Share

54

last update Last Updated: 2025-06-11 14:35:26

เชือดไก่ให้ลิงดู

        "บ่าวมิได้ตั้งใจเจ้าค่ะ" ฮวาอิงทรุดลงกับพื้นเมื่อวันก่อน นางไปที่ร้านยาซื้อยาบำรุงร่างกายตั้งใจจะมาเคี่ยวให้หนิงอ๋องได้กิน นางมิได้มีเจตนาทำร้ายหนิงอ๋องเลยแม้แต่น้อย

พ่อแม่ของนางเป็นญาติของแม่นมหง แม่นมหงเลี้ยงฮวาอิงตั้งแต่แบเบาะ 

"บ่าวอยู่จวนหนิงอ๋องตั้งแต่บ่าวเกิดจนอายุ 16 ปี บ่าวไม่มีความคิดที่จะทำร้ายหนิงอ๋องนะเจ้าคะพระชายา" เสี่ยวฮวาอิงคลานมาหาถังลี

"เอาล่ะ วันนี้ข้าจะลงโทษเจ้า ให้เจ้าโดยโบยสิบที อีกทั้งไปยกถังอุจจาระทั่วทุกห้องเป็นเวลาหนึ่งเดือน" ถังลีคิดว่าเมตตาฮวาอิงแล้ว แม่นมหงกับฮวาอิงกล่าวขอบคุณ บ่าวชายลากตัวฮวาอิงออกไปโบย

ถังลีให้เค่อจ้าวออกไปแล้วเฝ้าหน้าเรือนห้ามให้ผู้ใดมารบกวนนางเป็นอันขาด เพราะนางจะถอนพิษฝูเหลียน ไม่นานนักนางก็นำพิษฝูเหลียนออกจนหมด หนิงอ๋องลืมตาขึ้นมาพอดี

"ข้ายังไม่ตาย" 

"แต่ก็เกือบตาย ข้าถอนพิษให้ท่านออกจนหมดแล้ว ทีหลังอย่าได้กินอะไรเข้าไปอีก ข้าขอตัวก่อน" ถังลีก็กลับมาที่เรือนของนางทันที

"เค่อจ้าวเข้ามา" เค่อจ้าวเข้ามาหลังได้ฟังคำสั่งจากเจ้านาย

"นายท่านมีอะไรขอรับ" 

"ไปสืบมาใครที่อยู่เบื้องหลังของฮวาอิงเมื่อวันก่อน" เขาต้องรู้ให้ได้ ผู้ใดกันแน่ที่จ้องจะเอาชีวิตเขา หนิงอ๋องคิดอย่างเหนื่อยใจ...

ถังลีมองเงินจำนวนมหาศาลของนาง เงินพวกนี้จะทำให้นางมีความสุขในอนาคตข้างหน้าแต่ทว่านางก็ยังต้องหาเพิ่มอยู่ดี หญิงสาวกำลังคิดเรื่องการค้า

"เสี่ยวจูพวกเราออกไปข้างนอกกัน" ออกไปข้างนอกอย่างนั้นรึ เสี่ยวจูมองเจ้านายดวงตาเป็นประกาย

สองนายบ่าวกำลังชมตลาดของเมืองต้าโจวผู้คนเดินกันอย่างขวักไขว่ ถังลีกำลังมองหาตึกแถวนางจะขายของจากยุคปัจจุบันเพราะนางมีห้องยา ในนั้นมีสิ่งของมากมายที่สามารถนำมาขายได้

ใช้เวลาเดินเล่นไม่นานก็กลับมาที่จวนอ๋อง ท่านอ๋องส่งคนมาเรียกนางให้เตรียมตัวไปที่ตระกูลเซี่ย

"ท่านอ๋องตระกูลเซี่ยเกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ" ถังลีเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย หนิงอ๋องในรถเข็นใบหน้าไม่สู้ดีนัก 

"ท่านยายของข้าป่วยหนักอย่างมาก ข้าจะไปเยี่ยมนางเจ้าก็ไปกับข้าด้วยแล้วกัน" หนิงอ๋องมองนาง

"ท่านอ๋องวันนี้ ท่านเพิ่งจะโดนพิษ ท่านจะออกไปอีกแล้ว เอาอย่างนี้ดีรึไม่ให้ข้าเป็นตัวแทนไปเยี่ยมนางแทนท่าน ส่วนท่านนอนพักผ่อนที่จวน" หนิงอ๋องมองความจริงใจของนาง ถังลีแกล้งพูดหรือว่านางเป็นห่วงเขาจริง ๆ หนิงอ๋องคิดในใจ

เหตุใดหนิงอ๋องมองนางเยี่ยงนี้เล่า เขาไม่เห็นความจริงใจของนางเลยรึไร ถังลีได้แต่ขมวดคิ้วเป็นปม

"มิได้ในฐานะหลานชายของนาง ข้าต้องไปเยี่ยมท่านยาย" นางเพียงเป็นห่วงเขา ในเมื่อเขาอยากจะไปนางก็ห้ามเขามิได้จริง ๆ

ถังลีกับหนิงอ๋องมาถึงจวนท่านแม่ทัพเซี่ยแล้ว ถังลีเข็นรถเข็นตามบ่าวเข้าไปในเรือนนอนฮูหยินผู้เฒ่าเซี่ย

พบว่ามีบุรุษสองคนที่ยืนข้างเตียงดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับผ่านการร้องไห้มาแล้ว 

"ท่านอ๋องมาแล้ว" คุณชายใหญ่เซี่ยหานเอ่ยขึ้น เขาเช็ดน้ำตาอย่างไม่อาย

"ท่านมาเสียที" คุณชายรองเซี่ยจ้าว เมื่อเช้าท่านหมอมารักษาท่าย่าพบว่าให้ทำใจไว้รออาการป่วยของท่านย่าไม่มีทางรักษาหายอย่างแน่นอน ส่วนบิดาของทั้งสองนั้นเซี่ยเวยเป็นพี่ชายของเซี่ยกุ้ยเฟย 

"ท่านลุงเล่า"

"ท่านพ่อไปส่งเสบียงที่ชายแดนเมื่อวันก่อน" เซี่ยหานเอ่ยขึ้น ในใจเขาอยากให้ท่านพ่อมาดูแลท่านย่าเสียมากกว่า 

"ข้าขอดูอาการของฮูหยินผู้เฒ่าเซี่ยได้รึไม่เจ้าคะ" คุณชายเซี่ยทั้งสองคนต่างมองหน้ากันแล้วหันไปทางฉินเหยา หนิงอ๋องพยักหน้าให้ทั้งสองคนแสดงว่าถังลีไว้ใจได้

ถังลีมองไปที่หนิงอ๋องเขาพยักหน้าให้นาง นางเข้าใจความหมาย หญิงสาวรีบสาวเท้าไปที่เตียงจับชีพจร และวิเคราะห์ว่าท่านยายเป็นอันใดกันแน่

"พวกท่านทำอะไรกัน กล้าดีอย่างไรให้คนชั้นต่ำมารักษาท่านย่า" คุณหนูสามเซี่ยซูสายตามองหน้าถังลี

"เซี่ยซูหุบปากอย่าเสียมารยาต่อพระชายา" คุณชายใหญ่ให้สาวใช้มารากเซี่ยซูออกไป 

"พี่ใหญ่กล้าทำเช่นนี้กับข้า" 

"พานางไปไว้ในเรือนแล้วเฝ้าไว้ให้ดี" เซี่ยหานสั่งบ่าวไว้ หนิงอ๋องได้แต่ถอนหายใจ 

"ขออภัยพี่สะใภ้" คุณชายรองเซี่ยจ้าว เขารู้สึกผิดจริง ๆ ที่น้องสามทำเช่นนี้ 

"ไม่เป็นไร" ถังลีจับชีพจนต่อ ภาพบางอย่างพลันปรากฎขึ้น ทำให้นางตกใจมีเพียงนางเท่านั้นที่เห็นภาพนี้ ค่าน้ำตาลในเลือดสูง นี่มันอะไรกัน อีกทั้งท่านยายเป็นเป็นความดันและเบาหวานด้วย 

"เอาล่ะ ให้ยานะเจ้าคะ" ถังลีรีบนำยาลูกกลอนออกมาจากสาปเสื้อเพียงนางคิดไว้ของในห้องยาจะออกมา นางยัดใส่ปากท่านยาย ไม่นานนักท่านยายก็ฟื้น

"ท่านย่า"

"ท่านยาย"

"ข้ายังไม่ตายรึ" ฮูหยินผู้เฒ่าเซี่ยดีใจอย่างมาก 

"พระชายาหนิงอ๋องรักษาท่านขอรับ" คุณชายใหญ่รายงานท่านยาย

"ขอบคุณมาก ๆ ลีเอ๋อร์รักษาคนแก่เช่นข้า" ฮูหยินผู้เซี่ยลุกนั่งพิงหมอน

"นี่คือยามอบให้ท่านยายกินก่อนนอนนะเจ้าคะ" 

หนิงอ๋องมองนางอย่างอึ้งงัน นางรักษาพิษของเขาได้อีกทั้งรักษาท่านยายได้ช่างเหลือเชื่อจริง ๆ สายตาของถังลีมองไปเห็นอาหารวางบนโต๊ะ พบว่าเป็นขาหมูตุ๋น

"นับแต่นี้ขอให้ท่านยายงดของมันของทอด ให้ท่านกินแต่เมนูปลาเจ้าค่ะ" 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • วางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว   77

    นี่มันอาวุธอันใดกัน แน่นอนว่านี่คือปืนสั้นที่มาจากห้องวิเศษของถังลี ถังลีมอบปืนสั้นนับพันกระบอกให้แม่ทัพเซี่ยท่านตาของหนิงอ๋องให้ไปรบกับองค์ชายรองตงเปยแล้ว"เจ้า...""ข้าได้มอบให้ท่านแม่ทัพเซี่ยแล้ว เกรงว่าองค์ชายรองตงเปยต้องแพ้กลับไป อีกทั้งยังคงต้องโดนประหาร" สวีไทเฮาอุตส่าห์วางแผนมาหลายปี มาล่มจมเพราะนังแพศยาน้อยนี่"สวีไทเฮาท่านยอมรับความพ่ายแพ้เถอะ พิษในตัวรัชทายาทกับหนิงอ๋องถูกกำจัดหมดแล้ว อีกทั้งหนอนกู่หนิงอ๋องก็ไม่ได้กินเข้าไป แม่นมหงสารภาพหมดแล้ว" ถังลียิ้มอย่างสะใจว่านฮองเฮาตกใจไม่คิดว่านังแก่สารเลวกล้างวางยาพิษรัชทายาท"คนของท่านในจวนรัชทายาทถูกสังหารแล้ว" "เสด็จย่าพิษกู่อยู่ในร่างกายท่าน" หนิงอ๋องยิ้มเย็น"พวกเจ้ามันสมควรตาย" "ไท่ชางหวงโดนวางยาก็เป็นฝีมือท่าน ท่านตาของข้าโชคดีนักที่มิได้ท่านเป็นภรรยา ท่านจึงถูกส่งตัวเป็นสนม" ทุกคนกระจ่างแล้วสวีไทเฮารักนายผู้เฒ่าเซี่ยฝ่ายเดียว นางไม่ได้รักไท่ชางหวง"พวกเจ้าทำลายแผนการดี ๆ ของข้า นังสารเลวถังลีตายเสียเถอะ" สวีไทเฮานำมีดสั้นออกมาหมายจะแทงถังลี แต่ทว่าอาวุธอันใดจะไวกว่าปืนสั้นของถังลีสวีไทเฮาโดนยิงที่หน้าผากร่างบางล้มลงกั

  • วางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว    76

    แผนซ้อนแผน ได้ยินว่าจะมีการล่าสัตว์ช่วงนั้นสวีไทเฮาจะให้คนสังหารเปยหานแล้วโยนความผิดให้รัชทายาทต้าโจว สวีไทเฮาช่างวางแผนได้ล้ำลึกยิ่งนัก ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว...เช้าของวันถัดมาในลานพระราชวังฤดูร้อนรัชทายาทตงเปยแม้จะเสียใจแค่ไหน แต่เขาก็ต้องเข้าร่วมงานเลี้ยงล่าสัตว์ในครั้งนี้ถังลีกับหนิงอ๋องสบตากัน รัชทายาทตงเปยควงม้าตามหลังรัชทายาทต้าโจวเข้าไปในป่าด้านในสวีไทเฮาที่พักในตำหนักใหญ่จิบน้ำชาอย่างสบายใจ พระนางกำลังรอฟังข่าวดี "บอกให้เมิ่งฉีจัดการได้" นางกำนัลรับคำของสวีไทเฮา วันนี้จะเป็นวันตายของรัชทายาทตงเปยและคนรับกรรมคือรัชทายาทต้าโจว เขาไม่ใช่สายเลือดโดยตรงของนางกระนั้นนางจึงไม่สนใจอะไรทั้งนั้น...เปยหานกับฉินเทียนต่างแยกกันเพื่อล่าสัตว์ เปยหานมาป่าด้านหนึ่งในหัวสมองหวนคิดแต่คำของชายาเอกหนิงอ๋องและหนิงอ๋องเท่านั้นตุบ !!!ร่างของเปยหานล่วงจากหลังม้ามีธนูปักที่กลางอกเลือดไหลออกจากอกดวงตาเบิกกว้าง"แย่แล้วรัชทายาทต้าโจวสังหารรัชทายาทตงเปย" เสียงคนตะโกนขึ้นดังลั่นในป่าทางด้านฉินตี้กับเหล่าสนมและฮองเฮาที่กำลังสำราญอยู่กับการรายรำของเหล่าสาวงามได้ยินมาว่าร้ชทายาทตงเปยสิ้น

  • วางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว    75

    พระราชวังฤดูร้อน คังอ๋องกินข้าวเย็นกับอนุและชายารองที่ห้องโถงใหญ่ของเขา การเข้าเฝ้าสวีไทเฮาในครั้งนี้ ทำให้เขาได้ข้อคิดหลาย ๆ อย่างหากอยากจะเป็นใหญ่ควรเชื่อฟังสวีไทเฮา อีกไม่นานรัชทายาทก็จะตายแล้ว คังอ๋องจึงเอาใจฮวาหรงแม้เขาจะรังเกียจนางก็ตามอีกทั้งเอาใจเปยหรันด้วยเช่นกัน เนื่องจากว่าองค์รัชทายาทเปยหานย่อมต้องขึ้นเป็นฮ่องเต้ในการข้างหน้า เขาจะละเลยสองคนนี้ไปมิได้ ส่วนถังเหมยค่อยชดเชยให้นางทีหลัง ส่วนถังลีถึงอย่างไรเขาก็จะแย่งมาจากหนิงอ๋องหลังจากที่เขาได้แผ่นดินต้าโจวเปยหรันมองคังอ๋องนางจะฝากชีวิตนี้ไว้กับเขาได้จริงหรือไหนจะมีฮวาหรงหลานสาวสวีไทเฮาอีก ฮวาหรงในยามนี้นางขอเพียงคังอ๋องจริงใจต่อนาง นางย่อมตอบแทนเขา ทั้งสามกินข้าวเย็นอย่างมีความสุข...งานพระราชวังฤดูร้อนก็มาถึงแล้วเหล่าขุนนางและเชื้อพระวงศ์ต่างออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองโจว รถม้ายาวเหยียดเต็มท้องถนนมุ่งออกสู่ประตูเมือง"ชายารักการไปพระราชวังฤดูร้อนในครั้งนี้ เจ้าต้องระวังตัวไว้" หนิงอ๋องเกรงว่าสวีไทเฮาต้องมีแผนร้ายอะไรสักอย่าง"เจ้าค่ะ" คนอย่างนางเตรียมรับมือไว้ทุกสถานการณ์อยู่แล้วมิต้องห่วงนางแม้แต่น้อย ใช้เวลาทั

  • วางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว   74

    รัชทายาทตงเปยไม่ตาย ความนี้ทรายไปถึงฮวาหรงใบหน้างามระบายด้วยรอยยิ้มด้วยความดีใจ สุดท้ายแล้วคังอ๋องก็ทำพิธีไม่สำเร็จช่างน่าขันสิ้นดีในคืนเข้าหอเปยหรันได้แต่นอนเฝ้าเจ้าบ่าวของนาง ช่างน่าเจ็บใจนัก เช้าวันถัดมาถังลีนึกสมน้ำหน้าคังอ๋องเสียจริงที่ได้แต่สตรีทั้งสองนาง ถังลีมาที่หอประดิษฐ์นั่งนับเงินอย่างมีความสุขข่าวของคังอ๋องเป็นลมดังไปทั่วต้าโจวจริง ๆ ถังลีกับบ่าวเดินไปทางไหนก็ได้ยินแต่คนนินทาเรื่องนี้ถังเหมยนั่งบนเก้าอี้ไม้จันทน์หอมสั่งให้บ่าวไปเรียกชายารองและอนุมายกน้ำชาให้นาง เนื่องจากนางคือชายาเอกคังอ๋องสองคนนี้ต้องให้ความเคารพแก่นางสายตาพลันมองไปที่ประตูเมื่อไรนังแพศยาทั้งสองคนจะเข้ามาเสียที ฮวาหรงกับเสี่ยวเถาพลันสาวเท้าเข้ามาถังเหมยมองไปที่ชุดฮวาหรงเป็นสีแดงอย่างงดงามปักด้วยดิ้นทองอย่างดี แน่นอนว่าชุดนี้สวีไทเฮาเป็นคนมอบให้หลานรักเองกับมือ ถังเหมยใบหน้าแดงก่ำ "เป็นอนุยังกล้าใส่ชุดสีแดงเทียบชายาเอกอีกรึ ช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเสียจริง" ฮวาหรงยิ้มเย็นหลังฟังคำพูดของถังเหมย"เหตุใดข้าจะสวมมิได้ ข้าเป็นถึงหลานสาวสวีไทเฮา เจ้าก็แค่ลูกขุนนางระดับล่างที่บังเอิญโชคดีได้แ

  • วางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว    73

    เจ้าบ่าวเป็นลมในงาน หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ก็น่าสงสารแม่นมหงอยู่เหมือนกันถังลีกับมู่หรงมีความคิดเดียวกัน ต่างจากบุรุษทั้งสองอย่างรัชทายาทกับหนิงอ๋องนักต้องสังหารคนทรยศเท่านั้น"บ่าวผิดไปแล้วเจ้าคะ บ่าวผิดไปแล้ว" แม่นมหงตัวสั่นเทิ้ม "แม่นมหงหากเจ้าอยากมีชีวิตรอดจงเป็นหมากให้ข้าต่อกรกับนาง นางสั่งไว้อย่างไรบ้างหลังจากที่วางหนอนกู่ในตัวข้า" หนิงอ๋องอยากรู้ว่าแม่นมหงจะซื่อสัตว์ต่อเขารึไม่ รัชทายาทไม่คิดว่าเสด็จย่าจะชั่วช้ามากแม่นมหงตัดสินใจเล่าให้หนิงอ๋องฟัง หลังจากหนึ่งเดือนผ่านไปหนิงอ๋องจะกลายเป็นคนสติหลุดอีกทั้งจะเชื่อฟังคำสั่งของพระนาง หนิงอ๋องยิ้มเย็นขึ้นมา"เอาล่ะ แม่นมหงนับจากนี้ เจ้าได้จงทำตัวตามปกติ เจ้าไปรายงานนางว่าข้านั้นได้กินหนอนแล้ว หากเจ้าไม่ซื่อสัตว์อย่าหาว่าข้าไม่เตือน" แม่นมหงกับเสี่ยวฮวาอิงโขกศีรษะให้หนิงอ๋อง จากนั้นให้องครักษ์เงาแอบตามแม่นมหงไป"เค่อจ้าวอีกประเดี๋ยวเจ้าไปที่ตำหนักของสวีไทเฮาหานางเอาหนอนพิษใส่ในน้ำให้นางดื่ม หากมิสำเร็จมิต้องกลับมา" เค่อจ้าวรับคำสั่งของเจ้านาย ถังลีมองหนิงอ๋องที่ใบหน้าเขียวด้วยความโกรธ นางกุมมือเขาไว้ รัชทายาทกับชายากลับจวนไปแ

  • วางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว   72

    แต่งชายารองสองคน ทั้งสามคนแต่งกายเรียบร้อยแล่วนั่งคุกเข่าในห้องทรงอักษร ฉินตี้อยากจะตบคังอ๋องยิ่งนัก เหตุใดเป็นคนสารเลวเช่นนี้เปยหานอยากจะเอามีดแทงคังอ๋องให้ตาย ถังเหมยเป็นลมถูกหามกลับจวนไปก่อนหน้านี้แล้ว ในห้องมีเพียง สวีไทเฮา เปยหาน เต๋อเฟย ฉินตี้ ที่กำลังพิพากษาทั้งสามคนอยู่ฮวาหรงไม่คิดว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นนี้พอฮวาหรงเข้ามาในเรือนรับรองคังอ๋องก็จุมพิตนางอย่างเร่าร้อน แน่นอนว่าในห้องมีกำยานจุดอยู่บัดนี้นางให้เสี่ยวเมาจัดการนำไปทิ้งแล้ว แต่ที่น่าแปลกคือนังเปยหรันมาได้อย่างไรเปยหรันนั้นใช้กำปั้นทุบท้ายทอยของฮวาหรงจนสลบไป จากนั้นนางก็บรรเลงเพลงรักกับคังอ๋องต่อ เหตุใดทุกอย่างจึงเป็นเช่นนี้ นางอยากได้หนิงอ๋องมิใช่คังอ๋องสองสตรีต่างคิดเช่นเดียวกันคนที่เจ็บใจที่สุดเห็นจะเป็นคังอ๋องเสียมากกว่าเขาคิดไม่ถึงเลยว่า ถังลีจะทำกับเขาเช่นนี้ เหตุใดนางต้องทำร้ายเขาด้วย"เสด็จพี่ข้าไม่รู้เรื่องจริง ๆ" เปยหรันเสียใจอย่างมากฉินตี้มองทั้งสามคนในเมื่อเป็นเช่นนี้ "เปยหรันเป็นชายารองคังอ๋อง ส่วนฮวาหรงเป็นอนุของคังอ๋องแล้วกัน" ฉินตี้คิดดีแล้วในเมื่อพวกเขาชอบพอกันเขาก็จะสงเคราะห์ให้เสียหน่อยแล

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status