ตอนที่ 16 การขับเคลื่อนความโกรธด้วยความเร่าร้อน

รุ่งอรุณไม่ได้นำพาสิ่งใดมาสู่จิตใจของซูหลิง นอกจากความว่างเปล่าและความสับสนที่ถาโถมเข้าใส่ เธอตื่นขึ้นมาในความมืดมิดของห้องนอนที่ปราศจากหลงเฟย ร่างกายของเธอยังคงเจ็บระบมจากค่ำคืนที่ผ่านมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ความลับทั้งหมดเกี่ยวกับการล่มสลายของตระกูลซูและความเกี่ยวข้องของเธอกับมันถูกเปิดเผย รอยแดงช้ำจากการถูกครอบครองปรากฏอยู่ทั่วผิวขาวเนียนราวกับตราประทับที่เขาจงใจสร้างขึ้นมา แต่สิ่งที่เจ็บปวดกว่าบาดแผลทางกายคือบาดแผลทางใจ

ความจริงที่ว่าหลงเฟย หลานชายผู้สืบทอดสายตรงของตระกูลหลง ผู้ซึ่งตระกูลซูพยายามทุกวิถีทางที่จะสยบให้เป็นพันธมิตรแต่กลับกลายเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังความพินาศ เขาหลอกใช้เธอมาตลอด ทุกการกระทำของเธอคือหมากตัวหนึ่งในเกมของเขา ทำให้ซูหลิงรู้สึกเหมือนถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีจนแหลกละเอียด ความรู้สึกผิดต่อครอบครัวที่ล่มสลายหนักอึ้งในอก เธอเกลียดตัวเองที่อ่อนแอและยอมจำนนต่อสัมผัสของศัตรู ความแค้นที่เคยลุกโชนบัดนี้ถูกกลืนกินด้วยความสับสนและปรารถนาที่น่ารังเกียจ

ซูหลิงลุกขึ้นจากเตียงอย่างยากลำบาก เธอเดินไปยังห้องน้ำ มองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกเงา ดวงตาที่เคยเ