3 แฟนคลับสายเปย์

3

แฟนคลับสายเปย์

         ณ ห้องควบคุม ฐานทัพ CX178

         ห้องโถงขนาดใหญ่สูงสองชั้น หนึ่งในสี่ของผนังถูกปกคลุมไปด้วยจอภาพจำนวนมากที่ฉายภาพของอวกาศในตำแหน่งที่แตกต่างออกไป ในห้องเต็มไปด้วยโต๊ะและเก้าอี้ปฏิบัติงานที่มีเทคโนโลยีล้ำสมัยช่วยในการสั่งการ และรวบรวมข้อมูลแบบเรียลไทม์ พร้อมส่งต่อไปยังผู้มีอำนาจได้ทุกเมื่อ

         ห้องควบคุมนี้เป็นเหมือนศูนย์กลางที่สำคัญที่สุดหนึ่งในสามแห่งของกองทัพ มีไว้ใช้สำหรับสังเกตการณ์ และสั่งการเหล่าทหารที่ออกไปรบในแนวหน้า รวมถึงทหารที่คอยออกไปบรรเทาและป้องกันภัยพิบัติทางอวกาศ

         แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับแตกต่างไปจากเมื่อก่อน ด้วยความที่หน่วยป้องกันภัยพิบัติแทบจะไม่จำเป็นอีกต่อไป จึงเกิดการสร้างและโยกย้ายกำลังพลไปยังหน่วยใหม่ที่เรียกว่า หน่วยต่อสู้ในโลกเสมือนจริง

         “แนวหน้าเป็นยังไงบ้าง”

         “เงียบสงบดีครับท่านผู้พัน”

         “อืม”

         เอสเธอร์ ชายหนุ่มอายุสามสิบปีที่ถูกเรียกว่า ‘ผู้พัน’ เพียงพยักหน้ารับการรายงาน เขามีใบหน้าคมเข้ม กรามเป็นสันรับกับลำคอแกร่งและแขนล่ำเต็มไปด้วยมัดกล้ามที่โผล่พ้นเครื่องแบบชุดทหารกึ่งทางการที่ประดับยศพันเอกไว้บนบ่า ถึงไม่มีเหรียญตรามากมายที่เขาได้จากการรบประดับไว้ แต่ใครๆ ย่อมรู้ว่ายศและตำแหน่งของเขาได้มาจากผลงานการรบในแนวหน้าอันน่าประทับใจ

         ทั้งพลังความสามารถในการต่อสู้อันน่าทึ่ง ไหวพริบ ความกล้าได้กล้าเสีย และการตัดสินใจของเขา ต่างมีส่วนช่วยให้เขาสามารถก้าวกระโดดมายืนอยู่ตรงจุดนี้ได้

         ...จุดที่เป็นผู้บัญชาการฐานทัพ CX178 อยู่ภายใต้การสั่งการของผู้นำเหล่าทัพทั้งกาแล็กซีเพียงคนเดียวเท่านั้น

         นอกจากผลงานที่เคยทำไว้ยามรบในสงครามอวกาศครั้งล่าสุดจนถูกเผยแพร่ไปทั่วสตาร์เน็ต และถูกบรรจุไว้ในหลักสูตรการเรียนแล้ว ความที่ผู้พันเอสเธอร์มีใบหน้าหล่อเหลา ผิวคล้ำจากการฝึกฝน รูปร่างใหญ่โตเต็มไปด้วยมัดกล้ามขนาดกำลังพอดี และมีกลิ่นอายของชายชาติทหาร ย่อมทำให้เขาเป็นที่ชื่นชอบของเหล่าสาวน้อยสาวใหญ่ทั้งจักรวาล

         หลังจากเดินสังเกตการทำงานของเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาในห้องควบคุมเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็เดินไปนั่งยังโต๊ะทำงาน หยิบรายงานดิจิทัลมาตรวจดูตามปกติ

         รายงานส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่เป็นรายงานประจำวันของพื้นที่ที่เขาคอยดูแลอยู่

         มีรายงานของหน่วยอื่นและเรื่องยิบย่อยภายในกองทัพที่ต้องจัดการบ้าง แต่งานส่วนใหญ่ถูกแบ่งให้รองผู้บัญชาการเป็นคนดูแล

         ขณะที่กำลังอ่านข้อมูลจากหน้าจอโฮโลแกรมที่แสดงผลให้เขาเห็นได้เพียงคนเดียวอยู่นั้น จู่ๆ ชิปบรรจุข้อมูลขนาดเท่ากับหัวแม่มือก็กระเด็นตกลงมาที่พื้นข้างเขา

         “ขอโทษครับ ผู้พัน”

         เอสเธอร์หยิบชิปนั้นขึ้นมา ไม่สนใจลูกน้องที่ยืนตัวตรงแน่วอย่างเกร็งๆ “บรรจุอะไรไว้ล่ะ?”

         “เป็นรายงานข้อมูลที่น่าสนใจจากแพลตฟอร์มสตาร์บอร์ดน่ะครับ”

         “อืม ขอฉันดูหน่อยก็แล้วกัน”

         “แต่มันยังไม่เสร็จสมบูรณ์นะครับ”

         “ไม่เป็นไร ฉันแค่ดู” ผู้พันโบกมือเป็นสัญญาณไล่ให้ทหารหนุ่มกลับไปทำงาน

         ถึงแม้จะดูเคร่งขรึมเข้าถึงยากแบบนี้ แต่เมื่ออยู่ในสนามรบ เอสเธอร์กลับเป็นกันเอง และเข้ากับทหารทุกคนได้เป็นอย่างดี เรียกได้ว่า รบเคียงบ่าเคียงไหล่จนรู้ไส้รู้พุงกันหมด

         แต่พอมาประจำการอยู่ที่ตึกบัญชาการของฐานทัพ ก็ต้องคีปลุกวางมาดไว้นิดหนึ่ง มีเพียงเหล่าลูกน้องไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่า พันเอกคนนี้นั้น แท้จริงแล้วขี้เบื่อและคุยเก่งเพียงใด

         เพราะความเบื่อหน่ายนี่แหละ เขาเลยหยิบข้อมูลเกี่ยวกับการไลฟ์สดมาอ่านเล่นๆ

         “ห้ะ”

         มีคนบ้าแบบนี้ด้วยเหรอ!?

         เอสเธอร์เกือบจะตกเก้าอี้ เมื่อเห็นข้อมูลแปลกๆ ปรากฏอยู่

         เขารีบลุกจากโต๊ะทำงาน เดินไปยังห้องทำงานส่วนตัวที่อยู่ติดกับห้องควบคุมทันที

         “เปิดแพลตฟอร์มสตาร์บอร์ด ค้นหาช่องของยิงให้ไส้แตก”

         สั่งการเอไอประจำตัวเสร็จ ภาพช่องของสตรีมเมอร์ที่เขาค้นหาก็ปรากฏขึ้น และดูเหมือนจะเป็นเรื่องบังเอิญที่เจ้าของช่องกำลังไลฟ์สดอยู่

         เขากดคลิกเข้าไปในห้องไลฟ์สด

         ภาพที่ปรากฏอยู่เป็นภาพอวตารของนักแม่นปืนที่มีผมยาวสีเงิน ตาสีฟ้าอ่อน ใส่ผ้าปิดปาก เสื้อคลุมยาว และสนับมือ กำลังใช้ปืนยาวยิงไปยังศัตรูสองตัวที่อยู่ห่างออกไป

         ด่านที่ห้าสิบสินะ

         เพียงมองปราดเดียว ผู้พันก็รู้ได้ทันทีว่า เป็นด่านที่เท่าไร เพราะด่านนี้มีศัตรูเป็นกิ้งกือยักษ์ที่มีขานับพันขยับไปมาชวนน่าขยะแขยง

         แต่สิ่งที่น่าสนใจกว่ากลับเป็นข้อความแชตสดที่เด้งขึ้นมาไม่หยุดของเหล่าผู้ชม

         [เฮ้ ยิงไม่โดนก็ถอยไป ให้เพื่อนร่วมทีมช่วยสิ]

         [เจ้าของช่องถอดผ้าปิดปากมาพูดกับพวกเราหน่อย]

         [ยิงแบบนั้นเมื่อไหร่มันจะตายเล่าโว้ย]

         [กลับไปเล่นเกมยิงเพชรเหมือนเดิมเถอะ]

         [นี่เขาเล่นเกมเดียวกับที่เราเล่นกันอยู่จริงเหรอเนี่ย มันมีเกมเวอร์ชันอื่นหรือเปล่า]

         [คุณน้าเมื่อไหร่จะไลฟ์เกมยิงเพชรอีกคร้าบบบ]

         ช่างเป็นช่องที่มีความหลากหลายของเนื้อหาในคอมเมนต์สูงมากจริงๆ แต่น่าแปลกที่ทุกคนกลับมีอารมณ์ร่วมแบบเดียวกันหมด... อารมณ์หงุดหงิด

         ยิ่งมองสิ่งที่ปรากฏขึ้นในจอสลับกับอ่านช่องแชต ก็ยิ่งสนับสนุนความถูกต้องของรายงานที่เขาเพิ่งได้อ่านมา

         เป็นช่องไลฟ์สดที่แปลกจริงๆ

         มันจะมีคนบ้าที่ไหนกล้าโชว์ความกากของตัวเองออกสื่อให้คนอื่นด่าได้ซะขนาดนี้ แถมยังไม่โกรธไม่ด่ากลับอีก

         ไม่รู้ว่ามีจิตใจเยือกเย็นดั่งน้ำแข็ง แข็งแกร่งดั่งหินผา หรือปิดช่องแชตไว้ ไม่ยอมอ่านกันแน่

         เหตุที่ช่องไลฟ์สดนี้ถูกบรรจุลงในรายงานก็เพราะมันแปลกแบบนี้นี่แหละ ทหารของเขาจึงใส่ไว้ เผื่อผู้บังคับบัญชาจะเห็นประเด็นอันน่าสงสัย แล้วสั่งให้ตรวจสอบ

         ผู้พันเอสเธอร์เริ่มวิเคราะห์ถึงความเป็นไปได้ในใจ

         ดูจากทักษะการใช้ปืนแล้ว ท่วงท่าถูกต้อง ขึ้นลำถูก แต่ไม่ใช้ศูนย์เล็งเป้า

         นั่นๆๆ กำลังชมว่าท่วงท่าถูกต้องอยู่ดีๆ กลับแกว่งปืนไปมาแบบนั้น ไม่แปลกเลยที่คนดูจะรู้สึกหงุดหงิดใจ นี่ไงล่ะคือสาเหตุที่ทำให้ยิงไม่โดนศัตรูสักที

         แล้วเพื่อนร่วมทีมที่เล่นอาชีพนักสู้นี่อะไรกัน แวบไปแวบมา คอยระวังหลังให้ แต่บางทีก็ไปยืนบังวิธีกระสุนเสียหมด

         แล้วนั่น!

         [ผู้เชี่ยวชาญระเบิดติดเชื้อยิงมั่วจากสตรีมเมอร์เหรอ ปาระเบิดไปผิดทางแล้ว]

         เอสเธอร์พยักหน้าอย่างเห็นด้วยโดยไม่รู้ตัว

         [เจ้าของช่องเปลี่ยนไปใช้ปืนอย่างอื่นบ้างสิ]

         “ได้ครับ เดี๋ยวผมจะเปลี่ยนไปใช้ปืนไฟแทนก็แล้วกัน”

         [นึกว่าเจ้าของช่องจะไม่พูดอะไรซะแล้ว]

         [เสียงดีมาก เหมือนหูจะท้องได้เลย]

         [ไม่ใช่แค่เสียง หน้าตาก็ดีด้วย ลองไปดูไลฟ์ที่เขาเล่นเกมยิงเพชรสิ]

         [สรุปช่องนี้ขายอะไรกันแน่? ไม่มีเทคนิคอะไรมาสอนก็ไม่ควรมาไลฟ์นะ]

         [ใช่ๆ ไลฟ์ทำไม รกฐานข้อมูลของระบบ]

         ทันใดนั้นกระแสของช่องแชตก็เริ่มเปลี่ยนไป จากตอนแรกที่มีคนด่าเพราะความหงุดหงิดอยู่เพียงประปรายก็เริ่มเดือดขึ้น เมื่อมีคนเปิดประเด็นไล่ให้เจ้าของช่องเลิกไลฟ์สด แถมยอดเข้าชมก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แบบแปลกๆ

         [พวกแอนตี้แฟน?]

         [เจ้าของช่องยังมีผู้ติดตามแค่หลักสิบเอง จะมีแอนตี้แฟนได้ไง]

         [ไปตายซะ! ไลฟ์ขยะ]

         [พวกนายจะมาดูช่องขยะแบบนี้กันทำไม เสียเวลาเปล่าๆ]

         [แต่พวกนายก็กำลังดูอยู่ไม่ใช่เหรอ?]

         คราวนี้เป็นผู้พันที่อดใจไม่ไหว จนต้องพิมพ์ช่วยโดยไม่รู้ตัว

         ถึงแม้ว่าเขาจะเพิ่งดูไลฟ์ได้ไม่นาน แต่ก็เริ่มรู้สึกถึงความอบอุ่นและความกลมเกลียวในห้องไลฟ์สดนี้ จนไม่อยากให้บรรยากาศดีๆ ต้องสูญเสียไป

         [555 หมัดฮุกนี้ ฉันให้ร้อยเต็มสิบเลย]

         [ไม่ชอบ ก็อย่ามาดูสิ น่ารำคาญ]

         [ทำดีๆ @Ester]

         พอได้คำชมมากๆ เข้า รอยยิ้มกว้างก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมเข้ม อย่างคนรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้ทำประโยชน์ให้กับทุกคนในที่แห่งนี้

         Eter โดเนต ดอกไม้ไฟ

         ทันใดนั้น ดอกไม้ไฟก็ปรากฏขึ้นเต็มหน้าจอ แสดงให้เห็นว่ามีคนโดเนตเหรียญจำนวนห้าพันเหรียญให้กับสตรีมเมอร์

         [น้อมรับคำชม]

         ซึ่งคนคนนั้นก็คือผู้พันที่ส่งแชตข้างบนออกไป

         [เอาละ พวกเราช่วยกันกดรีพอร์ตหน่อย]

         หลังจากระดมพลช่วยกันกดรีพอร์ตแชตอันไม่พึงประสงค์จากเหล่านิรนามแล้ว ผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีไอดีเหล่านั้นก็ถูกเด้งออกไปจากห้อง และแบนไม่ให้เข้ามาได้อีก

         [เฮ้อ...ค่อยสบายตาหน่อย]

         “ขอบคุณครับคุณอีเต้อ” ดูเหมือนออสการ์จะมีปฏิกิริยาตอบรับการโดเนตช้าไปสักหน่อย เพราะกว่าเขาจะเงยหน้าจากการพยายามเดินหลบๆ ซ่อนๆ หนีกิ้งกือยักษ์ ก็เลยช่วงที่เกิดเสียงระเบิดของดอกไม้ไฟขึ้นไปหลายนาทีแล้ว

         คนถูกเรียกชื่อผิดไม่ได้หงุดหงิดแต่อย่างใด กลับกัน เขาคิดว่าอีกฝ่ายเลือกคำได้เท่ไม่หยอก เพราะอีเต้อคือที่ขุดดินจากยุคโบราณที่เขารู้สึกชื่นชมเป็นพิเศษ

         และในวันนี้ เจ้าของช่องยิงให้ไส้แตกก็ได้แฟนคลับสายเปย์เพิ่มเข้ามาหนึ่งคน

         ละครโรงเล็ก

         ผู้พัน: ว่าจะเข้ามาตรวจสอบเฉยๆ ไหงเผลอกดโดเนตซะได้เนี่ย

         ออสการ์: ขอบคุณครับคุณอีเต้อ

         ผู้พัน: ชอบชื่อนี้จัง เรียกบ่อยๆ เลยนะ

         ออสการ์: ... (ทำไมแฟนคลับผมมีแต่คนแปลกๆ)