LOGINShare
เพลี้ยงพล้ำแต่แรกเจอ (1)
Last Updated:
2025-08-19 08:44:09ตอน...เพลี่ยงพล้ำแต่แรกเจอ
บริเวณตลาดสดในยามเช้า พลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมาย ต่างก็มาจับจ่ายซื้อของกินและของใช้กันเป็นประจำอย่างเนืองแน่นแบบนี้แทบจะทุกวัน...
มืดเมื่อเลี้ยวรถยนต์เข้ามาเทียบจอดยังบริเวณตลาดสด จึงค่อยๆหักพวงมาลัยหลบเข้าข้างทาง เมื่อเห็นว่าที่เมียของเจ้านาย เตรียมล้วงกระเป๋าสะพาย เพื่อชำระค่าโดยสารประจำทางกับพี่วินมอเตอร์ไซค์เจ้าประจำที่เธอมักใช้บริการอยู่บ่อยๆ...
“เมียนายมาซื้อของในตลาดนี่เอง เป็นแม่บ้านแม่เรือนเสียด้วยแฮะ ถูกใจมืดอีกแล้วอะนาย...” สายตาดำเข้มทอประกายออกมาด้วยความชื่นชม แต่มันก็ทอประกายออกมาได้เพียงเดี๋ยวเดียว เมื่องเสียงดุกร้าวของคนด้านข้างดังขึ้นมาทำลายแสงนั้นเสียก่อน
“ดัดจริตนะสิไม่ว่า...ว่าแต่แล้วแม่คนนั่นมาเป็นเมียข้าตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะไอ้มืด เอ็งนี่มีปากก็ดีแต่พูดส่งเดชไปเรื่อย พูดแบบนี้ข้าเสียหายนะโว้ย เอ็งคิดมาได้ยังไง จะให้ข้ายกย่องแม่นั่นให้เป็นนายหญิงของไร่ราชพยัคฆ์ เหอะ!อย่างดีก็เป็นได้แค่คนงานในไร่นั่นแหละ ข้าไม่มีทางจะยกย่องผู้หญิงแบบนั้นให้ขึ้นมาชูคอเป็นคางคกขึ้นวอร์แน่ๆ เอ็งจงจำใส่กะลาหัวขี้เลื่อยของเอ็งเอาไว้ให้ดีๆ...” แค่ได้ยินลูกน้องยกย่องแม่นั่นให้เป็นเมียเขา โหนกแก้มทั้งสองข้างกลับเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อ ดังนั้นคนเริ่มอายจึงต้องหาคำพูดแรงๆขึ้งมาบดบัง ประเดี๋ยวจะโดนไอ้ลูกน้องทรยศมันล้อไปจนตายได้
“แหะๆ คร้าบ ไอ้มืดคนนี้จะจำใส่สมองเอาไว้อย่างดีเลยละนายจ๋า...แล้วไอ้มืดจะคอยดู...”
“ทะลึ่งนักนะไอ้นี่...เดี๋ยวเหอะ บาทาข้าจะลอยไปอยู่บนหน้าเอ็งเข้าให้...” เมื่อหันไปมองสายตาของลูกน้องคู่ใจ ก็ยิ่งทำให้คนขี้หงุดหงิด เกิดอาการอยากจะยันมันตกรถสักโครมให้หายหมั่นไส้ขึ้นมาตงิดๆ มีอย่างที่ไหนมายกแม่นั่นให้เป็นเมียของเขาขึ้นมาได้ เขาไม่เอาหรอกแต่ถ้าให้เอาเล่นๆก็ไม่แน่นะ ไม่รู้เนื้อหนังมังสาจะผ่านมือใครต่อใครมากี่คนต่อกี่แล้วก็ไม่รู้ คงจะคาวโลกีย์น่าดู...
“เอ็งรอข้าอยู่ในรถนี่ล่ะ ไม่ต้องตามลงมาหรอก หรือถ้าหิวก็ไปหาซื้ออะไรกินรอได้เลย ถ้าข้าเสร็จธุระเมื่อไหร่จะโทรตามเอ็งอีกที...” น่านพยัคฆ์สั่งลูกน้องคนสนิท ก่อนร่างใหญ่จะเปิดประตูรถออกมายืนด้านนอก บิดเนื้อบิดตัวเพื่อแก้เมื่อยอยู่สักครู่ ชายหนุ่มก็เดินตรงไปยังเป้าหมายตาไม่กระพริบ
“จ้ะนาย...ไม่ต้องรีบนะ ตามสบายเลย มืดขอนอนพักสายตาสักตื่นก่อนแล้วกัน รู้สึกหนังตามันหนักๆอย่างไงไม่รู้อ่ะนาย...” ตอบรับผู้เป็นนายเสร็จ มืดก็จัดแจงปรับเบาะรถลงเอนร่างลงนอนอย่างหมดสภาพ เนื่องจากต้องขับรถมาเป็นระยะไกล กว่าจะมาถึงกรุงเทพก็เล่นเอามืดแทบสลบหมดแรงไปเหมือนกัน...
ส่วนน่านพยัคฆ์เมื่อก้าวขาขึ้นมาเดินบนฟุตบาทในตลาดสด เขาก็ทำทีเป็นเดินดูของนู้นนี่ไปเรื่อย แต่ปลายหางตาสีสนิมเหล็กกล้า ไม่ได้คลาดเคลื่อนห่างไปจากร่างอรชรแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว ...
น่านพยัคฆ์เลือกจะสวมหมวกแก็ปเพื่อใช้ปิดบังอำพรางใบหน้า ประจวบเหมาะกับหนวดเคราที่ไม่ได้โกนมาหลายวัน จึงทำให้ชายหนุ่มมองดูเผินๆ ไม่ต่างอะไรกับพวกโจรเลยสักนิด แม่ค้าบริเวณแถวนั้นต่างก็จ้องมองเขาด้วยสายตาแปลกพิกล แต่น่านพยัคฆ์ทำทีเป็นไม่สนใจ แกล้งทำเดินดูของไปจนเกือบชิดร่างงาม...
“ขอบใจนะจ๊ะพี่ศร...” เมื่อนิดามาถึงก็รีบชำระค่าโดยสาร วันนี้คงต้องรีบดูของสด เนื่องจากออกจากบ้านมาสายกว่าทุกวัน กลัวของสดจะหมดเสียก่อน และยังมีภารกิจต้องรีบไปทำให้สุดาพรรณต่ออีกด้วย
“น้องนิ... แล้ววันนี้จะให้พี่รอรับกลับไปพร้อมกันเลยไหม เดี๋ยวพี่วิ่งเอาน้ำเต้าหู้ไปให้เจ้าสินมันก่อน จะได้วกกลับมารับตอนขากลับไปพร้อมกันเลย...” ศร มอเตอร์ไซค์รับจ้างเจ้าประจำ ไม่ลืมจะหันมาถามหญิงสาวก่อนจะสตาร์ทติดเครื่อง
“ไม่เป็นไรจ้ะพี่ศร วันนี้นิมีธุระต้องไปทำต่อให้คุณแพรนะคะ”
“อ้อ...อย่างนั้นหรอกเหรอ งั้นพี่ไปก่อนแล้วกันนะ” ศรโบกมือลา
“ขอบคุณค่ะพี่ศร...” นิดาไม่ลืมยกมือขึ้นไหว้พร้อมกับกล่าวขอบคุณ
ทุกการกระทำของนิดาตกอยู่ในสายตาของตัวร้ายแทบทุกอย่าง ในใจก็เอาแต่ฮึมๆ คอยแต่จะหมั่นไส้ไปเสียทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่ยามที่หญิงสาวส่งยิ้มให้มอเตอร์ไซค์รับจ้าง เขาก็แทบอยากจะเข้าไปกระชากร่างอรชรนั้นมากกกอดเสียให้หายหมั่นไส้เพื่อเป็นการทำโทษ...
************************
Latest chapter
สะใภ้ขัดดอก เพลี้ยงพล้ำแต่แรกเจอ (4)
(ต่อ)ติ๊ด...ติ๊ด... เสียงกรีดร้องจากโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงันภายในห้องพักของโรงแรมระดับห้าดาว ร่างเปลือยเปล่าสองร่างยังคงอิงแอบแนบซบกันไม่ยอมห่างหาย หลังจากบทเพลงแห่งรักได้จบสิ้นลงไปเมื่อสองชั่วโมงก่อน น่านพยัคฆ์ก็ยังไม่ยอมปล่อยร่างนุ่มนิ่มออกห่างแม้แต่เพียงเสี้ยววินาทีเดียว เขายังคงตระกองกอดร่างงามเอาไว้ยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ กลิ่นกายหอมอ่อนจากเนื้อนวลทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย จนหลับสบายอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิต ตั้งแต่วัยเด็กจวบจนกระทั่งวัยหนุ่ม...บางอย่างที่เขาขาดหายและไม่เคยได้รับจากใคร แม้แต่ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ให้กำเนิดของตัวเองแท้ๆ เขาก็ไม่เคยได้รับจากท่านเลย มันรู้สึกอิ่มเอมหัวใจอย่างบอกไม่ถูก หรือนี่เขาจะหลงแม่เนื้อหอมเข้าให้แล้วก็ไม่รู้...ส่วนนิดาเองก็หลับสนิทเพราะฤทธิ์ของยาสลบยังคงไม่หมดประสิทธิภาพ อีกทั้งผสมกับหญิงสาวถูกวายร้ายสูบเอาพลังแรงกายจนหมดสิ้นไปตอนสูญเสียพรหมจรรย์ให้กับตัวร้ายอย่างหน้าด้านๆ หากหญิงสาวตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย ยังไม่รู้เลย เธอจะทำเช่นไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ แต่ในความฝันอันเลวร้ายนั้น กลับมีบางอย่างทำให้นิดารู้สึกและรับร
สะใภ้ขัดดอก เพลี้ยงพล้ำแต่แรกเจอ (3)
(ต่อ) ร่างเปลือยเปล่าตรงหน้า แสนอวบอิ่มเย้ายวนสายตาของน่านพยัคฆ์ไปทุกสัดส่วน ผ้าผืนน้อยชิ้นสุดท้ายได้หลุดล่วงออกจากร่างยวนตาหล่นลงสู่พื้นโดยฝีมือของตัวร้าย... โอ้พระเจ้า! อะไรมันจะขาวผ่องเป็นหยวกกล้วยได้ขนาดนี้วะ เมื่อผิวขาวดุจน้ำนมตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มถึงกับสายตาพร่ามัว ความอยากทางกามมารมณ์ขับเคลื่อนรุนแรง...น่านพยัคฆ์ถึงกับตะลึงงันกับสิ่งที่สายตาหื่นกระหายของเขาได้สัมผัส จนต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอเพื่อดับกระหายหิวใช่...เขากำลังรู้สึกหิวกระหายกับร่างงามร่างนี้เหลือเกิน เขาอยากจะจับร่างนี้กดให้จมเตียงก่อนจะกระแทกใส่ให้สุดแรง ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน กระตุ้นความรู้สึกทางเพศเขาได้มากเท่ากับนิดามาก่อนเลย ให้ตายสิ!!! เมื่อร่างขาวนวลละออตา ไร้ซึ่งไฝฝ้าหรือรอยตำหนิใดๆปรากฏแก่สายตาของชายหนุ่มแบบชัดแจ้งแดงแจ๋ โดยไร้ซึ่งสิ่งกีดขวางใดๆมาขวางกั้น... ฝ่ามือแสนหยาบกร้านจากการทำงานในไร่ มันถึงขั้นสั่นเทา ชายหนุ่มค่อยๆลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งบนร่างอรชรอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหยุดลงบนความอวบอัดของคู่แฝดเขย่าโลก ซึ่งมันกำลังขยายและเขย่าทั้งโลกและเขาไปในคราวเดียวกัน ยิ่งไอ้ลูกชายไม่รักดีของเขานั้นยิ่งไปกันย
สะใภ้ขัดดอก เพลี้ยงพล้ำแต่แรกเจอ (2)
(ต่อ) ตึกแถวบริเวณนี้ดูเงียบผิดปกติ อีกทั้งยังดูเก่าจนทรุดโทรมเหลือเกิน ไม่น่าจะมีพวกผู้ดีมีเงินมาพักอาศัยอยู่ได้ เหตุไฉนสุดาพรรณจึงมีเพื่อนพักอยู่ในตึกแถวนี้ได้... นิดาคิดแอบสงสัย แต่ก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเดินต่อไป เพื่อจะได้รีบทำภารกิจนี้ให้เสร็จๆไปเสียที เพราะนี่ก็เลยเวลาเที่ยงมาพอสมควร กลัวว่าจะกลับไปทำอาหารเมื่อเย็นให้คนที่บ้านวนาสินทธ์ไม่ทัน แล้วเธอจะต้องเจ็บตัวโดนทำโทษอีก... หญิงสาวกวาดสายตามองโดยรอบอย่างนึกหวาดหวั่นใจ เพราะเท่าที่เธอเห็น หากสุดาพรรณจะเลือกคบค้าสมาคมกับใครสักคนหนึ่ง บุคคลนั้นจะต้องเป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังในระดับแวดวงไฮโซชั้นสูง และคนจำพวกนั้นก็ไม่หน้าจะมีที่พักอาศัยเป็นเพียงแค่ตึกเช่าโทรมๆจนดูรกร้างแทบไร้ผู้คนอาศัยแบบนี้ได้... มันดูแปลกจนผิดปกติยังไงอยู่นะ... ตั้งแต่เธอเดินเลี้ยวเข้ามาในซอยเปลี่ยวแห่งนี้ เธอยังไม่เห็นว่าจะมีใครสักคน เดินผ่านเข้าออกสวนทางกับเธอเลย นิดาได้แต่กำเอกสารในมือแน่น พยายามสอดส่ายสายตามองสำรวจรอบบริเวณทั้งสองข้างทาง หากมีอะไรผิดสังเกตขึ้นมา เธอจะได้หาทางหนีทีไล่ได้ทันเวลา ...สายตาหวานก้มลงมองแผ่นกระดาษในมืออีกครั้
สะใภ้ขัดดอก เพลี้ยงพล้ำแต่แรกเจอ (1)
ตอน...เพลี่ยงพล้ำแต่แรกเจอบริเวณตลาดสดในยามเช้า พลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมาย ต่างก็มาจับจ่ายซื้อของกินและของใช้กันเป็นประจำอย่างเนืองแน่นแบบนี้แทบจะทุกวัน...มืดเมื่อเลี้ยวรถยนต์เข้ามาเทียบจอดยังบริเวณตลาดสด จึงค่อยๆหักพวงมาลัยหลบเข้าข้างทาง เมื่อเห็นว่าที่เมียของเจ้านาย เตรียมล้วงกระเป๋าสะพาย เพื่อชำระค่าโดยสารประจำทางกับพี่วินมอเตอร์ไซค์เจ้าประจำที่เธอมักใช้บริการอยู่บ่อยๆ...“เมียนายมาซื้อของในตลาดนี่เอง เป็นแม่บ้านแม่เรือนเสียด้วยแฮะ ถูกใจมืดอีกแล้วอะนาย...” สายตาดำเข้มทอประกายออกมาด้วยความชื่นชม แต่มันก็ทอประกายออกมาได้เพียงเดี๋ยวเดียว เมื่องเสียงดุกร้าวของคนด้านข้างดังขึ้นมาทำลายแสงนั้นเสียก่อน“ดัดจริตนะสิไม่ว่า...ว่าแต่แล้วแม่คนนั่นมาเป็นเมียข้าตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะไอ้มืด เอ็งนี่มีปากก็ดีแต่พูดส่งเดชไปเรื่อย พูดแบบนี้ข้าเสียหายนะโว้ย เอ็งคิดมาได้ยังไง จะให้ข้ายกย่องแม่นั่นให้เป็นนายหญิงของไร่ราชพยัคฆ์ เหอะ!อย่างดีก็เป็นได้แค่คนงานในไร่นั่นแหละ ข้าไม่มีทางจะยกย่องผู้หญิงแบบนั้นให้ขึ้นมาชูคอเป็นคางคกขึ้นวอร์แน่ๆ เอ็งจงจ
สะใภ้ขัดดอก สะดุดใจตัวร้าย (2)
(ต่อ)เมื่อตาที่เขามองผู้หญิงทั้งหลาย มันก็ไม่พ้นเรื่องเห็นแก่เงินทอง เพราะโดยส่วนใหญ่ผู้หญิงมันก็เห็นแก่เงินกันหมดทั้งนั้นแหละวะ นี่ถ้าเขาเป็นเพียงชาวไร่จนๆธรรมดาๆคนหนึ่ง ก็ไม่รู้ว่าแม่นี่จะยอมแต่งงานกับเขาหรือเปล่าหรอก เพราะแม้แต่หน้าตาก็ไม่เคยได้เห็นกันมาก่อนเลยด้วยซ้ำ มองแค่นี้ก็รู้ไปถึงลำไส้กี่ขดต่อกี่ขดของเจ้าหล่อนแล้ว เขาก็ไม่ใช่ไก่อ่อนที่มองใครไม่ออกเสียเมื่อไหร่กัน...“สวยหวานเหมือนนางในละคร นายยังบอกงั้นๆอีกเหรอ อ้อ...แต่นายอย่าลืมคำพูดของตัวเองเมื่อกี้ด้วยนะ นายจะยกนางฟ้าให้มืด..” คนแอบหมั่นไส้เจ้านายตัวเองเอ่ยทักท้วงพร้อมรอยยิ้มจนหน้าบานเป็นจานเชิง น่านพยัคฆ์ได้แต่กัดกรามตัวเองกรอดๆ รู้สึกไม่พอใจไอ้ลูกน้องคู่กายขึ้นมาตงิดๆอย่างไม่รู้สาเหตุไม่ใช่เฉพาะปากของไอ้มืดที่เอ่ยชมแม่นั่น แม้แต่ดวงตาของมัน ก็ดูเยิ้มหยดย้อยจนน่านพยัคฆ์ยังอยากจะหาอะไรแข็งๆทิ่มเบ้าตาเข้าให้เสียเลย ...หึ...หมั่นไส้จริงโว้ย ชมกันเข้าไปฟังแล้วยิ่งระคายรูหูฉิบหาย คนบอกไม่สวยก็คือไม่สวย จะมองให้สวยได้ยังไงกันวะ...น่านพยัคฆ์รู้สึกหงุดหงิดในหัวใจ ถึงแม้จะพยายามบังคับสายตาให้มองผู้หญิงตรงหน้าไม่สวยยังไง ไอ้ค
สะใภ้ขัดดอก สะดุดใจตัวร้าย (1)
ตอน...สะดุดใจตัวร้าย“นายๆ..นั่นๆ ใช่คนนั้นหรือเปล่านาย คนสวยๆคนนั้นน่ะ...” ลูกน้องคนสนิทรีบแหกปากบอกเจ้านายเสียงดังข่มไปทั้งรถ ทันทีที่มืดเห็นประตูรั้วเหล็กสีเหลืองทองเปิดอ้าออกทางฝั่งซีกขวามือ ปรากฏร่างอรชรอ่อนแอ้นของหญิงสาวนางหนึ่งเดินรอดรั้วเล็กนั้นออกมา การนั่งซุ่มแอบดูว่าที่เมียของเจ้านายนานกว่าสามชั่วโมงจึงสิ้นสุดลงเสียที...มืดเมื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย ไม่รู้นายคิดอะไรถึงได้ชวนมืดมาทำตัวไม่ต่างจากมหาโจรพวกถ้ำมองเขาทำกัน...คนแอบบ่นอุบในใจขยับร่างหลังพวงมาลัย สายตาก็เพ่งมองไปทางด้านหน้าตาเขม็ง...คุณพระ! นั่นคนหรือนางฟ้ากันแน่วะ ผู้หญิงอะไรสวยจนวัวตาย...มืดต้องยกมือขึ้นขยี้ตาตัวเองแรงๆ เพื่อให้แน่ใจ ภาพที่มันเห็นตรงหน้า นั่นคือคนจริงๆไม่ใช่นางฟ้าจำแลงแปลงกายมาจากบนฝากฟ้าไหน...ส่วนคนเป็นนายก็รีบหันไปมองตามนิ้วที่มืดชี้บอก แววตาหลังแว่นสีชา จ้องมองหญิงสาวในชุดเรียบจนดูเชยไม่กระพริบ เพราะชุดที่เธอผู้นั้นสวมใส่อยู่ เป็นเพียงเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนกับกางเกงผ้าขาบานสีดำเรียบอีกทั้งยังดูซีดเหมือนผ่านการใช้งานมานานหลายปี เธอผู้นั้นกำลังหันซ้ายหันขวา เหมือนกำลังรอคอยอะไรสักอย่
You may also like
พันธะร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol20.4K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz22.2K viewsภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์251.5K viewsเกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน65.8K viewsเกมรักทนายร้าย
มั่งคั่งไร้ขอบเขต104 viewsหวงรักแฟนเก่า
ดอกอ้อลู่ลม5.0K viewsคุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ
หรงหรงจื่ออี3.4K viewsรุ่นพี่ที่รัก
Milady256 views
