เพลี้ยงพล้ำแต่แรกเจอ (3)

(ต่อ)

 ร่างเปลือยเปล่าตรงหน้า แสนอวบอิ่มเย้ายวนสายตาของน่านพยัคฆ์ไปทุกสัดส่วน ผ้าผืนน้อยชิ้นสุดท้ายได้หลุดล่วงออกจากร่างยวนตาหล่นลงสู่พื้นโดยฝีมือของตัวร้าย...

 โอ้พระเจ้า! อะไรมันจะขาวผ่องเป็นหยวกกล้วยได้ขนาดนี้วะ เมื่อผิวขาวดุจน้ำนมตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มถึงกับสายตาพร่ามัว ความอยากทางกามมารมณ์ขับเคลื่อนรุนแรง...น่านพยัคฆ์ถึงกับตะลึงงันกับสิ่งที่สายตาหื่นกระหายของเขาได้สัมผัส จนต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอเพื่อดับกระหายหิว

ใช่...เขากำลังรู้สึกหิวกระหายกับร่างงามร่างนี้เหลือเกิน  เขาอยากจะจับร่างนี้กดให้จมเตียงก่อนจะกระแทกใส่ให้สุดแรง ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน กระตุ้นความรู้สึกทางเพศเขาได้มากเท่ากับนิดามาก่อนเลย ให้ตายสิ!!! เมื่อร่างขาวนวลละออตา ไร้ซึ่งไฝฝ้าหรือรอยตำหนิใดๆปรากฏแก่สายตาของชายหนุ่มแบบชัดแจ้งแดงแจ๋ โดยไร้ซึ่งสิ่งกีดขวางใดๆมาขวางกั้น... ฝ่ามือแสนหยาบกร้านจากการทำงานในไร่ มันถึงขั้นสั่นเทา ชายหนุ่มค่อยๆลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งบนร่างอรชรอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหยุดลงบนความอวบอัดของคู่แฝดเขย่าโลก ซึ่งมันกำลังขยายและเขย่าทั้งโลกและเขาไปในคราวเดียวกัน  ยิ่งไอ้ลูกชายไม่รักดีของเขานั้นยิ่งไปกันยกใหญ่ มันกำลังผงาดหัวชนเข้ากับเนื้อผ้าห่อหุ้มอยู่ด้านใน จนเขาแทบอยากกระโจนเข้าใส่แล้วจับร่างแม่เนื้อหอมนี้ฟัดเสียให้หายหิว ให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไปเลยตอนนี้...

นี่มันนรกชัดๆ...เวรเอ๊ย!!! น่านพยัคฆ์คิดอย่างหัวเสียสะบัดหน้าหล่อไปมา เขาอยากจะบ้าตายกับความรู้สึกบ้าบอนี้ เหลือเกิน... ในเมื่อคราวแรก เขาเพียงต้องการจะพาร่างไร้สติของนิดาขึ้นมาพักเพื่อรอให้หญิงสาวฟื้นขึ้นมาเท่านั้น  แต่นี้...แค่เพียงเขาได้เห็นและเผลอได้สัมผัสกับร่างเปล่าเปลือยของเจ้าหล่อนเข้า ความต้องการกับตีรวนขึ้นให้เขาเปลี่ยนความคิดเสียใหม่ และเขาก็ยอมแพ้ต่อความคิดใหม่นี้เสียด้วยสิ...

ใจเย็นๆก่อนไอ้ลูกรัก ขอให้พ่อได้ลองชิมรสชาติแม่เนื้อนมไข่นี้ดูเสียก่อน ถ้ารสชาติดีถูกลิ้น เดี๋ยวพ่อจะจัดให้หลายๆยกเลยไอ้ลูกรักเอ้ย รับลองคืนนี้แกได้กินจนสำลักแน่ไอ้ลูกรักของพ่อ...ฝ่ามือหยาบอีกข้างค่อยๆเปลี่ยนมาลูบปลุกปลอบลูกชายไม่รักดีของตัวเองให้สงบลง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวยหวานด้วยความรู้สึกหื่นกระหาย...ผู้หญิงอะไร สวยตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า ทั้งสวยทั้งหอมไปทั้งเนื้อทั้งตัว ไม่ว่าปลายจมูกโด่งของน่านพยัคฆ์จะลากไล่ผ่านไปทางไหน ก็ล้วนแต่ถูกใจความหอมของมันไปเสียหมด...

สายตาของคนหื่นกระหาย ค่อยๆไล่มองตั้งแต่ใบหน้าสวยหวานเรื่อยลงไปจนมาถึงแอ่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ตรงกึ่งกลางลำตัว ใต้ร่างสะดือบุ๋มแสนน่ารัก  สิ่งที่น่านพยัคฆ์เห็นคือสองกลีบกุหลาบสีสวยสดช่างงดงาม กำลังหุบกลีบหลบภายใต้ขนสีอ่อนบาง  มันยิ่งกระตุ้นให้เขาคอแห้งผากขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วน  เขาอยากจะก้มลงชิมน้ำศักสิทธิ์ในแอ่งนี้เหลือเกิน ดูสิมันยังคงความบริสุทธิ์ผุดผ่องรอเขาอยู่หรือเปล่าน่า...

หรือเธอจะเคยผ่านมือชายใดมาแล้วไม่รู้กี่คนต่อกี่คน ...ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้ใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรหงิกงอลง มือหนาจึงยกขึ้นมาขยำบีบตรงทรวงงามด้วยความฉุนเฉียว ส่วนริมฝีปากสีสวยก็ก้มลงมาดูดดึงเต้างามอีกข้างด้วยความรุนแรงไม่แพ้แรงบีบของอีกข้างหนึ่งเลย ส่งผลให้เจ้าของร่างที่ไร้สติ ร้องประท้วงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว...

“อื้อ!!! เจ็บ...” นิดาขยับร่างดิ้นไปมาเมื่อเธอรู้สึกเจ็บ แต่เพราะฤทธิ์ของยาสลบหญิงสาวจึงไม่อาจลืมตาขึ้นมาได้ ทุกสิ่งสัมผัสล้วนเหมือนเธอตกอยู่ในห้วงแห่งความฝันทั้งสิ้น น่านพยัคฆ์ไม่ได้สนใจกับแรงดิ้นหนีเพียงเล็กน้อยของหญิงสาว เขายังคงตั้งหน้าตั้งตาทั้งดูดไล้เลียตรงหัวจุกสีชมพูสลับกับดูดดึง บีบเคล้นน่าอกใหญ่ด้วยความเมามัน จนเนื้อขาวถึงกับปลิ้นทะลักออกมาจากง้ามนิ้มมือใหญ่

เพราะความหอมหวานของเนื้อหนังขาวอวบอิ่มบวกกับชายหนุ่มไม่ได้ปลดปล่อยตัวเองมาเป็นระยะเวลานาน จึงทำให้น่านพยัคฆ์ปลดปล่อยอารมณ์ความต้องการของตัวเองออกมาอย่างเต็มที่ ชายหนุ่มไม่ได้สนใจกับอาการขัดขืนเล็กๆของหญิงสาว  ยามเมื่อพายุสวาทกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม เขากลับตอกย้ำเข้าหาร่างงามจนสั่นสะเทือนไปทั้งเตียงนอน  อาจจะมีตกใจอยู่บ้างเมื่อช่วงตอนเขากับนิดากำลังผสานร่างหลอมรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกัน แต่เขากับพบเจออุปสรรคเส้นบางๆเข้ามาขวางกั้นเอาไว้เสียก่อน เส้นอุปสรรคนั้นทำให้นิดาร้องไห้โฮด้วยความเจ็บปวด จนเขาเห็นแล้วถึงกับใจหายวาบ แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วเขาก็ต้องเดินหน้าต่อ จะมาถอยหลังแล้วทิ้งเอาไว้กลางคันก็คงเป็นไปไม่ได้ ถ้าหากเป็นแบบนั้น สู้ให้เขาไปตายเสียยังจะง่ายกว่า...

และเส้นบางๆนั้นมันยิ่งทำให้เขาภาคภูมิใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อมันบ่งบอกว่าเขาคือคนแรกและจะเป็นเพียงคนเดียวที่มีสิทธิ์กับร่างงดงามหมดจดนี้ของนิดา ต่อไปไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่อาจมาแย่งสิทธิ์นี้ไปจากเขาได้....

พายุสวาทหมุนวนตีสู้คลื่นลมฝนอยู่หลายรอบ กว่ามันจะสงบลงได้  ร่างขาวนวลก็แทบจะบอบช้ำอยู่ไม่น้อย ส่วนคนก่อพายุก็ถึงกับหมดแรงลง น่านพยัคฆ์หลับตาลงพร้อมรอยยิ้มประดับบนใบหน้า ในอ้อมแขนของเขายังคงมีร่างหอมนอนหลับตาพริ้มไม่ได้สติอยู่เช่นเดิม ชายหนุ่มก้มปลายจมูกโด่งของตัวเองกดลงบนศีรษะทุย ก่อนจะหลับตาลงด้วยความอิ่มเอมใจ และหลับใหลลงไปเพราะความเหนื่อยอ่อนอีกคน...

                                                                         ***********************