LOGINShare
บทที่ 8 ให้เวลากับตัวเอง 2
Last Updated:
2025-09-05 12:49:56ไม่ได้เจอเพื่อนรักนานแล้ว งานออฟฟิศเป็นงานที่ค่อนข้างตายตัว ไม่เหมือนงานก่อนหน้าที่ต้องทำงานตามแพลนผู้ว่าจ้าง วันหยุดสุดสัปดาห์สองสาวเพื่อนรักจึงนัดกันมาร้านกาแฟร้านเดิมที่มากันบ่อย ๆ เรียกได้ว่าเป็นที่สุมหัวสมัยยังเป็นเพียงนักศึกษามหาวิทยาลัย
“ยัยมัช” ธิชาสวมกอดเพื่อนสาวที่สวมชุดกระโปรง คล้ายชุดคลุมท้อง แถมยังมีเข็มกลัดติดอยู่ที่หน้าท้องอีก
“ยินดีด้วยนะแก”
“ขอบใจมากจ้ะ” ก่อนจะชวนกันสั่งเครื่องดื่มและขนมเค้ก ก่อนจะเปิดปากเม้ามอยกันอย่างออกรส
“แกมาไง”
“พี่ทิณมาส่ง” ธิชาพยักหน้า “ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะมีหลานแล้ว” ธิชาดีใจมากกว่าว่าที่คุณแม่อย่างเธอเสียอีก
“แล้วแกเป็นไง ทำไมจู่ ๆ ก็ลาออกแล้วย้ายบ้าน”
“ก็…แค่อยากหาอะไรใหม่ ๆ ให้กับตัวเอง”
“แค่นี้จริง?”
“อืม”
“แต่ฉันชอบแกลุคนี้นะเว้ย ดูสดใส ดูเข้าถึงไม่ยาก”
“ฉันง่ายกับบางคนย่ะ” สองสาวก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน
“แกโอเคนะ”
“อือ…โอเคมาก ๆ เลยล่ะ”
“แล้วตอนนี้แกคบใครอยู่ หรือว่าซุกผู้ไว้ บอกมาซะดี ๆ” ธิชากลอกตาใส่เพื่อนสาวก่อนจะตอบ
“ซุกที่ไหน ถ้ามีฉันต้องบอกแกอยู่แล้ว”
“ตั้งแต่เลิกกับพี่ภพ แกก็ไม่ได้คบหรือคุยกับใครเลยเหรอ”
“อือ…ฉันแค่อยากให้เวลากับตัวเองบ้าง” มัชชุพรเองก็รู้ว่าประโยคนี้หมายความว่าอะไร ก่อนหน้านี้ธิชาเหนื่อยมามากจริง ๆ
“อ่อ” มัชชุพรพยักหน้า แต่ก็ไม่ถามเซ้าซี้อะไรอีก
“ชีวิตฉันตอนนี้ก็ถือว่าคอมพลีทแล้วล่ะ รอเป็นคุณป้าสปอย ๆ หลาน ๆ ดีกว่า ที่เขาเรียกว่า PANKS (Professional Aunt, No Kids) ธิชาตอบอย่างภาคภูมิ มัชชุพรอดขำกับท่าทางของเพื่อนรักไม่ได้ เห็นธิชากลับมาสดใสได้ตามเดิมเธอก็ดีใจ และหวังว่าเพื่อนรักจะมีความสุขในทางที่เลือก พูดคุยเม้ามอยจนคอแห้ง มัชชุพรก็ได้รับสายจากสามีว่าจะมารับ
“กลับก่อนนะแก”
“แล้วแกกลับไง” มัชชุพรถาม
“ขึ้นรถไฟฟ้ามาน่ะ เอารถมาเองรถติดตาย”
“ให้พี่ทิณไปส่งไหม”
“ไม่ล่ะแก ขอบใจมาก ตอนนี้แกรีบพักตุนไว้เถอะ เจ้าตัวน้อยลืมตาดูโลกเมื่อไหร่แกไม่มีเวลาทำอย่างอื่นแน่” ธิชาแซว ก่อนจะเดินออกไปส่งเพื่อนสาวยืนคอยสักพักรถยนต์คันคุ้นตาก็ชะลอพร้อมกระจกที่รถที่เลื่อนลง
“สวัสดีค่ะพี่ทิณ” ธิชาเอ่ยทักทายอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหน้าเจื่อนเมื่อเห็นใครบางคนที่เบาะหลัง เธอทำทีมองไม่เห็น เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะเปิดประตูให้เพื่อนรักขึ้นรถ ดูเหมือนว่าฝนจะตกแล้วซะด้วยสิ
“กลับดี ๆ นะ บาย” ธิชายืนรอจนรถยนต์แล่นไปจนพ้นสายตา เธอจึงเดินไปยังสถานีรถไฟฟ้า ระหว่างทางฝนก็โปรยลงมาเธอจึงแวะเข้าไปเดินเล่นตรงห้างข้างหน้า
ธิชาเคยชินกับการที่ไปไหนมาไหนตัวคนเดียว อีกทั้งยังเต็มไปด้วยความสบายใจ พลันนึกถึงตอนที่คบหากับพิภพ อีกฝ่ายมักจะรับสายอยู่บ่อยครั้ง ไม่ก็จดจ้องอยู่ที่โทรศัพท์มือถือตลอดเวลาจนเธอต้องเอ่ยปาก หากเขาไม่ว่างจะกลับก่อนก็ได้ บางทีรถไฟอาจจะชนกันในเร็ว ๆ นี้ แล้วมันก็จริง เมื่อนางแบบชื่อดังสวมแว่นตาทรงสวยที่ปิดครึ่งใบหน้าปรี่เข้ามากระชากแขนเธอตอนที่คล้องแขนกับอีกฝ่ายเดินดูของด้วยกัน แล้วไม่ใช่เคสแรก เธอต้องโดนแบบนี้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่คบกับอีกฝ่าย
แรก ๆ ก็มีปากเสียงถึงขั้นลงไม้ลงมือ หลัง ๆ เธอเหนื่อยที่จะต้องตกอยู่ในสถานการณ์นี้ แล้วพิภพเองก็เป็นนักไกล่เกลี่ยชั้นยอด ไม่รู้ต้องจ่ายเท่าไหร่นางแบบคนดังถึงยอมรามือ แต่สำหรับเธอมันกระทบถึงงานที่กำลังทำอยู่ด้วย
Latest chapter
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย ตอนพิเศษ 2 ครอบครัวสุขสันต์
วันนี้ธิชาและเพื่อนรักอย่างมัชชุพร ทั้งสองครอบครัวนัดกันมาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจที่ทะเลแห่งหนึ่งในภาคใต้มิตรภาพที่ยาวนานร่วมสิบปีของสองสาว ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็นภาพนี้ด้วยกัน รวมไปถึงสองหนุ่มเพื่อนสนิทอย่างเทวทิณณ์และพิภพ ที่ต่างก็มองภรรยาและลูกน้อยก่อปราสาททรายกันอย่างสนุกสนาน“ถ้ารู้ว่ามีครอบครัวแล้วมีความสุขอย่างนี้ กูมีไปนานแล้ว ไม่น่าไปฟังไอ้พวกนั้นที่เอาแต่บ่นกระปอดกระแปด” เทวทิณณ์ยกเบียร์กระป๋องในมือขึ้นมาจิบก่อนจะยักไหล่ “ก็ไอ้พวกนั้นไม่ได้มีเมียเหมือนมัช และไม่ได้ใจกว้างเหมือนธิชา” เทวทิณณ์ได้ทีเอ่ยชมภรรยาไม่ขาดปาก“ก็จริง ชาเค้าไม่เคยทำตัวแบบว่าเมียใหญ่สุด หรือกูต้องทำตัวเป็นพ่อบ้านใจกล้า ไอ้พวกนั้นทำยังกะว่าเรื่องแต่งเมียเหมือนขายของหรือไง”“ก็โดนคลุมถุงชน เป็นกูก็ไม่อยากกลับบ้านเปล่าวะ”“ดีที่ชาเค้ายังกลับมาหากู ไม่งั้นกูคงไม่ได้เห็นภาพนี้ หรือไม่ก็ไม่มีภาพนี้ในหัวเลย” เทวทิณณ์ตบบ่าเพื่อนรักเพื่อให้กำลังใจ“รักษาเค้าให้ดี ๆ ไม่ใช่ละเลยทำตัวเสเพลเหมือนเดิมอีกนะมึง ลูกเต้าก็มีแล้วทำตัวให้สมกับที่เป็นพ่อคน”“ครับ” พิภพหันมาพนมมือไหว้เพื่อนรัก ที่สั่งสอนยังกะพ่อ ตั้งแต่แต่งงาน
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย ตอนพิเศษ 1 พิภพ x ธิชา
คู่แต่งงานใหม่ก็พากันมาดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ไกลถึงต่างประเทศ ธิชาและพิภพต่างก็กกกอดกันอย่างแนบแน่นทุกเช้าค่ำระหว่างท่องเที่ยวฮันนีมูนในโรงแรมแห่งหนึ่ง “อื้อ สะ สามี เบาหน่อย”ตั้งแต่งานแต่งงาน พวกเขาทั้งสองต่างก็เหนื่อยลากเลือดกันทั้งคู่ ไม่มีเวลามาจู๋จี๋ตามประสาข้าวใหม่ปลามันกันสักเท่าไหร่ สรรพนามที่เอ่ยเรียกกันก็เปลี่ยนไป“ชาจ๋า ชาของพี่หวานที่สุด”“อื้อ”สองเต้าที่ถูกมือใหญ่บีบเคล้น อีกทั้งยังถูกดูดอย่างกระหายอย่างนี้ทำเอาธิชาถึงกับกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่ได้ เห็นแต่ผมดกดำที่ขยับอยู่ตรงหน้าอกของเธออยู่นานสองนาน เขาทั้งขบกัด หยอกล้อกับเม็ดบัวทั้งสองข้างอย่างมันเขี้ยว ร่างบางสั่นระริกด้วยความเสียว อีกทั้งช่องทางสวาทยังหลั่งน้ำเมือกสีใสออกมาจนต้นขาด้านในเฉอะแฉะไปหมด สองขาถูไถกับเตียงกว้างจนผ้าปูที่นอนยับย่น ข้อมือได้แต่กำมุมหมอนเพื่อระบายความเสียวที่ตีตื้นขึ้นมาทำเอาเธอเกือบจะเสร็จสมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง“อ๊ะ”พิภพจูบลูบไล้ร่างกายที่สะโอดสะอง เอวคอดสะโพกผาย ธิชามีรูปร่างเหมือนนาฬิกาทราย ผู้ชายอย่างพิภพไม่รู้ว่าร่างกายที่ผอมเพรียวของเธอแบกเต้าทรงโต และเข่าที่แบกสสะโพกผายได้ยังไง ไม่ว
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 10 เวลาคือคำตอบ 3
“ไม่ต้องร้องแล้วนะคะคนดี” พิภพเอ่ยปลอบพลางก้มลงจูบหน้าผากเนียนด้วยความรักใคร่ กระชับอ้อมกอดให้แน่นมากยิ่งขึ้น พอเห็นเพื่อนรักแต่งงานมีครอบครัวที่สมบูรณ์พูนสุข มันก็กระตุ้นความปรารถนาของพิภพให้แจ่มชัดมากยิ่งขึ้น เขาประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงานแล้ว แต่ชีวิตคู่กลับตรงกันข้าม เขาจินตนาการการมีครอบครัว แต่งงานมีลูกกับใครสักคนไม่ออก หากตอนแรกเขาไม่เลิกกับธิชาก็คงยังมองภาพนั้นไม่ออก แต่พอได้เลิกรากับอีกฝ่ายไป ภาพที่เคยเลือนรางและคิดว่าไม่มีอยู่จริงกลับมองเห็นเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น เขาวาดภาพบ้านและครอบครัวของตัวเองออกมาหลายภาพ และมองเห็นอนาคตที่จะใช้ชีวิตร่วมกับใครอีกคนไปจนแก่เฒ่า และคนคนนั้นก็คือธิชา…หญิงสาวตรงหน้าหากไม่เคยสูญเสียก็ไม่รู้คุณค่าของมันวันนี้เขารู้ซึ้งแล้ว และจะไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดมือเป็นครั้งที่สองงานแต่งงานของธิชาและพิภพจัดขึ้นที่ริมทะเลจังหวัดหนึ่งในภาคใต้ บรรยากาศเรียบง่ายแต่อบอุ่น มีญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงคนสนิทเพียงเท่านั้น มัชชุพรและเทวทิณณ์พร้อมยัยหนูมัชฌิมาในวัยแปดเดือน สวมชุดกระโปรงน่ารักพร้อมผ้าคาดหัว บนแท่นเวทีบ่าวสาวกำลังเอ่ยคำสาบาน‘ข้าพเจ้านายพิภพ รับ นางสาวธิ
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 10 เวลาคือคำตอบ 2
ไม่รู้ว่าสถานะนี้คืออะไร แต่ต่างฝ่ายต่างสบายใจที่จะไปมาหาสู่กันอย่างนี้ บางทีเวลาก็ช่วยเยียวยาและตกตะกอนความคิดต่าง ๆ ให้ผู้คนต่างก็เติบโตและไม่จมกับความผิดพลาดในอดีต อีกทั้งตอนนี้พวกเขาต่างก็เดินหน้าด้วยความระมัดระวัง เพราะรู้แล้วว่ากว่าจะเจอรักดี ๆ คนรักดี ๆ ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องแตกสลายและเสียน้ำตามากมายไปไม่รู้เท่าไหร่กว่าจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง พูดคุยและหัวเราะด้วยกันอีกครั้งแบบนี้ โดยเฉพาะอดีตคาสโนว่าอย่างพิภพ ที่เหมือนจะถูกถอดเขี้ยวเล็บไปจนหมด ตอนนี้กลายเป็นคนที่เจอตัวยากพอ ๆ กับเทวทิณณ์ อย่างเทวทิณณ์ที่กำลังจะเป็นพ่อคนอยู่ติดบ้านก็ไม่แปลก แต่คนที่มักจะออกท่องราตรีเป็นประจำอย่างพิภพกลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ อยู่ติดบ้าน ออกสังสรรค์บ้างแต่ก็นับครั้งได้ ธิชาเองก็ไม่เคยกะเกณฑ์หรือพูดขอร้องอะไร เธอไม่เคยพูดให้เขาเปลี่ยน เพราะหากเขาไม่เปลี่ยน ใครก็คิดที่จะเปลี่ยนเขาไม่ได้ อีกทั้งธิชาก็ไม่ได้ปิดกั้นตัวเอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามครรลอง ถ้าถามถึงความรู้สึก…เธอก็ยังรักตัวเองมากกว่าจะรักใครคนอื่นหลังจากดูหนังจนจบ พิภพก็พาหญิงสาวมาทานอาหารดาดฟ้าโรงแรมดัง “นี่หรือเปล่าคะที่ย้ำนัก
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 10 เวลาคือคำตอบ
ตั้งแต่วันนั้นธิชากับพิภพก็ไม่ได้เจอกันอีกจนงาน Baby Shower ของยัยมัชที่จัดงานที่บ้านสวนที่อยุธยาบ้านของพี่ทิณ เรียกได้ว่าเป็นงานรวมกัลยาณมิตรเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ เพื่อนฝูง ต่างก็มากันเกือบครบหมด ว่าที่คุณแม่ผิวพรรณเปล่งปลั่ง ไม่ใช่แค่แขกในงานที่ลุ้นเพศ สามีอย่างเทวทิณณ์เองก็ลุ้นจนตัวโก่งเหมือนกัน มีแต่มัชชุพรที่รู้ ลูกโป่งสีสวยบรรจุแผ่นกระดาษไว้ภายใน สีฟ้าลูกชาย สีชมพูลูกสาว เพื่อน ๆ ต่างก็พนันกันอย่างสนุกสนาน ธิชาเองก็เหมือนกัน ลูบท้องยัยมัชออกจะบ่อย ท้องแหลมแบบนี้โบราณเขาว่าจะได้ลูกสาว งานปาร์ตี้เล็ก ๆ แต่ทว่ากลับอบอุ่น ตอนนี้เองพิภพก็เดินมาหาเธอ พวกเขาต่างก็ไม่มีใครเคอะเขิน พูดคุยทักทายกันอย่างออกรสตามประสาคนรู้จัก“ชาว่าไอ้ทิณจะได้ลูกชายหรือลูกสาว”“ต้องลูกสาวอยู่แล้วค่ะ”“ถ้าลูกชายล่ะ?”“งั้นมาพนันกันไหมละคะ” ก่อนจะหัวเราะออกมาทั้งคู่มัชชุพรถือลูกโป่งยักษ์สีขาวไว้ในมือ เพื่อน ๆ ต่างส่งเสียงเชียร์ฝั่งเพื่อนชายก็ส่งเสียง BOY/ ส่วนฝั่งผู้หญิงก็ GIRL ต่างไม่มีใครยอมใคร อีกทั้งข้าวของเครื่องใช้เด็ก ๆ ที่เพื่อน ๆ ต่างขนมาให้กองพะเนินจนคุณย่าอย่างสาวิตรีอดที่จะหัวเราะกับคนห
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 9 รู้ว่ามีอยู่ก็สายไป 3
หลังจากเกิดเรื่องทางบริษัทเองก็ไม่ได้ใจดำกับลูกน้อง ทางหัวหน้าและเพื่อนร่วมงานต่างก็เอ่ยปากให้ธิชาลาพักได้อีกสักสองสามวัน เพราะเป็นห่วงเรื่องสภาพจิตใจ และคดีความ แต่ธิชาปฏิเสธอีกทั้งงานตรงหน้าทำให้สมองของเธอหยุดคิดเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมาได้ขณะหนึ่ง เพื่อนร่วมงานก็ต่างชวนคุย ดีกว่านั่งอุดอู้อยู่ที่โรงแรมเป็นไหน ๆ ข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ ทางพิภพเองก็บอกว่ารอให้หาคอนโดได้ใหม่จะส่งมาให้ เธอเองก็เห็นว่าไม่เสียหายอะไร จึงเอาตามนั้น แต่ระหว่างนี้ก็ไม่มีอะไรเกินเลยกันอีก แม้จะพักอยู่ห้องเดียวกันก็ตามธิชาเองก็รู้สึกปลอดภัยที่อีกฝ่ายมาอยู่เป็นเพื่อน หากสภาพจิตใจดีมากกว่านี้อีกสักหน่อยคงต่างคนต่างอยู่เหมือนเดิม…แต่เธอเองก็ไม่ได้เห็นแก่ตัว พยายามหาห้องใหม่ให้เร็วที่สุด ทางอิทธิเองก็เอ่ยปากช่วยหาห้องใหม่ให้ รวมไปถึงเพื่อนร่วมงานหญิงโสดหลายคนก็แนะนำให้อยู่บ้าง แต่เธอต้องขบคิดสักเล็กน้อย ห้องที่ดี ความปลอดภัยสูงราคาก็แพงตาม ลำพังพนักงานออฟฟิศเงินเดือนไม่มากเท่าไหร่ จะให้หารูมเมทก็ไม่ชอบ เฮ้อ!ธิชากลับโรงแรมที่พักด้วยสภาพอิดโรย หลังเลิกงานต้องตระเวนหาที่อยู่ใหม่อีก “ชา กลับมาแล้วเหรอ ทานอะไรหรือย
You may also like
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่229.8K viewsบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋81.0K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ34.4K viewsคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น38.6K viewsวิศวะลวงรักเดิมพัน
Re-match I รีแมทช์10.5K viewsลวงรักเมียเด็ก
ดอกอ้อลู่ลม1.9K viewsกับดักร้าย... พ่ายรักเสน่หา(NC25+)
รลิณา2.0K viewsร้อนรักตำหนักใน
บุษบาหนึ่งหรัด940 views
