ตอนที่12/3

หลี่เหมยซินนั่งรถม้าครึ่งชั่วยามก็ถึงจวนตระกูลจาง ฉันเตรียมคำพูดสารพัดที่จะพูดกับคุณหนูจางเยว่หมิงไว้มากมายพร้อมตะกร้าใบใหญ่ใส่ขนมอร่อย ๆ เป็นของฝาก

วันนี้ฉันมาในฐานะคุณหนูหลี่เหมยซินบุตรสาวของแม่ทัพใหญ่ มิได้ปกปิดตัวตนดั่งวันแรกที่ออกมาสืบข่าว จึงมิต้องใช้ผ้าขาวบดบังครึ่งหน้า ทว่าเมื่อก้าวลงจากรถม้าต้องตะลึงกับเหตุการณ์หน้าจวนตระกูลจางที่กำลังโยนข้าวของขับไล่คนในครอบครัวไม่อายชาวบ้านชาวช่อง แม้ไม่รู้ว่าใครเป็นใครแต่พอแจกันปลิวว่อนไปทางสตรีนางหนึ่งบิดามารดาของนางเอ่ยนามจึงรู้ว่าเป็นคนที่ตนมาหาวันนี้ พอฉันเห็นแค่เสี้ยวใบหน้านาง ขาสองก้าวไวด้วยความเร็วสูงเพื่อเอื้อมมือไปจับนางให้หลบแจกัน

“ฝ้าย!” ใช่ ฉันเรียกนางว่าฝ้ายเองแหละ ก็นางเหมือนฝ้ายมากทั้งรูปร่างหน้าตาสัดส่วนคือฝ้ายที่แท้ทรู ทว่าสรรพนามที่ใช้เรียกฉันออกจากปากนางทำลายความยินดีจนหมดสิ้น

“คุณหนูหลี่” เสียงหวานปาดน้ำผึ้งทำให้นางดูเป็นสตรีอ่อนหวานในห้องหอธรรมดา ฉันมองสตรีที่ตนพึ่งช่วยตาปริบ ๆ อ้าวไม่ใช่ฝ้ายหรอ แล้วประโยคต่อมาของนางก็เป็นคำตอบโดยที่ฉันไม่ต้องออกปากถาม

“ขอบคุณคุณหนูหลี่เจ้าค่ะที่ช่วยเหลือเ