บทที่ 335

หลุมโคลนลื่นนัก เจียงซุ่ยฮวนเกือบล้มลงไปกับพื้น โชคยังดีที่นางคว้าเอาต้นไม้ข้างกายไว้ได้ทัน

แม้ตัวจะไม่เป็นไร แต่ถุงเงินในแขนเสื้อกลับกระเด็นออกไป ตกลงในหลุมโคลนพอดี เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำโคลน

"ว้าย!" นางอุทานเสียงดัง รีบเก็บถุงเงินขึ้นจากหลุมโคลน เปิดดู ตั๋วเงินหนึ่งพันตำลึงข้างในเปียกไปครึ่งหนึ่ง

นางรีบนำตั๋วเงินออกมาเช็ด แล้วเก็บไว้ที่อก ทั้งกังวลทั้งโล่งใจ โชคดีที่เมื่อคืนนางเอาตั๋วเงินห้าหมื่นตำลึงไปซ่อนไว้ใต้หมอนของกู้จิ่น ไม่เช่นนั้นคงเกิดเรื่องยุ่งยากเป็นแน่

หากมิอาจอยู่ร่วมกับกู้จิ่น แล้วยังเก็บเงินห้าหมื่นตำลึงของเขาไว้ อีกทั้งเงินนั้นยังเปียกโชกจนใช้ไม่ได้ คิดแล้วช่างน่าเวทนายิ่ง ดีที่โชคยังเข้าข้างนางอยู่บ้าง

หมอหลวงเมิ่งเดินมาถามว่า "เจียงเอ๋อร์ เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม"

เจียงซุ่ยฮวนเทเงินก้อนเล็ก ๆ ออกจากถุง "แค่เหยียบหลุมโคลน ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ"

หมอหลวงเมิ่งจ้องมองนางครู่ใหญ่ ถามอย่างสงสัย "เจียงเอ๋อร์ เจ้าอ้วนขึ้นกว่าแต่ก่อนมากใช่หรือไม่"

นางเก็บเงินก้อนใส่แขนเสื้อ สีหน้าดูเก้อเขิน "เจ้าค่ะ อาหารในเรือนพักอร่อยเหลือเกิน ช่วงนี้ข้ากินมากไปหน่อย"

แม้นางจะอ้วนขึ้นกว