หน้าหลัก / มาเฟีย / สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด / ตอนที่ 59 ไร้ความหวาดกลัว

แชร์

ตอนที่ 59 ไร้ความหวาดกลัว

ผู้เขียน: เพลงมีนา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-07 21:59:18

“นี่เห็นผมเป็นร่างทรงหรือไง”

ชายหนุ่มทำตาดุๆ ใส่แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มไร้ความหวาดกลัวใดๆ ทั้งสิ้น เขาถอนหายใจเบื่อหน่าย แต่ก่อนนั้น เธอมักทำตัวลีบเล็กหลบเขาตลอดเวลา เขาเองก็ไม่รู้ว่าแบบไหนดีกว่ากัน

“มีธุระอะไรกับเจ้าดินมันเหรอ”

“เรื่องเรียนทำขนมค่ะ” หญิงสาวตอบไปตามตรง

“พี่ชายเธออนุญาตแล้วเหรอ หน้าตาเขาก็ไม่ได้ชอบไอ้ดินสักเท่าไหร่ ถึงจะเป็นคนที่ช่วยเหลือกันมาก็เถอะ”

“มิสเตอร์ดาร์กก็รู้เรื่องของแพรเหรอคะ” เธอถามทำตาโต “แล้วพี่ภัทรรู้เรื่องที่มิสเตอร์เป็นโรคสอ

งบุคลิกด้วยเหรอคะ”

“ไม่รู้ และเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะเที่ยวไปพูดกับใครต่อใคร” เขายกมือดีดหน้าผากหญิงสาวแต่ไม่แรงนัก ถึงยังไงก็หักห้ามใจทำร้ายเธอไม่ลง ช่างเถอะ ก็เหมือนแมวตัวหนึ่งนั้นแหละ

หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหน้าผากป้อยๆ แล้วยิ้มทะเล้นให้ “แพรอยากรู้จักมิสเตอร์ดาร์กกับพี่ดินมากขึ้นค่ะ”

“เห็นเป็นพวกตัวประหลาดหรือนึกสงสาร”

“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ” เธอรีบส่ายหน้าไปมา “เพราะทั้งสองคนคือผู้มีพระคุณช่วยเหลือแพรมาต่างหากล่ะค่
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด   ตอนที่ 59 ไร้ความหวาดกลัว

    “นี่เห็นผมเป็นร่างทรงหรือไง” ชายหนุ่มทำตาดุๆ ใส่แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มไร้ความหวาดกลัวใดๆ ทั้งสิ้น เขาถอนหายใจเบื่อหน่าย แต่ก่อนนั้น เธอมักทำตัวลีบเล็กหลบเขาตลอดเวลา เขาเองก็ไม่รู้ว่าแบบไหนดีกว่ากัน “มีธุระอะไรกับเจ้าดินมันเหรอ” “เรื่องเรียนทำขนมค่ะ” หญิงสาวตอบไปตามตรง “พี่ชายเธออนุญาตแล้วเหรอ หน้าตาเขาก็ไม่ได้ชอบไอ้ดินสักเท่าไหร่ ถึงจะเป็นคนที่ช่วยเหลือกันมาก็เถอะ” “มิสเตอร์ดาร์กก็รู้เรื่องของแพรเหรอคะ” เธอถามทำตาโต “แล้วพี่ภัทรรู้เรื่องที่มิสเตอร์เป็นโรคสองบุคลิกด้วยเหรอคะ” “ไม่รู้ และเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะเที่ยวไปพูดกับใครต่อใคร” เขายกมือดีดหน้าผากหญิงสาวแต่ไม่แรงนัก ถึงยังไงก็หักห้ามใจทำร้ายเธอไม่ลง ช่างเถอะ ก็เหมือนแมวตัวหนึ่งนั้นแหละ หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหน้าผากป้อยๆ แล้วยิ้มทะเล้นให้ “แพรอยากรู้จักมิสเตอร์ดาร์กกับพี่ดินมากขึ้นค่ะ” “เห็นเป็นพวกตัวประหลาดหรือนึกสงสาร” “ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ” เธอรีบส่ายหน้าไปมา “เพราะทั้งสองคนคือผู้มีพระคุณช่วยเหลือแพรมาต่างหากล่ะค่

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด   ตอนที่ 58 ถ้าคนที่กอดเธออยู่เป็นไอ้ดิน จะไล่มันไปเหมือนผมไหม

    คทาภัทรจ้องมองน้องสาวอย่างจับผิด แต่แพรดาวก็ฉีกยิ้มกว้างประจบเอาใจ “ไม่มีอะไรจริงๆค่ะพี่ภัทร น้องแพรอยู่ว่างๆ ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยอยากไปเรียนทำขนมกับพี่ดิน” ตั้งแต่รับแพรดาวเป็นน้องสาว เธอก็ไม่ค่อยเอ่ยปากขออะไรจากเขา ที่เธอเป็นกังวลก็แค่เรื่องของศรีฟ้าหรือแม่จ๋าที่ยังพักรักษาตัวที่สถานพยาบาล ซึ่งแพรดาวก็แวะไปเยี่ยมเป็นระยะๆ แม้แม่กับพ่ออยากจะอยู่กับแพรดาวมากกว่านี้ แต่เพราะยังไม่สามารถเปิดเผยเรื่องแพรดาวได้ จึงไม่ได้พบกันบ่อยนัก “จะไปรบกวนคุณหัสดินเสียเปล่าๆ ถ้าอยากเรียนทำขนม พี่ว่าไปเรียนที่โรงเรียนสอนทำอาหารดีไหม พี่จ่ายค่าเรียนให้เอง” “คือแพรบอกพี่ดินไปแล้วนี่คะ” ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ แล้วยื่นมือไปลูบผมน้องสาว ทำเช่นเดียวกับที่เคยทำสมัยยังเป็นเด็กเล็กๆ แต่ตอนนี้น้องสาวของเขาโตเป็นสาวแล้ว ช่วงเวลาที่หายไปคือความปวดใจที่เขาทนกล้ำกลืนมาหลายปี และยิ่งรู้ว่าที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตยากลำบาก อดมื้อกินมื้อและยังต้องคอยหลบซ่อนจากคนที่อยากเอาชีวิตเธออีก “ได้ ถ้าคุณหัสดินไม่ว่าอะไรก็ตามใจแล้วกัน” “พี่ภัทรใจด

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด    ตอนที่ 57 เผยความจริง

    แววตาที่เปลี่ยนไปจากอ่อนโยนกลายเป็นแข็งกร้าว ทำให้แพรดาวได้แต่กัดริมฝีปากไม่กล้าแม้แต่ครึ่งคำ “อุตส่าห์ว่าจะนอนแล้วเชียว ก็ดันถูกปลุกจนได้” เขาทำเสียงรำคาญในลำคอแล้วเลื่อนมือข้างหนึ่งมาแตะลำคอของหญิงสาว “คะ...คุณ...คุณเป็นใคร” “แล้วคิดว่าไงล่ะ” เขาถามย้ำอีกครั้ง “นี่ห้องพี่ดิน...” “แล้วไงต่อ...คิดหน่อยสิ ปกติเธอก็ไม่ใช่คนโง่นี่นะ” ทุกอย่างบนตัวมิสเตอร์ดาร์กเหมือนกับพี่ดิน ตอนที่เปิดประตูเธอก็คิดว่าเขาเป็นพี่ดิน แต่ตอนนี้ น้ำเสียงที่ใช้และวิธีการเรียก ‘เธอ’ ไม่ใช่ ‘น้องแพร’ ตอกย้ำว่าเขาคือมิสเตอร์ดาร์ก “แพร...แพรไม่รู้ค่ะ...ไม่รู้จริงๆ” “ก็เธออยากรู้ไม่ใช่เหรอ รู้ไหม คนที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่น มันไม่ค่อยได้ตายดีนักหรอกนะ” มือใหญ่เลื่อนมากำลำของหญิงสาว นิ้วกร้านสัมผัสผิวบอบบางปลายนิ้วกดที่ลำคอของเธอ เพราะแรงบีบจากฝ่ามือของอีกฝ่ายทำให้แพรดาวหน้าซีดลงไปทันที เธอยกมือขึ้นทุบแผ่นเปลือยเปล่า เขาใช้เพียงมือข้างเดียวก็บีบคอเธอได้แล้ว “อะ...อึก...พะ...พี่

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด    ตอนที่ 56 กลัวเหรอ?

    “มีเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอ” ชายหนุ่มเอนตัวไปด้านหน้ากอดพวงมาลัยรถหลวมๆ แล้วเปลี่ยนเรื่องพูด “พักที่นี่สินะ คอนโดหรูเชียว นี่ถ้าไม่รู้ว่าแบ็คของเธอเป็นใคร คงนึกว่ามีเสี่ยเลี้ยงแน่ๆ” “แบ็คคืออะไรคะ” เธอเอียงคอถามเขา “คนที่หนุนหลังเธอไง” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “คนที่จ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แม่ของเธอ” “อ้อ...จะเรียกแบบนั้นก็ไม่ถูก...แต่...” เรื่องนี้ไม่อนุญาตให้พูดกับคนอื่น เธอก็เลยอ้ำอึ้งไม่รู้จะอธิบายยังไง “เข้าใจแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรหรอก” เขาโบกมือไปมา “ไปนอนเถอะ” “ขอบคุณค่ะ” แพรดาวยกมือไหว้แล้วลงจากรถ ถ้าคืนนี้ไม่มีเขาช่วยต้องแย่แน่ๆ “นี่!” “คะ” หญิงสาวหันกลับมามอง สายลมยามค่ำคืนพัดผ่านทำให้ผมยาวปลิวไหวเล็กน้อยจนเธอต้องยกมือขึ้นจับปลายผม “เธอบอกว่ามีคนหน้าเหมือนผม” “อ้อ! ใช้ค่ะ” เธอพยักหน้ารับ “แต่นิสัยไม่เหมือนกันเลย” “งั้นที่เธอละเมอก็คือเรียกชื่อคนๆนั้นสินะ” เพราะอยู่ในแสงสลัวจึงไม่เห็นว่าตอนนี้ใบหน้

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด   ตอนที่ 55   ราวกับความฝัน

    ราวกับความฝัน แพรดาวลืมตามองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย เธอนอนมองคนที่หลับตาพริ้มอยู่จนมั่นใจว่าไม่ได้ฝัน แต่เกิดลังเลว่าคนที่เธอมองเห็นตรงหน้านี้เป็นใคร ‘พี่ดิน’ หรือ ‘มิสเตอร์ดาร์ก’ ก่อนที่เธอจะทันตั้งตัว คนที่แกล้งหลับอยู่นานก็ทนไม่ไหว ยื่นหน้าไปประกบริมฝีปากฉกจูบอย่างรวดเร็ว เสียงร้องอุทานถูกดูดกลืนไปหมดสิ้น กลายเป็นเสียงอู้อี้ครางในลำคอ ดวงตาที่เมื่อครู่ยังปิดอยู่นั้นลืมตาจ้องมองขณะที่เรียวลิ้นร้อนแทรกในโพรงปากสาว ดวงตาร้อนแรงทำให้แพรดาวดันแผ่นอกเขาออก ทว่าอีกฝ่ายกลับโอบรัดร่างนุ่มนิ่มแน่นขึ้น ราวกับรู้ว่าหญิงสาวจูบไม่เป็นและไม่เคยถูกจูบมาก่อน เธอเหมือนจะเป็นลมเพราะหายใจไม่ออก เขาจึงยอมผละจากริมฝีปากหวาน “พี่...พี่ดิน” ชายหนุ่มชะงักไปทันที เขาพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างหอมกรุ่นที่โอบกอดตลอดคืน “เมื่อกี้...เรียกว่าอะไรนะ” “เอ่อ...” แพรดาวทำตาปริบๆ เธอก็ไม่รู้ทำไมเมื่อครู่คิดว่าเขาคือ ‘พี่ดิน’ ทั้งที่ตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องทำงานมิสเตอร์ดาร์ก เพราะไม่ได้ยินคำตอบที่พอใจ เขาโน้มหน้าลงกดหน้

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด   ตอนที่54 จะกลับบ้านสภาพนี้เหรอ

    แพรดาวขมวดคิ้ว มือเรียวกระชับสาบเสื้อจนมั่นใจแล้วค่อยๆ เดินออกมา เธอเพิ่งเห็นว่าโซฟาในห้องของเขาถูกปรับเป็นเตียงนอนได้ด้วย และมันก็มีหมอนวางอยู่ “เสื้อผ้าเปียกเอาใส่ถุงซักผ้าแล้วไปวางหน้าห้อง” เขาสั่งโดยไม่มอง แม้ปากบ่นว่าขนมไม่อร่อยแต่ก็กินจนแก้มตุ้ย “ค่ะ” แพรดาวเอาเสื้อผ้าเปียกของตัวเองใส่ถุงพลาสติกสำหรับรอซัก และมองหาเสื้อผ้าของเขา ชายหนุ่มเห็นเธอมองไปมองมาก็เอ่ยปากถาม “หาอะไร” “สะ..เสื้อ...เสื้อของมิสเตอร์ล่ะคะ” “ฉันไม่เคยซัก มีแต่ทิ้ง” เขาพูดแล้วปัดมือไปมา แล้วกวาดตามองหญิงสาว เพราะผมเธอเปียกแต่ก็ยังมองออกว่าเธอตัดผมสั้นกว่าเดิมไปเล็กน้อย แพรดาวเขินอายที่ถูกจ้องมองจึงก้าวเร็วๆ เอาถุงเสื้อไปวางที่หน้าประตูแล้วเดินกลับเข้ามา “ห้องนี้ไม่มีผ้าห่ม” เขาพูดห้วนๆ แล้วชี้ไปที่เตียง “ไปนอน” “คะ?” “จะกลับบ้านสภาพนี้เหรอ” แพรดาวส่ายหน้าไปมาแล้วไปนั่งบนเตียง เธอไม่รู้จะทำอะไรก็เอาหยิบหมอนมาวางบนตัก “ให้นอนไม่ใช่ให้นั่ง” โดนดุอีกครั้งทำเอาหญิงสาวสะด

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status