ВойтиShare
บทที่ 430
Related chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 431
หงหลัวที่นอนอยู่บนเสื่อข้างเตียงค่อย ๆ ปีนลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย เดินออกไปข้างนอกแล้วมองดู "คุณหนู เช้าแล้วเพคะ" "ไปดูที่โรงครัวว่ามีขนมหรือไม่ เอาไปส่งให้องครักษ์ลับในเรือนสักหน่อย หากไม่มีก็ไปซื้อกลับมา" เจียงซุ่ยฮวนสั่ง แต่หงหลัวกลับยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน วันนั้นนางโกหก แต่เจียงซุ่ยฮวนก็มิได้ไล่นางไป เพียงแต่หักเงินค่าจ้างไปหนึ่งเดือน แต่นางกลับไม่กล้าออกไปข้างนอก ด้วยความกลัวจะพบบิดามารดาแท้ ๆ อีก นางบิดตัวไปมาพลางเอ่ยว่า "คุณหนู หม่อมฉันไม่กล้าออกไปเพคะ หรือจะให้ป้าจางอวิ๋นปิ้งขนมให้ดีหรือไม่" "สมองเล็ก ๆ ของเจ้านี่ทำไมคิดอะไรไม่ออกเลย" เจียงซุ่ยฮวนเคาะหน้าผากนางเบา ๆ "ในเรือนมีองครักษ์ลับตั้งมากมาย เจ้าพาสักคนไปด้วยก็พอแล้ว" นางตาเป็นประกายขึ้นมา "จริงด้วยเพคะ" "รีบไปเถิด อย่าลืมพกร่มไปด้วยนะ" หงหลัวจากไปไม่นาน เสี่ยวถังหยวนที่อยู่ในเปลก็เริ่มส่งเสียงงอแงขึ้นมา เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือไปอุ้มเขาขึ้นมา กอดไว้ในอ้อมกอดแล้วปลอบโยน เสี่ยวถังหยวนที่เพิ่งลืมตาดูโลกนั้นนุ่มนิ่ม ร่างกายยังมีกลิ่นนมอ่อน ๆ เจียงซุ่ยฮวนแกว่งเขาเบา ๆ พลางขับกล่อมบทเพลงกล่อมเด็ก ขณะกำลังร้องเพลง เจี
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 432
"หา?" เจียงซุ่ยฮวนงุนงง เมื่อไรกันที่นางไปแย่งลูกสาวของผู้อื่น? ยวี่จี๋พูดอย่างหอบฮัก "ผู้นำนั้นเป็นชายหัวล้านกับสตรีผู้หนึ่ง พวกเขายืนกรานว่าท่านแย่งบุตรีของพวกเขาไป จึงพาผู้คนมากมายมาก่อเรื่องอยู่หน้าประตูเพคะ" "ช่างไร้ยางอายสิ้นดี! ข้าจะแย่งบุตรีของพวกเขาไปทำไมกัน?" เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกงุนงงอย่างยิ่ง จึงคาดเดาว่า "ผู้คนพวกนี้คงจะหาผิดที่กระมัง?" "แรกเริ่มข้าก็คิดเช่นนั้น แต่พวกเขากลับยืนกรานว่าบุตรีของตนอยู่ที่นี่ ไม่ว่าข้าจะพูดอย่างไรก็ไม่ยอมฟัง" ยวี่จี๋ได้แต่กุมขมับอย่างจนปัญญา "หญิงผู้นั้นตอนนี้กำลังนอนดิ้นโวยวายอยู่บนพื้น ทำให้ผู้คนมากมายมามุงดูอยู่หน้าประตู" เจียงซุ่ยฮวนลูบจมูก เอ่ยว่า "ชายหญิงสองคนนั้นคงไม่ใช่บิดามารดาของหงหลัวกระมัง" กิริยาอันหยาบช้า ดูคล้ายคลึงกับบิดามารดาที่หงหลัวเคยเล่าให้ฟังยิ่งนัก "ดูเหมือนจะใช่จริง ๆ เพคะ!" ยวี่จี๋กระทืบเท้าแรง ๆ "แต่ตอนนี้ควรทำเช่นไร? คนพวกนี้ไล่เท่าไรก็ไม่ยอมไป" "ข้าเพียงไล่พวกเขา พวกเขาก็ร้องไห้โวยวาย ยังขู่ข้าว่าจะไปแจ้งทางการ" "หากไล่ไม่ไป ก็ไม่ต้องไล่แล้ว" เจียงซุ่ยฮวนค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียง "เชิญพวกเขาเข้ามา ข้าต้อ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 433
ในห้องรับแขกมีคนนั่งอยู่กว่ายี่สิบชีวิต ทั้งบุรุษและสตรีล้วนสวมเสื้อผ้าขาดวิ่น ดูท่าทางราวกับเป็นคนจากตระกูลใหญ่ สตรีที่นั่งอยู่ตรงกลางกำลังอุ้มเด็กน้อยอายุราวแปดเก้าขวบไว้ในอ้อมแขน ยามนั้น ผู้คนทั้งหลายจ้องมองเจียงซุ่ยฮวนด้วยสายตาเหม่อลอย แววตาเต็มไปด้วยความตกตะลึงและริษยา เจียงซุ่ยฮวนแต่เดิมก็มีโฉมหน้างามสง่า นางสวมเสื้อคลุมขนจิ้งจอกสีแดงเพลิงเช่นนี้ ยิ่งขับผิวนางให้ขาวดั่งหิมะ งามจับตาจนไม่อาจละสายตา คนเหล่านี้อาศัยอยู่ในแหล่งคนยากไร้ของเมืองหลวง เลี้ยงชีพด้วยการรับจ้างทั่วไปอย่างแร้นแค้น แทบไม่มีโอกาสได้พบปะกับผู้สูงศักดิ์ในเมืองหลวง ดังนั้นเมื่อพวกเขาเห็นเจียงซุ่ยฮวน จึงตกตะลึงจนนิ่งงันไปทั้งหมด สตรีตรงกลางที่อุ้มเด็กรู้สึกอึดอัดจึงขยับก้นเล็กน้อย ดึงเสื้อของชายหัวล้านที่อยู่ข้างกาย พลางกระซิบถาม "ท่านพ่อบ้าน ท่านไม่ได้บอกหรือว่าที่นี่มีหมอหญิงอาศัยอยู่? หญิงผู้นี้ดูไม่เหมือนหมอเลยนะเจ้าคะ!" ชายหัวล้านสะบัดมือนางออกอย่างรำคาญ "ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร? เมื่อตอนที่ข้าไปสืบถาม ผู้คนล้วนบอกว่าที่นี่มีหมอหญิงพำนักอยู่" เจียงซุ่ยฮวนทำเป็นไม่ได้ยิน นางเดินไปนั่งที่หัวแถว ยิ้มต
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 434
เจียงซุ่ยฮวนเอื้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่กระนั้นบารมียามเปล่งวาจากลับเปี่ยมล้น ชายหัวล้านซึ่งเคยชินกับการออกคำสั่งภรรยาเมื่อครั้งอยู่บ้าน ครั้นเผชิญหน้ากับสตรีที่มีบารมีเช่นนี้เป็นครั้งแรก จึงต้องฟาดโต๊ะเพื่อเรียกความกล้า "บุตรีของข้านามว่า หงหลัว!" "หงหลัวหรือ..." เจียงซุ่ยฮวนส่ายหน้า "มิเคยได้ยินมาก่อน" "ยวี่จี๋ ส่งแขก" ผู้คนในห้องรับแขกล้วนตะลึงงัน สารพัดทั้งกระถางไฟและชาร้อนที่ได้รับความเอื้อเฟื้อ พวกเขาคิดว่าเจียงซุ่ยฮวนเป็นเจ้าของเรือนที่พูดคุยง่าย แต่ผลปรากฏว่านางกลับจะไล่พวกเขาออกไปโดยทันทีรึ? บัดนี้พวกเขาไม่ยอมจากไปแต่โดยดี เขาฟาดโต๊ะแล้วโวยวายขึ้นมา ถึงกับทุบถ้วยชาแตกกระจาย หน้าด้านเกินบรรยาย ไม่ยอมไปไหน สตรีผู้นั้นผลักเด็กชายในอ้อมอกออกไป เด็กชายวิ่งมากลางห้องแล้วกลิ้งเกลือกกับพื้น ร่ำร้องโหยหวน "คืนพี่สาวมาให้ข้า! ข้ายังรอนางมาชงชา รินน้ำ ปรนนิบัติรับใช้ข้าอยู่เลย!" เมื่อเห็นสถานการณ์เริ่มวุ่นวาย แต่เจียงซุ่ยฮวนกลับมิได้ร้อนรนแต่อย่างใด นางค่อย ๆ จิบชา ตั้งใจจะเรียกองครักษ์ลับออกมา ลูกอมนางก็มอบให้แล้ว ถึงเวลาของฝ่ามือเสียที หากมิใช่เพราะนางเพิ่งคลอดบุต
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 435
"ค่าที่พักข้าไม่คิดดอก แต่รายจ่ายอื่น ๆ รวมกันเป็นหนึ่งร้อยห้าสิบหกตำลึงเจ็ดเฟื้อง เงินสิบตำลึงที่พวกเจ้าแย่งไปจากมือนางเมื่อสองวันก่อนก็เป็นของข้า รวมทั้งสิ้นหนึ่งร้อยหกสิบหกตำลึงเจ็ดเฟื้อง ข้าปัดเศษให้พวกเจ้า เจ้าคืนข้าหนึ่งร้อยหกสิบเจ็ดตำลึงก็พอ" คำพูดเหล่านี้ทำให้ชายหัวล้านและสตรีผู้นั้นมึนงงและสับสน เข้าใจเพียงแต่ประโยคสุดท้ายเท่านั้น ชายหัวล้านเบิกตาโพลงถาม "อะไรนะ? หงหลัวใช้เงินไปมากมายเช่นนั้นในเวลาเพียงไม่กี่เดือนรึ" แน่นอนว่าไม่ใช่เช่นนั้น เจียงซุ่ยฮวนกล่าวโดยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง "แน่นอนสิ เพียงแค่อาภรณ์ที่หงหลัวสวมก็ราคาห้าตำลึงเงินแล้ว" สตรีผู้นั้นอยากจะถลกเสื้อผ้าบนร่างหงหลัวออกมาเสียให้ได้ นางบิดหูหงหลัวแรง ๆ "นังตัวดี ตัวเองอยู่ดีกินดีเช่นนี้ เหตุใดไม่รู้จักช่วยเหลือปรนเปรอพวกเรา!" หงหลัวเอามือกุมหูร่ำไห้ด้วยความเจ็บปวด นางร้องเสียงดัง "คุณหนูช่วยข้าด้วย!" เจียงซุ่ยฮวนมองนางด้วยสีหน้าสงบนิ่ง "ข้าอาจช่วยเจ้าได้ยามนี้ แต่มิอาจช่วยเจ้าไปชั่วชีวิต เจ้าไม่อาจหลบซ่อนอยู่ในเรือนตลอดกาล ถึงเวลาแล้วที่เจ้าต้องตัดขาดกับบิดามารดาของเจ้าเสียที" นางจ้องมองเจียงซุ่ยฮวนเห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 436
"แถวเมืองหลวงมีวัดร้างแห่งหนึ่ง ใต้วัดร้างมีอุโมงค์ลับเชื่อมไปยังถ้ำแห่งหนึ่ง" เจียงซุ่ยฮวนเท้าคาง กล่าวเรื่อย ๆ "พาคนเหล่านี้ไปขังไว้ในถ้ำสักสองสามวัน ให้พวกเขาจดจำบทเรียนเสียบ้าง" นางตั้งใจจะกล่าวเพิ่มให้องครักษ์ลับระมัดระวังอย่าให้ผู้อื่นเห็น แต่นางกลับคิดอีกที องครักษ์ลับเหล่านี้ล้วนเป็นคนของกู้จิ่น ย่อมมีประสบการณ์ชำนาญยิ่ง ไม่จำเป็นต้องเตือน นางจึงกลืนคำพูดที่เหลือลงท้องไป ถ้ำที่นางกล่าวถึงคือดินแดนของแม่หมอเฒ่าผู้นั้น บัดนี้แม่หมอเฒ่ายังถูกขังอยู่ในห้องฟืน ถ้ำที่ว่างอยู่ก็เปล่าประโยชน์ มิสู้นำมาใช้ประโยชน์เสียเลยดีกว่า องครักษ์ลับส่งเสียงผิวปาก จากนั้นก็มีองครักษ์ลับอีกหลายคนกระโดดเข้ามาจากประตู แบกผู้คนที่นอนเรียงรายบนพื้นออกไปทีละคน ชายหัวล้านและสตรีผู้นั้นถูกหงหลัวทุบตีสาหัส ใบหน้าบวมเป่งคล้ายหัวหมู ทั่วทั้งร่างมีรอยฟกช้ำเขียวบ้างม่วงบ้าง โดยเฉพาะชายหัวล้าน ขณะถูกแบกออกไป เลือดยังไหลพรูจากจมูกไม่หยุด สองคนนี้สูดดมยาสลบเข้าไปไม่น้อย อย่างน้อยก็ต้องหนึ่งวันหนึ่งคืนถึงจะฟื้น เมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมาจะพบว่าตนเองอยู่ในถ้ำมืดมิดและเย็นยะเยือก ร้องขอความช่วยเหลือก็ไร้ผู้ตอบ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 437
กล่าวมาถึงตรงนี้ เจียงซุ่ยฮวนก็นึกขึ้นได้ถึงเรื่องหนึ่ง "ท่านเคยบอกว่าจะพำนักที่นี่เพียงสิบวัน บัดนี้ผ่านไปสิบวันแล้ว ท่านจะไปเจียงหนานเมื่อใดเล่า?" ฉู่เฉินถอนหายใจอย่างจนปัญญา "ข้าตกลงกับเจ้าซวีไว้แล้ว รอให้เขาไปเป็นทหารเสียก่อน ข้าค่อยออกเดินทางไปเจียงหนาน" "เจียงอวี่ยังไม่กลับมาหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนถามอย่างสงสัย "เจียงอวี่คือผู้ใด?" ฉู่เฉินไม่เข้าใจในทันที "แม่ทัพฉีหยวน คุณชายใหญ่แห่งจวนอ๋อง" ฉู่เฉินพลันเข้าใจ ส่ายหน้า "ยังดอก ข้าเพิ่งออกไปสืบถาม แม่ทัพฉีหยวนพบโจรภูเขาระหว่างทาง ทำให้ล่าช้า ต้องอีกหลายวันกว่าจะถึงเมืองหลวง" เขาอุ้มเสี่ยวถังหยวนเดินไปมาในห้อง เสี่ยวถังหยวนแรกเริ่มยังจ้องมองเขาด้วยความสงสัย ภายหลังคล้ายว่าจะเวียนหัวจากการถูกแกว่ง จึงค่อย ๆ หลับตาลงแล้วหลับไป "ดูความสามารถในการกล่อมเด็กของข้าสิ เจ๋งไหมเล่า?" เขาวางเด็กน้อยในเปล ยักไหล่ยิ้มอย่างภาคภูมิ "ท่านแกว่งเช่นนี้ แม้แต่วัวก็คงจะมึนเวียนได้" เจียงซุ่ยฮวนยกมือกุมขมับอย่างจนปัญญา "นี่เจ้ากำลังอิจฉาข้า" ฉู่เฉินหัวเราะอย่างไร้เสียง เสียงของกงซุนซวีดังมาจากเรือนหลัง "อาจารย์ฉู่ ท่านอยู่ที่ใดเล่า? ข้าม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 438
"ผู้ใดรึ" "คุณหนูจางรั่วรั่วแห่งจวนท่านอาจารย์จางเพคะ" เจียงซุ่ยฮวนกะพริบตา เหตุใดจางรั่วรั่วจึงมาหาข้าเล่า? นางเหลียวมองเปลที่อยู่เบื้องหลัง แม้นางจะมีความสัมพันธ์อันดีกับจางรั่วรั่ว แต่ก็ยังไม่อาจให้จางรั่วรั่วล่วงรู้ถึงการมีอยู่ของเสี่ยวถังหยวน "เจ้าจงนำเปลไปวางในห้องชุนเถาก่อน แล้วจึงเชิญจางรั่วรั่วเข้ามา" เจียงซุ่ยฮวนสั่ง "เพคะ" หงหลัวเรียกชุนเถามา ทั้งสองค่อย ๆ ยกเปลไปไว้ในห้องชุนเถา แล้วจึงเชิญจางรั่วรั่วเข้ามา จางรั่วรั่วแบกกระสอบป่านห่อใหญ่เดินเข้ามาในห้อง เจียงซุ่ยฮวนเห็นดังนั้นจึงสั่งหงหลัว "รีบช่วยคุณหนูจางรั่วรั่วนำของลงมา" "ไม่ต้องหรอก เป็นข้าเองที่ไม่ให้นางช่วยถือ" จางรั่วรั่วค่อย ๆ วางของลงบนพื้น กุมเอวพลางกล่าวว่า "ไม่ได้หนักเท่าไร ข้าถือว่าเป็นการออกกำลังกายน่ะ" "ในนี้มีอะไรหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนมองกระสอบป่านบนพื้นด้วยความสงสัย จางรั่วรั่วนั่งยอง ๆ แก้กระสอบป่าน หยิบห่อเห็ดแห้งออกมาห่อแล้วห่อเล่า กล่าวว่า "คราวก่อนเห็นเจ้าชอบรับประทานเห็ด ข้าจึงสั่งให้คนขึ้นเขาไปเก็บเห็ดมากมาย ตากแห้งแล้วนำมามอบให้เจ้า" "ล้วนเป็นเห็ดรสอร่อยยิ่ง หากมิใช่วันก่อนอากาศไม่
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 573
หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 572
เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 571
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 569
ผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้นล้วนทราบดีว่า "เซียนพนัน" ผู้นั้นจงใจกลั่นแกล้งเจียงซุ่ยฮวนเป็นแน่ ทั้งที่ลูกเต๋ายังวางนิ่งอยู่ในถ้วย จะมีผู้ใดคาดเดาได้ถูกต้องเล่า?ขณะนั้นเอง เหล่าองครักษ์ลับทั้งหกก็เริ่มขยับเข้าใกล้ฉู่เฉินตัวปลอมอย่างช้า ๆ พวกเขาล้วนถอดชุดดำออกเสียแล้ว แลดูแทบไม่แตกต่างจากชาวบ้านทั่วไปเจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบว่า “ตกลง”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง แม้เจียงซุ่ยฮวนจะชนะมาหลายตา แต่หาได้มีผู้ใดเชื่อว่านางจะเดาแต้มลูกเต๋าได้ถูกต้องทุกเม็ด ครั้นแล้วจึงพร้อมใจกันวางเดิมพันทั้งหมดลงข้างเซียนพนันฉู่เฉินตัวปลอมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนวางถุงผ้าบนโต๊ะ แล้วเดิมพันข้างเซียนพนันเช่นกันหญิงสาวบนโต๊ะค่อย ๆ เขย่าถ้วยลูกเต๋า เจียงซุ่ยฮวนหลับตาลง ตั้งใจฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากในถ้วยโดยมิปล่อยให้จิตวอกแวกในยามนั้น เสียงรอบข้างพลันเลือนหาย สิ่งเดียวที่ดังสะท้อนอยู่ในโสตประสาทคือเสียง “กรุ๊งกริ๊ง กั๊กกั๊ก” ของลูกเต๋าอันแว่วไหวจนเมื่อลูกเต๋าสิ้นเสียงนิ่งลง เจียงซุ่ยฮวนจึงลืมตาขึ้นมาเซียนพนันแค่นหัวเราะเย็น เอื้อนเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ทายสิ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะทายได้หรือไม่!”เจีย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 568
ผู้คนรอบโต๊ะเมื่อเห็นว่าเซียนพนันลงเงินมากถึงเพียงนี้ ต่างคิดว่าเขาคงเริ่มจริงจังแล้ว จึงพากันวางเดิมพันตามครั้นทุกคนลงเงินเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนกลับค่อย ๆ หยิบตั๋วเงินห้าร้อยตำลึงออกมาวางบนโต๊ะอย่างไม่รีบร้อน“……”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง โดยเฉพาะเซียนพนัน สีหน้าเขาราวกับกลืนของเสียเข้าไป เอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “นี่เจ้าล้อข้าเล่นหรือ?”หญิงบนโต๊ะเองก็หน้าเจื่อนเล็กน้อย “คุณหนูเจ้าขา ที่นี่วางขั้นต่ำต้องหนึ่งพันตำลึงเจ้าค่ะ”“อ้อ ขอโทษด้วย” เจียงซุ่ยฮวนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหยิบอีกใบมาวางซ้อน “เช่นนี้ใช้ได้หรือยัง?”เซียนพนันนั้นยืมเงินจากบ่อนมากถึงหมื่นตำลึง เพียงหวังเอาชนะเงินสองแสนของนาง กลับกลายเป็นนางวางแค่พันเดียว จนเขาอยากจะพลิกโต๊ะเสียให้ได้ทว่าผู้ใดจะสนใจความคิดของเขา? เจียงซุ่ยฮวนหาได้ใส่ใจ เพราะสิ่งที่นางต้องการคือเรียกความสนใจ หาใช่เดิมพันเพื่อชัยชนะอย่างเดียวและผลก็ไม่ผิดคาด นางชนะอีกคราหลายตาต่อมา บางครั้งนางวางเดิมพันทีละสองแสน บางครั้งก็เพียงแค่พันเดียว แต่ทุกครั้งนางล้วนชนะหมดส่วนเซียนพนันกลับเหมือนตกอยู่ในวังวนของความอาฆาต ยิ่งนางเลือกอย่างไร เขาก็เลือกตรงข้าม จนแพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 567
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนกล่าวจบ เสียงหัวเราะเยาะก็ดังขึ้นรอบโต๊ะ“ฮ่า ๆ ๆ! ข้ารู้อยู่แล้วเชียวว่านางต้องเพี้ยนแน่ พวกเราลง ‘สูง’ กันหมด แต่นางกลับเลือก ‘ต่ำ’ เสียนี่!”ผู้หนึ่งชี้ไปยังชายที่ลงเงินเป็นคนแรก แล้วหันมาถามเจียงซุ่ยฮวนว่า “แม่นาง รู้หรือไม่ว่าท่านผู้นี้เป็นใคร?”เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วขึ้น เอ่ยเรียบ ๆ ว่า “แล้วเขาเป็นใครกันล่ะ”“เขาน่ะหรือ คือ ‘เซียนพนัน’ ประจำที่นี่เชียวนะ! ท่านผู้นี้แม่นยำยิ่ง ทายสิบหน ชนะไปถึงเจ็ด!”อีกคนที่มิได้ลงพนัน กล่าวเสริมว่า “ใช่แล้ว เหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายในบ่อนนี้ ยังต้องตามเขาเลือกเลยแม่นาง ข้าเกรงว่าท่านควรไตร่ตรองให้ดี สองแสนตำลึงมิใช่น้อย ๆ”ชายที่ถูกเรียกว่าเซียนพนันจับจ้องตั๋วเงินเบื้องหน้าเจียงซุ่ยฮวนด้วยแววตาลุกวาว ราวกับเงินนั้นได้ตกในกำมือของตนเรียบร้อยแล้วครั้นได้ยินเสียงเตือนของคนอื่น ก็แค่นเสียงฮึดฮัด “เจ้าเองยังไม่ได้เดิมพัน อย่าสอด!”จากนั้นจึงหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ต่อเจียงซุ่ยฮวน “แม่นาง อย่าได้เชื่อคำพวกนั้น ข้าเองก็ใช่ว่าจะทายถูกเสมอ”“ท่านหากตามพวกเราเลือก ‘สูง’ ชนะขึ้นมาก็ได้เงินไม่มากเท่าไร แต่หากท่านเลือก ‘ต่ำ’ แล้วชนะ อย่าง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 566
ชายตาตี่โน้มตัวลงมาด้วยความคาดหวัง “ว่ากระไร?”เจียงซุ่ยฮวนชกเข้าที่เบ้าตาซ้ายของเขาทันที ใช้เพียงห้าส่วนของพลังแต่ก็ตาเขียวช้ำเป็นวง ร้องลั่นพลางย่อตัวกุมตาชายหน้าแดงตะโกนด่า “นางหญิงชั่ว เจ้าคงอยากตายแล้วกระมัง!”เจียงซุ่ยฮวนกระชากคอเสื้อเขาขึ้นมาด้วยแววตาเด็ดขาด “ฟังให้ดี ข้ามาเพื่อตามหาคน ไม่นานก็จะไป”“หากพวกเจ้ายังคิดจะขัดขวางอีก อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า”ชายผู้นั้นถึงกับสะดุ้งจากแรงอำนาจของนาง แต่ยังคงหัวเราะเยาะ “เจ้าก็แค่หญิงอ่อนแอ จะทำอะไรพวกข้าได้?”“บ่อนนี้คือบ่อนใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง แค่ข้าตะโกนคำเดียว บรรดายอดฝีมือทั้งหลายจะกรูออกมาทันที!”เจียงซุ่ยฮวนคลี่ยิ้มจาง ๆ “บ่อนใหญ่ที่สุดงั้นหรือ? เช่นนั้นคงได้กำไรมหาศาลต่อวันสินะ?”“แน่นอน!”“หากได้มากเพียงนั้น ภาษีที่ต้องส่งคงไม่น้อยพอ ๆ กันกระมัง? บังเอิญว่าข้ารู้จักกับเสนาบดีกรมคลังอยู่คนหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรไปถามเขาดีหรือไม่ว่าบ่อนนี้จ่ายภาษีครบหรือเปล่า?”สีหน้าชายผู้นั้นซีดลงทันที ใครจะคิดว่าแม่นางผู้นี้รู้จักกับเสนาบดีกรมคลัง!แม้เขาจะเป็นแค่ผู้เฝ้าประตู แต่ก็รู้ดีว่าบ่อนของตนรับมือการตรวจสอบไม่ได้แน่ หากทางราช
