ตอนที่ 2 กำลังใจของคุณตำรวจ

หญิงสาวร่างบางในวัยยี่สิบต้น ๆ กำลังยืนอยู่ริมถนนในตัวอำเภอ

เสื้อยืดสีฟ้าอ่อนตัวเก่งและกางเกงยีนสีซีด ๆ ซึ่งมีรอยยับจากการเดินทาง

แม้จะหมดค่าใช้จ่ายไปพอสมควรในระยะเวลาเกือบห้าวันที่เธอมารับเอกสารการศึกษาจบในระดับปริญญาตรีจากการเรียนแบบออนไลน์ด้วยตนเองที่บ้านที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

ในมือกำซองเอกสารสีน้ำตาลแน่น

ใบรับรองการสำเร็จการศึกษา ที่เธอไม่กล้ารับทางไปรษณีย์...ด้วยกลัวว่าคนที่นั่นจะคาบข่าวไปบอกเจ้าของไร่

ร่างบางยืนกอดหลักฐานของความอดทนตลอดสี่ปีที่แม้จะไม่มีใครส่งเสีย...

หากเธอก็พยายามเก็บหอมรอมริบจากงานในไร่ที่เจ้านายให้ค่าแรงขั้นต่ำเท่าที่ควรจะได้ รวมถึงงานอย่างอื่นที่พอจะทำได้เพื่อส่งเสียตัวเองเรียน รวม ๆ เดือนหนึ่งเฉลี่ยราว ๆ สักหมื่นนิด ๆ

ไหนจะเงินสนับสนุนจากทุนการศึกษาที่แม่ของเขามอบให้เธอทุกปี ปีละหลายหมื่นบาท นับเป็นเงินเก็บที่วิมลลักษณ์แทบจะไม่นำออกมาใช้หากไม่มีความจำเป็น

ชีวิตที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ...หากสามารถแลกกับการได้มีอาหารกินครบสามมื้อ...มีที่ซุกหัวนอน เท่านี้ก็คงนับเป็นพระคุณมากพอสำหรับลูกสาวฆาตกรที่ถูกคนอื่นตราหน้าอย่างเธอ

หญิงสาววัยยี่สิบสองหันมองสองข้างถนนยังไม่พบรถโดยสารที่จะผ่านไร่ธราดล

มีเพียงแค่ลมร้อนยามบ่ายที่พัดให้เธอรู้ว่า ตัวเองยังยืนอยู่ที่เดิม...ก่อนจะมีเสียงหนึ่งสาดซัดลงมาที่ตัวเธอจนสะดุ้งโหยง

ซ่า!!!!!

เธอเกลียดความรู้สึกนี้เป็นที่สุด...เหมือนความรู้สึกเดิมเมื่อหลายปีที่แล้วจะหวนคืนมาในความทรงจำอีกครั้ง

หากครั้งนี้แตกต่างออกไปด้วยเป็นเทศกาลสงกรานต์ที่ทุกคนกำลังมีความสุข วิมลลักษณ์ยอมเปียกได้...แต่เอกสารที่ยืนอยู่ในมือตอนนี้เห็นทีจะยอมเปียกไม่ได้

นี่เธออุตส่าห์ยอมเสี่ยงชีวิตไปเอามันมาด้วยตัวเอง ก่อนจะรู้สึกเหมือนน้ำตากำลังตกใน

"เล่นน้ำกันนะครับพี่สาวคนสวย"

กลุ่มเด็กวัยรุ่นสองสามคนเหมือนจะกรูกันเข้าขอประแป้งหญิงสาวใบหน้าสวยหวานที่กำลังยืนทำตาละห้อยเหมือนลูกหมาตกน้ำก็ไม่ปาน

ปี๊น!!! ปี๊น!!!

เสียงแตรรถดังขึ้นจากรถที่จอดอยู่ข้างทางในขณะนี้ จนเด็กหนุ่มวัยรุ่นถึงกับต้องหยุดชะงัก ทันทีที่ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์เดินลงมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า จนพวกเขาเผลอทำความเคารพโดยอัตโนมัติ

"คำนึงถึงความยินยอมของผู้อื่นด้วยนะครับน้อง ๆ อย่าเอาเทศกาลดีงามของไทย มาเป็นเครื่องมือฉวยโอกาสเลยครับ มันจะไม่สนุกเสียเปล่า ๆ นะพี่ว่า"

"พวกผมขอโทษครับคุณตำรวจ ขอโทษพี่สาวด้วยครับ" ทั้งสามรีบยกมือขอโทษขอโพยคนทั้งคู่ด้วยกลัวจะต้องไปเล่นสงกรานต์ในห้องกรงเสียมากกว่า ก่อนจะรีบวิ่งกลับไปยังซุ้มเล่นน้ำของตนตามเดิม

"ขอบคุณสารวัตรมาก ๆ นะคะที่ช่วยมนไว้"

"แล้วทำไมมายืนตรงนี้คนเดียวล่ะครับ ให้ผมไปส่งที่ไร่ไหม?" ตำรวจหนุ่มเอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย เขารู้จักวิมลลักษณ์เป็นอย่างดีนับตั้งแต่ที่ได้รับมอบหมายเกี่ยวกับคดีการเสียชีวิตของนลินเมื่อสี่ปีก่อน

ผู้เป็นแม่ของเธอถูกออกหมายจับตามหมายเรียกที่ส่งไปถึงสองครั้งหากก็ยังไม่มาให้ปากคำ กับทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ นั่นก็เท่ากับว่าเธอมีเจตนาหลบหนี

ตำรวจหนุ่มอยากแสดงความรู้สึกของตนให้มากกว่านี้ หากกลัวว่าจะมีผลต่อรูปคดี...เขารอให้ทุกอย่างจบลงจนไปสู่วันที่สามารถปิดสำนวนคดีนี้ได้ และถ้าวันนั้นมาถึง...เขายินดีที่จะดูแลเธอไปตลอดชีวิต

รู้ว่าเธอเองต้องลำบากเพราะความจงเกลียดจงชังของเพื่อนสนิทที่มีต่อหญิงสาวตรงหน้า นิติกรทำได้เพียงอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ

หากทุกครั้งที่มีโอกาสแวะเวียนไปหาธราดลที่ไร่ ก็มักจะชะเง้อแลชะแงคอยหาสาวน้อยหน้าใสเป็นประจำ แอบมองตั้งแต่เป็นสาวแรกรุ่นจนเป็นสาวสวยเต็มตัวในวันนี้

เต็มตัวไม่เต็มตัวก็เห็นจะเป็นหลักฐานตรงหน้าที่ถูกน้ำสาดเข้าไปเต็ม ๆ ภายใต้เสื้อยืดสีอ่อน จนหญิงสาวต้องยกกระเป๋าเป้ใบใหญ่มาบดบังความงามนั้นเอาไว้

"มนไปทำธุระมาค่ะ แต่พอดีติดวันหยุดยาวรถเต็ม...มนเลยต้องรอให้ถึงวันที่คนเดินทางไม่ค่อยเยอะถึงมีรถกลับมา"

"เอกสารเปียกหมดเลยนะครับนั่น ไปเป่าบนรถก่อนไหม? โดนแอร์เย็น ๆ น่าจะแห้งไว"

ดูเธอเป็นห่วงเอกสารนั่นจนแอบเห็นน้ำตาคลอ หัวใจชายหนุ่มอกสามศอกแท้ ๆ ยังรู้สึกอดสงสารไม่ได้ ตาย ๆ เลยอาการแบบนี้ สารวัตรหนุ่มต้องแอบสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยกลัวประชาชนตรงหน้าจะแอบจับพิรุธความรู้สึกได้ในที่สุด

ดวงตากลมโตสบตาคนตรงหน้าเล้กน้อย ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากกลับไปกับเขา...แต่เพราะกลัวว่าเขาจะเดือดร้อนเพราะเธอต่างหากล่ะ

"ผมไม่กลัวไอ้ดลมันหรอกครับ มันคนละส่วนกัน...ถ้าคุณมนจะรอรถประจำทางท่าจะยาก ยิ่งเทศกาลแบบนี้ผมเกรงว่าเขาอาจไม่วิ่ง"

"งั้นมนรบกวนสารวัตรด้วยนะคะ แค่ส่งตรงปากทางเข้าไร่ก็พอ"

"ยินดีครับ" นิติกรเผลอยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีอกดีใจจนเกิดเหตุ ก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูรถฝั่งข้าง ๆ คนขับให้กับผู้โดยสารที่อยากมีเธอร่วมเดินทางไปด้วยทั้งชีวิต

วิมลลักษณ์เอ่ยปากขอบคุณก่อนจะเข้าไปนั่งยังเบาะข้าง ๆ คนขับ

มือบางเอื้อมรัดเข็มขัดนิรภัยด้วยความเรียบร้อย สารวัตรหนุ่มมัวแต่กระหยิ่มยิ้มย่องที่วันนี้ได้เข้าใกล้นางในฝันในรอบปี ก่อนจะถูกน้ำสาดมาจากรถกระบะที่ขับผ่านไปเมื่อครู่

ซ่า!!!

"หล่อจังเลยค่ะคุณตำรวจ"

เสียงหญิงสาววัยรุ่นหลังรถกระบะโบกมือให้นายตำรวจหนุ่มที่ดูภูมิฐานที่สุดในย่านนี้ เป็นเหตุให้ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ต้องรีบวิ่งไปยังฝั่งคนขับ ก่อนที่จะถูกประแป้งจนอาจมองไม่เห็นทาง

วิมลลักษณ์ที่เห็นแบบนั้นจึงอดยิ้มให้กับภาพตรงหน้าไม่ได้ ก่อนที่สารถีจะใจฟูมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัวที่มีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มหวานจากหญิงสาวข้างกายส่งยิ้มมาให้

แม้จะเป็นเพียงแว่บเดียวก็เถอะ

แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้เขามีกำลังใจในการทำงานไปได้อีกมากโขเลยทีเดียว