ตอนที่ 8

ตอนที่ 8

ม่านฟ้าเดินกอดเอวแม่เข้ามาในบ้าน นั่งลงที่โต๊ะอาหารแล้วคุยกับพ่อแม่อย่างสนุกสนาน พร้อมกับกินอาหารที่แม่ตั้งใจทำไว้ให้

“กับข้าวฝีมือแม่อร่อยเหมือนเดิมเลยค่ะ” ม่านฟ้าบอกอย่างเอาใจมารดา แต่รสมือแม่ก็ไม่ตกเลย แม้ว่าท่านจะไม่ค่อยได้ทำกับข้าวแล้วเพราะต้องไปช่วยคุณพ่อทำงาน

“กลับมาอยู่บ้านสิ เดี๋ยวแม่ทำให้กินทุกวันเลย” นวลปรางพูดขึ้นยิ้มๆ เธอมีความสุขที่ได้อยู่พร้อมหน้ากันอย่างนี้ ถึงแม้ว่าจะขาดลูกชายคนโตที่ไปทำงานอยู่ที่ต่างประเทศก็ตาม

“แม่อะ เจ้าขาต้องไปเรียนนิคะ” ม่านฟ้ายู่หน้าใส่มารดาเพราะสุดท้ายแม่ก็วกกลับมาเรื่องเดิม

“ฮ่าๆ” นวลปรางหัวเราะด้วยความเอ็นดู ก่อนจะพูดต่อ“แม่พูดเล่น แม่เข้าใจลูกอยู่แล้ว ไว้วันหลังกลับมาอีกนะ แม่จะทำให้กินอีกนะลูก ให้คนขับรถไปรับมาแล้วกินข้าวเสร็จค่อยกลับไปก็ได้”

“ค่ะแม่” ม่านฟ้ายิ้มหวาน แล้วชวนพ่อแม่คุยเรื่องอื่น ๆ ต่อ

หญิงสาวอยู่ที่บ้านต่ออีกสองวันเพราะเป็นวันหยุดพอดี แล้วกลับไปเรียนตามปกติ ผ่านไปอีกหนึ่งเดือนเธอก็ยิ่งคุ้นชินกับการใช้ชีวิตแบบนี้ จนวันนี้จู่ ๆ เตยหอมพูดขึ้นมา

“เปิดหูเปิดตากันหน่อยไหมจ๊ะสาวๆ” เตยหอมเอ่ยขึ้นมาหลังจากเลิกคลาส หน้าตาเจ้าเล่ห์ซะจนม่านฟ้าและมะปรางหันมองหน้ากันด้วยความสงสัย

“จะชวนไปเที่ยวไหน” ม่านฟ้าเอ่ยถามขึ้นมา ปกติเตยหอมมักจะชวนไปหาของอร่อย ๆ กิน แต่ก็ไม่เคยทำสีหน้าเจ้าเล่ห์แบบนี้

“ไปเที่ยวผับ” เตยหอมตอบกลับมาสั้นๆ

“เที่ยวผับเหรอ” ม่านฟ้าขมวดคิ้วถาม

“จะเข้าได้เหรอ พวกเราอายุยังไม่ถึงนะ” มะปรางเอ่ยออกมาเพราะพวกเธออายุเพิ่งจะสิบแปดกันทั้งนั้น แล้วจะเข้าผับได้เหรอ

“เข้าได้แน่นอน ไปไหม ไปนะ” เตยหอมตอบกลับมาพร้อมกับมองหน้าเพื่อนทั้งสองและพยักหน้าชวน ลุ้นให้ตอบตกลง แต่ทว่าทั้งม่านฟ้าและมะปรางกลับทำหน้ากังวล

“เข้าได้จริง ๆ ฉันพาเข้าได้ แค่พวกแกตอบตกลง” เตยหอมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเมื่อเห็นสีหน้าลังเลของเพื่อน

“เข้าน่ะเข้าได้ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาล่ะ ถ้าตำรวจเข้าแล้วถูกจับ ฉันคงโดนพ่อแม่จับไปขังไว้ในกรงทองเหมือนเดิมแน่” ม่านฟ้ากลัวว่าถ้าตำรวจลงตรวจก็คงไม่รอดแน่ ๆ และถ้าเรื่องถึงพ่อแม่ของเธอ เธอคงขาดอิสรภาพแน่นอน

“ไม่มีปัญหาอะไรหรอก ผับนั้นเป็นของพี่ชายฉันเอง รับรองว่าพาหนีได้ทันเวลาแน่ หรือบอกว่าเราไปหาพี่ชายก็ได้ เราไม่ได้ไปเที่ยวสักหน่อย” เตยหอมเอ่ยออกมา เธอมีทางหนีทีไล่ไว้เรียบร้อยแล้ว ยังไงก็ไม่มีทางโดนอะไรแน่

“....” ทั้งม่านฟ้าและมะปรางยังคงลังเล แม้จะรู้ว่าที่นั่นเป็นผับของพี่ชายเพื่อน

“ไหน ๆ ก็ออกมาใช้ชีวิตอิสระแล้ว เก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้คุ้มหน่อยดิ” เตยหอมมองหน้าม่านฟ้าแล้วพูดโน้มน้าว เพราะถ้าคนใดคนหนึ่งไป อีกคนก็ต้องแพ้โหวต

“ไปก็ไป” ม่านฟ้าตอบตกลง เพราะทนความตื๊อของเตยหอมไม่ได้ อีกอย่างที่เพื่อนพูดมาก็ถูก ไหนๆ ก็มีอิสระแล้ว ก็เก็บเกี่ยวประสบการณ์ไว้ก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร

“แกล่ะปราง” เตยหอมหันไปถามเพื่อนอีกคนบ้าง

“ไปดิ เราเพื่อนกัน ไปไหนไปกันอยู่แล้ว” มะปรางตอบกลับมา หากม่านฟ้าไปเธอก็ไป จะได้ไปเที่ยวกันครบแก๊ง

“โอเค งั้นเจอกันที่ผับ เดี๋ยวฉันจะแชร์โลเคชันไปให้ทางไลน์นะ” เตยหอมพูดออกมาอย่างดีใจ

“โอเค” ม่านฟ้าพูดขึ้นและทำท่าโอเค

“ตามนั้น” มะปรางพยักหน้ารับเบาๆ

จากนั้นทั้งสามคนก็แยกย้ายกันกลับที่พัก และนัดเจอกันที่ผับตอนสองทุ่ม

กลับมาถึงคอนโด ม่านฟ้าเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วไล่สายตาเลือกชุดที่จะใส่ไปเที่ยวในคืนนี้ เธอเลือกออกมา แล้วเอามาทาบตัวส่องกระจกอยู่หลายชุด จนได้ชุดที่พอใจก็ถอนหายใจโล่งอกออกมา ส่วนใหญ่ชุดของเธอจะสไตล์น่ารักเรียบร้อย เพราะแม่ของเธอเป็นคนซื้อให้ แต่มีชุดหนึ่งที่พอจะใส่ไปเที่ยวผับได้บ้าง

ม่านฟ้าออกมาที่ผับตรงเวลา เธอเจอเตยหอมยืนรออยู่แล้ว สักครู่หนึ่งมะปรางก็มาถึง สาว ๆ เดินเข้าไปในสถานบันเทิง เบียดนักท่องราตรีที่กำลังยืนเต้นไปตามจังหวะ จนขึ้นมาถึงชั้นสอง ที่เตยหอมจองโต๊ะ VVIP เอาไว้แล้ว

เป็นครั้งแรกของการมาเที่ยวกลางคืน ม่านฟ้าตื่นตากับแสงและเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มมากทีเดียว บรรยากาศไม่ได้แย่อย่างที่กังวล เพราะดูเป็นผับที่ดูหรูและมีระดับมาก

ม่านฟ้าเดินตามเพื่อนเข้าไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าเธอตกอยู่ในสายตาของคนคนหนึ่งอาทิตย์เพ่งมองกลุ่มสาว ๆ ที่เดินผ่านหน้าโต๊ะตนเองไปที่อีกมุมหนึ่งของชั้นสอง ผ่านมาร่วมเดือนที่ไม่ได้เจอกัน แต่พอได้เจอ เธอก็ดึงสายตาของเขาเอาไว้ได้อีกแล้ว

‘เข้ามาได้ยังไง?’ อาทิตย์คิดสงสัยอยู่ในใจ ‘เธอเรียนปี 1 อายุก็น่าจะสิบแปดสิบเก้าแล้วทำไมถึงเข้ามาที่ผับนี้ได้ แถมยังไปนั่งในโซน VIP ซะด้วย’ ชายหนุ่มมองไม่วางตาตั้งแต่เธอเดินผ่านไป จนนั่งลงแล้วคุยกับเพื่อน ๆ ที่โต๊ะอย่างสนุกสนาน

“มึงชวนกูมาบ่อยมากเลยนะไฟ ช่วงนี้กูเมาหัวราน้ำทุกวัน” แชมป์เพิ่งมาถึงก็บ่นเพื่อนทันที เขาบ่นแบบนี้มาหลายวันแล้วแต่ก็ไม่เคยพลาดที่จะมาตามนัดเลยสักคืน ก็อย่างว่า ของฟรีใครจะไม่อยากมาวะ เพราะกลุ่มเขา ใครชวนคนนั้นจ่าย

“มึงบ่น แต่มึงก็มา” แบงค์เอ่ยออกมา แล้วชงเหล้าส่งให้เพื่อน

“ก็นะ ขอฟรีใครจะไม่อยากกินวะ” แชมป์ยักไหล่พูด ก่อนจะรับแก้วจากเพื่อนมาดื่ม

 ส่วนอาทิตย์ไม่ตอบอะไรกลับไป เขามาที่นี่เพื่อลบใบหน้าของรุ่นน้องต่างคณะออกจากหัว ซึ่งก็ได้ผล เขาเพลิดเพลินกับการท่องราตรี ได้อยู่กับแสงสีและสาว ๆ จนเกือบลืมเธอไปได้สนิทแล้วนะแต่ทว่าดันได้เจอเธออีกครั้งเสียได้…แล้วเมื่อไรเขาจะลืมเธอได้ล่ะแบบนี้