"

"......." ฉันเลือกที่จะพูดโกหกเขาไป ที่จริงแล้วฉันไม่กล้าเผชิญหน้าเขาต่างหากล่ะ

"เรื่องคืนนั้นฉันจะรับผิดชอบ..."

"ไม่ต้องค่ะ!"

พรึ่บ!

ฉันหันไปมองรุ่นพี่ทันที และเราสองคนก็สบตากันทำให้ฉันที่แอบเขินกับสายตาเขาต้องหลบสายตาคู่นั้นก่อนทันที >.<

"......?"

"เป็นเพราะน้ำ พี่ไม่ต้องรับผิดชอบหรอกนะคะ อีกอย่างเรื่องคืนนั้นน้ำลืมมันไปแล้วค่ะ!"

"ลืม?"

"ค่ะ! น้ำว่าเรา..."

"ฉันไม่มีทางลืมเรื่องคืนนั้นหรอกนะน้ำหนาว!"

หมับ!

"พูดเบาๆสิคะ" ฉันเผลอเอามือไปปิดปากร่างสูง เพราะเขาพูดเสียงดังน่ะสิ เพราะตอนนี้เราก็ไม่ได้อยู่กันสองคนด้วยจะให้มาพูดเรื่องแบบนั้นตอนนี้มันก็นะ

"เอ่อ >.<"

พรึ่บ!

ฉันรีบชักมือออกทันที

"หึ :-)"

เขายิ้มแบบนั้นทำไมเนี่ย

ตึกตัก...ตึกตัก....

ตอนนี้เสียงหัวใจของฉันเต้นแรงมาก เพราะรอยยิ้มของคนตรงหน้านี้แหละ บ้าจริงน้ำหนาว!

"ฮั่นแน่! ทำอะไรกันอยู่คะสองคนนั้นน่ะ ^_^"

"เปล่าสักหน่อย >.<"

"พี่เวย์ทำอะไรเพื่อนซีหรือเปล่าคะ ทำไมเพื่อนซีหน้าแดงจัง ^_^"

"หึหึหึ" เสียงหัวเราะในลำคอของร่างสูง

"ยัยซี!"

"คิคิคิ มากินอะไรรองท้องก่อนดีกว่านะ ยัยน้ำแกก็มาด้วยเลย"

"ไม่ต้องหรอก ฉันทำงานเสร็จพอดีน่ะ" ฉันบอกซีอาร์ เพราะตอนนี้งานของซีอาร์ก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว

"กรี๊ดดดด"

หมับ!

"อะไรของแกเนี่ยซี" อยู่ๆซีอาร์ก็รีบวิ่งมากอดฉันแน่นเชียว

"ขอบใจแกมากนะเพื่อนรัก อร๊ายยย ในที่สุดงานของฉันก็เสร็จสักที สมกับเป็นเด็กอันดับหนึ่งของคณะเราจริงๆ ^_^"

"แกก็ >.<"

"ฮ่าฮ่าฮ่า มาๆมากินก่อน"

"ไม่เอาอ่ะ ฉันอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ พรุ่งนี้เราก็พรีเซนต์งานเช้าด้วยนะ"

"นั่นน่ะสิ"

"งั้นฉันกลับก่อนนะ ส่วนงานแกฉันเซฟไฟล์ไว้ให้แล้วนะ"

"แต้งกิ้วมากนะน้ำหนาว จุ๊บ!"

".....!!" ฉันเหวอมากเลยเมื่อยัยซีหอมแก้มฉันเนี่ย แถมยังต่อหน้ารุ่นพี่อีกด้วย

"พี่เวย์คะ ^_^"

".....?"

"ช่วยส่งเพื่อนซีหน่อยได้มั้ยคะ"

"ไม่ต้องหรอกซี ฉันว่ารุ่นพี่...." ฉันเหลือบมองรุ่นพี่

"อืม ไปสิ"

"ส่งให้ถึงบ้านด้วยนะคะ ไปเถอะยัยน้ำ แกกลับเองมืดๆแบบนี้มันอันตรายนะ"

ฉันว่ารุ่นพี่อันตรายมากกว่าน่ะสิ

"แต่ว่า...."

"จะไปได้หรือยัง?"

"ไปเถอะ ถึงบ้านแล้วโทรหาฉันด้วยนะจ๊ะเพื่อนรัก วันนี้ขอบใจมากนะ ^_^"

"อืม"

ฉันเก็บของตัวเองเสร็จ ก็ถูกยัยซีดันหลังให้เดินตามรุ่นพี่ออกจากห้องไป แต่คำพูดของซีอาร์ที่แอบกระซิบฉันทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงขึ้นมาเลย

"แกต้องรีบจับพี่ชายฉันให้ได้เลยนะเพื่อน ฉันเอาใจช่วย"

เฮ้อออ....ยัยนี่ช่างไม่รู้อะไรจริงๆ

ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถนั้นเราทั้งสองคนต่างเงียบและไม่มีใครพูดอะไรออกมา เพราะฉันตอนนี้จากที่อึดอัดในตอนแรกกลับกลายเป็นว่ารู้สึกง่วงซะงั้น เพราะตั้งแต่ที่เลิกรับน้อง ฉันก็มาช่วยงานเพื่อนๆจนเสร็จทั้งสามคนแล้วและตอนนี้มันก็เที่ยงคืนแล้วด้วย ซึ่งเป็นเวลาที่ฉันควรเข้านอนแล้ว แต่กลับต้องมาอยู่บนรถกับคนที่ฉันแอบชอบซะงั้น เฮ้อ.....

เอี๊ยดดดด.....

"เธอ!"

หมับ!

"น้ำ!"

"อื้อออ!"

"ยัยขี้เซา"

พรึ่บ!

ตึก...ตึก...ตึก

แกร๊ก!

ปัง!

พรึ่บ!

"อื้อออ!"

___________________

เซอร์เวย์ Part

ร่างสูงมองร่างบางที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่บนเตียงนั้นก่อนที่เขาจะมองไปรอบๆห้องของเธอด้วยความสนใจ

ห้องยัยเด็กนี่เป็นระเบียบจริงๆ อีกทั้งพวกหนังสือเรียนของเธอนั้นเต็มไปทั้งชั้น ยัยนี่ทำให้เขาแปลกใจอยู่หลายครั้งจริงๆ แต่ก็ไม่แปลกที่เธอจะสอบเข้าจีเนียสได้ด้วยคะแนนเป็นอันดับหนึ่งของคณะ

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด

"......"

(มึงส่งน้องกูถึงบ้านแล้ว?)

"อืม"

(เออ ส่งแล้วก็กลับไปได้แล้ว)

"หึ หวงมากนะมึง"

(น้องกูมั้ย ไอ้สัส!)

"น้องมึง แต่..."

(ไอ้นที! กูวางสายก่อนล่ะ ขอบใจมากเว้ย)

ติ๊ด!

ปลายสายวางเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่เขาก็ยังคงไม่ได้ออกไปจากห้องนี้ เพราะสายตาดันไปสะดุดกับสมุดบันทึกเล่มหนึ่งที่วางอยู่ตรงมุมหัวเตียงของเธอ ก่อนที่เขาจะเดินไปเปิดสมุดนั้นอย่างถือวิสาสะ

พรึ่บ!

"อื้อออ!"

"หึ ขี้เซาจังวะ!" ผมเหลือบมองร่างบางที่นอนพลิกไปมาอย่างไม่รู้ตัว ทำให้เสื้อของเธอร่นขึ้นมา ยัยนี่แม่ง!

"อือออ รุ่นพี่ ^_^"

ละเมองั้นเหรอ....

"หึ :-)"

จุ๊บ!

เขาจูบหน้าผากเธอเบาๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูของร่างบาง

"ฝันดียัยขี้เซา :-)"

ติ๊ง!

<พี่ชายส่งเพื่อนน้องกลับถึงบ้านปลอดภัยแล้วใช่มั้ยคะ ^_^> ยัยน้องสาวตัวแสบ

ผมรู้ว่ายัยซีอยากจะจับคู่ให้ผมกับเพื่อนของเธอ ที่จริงแล้วยัยซีเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นค่อนข้างจะยากนะแล้วยิ่งกลับจากต่างประเทศด้วย ยัยนี่กลับมีเพื่อนสนิทเร็วมากด้วย ซึ่งเพื่อนสนิทก็คือยัยขี้เซาที่นอนหลับอยู่ตรงนี้

หึ :-)

เซอร์เวย์ Part End

_________________

เช้าวันต่อมา.....

หลังจากที่ตื่นขึ้นมากลางดึกฉันก็ต้องรีบอาบน้ำทันที เพราะรู้สึกร้อนขึ้นมาและก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเผลอหลับไปตอนไหน เพราะจำได้ว่าฉันนั่งรถมากับรุ่นพี่นี่นา เฮ้อ....น้ำหนาว แกนี่มันจริงๆ

ฉันคิดว่าต้องเป็นพี่นทีแน่นอนที่พาฉันมาที่ห้องน่ะ เพราะฉันเห็นว่ารถพี่ชายก็อยู่ที่บ้านแล้ว มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว

ก๊อก...ก๊อก...แกร๊ก!

"ไปกันได้แล้วน้ำ"

"ค่ะ ^_^"

ระหว่างที่นั่งรถฉันก็กินขนมปังไปด้วย เพราะวันนี้ฉันมีพรีเซนต์งานเช้าด้วย

"พี่นทีคะ ทำไมเมื่อคืนพี่ไม่ปลุกน้ำล่ะค่ะ"

".......?"

"ก็น้ำตัวหนักจะตายพี่ก็ปลุกน้ำตื่นก็ได้นี่คะ ไม่เห็นต้องอุ้มไปส่งที่ห้องเลย"

"อะไรนะ!"

"คะ?"

"อ่อ เปล่า!"

"น้ำก็ลืมขอบคุณรุ่นพี่ที่มาส่งด้วย เฮ้อออ...."

"ไอ้เวย์!"

ฉันไม่ได้ยินเสียงพี่ชายตัวเองหรอกนะ แต่เหมือนเขาจะบ่นอะไรก็ไม่รู้สิ

บรื้นนน....เอี๊ยดดด....

"ขอบคุณที่มาส่งนะคะ แต่วันนี้น้ำอาจจะกลับช้าหน่อยนะคะ"

"อืม"

"ไปนะคะ ^_^"

ฉันบอกพี่ชายของตัวเองก่อนจะโบกมือลาแล้วเดินเข้ามหาลัยไปทันที......

____________________

อีกด้านหนึ่ง

ตู๊ดดด...ตู๊ดดด...ตู๊ดดด

รอสายไม่นาน ปลายสายก็รับสายทันที

"ไอ้เวย์!"

(.......)

"มึงเข้าไปส่งน้องกูที่ห้อง?"

(อืม)

"ไอ้สัส! นั่นน้องกูนะเว้ย!"

(แล้วไง)

"ไอ้...."

(โทรมาแค่นี้? กูวาง....)

"เดี๋ยว!"

(.......)

"ถ้ามึงไม่ได้ชอบน้องกูจริงๆ อย่ามายุ่งกับน้องกูอีก เพราะไม่งั้นระหว่างมึงกับกูคงจบไม่สวย!" ที่เขาพูดกับเพื่อนตัวเองแบบนั้น เพราะมันเป็นสิ่งที่เขาต้องพูด

(หึ!)

"กูขอล่ะ ถ้ามึงไม่ได้จริงจังก็เลิกมายุ่งกับน้ำหนาวซะ!"

(กูกับยัยนั่นเป็นมากกว่าที่มึงรู้!)

ติ๊ด!

"ไอ้...."

เมื่อเขาได้ยินประโยคสุดท้ายของเพื่อนตัวเองก็ต้องแปลกใจ เพราะคำพูดของมันทำให้ผมสงสัยกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่

ที่จริงเมื่อคืนที่เขาโทรหาเพื่อนตัวเองก็เพราะว่าน้องสาวของเขานั้นส่งแชทมาว่าจะกลับแล้ว แต่เขาต้องทำงานให้ไอ้คลีนจึงไม่มีเวลาที่จะเข้าไปรับเธอที่คอนโดของซีอาร์ ซึ่งก็เป็นน้องสาวของไอ้เซอร์เวย์ เขาจึงโทรหามันเพื่อจะให้มันไปรับให้หน่อย เพราะเขาค่อนข้างไว้ใจมัน เพราะไอ้นี่มันไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เขากลับกลัวเหลือเกิน.....

ระหว่างไอ้เวย์กับน้องสาวเขามันคืออะไรกันแน่ เพราะตอนนี้เหมือนน้องสาวของเขาจะมีเรื่องปิดบังที่ไม่พูดกับเขาเหมือนกัน

แม่งเอ๊ย! นี่มันเรื่องอะไรกันวะ!