“นี่ใช่คุณอคินตัวจริงรึเปล่าคะเนี่ย??” ดวงตาสวยหรี่มองสงสัย พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบจริงจังเพื่อจะแหย่คนรักให้หัวเราะอย่างที่เคยทำ “บอกมานะว่าคุณเป็นใคร!!!”
แต่เขาหุบยิ้มทันที เพราะคิดว่าโดนจับได้เสียแล้ว มือซ้ายของเขาปล่อยจากพวงมาลัยรถ ตั้งใจจะล้วงเข้าไปในเสื้อสูท เพื่อจะหยิบปืนพกสั้นออกมา แต่ไม่ทันที่เขาจะทำอย่างใจคิด
“อุ๊ย! มีอะไรติดอยู่ที่ผมค่ะ” เจ้าหล่อนว่าพลางหยิบเศษใบไม้เล็ก ๆ ที่ติดอยู่บนเส้นผมของเขาออกให้ ก่อนจะยื่นจมูกเข้าไปดมที่เส้นผมของเขาแล้วสูดจมูกฟุดฟิด “ที่ผมก็มีกลิ่นบุหรี่ด้วย ไม่ใช่แค่ที่ปาก เมื่อคืนไปนั่งในผับมาหรือคะ”
เขานิ่งไปครู่หนึ่ง “ก็..ผับหรูในโรงแรมนั่นแหละ เพื่อนชวนไปนั่งดื่ม เลยสูบนิดหน่อย ช่วงนี้มีเรื่องให้เครียดเยอะน่ะ”
“เป็นผู้บริหารก็ต้องเครียดอยู่แล้ว แต่ไม่ควรคลายเครียดด้วยวิธีที่ทำร้ายตัวเองนะคะ หากิจกรรมอย่างอื่นทำสิคะ เช่น ออกกำลังกาย หรือว่า...”
“ช่วยตัวเอง!”
เขาพูดประโยคแบบนี้ออกมาเหมือนเป็นเรื่องชินปากอย่างนั้นล่ะ ทำเธอแปลกใจขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
” ก็...คงพอช่วยได้บ้างค่ะ”
“หรือมีเซ็กส์...เซ็กส์บำบัด!”
และเขายังดูหื่นกว่าทุกครั้งที่เจอกันด้วย
“นั่นล่ะค่ะ หากิจกรรมที่ชอบทำ จะเล่นกีฬา ดูหนังฟังเพลงหรือ...อะไรก็ได้ที่ช่วยผ่อนคลาย ที่ไม่ทำลายสุขภาพและมีประโยชน์ต่อหัวใจและร่างกาย”
“อืม” เขาฟังผ่าน ๆ ไปอย่างนั้นล่ะ เพราะเจ้าหล่อนไม่ได้บอกเขาซะหน่อย เจ้าหล่อนกำลังบอกคู่รักของตัวเองต่างหาก “ตกลงว่าไง คุณยังไม่ตอบผมเลย ว่าทำไมคุณถึงเลือกทำงานนี้”
“คุณก็ยังไม่ตอบเหมือนกัน ที่สาถามว่าคุณเป็นใคร ว่าไงคะ คุณเป็นใครคะ?”
“อืม...ผม...” อย่าให้เขาต้องใช้กำลังเลยนะ เพราะมันยังไม่ถึงเวลา “ผม...”
“ว่าไงคะ ตอบมาสิ”
เธอเร่งจัง มันดูคาดคั้นผิดปกติ เขาจึงลองอ่านใจเธอดู พิจารณาสายตาตื่นเต้นที่ไม่ได้ดูสงสัยเขาเลย มันเหมือนเธอกำลังลุ้นคำตอบเขาอยู่ เหมือนว่าเธอกำลังเล่นเกมอะไรสักอย่าง หรือกำลังทดสอบอะไรบางอย่าง ซึ่งต้องเกี่ยวข้องกับพี่ชายฝาแฝดของเขาแน่
“ใช่ ผมไม่ใช่อคินหรอก แต่คือสไปเดอร์แมนต่างหาก” เมื่อหาทางออกไม่ได้ ก็ทำเป็นตลกกลับเกลื่อนเลยแล้วกัน เอาตัวซุปเปอร์ฮีโร่ที่พี่ชายของเขารักมาลองตอบดู เผื่อ...
“ถูกต้องแล้วค่ะ!!” เธอยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ “สไปเดอร์แมน เป็นโค้ทลับที่ถูกต้อง”
“โค้ทลับ?”
“อ้าว ก็คุณบอกสาไว้ว่าถ้าสารู้สึกแปลก ๆ เกี่ยวกับตัวคุณเมื่อไหร่ ให้สาถามคำถามนี้ไง...คุณเป็นใคร...แล้วคุณก็จะตอบว่า...สไปเดอร์แมน!”
อ้อ...หมายความว่าหมอนั่นคิดเหมือนกันสินะ ว่าเขาอาจจะกลับมาอีกครั้งในสักวัน เพื่อจะมาแก้แค้นเขา เพื่อจะมาทำให้ผู้หญิงที่เขารักต้องมีอันเป็นไป ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
โอว...แต่โชคร้ายที่เขาโชคดี ตอบได้ตรงโค้ทลับเสียด้วย สงสัยสวรรค์คงอยากให้เขาทำเรื่องนี้ให้สำเร็จสินะ
“แล้วคุณสงสัยอะไรผมเนี่ย หรือว่าวันนี้ผมดูหล่อเท่กว่าทุกวัน”
“ทะลึ่งกว่าทุกวันต่างหาก แต่ก็น่ารักดี” หนำซ้ำยังจูบเก่งกว่าทุกครั้งที่เคยจูบ “แต่สำคัญที่สุดเลยคือ คุณเรียกสาว่าที่รัก...ที่รัก...ทำไมถึงเรียกล่ะคะ ปกติไม่เคยเรียก”
“ก็...วันนี้ผมอยากเรียก และต่อไปผมก็จะเรียกแบบนี้ หรือว่าคุณไม่ชอบ ถ้าไม่ชอบ...”
“ชอบค่ะ ชอบมากด้วย งั้นสาจะเรียกคุณว่าที่รักด้วย ดีมั้ยคะ”
“แล้วแต่ที่รักเลย...”
อคิราห์ยิ้มร้าย นึกขอบคุณพี่ชายในใจที่เลือกคู่หมั้นแบ๊วใสปัญญาอ่อนมาเป็นภรรยาในอนาคต งานของเขาจะได้ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก
“ตกลงจะตอบมั้ย ว่าทำไมถึงเป็นพยาบาล”
“เพราะสาอยากดูแลคนที่สารักไงคะ สาอยากดูแลคุณ และดูแลลูกของเราในอนาคต”
“อ้อ...” ซึ่งไม่ใช่เขา “นี่ตอบแบบจริงจัง หรือว่าตอบแบบนางเอก”
“ทั้งสองอย่างค่ะ”
“สามีของคุณโคตรโชคดีเลย”
หญิงสาวยิ้มอย่างมีความสุข ไม่เอะใจเลยสักนิด ว่าชีวิตตกอยู่ในมือของซาตานเรียบร้อยแล้ว !
“อย่าสร้างความเดือดร้อนให้สาแล้วกัน”“คงเดือดร้อนเฉพาะตอนอยู่บนเตียงมั้ง”อคินชักสีหน้าไม่พอใจ “ช่วยพูดให้เกียรติเธอหน่อย ว่าแต่แกจะย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านรึเปล่า”“ถ้าฉันย้ายเข้ามา ฉันอาจทำให้แกเดือดร้อนได้นะ”“แต่ฉันอยากให้แกย้ายเข้ามา” เพราะเขาไม่อยากให้ศลิษาอยู่ไกลจากสายตาเขา แม้เขาต้องเจ็บปวดที่เธอเป็นของคนอื่นก็ตาม อย่างน้อยได้รู้ว่าเธอปลอดภัย ก็ยังดี “ฉันต้องการให้แกกับสาย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านโดยเร็วที่สุด หากแก...”“งั้นขอเป็นห้องนอนติดแกแล้วกัน แต่ถ้ามีเสียงดังรบกวนทั้งคืน แกต้องทำใจหน่อยนะ”อคินพยายามจะไม่โมโหแล้วนะ “ฉันบอกว่าจะปล่อยสาให้เป็นอิสระ แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันยกสาให้แก!!!”“เธอเป็นของฉันตั้งแต่แรกแล้ว แกก็รู้แล้วนี่”“แต่เธอเป็นคู่หมั้นฉัน จบมั้ย?”“เธอเป็นของฉัน!” ซึ่งเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขามี ในขณะที่พี่ชายของเขามีครบทุกอย่าง “เธอเป็นของฉัน จำใส่สมองไว้ด้วย ว่าเธอเป็นสิทธิ์ของฉัน!”“ถ้าแกไม่โผล่กลับมา ป่านนี้เราคงแต่งงานกันแล้ว เป็นเพราะแกคนเดียว ชีวิตของฉันถึงได้พังแบบนี้”“งั้นแกก็หาทางจัดการฉันอีกสิ จะยัดฉันเข้าคุก หรือถีบลงไปในนรกดีล่ะ เอาที่แกถนัดเลย ไอ้คนดี!!
“เราถอนหมั้นกันนะคะ”อคินส่ายหน้าทันที“ไม่”“แต่คุณควรได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ดีกว่าสา”“ไล่ผมให้ไปแต่งงานกับคนอื่น แล้วคุณจะได้อยู่กับไอ้อคิราห์อย่างนั้นสินะ”“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ แต่สาไม่ดีพอ...”“เราจะแต่งงานกัน ได้ยินมั้ย เราจะแต่งงานกันให้เร็วที่สุด ผมไม่ยอมเสียคุณไปแน่!!”สายตาแน่วแน่ของชายหนุ่มทำให้เธอยิ่งหนักใจ“ฉันไม่ยอมโว๊ย!!”อคิราห์ก้าวเข้ามายืนซ้อนหลังของหญิงสาว แล้วสวมกอดเธอเอาไว้แน่น“เพราะเธอเป็นดวงใจของฉัน”“ปล่อยคู่หมั้นฉันเดี๋ยวนี้!!”“แกนั่นแหละปล่อย เพราะเธอเป็นของฉันมาตั้งแต่แรกแล้วโว๊ย!!”“ตั้งแต่แรก แกเอาอะไรมาพูด”“เมื่อยี่สิบปีก่อนไง เธอเป็นคนช่วยชีวิตฉันไว้ นางฟ้าประจำตัวของฉัน เพราะงั้น ชีวิตของฉันจึงเป็นของเธอตั้งแต่บัดนั้น จนถึงตอนนี้ และตลอดไป!!”อคินไม่อยากจะเชื่อ “จริงเหรอสา??”สีหน้าของศลิษาบอกว่าเป็นเรื่องจริง อคินถึงกับอึ้งไปเลย เพราะไม่คิดว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้“คุณรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่สา”“ก่อนที่คุณจะเข้าไปจัดการเขาจนสะบักสะบอมที่โฮมเสตย์นั่นแหละค่ะ”อคินถึงกับยกสองมือขึ้นกุมขมับ “เป็นไปไม่ได้”“แต่มันเป็นไปแล้วโว๊ย ที่สำคัญ เธออยากอยู่กับฉั
“ที่รักเป็นยังไงบ้าง? เจ็บตรงไหนรึเปล่า?” อคินเดินกลับเข้ามาสวมกอดหญิงสาวไว้แน่น พร้อมลูบแผ่นหลังปลอบโยน แสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่ เพื่อให้ใครบางคนหยุดส่งสายตาหาคนรักของเขาเสียที “ผมขอโทษ ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องตกอยู่ในอันตราย ผมเกือบจะเสียคุณไปแล้ว ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณ”“คุณควรจะขอบคุณน้องชายของคุณนะคะ”เธอทวงขึ้น เขาผละตัวออก แล้วหันมองน้องชายฝาแฝดที่ยังนั่งมองเขาด้วยสายตาเย็นชาเหมือนที่เคยเป็นมา“ผมไม่จำเป็นต้องขอบคุณคนที่ลักพาตัวคุณไปหรอก”“คุณอคินคะ”“ไม่จำเป็น ใช่ ถูกต้อง!” อคิราห์ยิ้มหยันใส่พี่ชาย ก่อนหันมามองหวานกับหญิงสาว “เพราะผมไม่ได้ทำเพื่อมัน ผมก็แค่มาช่วยเมียผมเท่านั้น”“ไอ้!”อคินทนไม่ไหวจะเข้ามากระทืบน้องชายฝาแฝดให้หยุดปากเสีย แต่หญิงสาวเข้าขวางกลางไว้ พร้อมร้องห้ามเสียงหลง ก่อนพี่น้องจะตีกันจนตาย “อย่านะคะ พอซะที พวกคุณเป็นพี่น้องกันนะคะ”“ไม่ใช่!” ทั้งคู่พูดพร้อมกัน สายตาจับจ้องกันเหมือนจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง“ผมไม่มีทางนับไอ้ฆาตกรเป็นน้องแน่”“ใครกันแน่วะ ฆาตกร ตกใจล่ะสิที่เห็นฉันยังไม่ตาย”อคินกัดกรามแน่น “แกรอดมาได้ยังไง”“ถามพ่อแกดิ”“ไอ้!”“ใช่ พ่อช่วยมันไว้เอง”
“เราจะลืมทุกอย่าง แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน ต่อไปนี้ ผมจะไม่ปล่อยให้คุณอยู่ห่างจากสายตาอีกแล้ว เข้าใจนะ”มันเหมือนเป็นคำสั่ง มากกว่าคำสัญญา...หัวใจของเธอชาชืดไปหมด เมื่อคิดว่าอคิราห์ตายไปแล้ว ตายไปอย่างโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลอันเงียบเหงาและเวิ้งว้าง“ฉันหลับไปกี่ชั่วโมงคะ”“คุณหลับไปสองวัน”สองวัน...จากตอนที่เขาถูกลากออกไปจากโฮมเสตย์ เพื่อนำไปขึ้นเรือแล้วนำไปทิ้งกลางทะเล หากเขาตายไปแล้ว และมีคนพบศพของเขา ก็คงจะมีข่าวออกมาบ้าง แต่ถ้าไม่มีคนพบศพของเขา เรื่องราวของเขาก็คงจะหายไปตลอดกาล“ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้” ปากบอกขอบคุณ แต่ใจนั้นแสนโกรธ โกรธจนไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกแล้ว “ไม่เอาสิ ผมต้องช่วยคุณอยู่แล้ว ผมรักคุณนะ”เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขายังทำหน้าสบายใจเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ หนำซ้ำยังคิดจะแต่งงานโดยไม่รู้สึกผิด“ฉันมีเรื่องอยากถามคุณ”“ผมไม่อยากรื้อฟื้น” เขารู้ดีว่าเธออยากรู้เรื่องอะไร “ทุกอย่างมันจบแล้ว...คุณพักผ่อนซะนะ”เขาจุมพิตบนหน้าผากเธออีกครั้งด้วยความรัก เธอหลับตาลงแล้วแสร้งทำเป็นนอนหลับไปเสีย เพราะอยากให้เขาวางใจว่าเธอนั้นเชื่อฟังเขาเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาเธอรอจนอค
“ใจเย็นๆนะคะ ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว มันจบแล้ว ตอนนี้คุณอยู่กับฉัน ต่อไปนี้ ฉันจะปกป้องคุณเอง”เขาเลื่อนมือขึ้นกุมมือเธอไว้ “ทำไม สงสารผมเหรอ”“เปล่านะคะ แต่ฉันรู้สึกว่ามันเป็นโชคชะตาของฉัน”“แต่คุณเป็นของมัน”เขาย้ำให้เธอรู้ถึงสถานะของตัวเอง“มีคนเคยเตือนฉัน...ว่าการเป็นคนรักของเขา อาจทำให้ชีวิตเกิดหายนะได้...คนที่โทรหาฉันเมื่อไม่นานมานี้”“ใช่ ผมเป็นคนโทรเอง”“คุณวางแผนจะจับตัวฉันตั้งแต่อยู่ในคุกเหรอคะ”“คุณรู้เรื่องผมได้ไง”“ฉันจำคุณได้ ฉันเคยฉีดวัคซีนให้คุณมาครั้งหนึ่ง คุณคงจำฉันไม่ได้”“ใครบอกว่าจำไม่ได้ ผมจำคุณได้ จำรายละเอียดบนใบหน้าของคุณได้ จำรอยยิ้มคุณได้ จำกลิ่นของคุณได้ขึ้นใจเลยล่ะ แถมผมยังฝันถึงคุณตั้งหลายครั้ง”“อย่าบอกนะว่าฝันลามก”“ชัวร์”เขาหันกลับมาเผชิญหน้ากับเธอ ก้มจูบปากเธออย่างเต็มรัก ก่อนจะผละออกแล้วมองเธอด้วยความหลงใหล“พอผมรู้ว่าคุณคือคู่หมั้นของมัน...ผมไม่แปลกใจเลยสักนิด รู้มั้ย ถ้าผมเป็นมัน ผมก็จะเอาคุณเหมือนกัน”“พูดอะไรของคุณ”“ผมจะทำยังไงกับคุณดี”ขาดคำนั้น ประตูถูกถีบอย่างแรง แล้วชายฉกรรจ์ประมาณสามคนก็กรูเข้ามาในห้องแล้วตรงมาจับตัวเขาเอาไว้ ก่อนที่อคินจะโผ
“คุณได้มาจากเด็กผู้หญิงที่อุ้มหมาใช่มั้ย”เขาจ้องหน้าเธอนิ่ง แล้วดวงตาของเขาก็ลุกวาวด้วยความตกใจ หัวใจเต้นรัวแทบคลั่ง เมื่อคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ตรงหน้าเขานี่เอง มนุษย์เพียงคนเดียวในโลกใบนี้ที่เขาไม่เคยลืมแม้สักวินาทีอคิราห์น้ำตาไหลพรากทันที หัวใจแทบแตกสลายเมื่อคิดว่าตนเองได้ทำอะไรลงไป“ผม...ผม...ผมสมควรตาย ผมสมควรตาย!!!”เขากำลังจะคุ้มคลั่งในวินาทีนั้น แต่เพราะเธอประกบปากจูบเขาเสียก่อน จึงทำให้เขาอารมณ์ของเขาสงบลงได้ ความหวาดกลัวก็มลายหายสิ้น“อืม...” รสจูบอันดูดดื่ม ดึงทั้งคู่เข้าสู่โลกแสนหวานที่มีเพียงสองเราเท่านั้น“อูวว...อคิราห์”“นางฟ้า...นางฟ้าของผม” “โอว...” ทั้งคู่ร่วมรักกันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเต็มไปด้วยความหวาน ค่ำคืนที่ฝนยังคงกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย บทสวาทขับเคลื่อนไปอย่างนุ่มนวลอ่อนโยนอย่างไม่รู้จักเบื่อ...“อูวส์...” ทั้งคู่จูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม นัวเนียสอดใส่กระแทกกระทั้นกันจนน้ำใคร่นองเกลื่อนเต็มที่นอน แล้วก็กกกอดกันแนบแน่นใต้ผ้าห่มผืนหนา จ้องตากันนิ่งงันอย่างมีความหมายและลึกซึ้ง “คุณคือเด็กผู้ชายคนนั้น”“คุณคือนางฟ้าของผม...ผมเกือบทำ...เรื่องที่บ