ลักรัก

ตอนเย็นที่หน้าโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง...

“ที่รัก!!!”

เสียงเรียกจากชายหนุ่มในชุดสูทหรูเรียบสีดำทำให้เธอหันไปมองด้วยความแปลกใจ เพราะคู่หมั้นของเธอไม่เคยเรียกเธอแบบนี้มาก่อน เขาเพียกเรียกชื่อเล่นของเธอเท่านั้น

“คุณอคิน!”

อคิราห์ยิ้มให้หญิงสาวซึ่งเป็นคู่หมั้นสุดที่รักของพี่ชายฝาแฝดนามว่าอคินด้วยความเต็มใจ อคินผู้ได้ทุกอย่างไปจากเขา แม้แต่ชีวิตที่เหลืออยู่ในโลกใบนี้ ผู้ที่ขึ้นให้การต่อศาลในฐานะพยานว่าเห็นน้องชายคนนี้เป็นผู้ก่อเหตุเผาบ้านของคู่อริจนวอดวายไม่เหลือซาก รวมทั้งพยายามฆ่าคนทั้งบ้านอีกข้อหา พี่ชายฝาแฝดผู้จงใจยัดเขาเข้าตารางด้วยข้อหาที่เขาไม่ได้ก่อ เพียงเพราะสงสัยว่าน้องชายโรคจิตคนนี้อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้แฟนสาวจำนวนหกคนของเขาต้องกลายเป็นศพจากหลายสาเหตุด้วยกัน ทั้งอุบัติเหตุ ฆ่าตัวตายและฆาตกรรม !!!

เขาหยั่งรู้ว่าพี่ชายอยากกำจัดเขาทิ้งแทบขาดใจ หากฆ่าได้เขาคงจะฆ่าไปแล้ว หากไม่ใช่เพราะบิดาขอไว้ ให้เขาเมตตาต่อสัตว์ อคิราห์คนนี้คงตายไปแล้วตั้งแต่สิบปีก่อน

‘ไอ้สารเลว ฝีมือแกใช่มั้ย แกทำพวกเธอใช่มั้ย’

‘ใครจะรู้’

‘แกมันก็แค่สัตว์ร้าย แกมันไม่ใช่คน!’

‘เรามันก็สายเลือดเดียวกันแหละน่าพี่ชาย’

‘ไอ้...ระยำ!’

ความโกรธแค้นของพี่ชายฝาแฝดนับเป็นของหวานสำหรับเขาเสียจริง หากเป็นไปได้ เขาอยากตายด้วยฝีมือของพี่ชายนี่แหละ สักวันหนึ่ง ความฝันของเขาอาจเป็นจริง

อคิราห์ยอมรับว่าเขาเกลียดและอิจฉาพี่ชายฝาแฝดมาตั้งแต่เด็ก เพราะพี่ชายฝาแฝดเป็นที่รักของบิดามารดายิ่ง ด้วยเป็นคนฉลาด เก่งกาจสามารถในทุกด้าน เป็นความภาคภูมิใจของครอบครัว ซึ่งต่างจากเขาอย่างสิ้นเชิง เขานั้นเป็นแค่เด็กโง่ที่ชอบใช้กำลัง ชอบทำร้ายสัตว์เลี้ยง ขี้โมโห เลือดเย็น สายตาเกรี้ยวกราดเอาเรื่องจนใครก็กลัว แม้แต่มารดายังกลัวเขา จนแทบไม่เคยกอดเขาเลย ตั้งแต่เขาจำความได้ ไม่มีเลยสักครั้ง

เขาลังเลเรื่องความรักที่บิดามารดามีต่อเขามาตลอดหลายปี กระทั่งเขาอายุ 12 เขาก็ได้คำตอบว่าไม่มีใครต้องการเขาจริงๆ ตอนนั้น ความร่ำรวยของบิดาได้นำพาอันตรายมาสู่บุตรชายคนเล็ก อคิราห์ถูกคนร้ายลักพาตัวไปเรียกค่าไถ่จำนวนสิบล้านบาท แต่ไม่มีใครยอมจ่ายเงินเพื่อให้เขากลับมา เขาอยู่อย่างหวาดกลัวในห้องอับชื้นเกือบเดือน กว่าที่จะหนีออกมาจากที่โหดร้ายนั่นได้ ด้วยการฆ่าพวกมันอย่างโหดเหี้ยมจนไม่เหลือสักตัว ศพของพวกมันเละเทะไม่เหลือชิ้นดี