ตอนที่ 71 สร้างความหวัง

หลานซือหรูยังคงมาที่ค่ายพักอย่างสม่ำเสมอเช่นเคย แต่ในช่วงหลังๆ นางเริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย ท่าทางดูเอาใจใส่เผิงเหยียนเฉิงเป็นพิเศษ แม้จะยังดูไม่โจ่งแจ้งนัก

ขุนนางหนุ่มบางคนเริ่มหยอกเย้ากันเบาๆ

“ข้าว่าคุณหนูหลานดูจะมอบน้ำใจให้ใต้เท้าเผิงเป็นพิเศษนะ ท่านสังเกตหรือไม่”

“ก็เห็นว่านางแบ่งน้ำชาให้ทุกคนเท่าเทียมกันมิใช่หรือ” อีกคนหัวเราะ

“เอาเถิด คนฉลาดก็ดูออกอยู่ดี…”

แม้ไม่มีใครกล้าพูดอะไรต่อหน้าหลานซือหรู แต่น้ำเสียงและสายตาที่มองเผิงเหยียนเฉิง เริ่มเต็มไปด้วยการหยอกเย้าเบาๆ ยามพบกันบนโต๊ะสนทนาในตอนค่ำ

กระทั่งวันหนึ่ง อาหมิงสังเกตเห็นว่าหลานซือหรูแอบมองใต้เท้าหนุ่มนานเป็นพิเศษ ทั้งยังตั้งใจนำน้ำล้างหน้ามาให้ด้วยตนเองแทนที่จะใช้คนรับใช้ตามปกติ เขาจึงทนไม่ไหว เดินเข้ามาหาเจ้านายหลังเสร็จงานในตอนค่ำ

“นายท่าน ข้ามีเรื่องอยากจะถาม” อาหมิงพูดเสียงเบาเมื่อทั้งสองยืนอยู่หลังเรือนพักชั่วคราว

เผิงเหยียนเฉิงหันไปมอง “มีอะไรหรือ อาหมิง”

“ท่าน ไม่รู้ตัวเลยหรือขอรับ ว่าคุณหนูหลานเริ่มแสดงท่าทีมีใจต่อท่านน่ะ” คำพูดนั้นทำให้เผิงเหยียนเฉิงชะงัก