ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.19

Genius University

"สวัสดีค่ะพี่น้ำว้า พี่โรส ^_^"

"จ๊ะ"

"อ้าวมาแล้วเหรอเรา พี่เอาหนังสือมาให้น่ะ นี่จ๊ะ ^_^"

ฉันรับหนังสือของพี่น้ำว้าพร้อมกับยิ้มให้เธอ เพราะเมื่อวานพี่เขาทักฉันมาว่าจะให้หนังสือ ฉันก็เลยมาหาเธอที่ห้องสมุด

"ขอบคุณมากนะคะพี่รหัส ^_^"

"จ้าา แล้วนี่มาคนเดียวเหรอเรา?"

"ใช่ค่ะ พอดีน้ำนัดเพื่อนแต่ยังไม่มาน่ะค่ะ"

"งั้นพี่กับเพื่อนไปก่อนดีกว่านะ ตอนเย็นเจอกันจ๊ะ ^_^"

"ค่ะ ^_^"

ฉันไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าที่เห็นว่าพี่โรสมองฉันอยู่และก็นิ่งมากเลยด้วย แต่อาจจะคิดไปเองก็ได้มั้ง

หมับ!

"น้ำหนาว"

"หือออ มาแล้วเหรอ"

"จองที่นั่งหรือยัง?" เรนถามฉัน ก่อนที่ฉันจะพาไปโต๊ะที่ตัวเองเป็นคนของไว้

เพราะห้องสมุดแห่งนี้ถึงมันจะใหญ่มากก็จริง แต่คนที่เข้ามาอ่านหนังสือหรือทำงานกันที่นี่ก็เยอะมากเช่นกัน เพราะส่วนใหญ่จะมากันเป็นกลุ่มอีกด้วย ทำให้ฉันต้องจองไว้ก่อน

พรึ่บ!

ตอนนี้มีแค่ฉันกับเรนที่รออีกสองคน เพราะมีนัดกันทำงานและฉันก็คิดว่าจะหาหนังสืออ่านด้วยเหมือนกัน

"แกทำถึงไหนแล้วอ่ะ ขอดูหน่อยสิ ^_^"

"เอาไปสิ ของฉันใกล้จะเสร็จแล้วล่ะ ก็เหลือแค่ดูรายละเอียดเล็กน้อยแล้วก็พวกภาพประกอบน่ะ" ฉันคุยกับเรนเรื่องงาน เพราะเรื่องที่เราได้มันเป็นเรื่องเดียวกัน แต่มันคืองานเดี๋ยว พวกฉันก็เลยจะแลกเปลี่ยนข้อมูลกันเป็นประจำอ่ะนะ

ระหว่างที่ฉันกับเรนนั่งทำงานของตัวเอง พวกลูกกอล์ฟกับซีอาร์ก็เข้ามาสบทบด้วยและตอนนี้พวกเราก็ต่างเงียบกัน เพราะกำลังตั้งใจทำงานกันอยู่จนเวลาล่วงเลยถึงช่วงเย็น ซึ่งจะต้องเข้ากิจกรรมรับน้องกัน

"อ๊าา เสร็จซะที" ฉันพูดขึ้น เพราะกว่าจะเสร็จก็ใช้เวลานานเหมือนกัน

"ง่าา น้ำช่วยฉันด้วย" ลูกกอล์ฟเริ่มงอแงขึ้นมาทันที เพราะเหมือนเพื่อนฉันคนนี้ยังทำไม่ถึงไหนเลยแฮะ

"ฉันด้วยยย"

"เหมือนกัน" ตามด้วยเรนรวมถึงซีอาร์ด้วย ทั้งสามคนมองหน้าฉันทำตาปริบๆเลยแฮะ ฉันจึงขำกับท่าทางของเพื่อนตัวเองทันที

"คิคิคิ"

"......"

"ช่วยก็ได้ยะ แต่ว่าตอนนี้เราควรไปเข้ารับน้องก่อนมั้ย?"

"นั่นน่ะสิ นี่ก็ได้เวลาแล้วด้วย" ซีอาร์พูด จากนั้นเราทั้งสี่คนก็เก็บของต่างๆแล้วพากันเดินออกมา แต่ก็มีบางคนที่ร้องโวยวายว่าไม่อยากเข้าก็คือคนข้างๆฉันนี่เอง

"ไม่อยากเข้าเลยอ่ะ เฮ้อออ..." เรนงอแงขึ้นมา

"ฉันอยากเข้ามากเลยนะยะ จะได้ส่องพวกรุ่นพี่ด้วย อร๊ายยย >.<"

"ไม่มีใครสู้พี่นทีได้เลยสักคน!" เรนพูดพร้อทกับใบหน้าของเธอที่ยิ้มเขินอยู่

"อะไรๆก็พี่นทีนะแก ยัยน้ำแกระวังยัยเรนไว้ล่ะ เผลอๆอาจย่องไปห้องพี่ชายแกก็ได้นะ ฮ่าฮ่าฮ่า"

"กรี๊ดดดด ยัยลูกกอล์ฟ"

"คิคิคิ/คิคิคิ"

___________________

"ตอนนี้ใกล้จะประกวดดาวเดือนของมหาลัยเราแล้ว พี่อยากจะให้น้องๆเสนอชื่อเพื่อนๆมา......" พี่โรสเป็นคนพูดขึ้น เพราะเป็นหัวหน้ากิจกรรม "ขอเป็นผู้ชายก่อนนะคะ"

ซุบซิบ! ซุบซิบ!

แล้วเสียงซุบซิบของพวกเราก็ดังขึ้น เพราะมีการเสนอชื่อแต่ละคนไปและฉันก็คิดว่าแต่ละคนที่ได้รับการเสนอชื่อไปนั้นก็หน้าตาดีกันมากๆเลยล่ะ

"อร๊ายยย ภาคินอ่ะแก >.<"

"เปรมก็หล่อนะ ว่ามั้ยยัยซี"

"อืม ก็ดูดีนะ ^_^"

"อร๊ายยย ฉันว่าภาคินต้องได้แน่ๆเลยอ่ะ กรี๊ดดด" ลูกกอล์ฟนี่ดูท่าจะชอบนายภาคินจริงๆนะ เชียร์ใหญ่เลยแฮะ ส่วนฉันงั้นเหรอก็คิดว่าดูดีกันทักคนนะ

"เอาล่ะค่ะ ต่อจากนี้พี่อยากให้พวกเราหันหลังไปก่อนนะคะ ส่วนเพื่อนๆเดี๋ยวพี่จะพูดชื่อของแต่ละคน แล้วให้น้องๆยกมือว่าจะเลือกคนไหนนะคะ...." ฉันฟังพี่โรสอธิบาย "เริ่มจากน้องเปรมค่ะ"

พรึ่บ! พรึ่บ!

ฉันมองรอบๆก็มีบางส่วนที่ยกมือขึ้น แต่ก็ส่วนน้อยมากๆและคนที่ยกก็เหมือนว่าจะเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนนั้นอีกด้วย

"คนต่อไปนะคะ น้องซิงค์ค่ะ"

พรึ่บ! พรึ่บ! พรึ่บ!

"ฉันเชียร์คนนี้ ^_^" ซีอาร์นั่นเองที่ยกมือ

"เหมือนกัน"

"แต่ฉันว่าก็หล่อนะ แต่ยังสู้ภาคินไม่ได้จริงมั้ยน้ำ ^_^" ลูกกอล์ฟพูด

"เอ่อ..."

"อย่าบอกนะว่าคนที่แกจะยกมือให้ก็คือภาคินอ่ะน้ำ" เรนเอ่ยขึ้น เพราะตอนนี้ในพวกเราก็เหลือแค่ฉันกับลูกกอล์ฟเท่านั้น

"ก็คงจะอย่างนั้น"

"อร๊ายยย อย่าบอกนะว่าทำงานด้วยกันแล้วแอบปิ๊งกันน่ะ"

"จะบ้าหรือไงลูกกอล์ฟ" ฉันรีบเถียงลูกกอล์ฟทันที เพราะระหว่างฉันกับภาคินน่ะถึงแม้จะทำงานคู่กัน แต่เราก็ไม่เคยนัดเจอกันบ่อยขนาดนั้นสักหน่อย

"แล้วไปนะยะ"

"เอาล่ะค่ะน้องๆ คนสุดท้ายแบ้วนะคะ น้องภาคินค่ะ"

พรึ่บ! พรึ่บ! พรึ่บ!

"+#-฿&#&#"

เอาแล้วไงล่ะ เสียงฮือฮาดังขึ้นมาทันทีและมันเหมือนมติเป็นเอกฉันท์นะว่าคนที่จะได้มาเป็นเดือนของคณะฉันก็คงจะเป็นภาคินแน่ๆ เพราะหมอนี่น่ะคนยกมือเยอะมาก นับว่าเกินครึ่งเลยล่ะ

"เอาล่ะค่ะ น้องสามคนหันมาได้ค่ะ"

"เห็นมั้ยล่ะว่าภาคินน่ะได้แน่นอน คิคิคิ" ลูกกอล์ฟพูดขึ้น

"อืม"

"เราได้คนที่จะมาเป็นตัวแทนของคณะวิศวะเราแล้วนะคะ ก็คือน้องภาคินนั่นเองค่ะ ปรบมือให้เพื่อนหน่อย"

แล้วหลังจากนั้นก็เป็นใ่ายผู้หญิงบ้างและเพื่อนของแต่ละกลุ่มแต่ละคนก็เอ่ยชื่อเพื่อนของตัวเองขึ้นมาพร้อมกับรุ่นพี่ที่เรียกให้ออกไปยืนด้านหน้าและก็มีเสียงพวกผู้ชายตะโกนกันอย่างสนุกสนานจนรุ่นพี่ต้องสั่งให้เงียบ

"อีกคนหนึ่งค่ะ"

"น้ำหนาวครับ!"

พรึ่บ!

".....!!"

"น้ำหนาวค่ะ!"

ทั้งลูกกอล์ฟและเรนต่างตะโกนชื่อฉันรวมถึงเพื่อนคนอื่นๆด้วย นั่นทำให้ฉันถึงกับอึ้งไปในทันที ก่อนจะมองไปที่ลูกกอล์ฟที่เป็นตัวนำก่อน

"ไปสิยะ!"

"ลูกกอล์ฟ!"

"น้องน้ำหนาวค่ะ ออกมาเลยเร็ว" ฉันยืนขึ้นพร้อมกับเดินไปด้านหน้าที่มีแต่เพื่อนๆสวยๆทั้งนั้นเลยแฮะ ฮือออ นี่ฉันมายืนทำอะไรตรงนี้กันเนี่ย "เอาล่ะค่ะ น้องๆหันหลังนะคะ เริ่มจากน้องพิมค่ะ"

พรึ่บ! พรึ่บ! พรึ่บ!

"วู้ววว"

เสียงแซวของพวกผู้ชายเริ่มดังขึ้นและเหมือนจะดังขึ้นมาก็ด้วย นั่นทำให้ฉันคิดว่าตัวเองคงไม่ได้แน่นอน ทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมาหน่อย

พอเริ่มเรียกชื่อของคนต่อไปก็มีเสียงของเพื่อนๆที่ดังมาเป็นระยะ แต่ทุกคนจะมีเพื่อนที่เชียร์อยูแล้วเหมือนกัน

"คนสุดท้ายค่ะ น้องน้ำหนาว"

ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงต้องกลั้นหายใจขนาดนี้ แต่ถึงยังไงฉันก็คิดว่าตัวเองคงไม่ได้อยู่แล้ว

"หันกลับมาได้ค่ะ คนที่ได้เป็นตัวแทนของเราก็คือ...."

"......"

"น้องพิมพาค่ะ"

แปะๆๆ

"วู้วววว"

เฮ้อออ โล่งไป.....

หลังจากนั้นฉันก็กลับไปนั่งที่ของตัวเอง ก่อนจะมองเพื่อนที่ชื่อลูกกอล์ฟที่เอาแต่ส่งยิ้มมาให้ฉัน เหอะ!

"วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ ส่วนน้องสองคนที่เป็นตัวแทนเดี๋ยวเลิกนี้แล้วมาพบพี่ก่อนะคะ"

พรึ่บ!

หลังจากรับน้องเสร็จ ฉันกับเพื่อนๆก็ไปหยิบกระเป๋าของตัวเอง แต่ทันทีที่จะเดินออกจากลานวิศวะก็มีเสียงเรียกจากด้านหลังดังขึ้นมาก่อน ทำให้ฉันกับเพื่อนต้องหันไปมอง

"น้องน้ำหนาว พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิจ๊ะ"

"พี่โรส"

"เอ่อ....งั้นพวกฉันออกไปรอข้างนอกนะ"

"อื้ม"

"เดี๋ยวฉันอยู่เป็นเพื่อนน้ำหนาวเอง"

"พี่ขอคุยกับน้ำหนาวเป็นการส่วนตัวนะจ๊ะน้องซี"

"แต่..."

"ไปกันเถอะยัยซี"

ฉันพยักหน้าให้กับซีอาร์ ก่อนที่เพื่อนๆจะเดินออกไป

"พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ?" ฉันถามพี่โรสออกไป เพราะเราสองคนก็ไม่เคยคุยกันหรือรู้จักสนิทกันขนาดนั้นนี่นา

"เรากับพี่เซอร์เวย์เป็นอะไรกันเหรอ?"

"คะ? น้ำกับรุ่นพี่?"

"ใช่จ๊ะ เอ่อ...พอดีคืนนั้นที่พี่เจอเรากับรุ่นพี่ก็ดูเหมือนสนิทกัน ไม่ใช่ว่าเรา..."

"ไม่ใช่ค่ะ! พอดีว่ารุ่นพี่เป็นเพื่อนกับพี่ชายของน้ำน่ะค่ะ แล้วก็รุ่นพี่เป็นพี่ชายเพื่อนของน้ำด้วย ก็เลย...."

"งั้นเหรอจ๊ะ"

"เอ่อ...ค่ะ พี่ทีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ"

"อ่อ เปล่าจ๊ะ งั้นพี่ไปก่อนนะจ๊ะ"

"ค่ะ"

พี่โรสเดินออกไป ปล่อยให้ฉันยืนมองเธอด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องอยากรู้เรื่องของฉันกับรุ่นพี่ล่ะ

"อ่ะ หยุดคิดถึงเรื่องนั้นได้แล้วน้ำหนาวเอ๊ย >.<" ฉันอุตส่าห์ไม่คิดถึงเรื่องนั้นแล้วเชียว แต่พอพี่โรสพูดชื่อรุ่นพี่ขึ้นมา มันก็ทำให้ฉันเผลอไปคิดถึงคืนนั้นจนได้

"เฮ้อออ..."

ฉันจำได้ว่าตั้งแต่วันนั้นที่ออกไปกินข้าวกับพี่ชายรวมถึงรุ่นพี่ที่มาอยู่ที่บ้านฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราทั้งสามออกไปทานข้าวด้วยกัน แต่ฉันก็ปฏิเสธพี่ชายฉันไม่ได้น่ะสิ ถึงแม้ว่าเราจะไปกินด้วยกัน แต่เราก็ไท่ด้คุยอะไรกัน มีเพียงพี่ชายฉันเท่านั้นที่บ่นรุ่นพี่ ทุกครั้งเมื่อฉันเงยหน้าขึ้นจากจานอาหาร ฉันก็มักจะสบตาเข้ากับร่างสูงที่นั่งตรงข้ามฉันตลอดนั่นจึงทำให้ฉันอึดอัดมาก และคิดว่าจะขอให้พี่ชายพากลับ แต่ทว่า รุ่นพี่ก็กลับไปก่อน ทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะด้วยความที่กลัวว่าเขาจะพูดเรื่องคืนนั้นออกไปยังไงล่ะแล้วหลังจากนั้นฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย และซีอาร์ก็เอาแต่ชวนฉันคุยเรื่องคืนนั้น แต่ฉันก็บอกยัยนั่นไปแล้วว่าพี่ชายเธอเป็นคนมาส่งฉันที่บ้าน แต่เหมือนยัยนั่นจะไม่เชื่อ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรฉันต่ออีก.....

เฮ้อ....ฉันหวังว่าตัวเองจะลืมเรื่องเมื่อคืนได้นะ เพราะไม่งั้นถ้าเจอรุ่นพี่อีกฉันจะทำตัวยังไงล่ะ.....